บทที่ 418 อย่างพวกมันจะไปรู้จักการชื่นชม

พระอาทิตย์ตกดินได้ยังไงล่ะ

จ้าวอี้ซีนอดไม่ได้ที่จะกอดหนังสือพิมพ์ในมือตัวเองไว้ แน่นจนนิ้วมือขาดซีด “..……..ค่ะ ฉันจะจำไว้

เธอออกไปอย่างรวดเร็ว

ตอนแรกมู่เฉินหย่วนกะจะจัดการกับเอกสาร แต่เขา ก็ขมวดคิ้วเมื่อได้กลิ่นหอมบางอย่างในห้องทำงาน เลย ไปที่แผนกเลขาฯบอกกับผู้ช่วยจางว่า “ไหนๆคุณก็ว่าง อยู่ ช่วยไปทำความสะอาดห้องทำงานผมที เปลี่ยนกลิ่น หน่อย”

“ได้ครับ จะไปเดี๋ยวนี้เลย” ผู้ช่วยจางรู้ว่ามู่เฉินหย่วน ยังคงไม่อยากเห็นหน้าเขาอยู่ กลัวว่าจะโดนเด้งไปอยู่ สาขาที่นิวยอร์ก พอตอบรับปุ๊ปจึงรีบออกไปทันที

ไม่นานนัก เลขาฯถันที่พึ่งกลับมาจากข้างนอกก็เห็นมู่ เฉินหย่วนนั่งอยู่ที่แผนกเลขาฯจึงทักทักอย่างสุภาพ

มู่เฉินหย่วนบอกเธอว่า “ตรวจสอบบริษัทเหอซ่งดู หน่อย”

เลขาฯถันทำตามคำสั่ง ไม่นานก็ตรวจสอบออกมา อย่างละเอียด “คุณมู่คะ เหอซ่งเป็นบริษัทที่ขายเกี่ยว กับเครื่องสำอางและน้ำหอมค่ะ สำนักงานใหญ่อยู่ที่เกีย วโต ส่วนสาขาย่อยอยู่ที่ทางตอนเหนือของบริเวณศูนย์ รวมการค้าค่ะ ได้ข่าวมาว่าพวกเขาเปลี่ยนซีอีโอคนใหม่ซีอีโอยังไม่ทันถึง แต่ส่งรองประธานมาก่อนแล้ว..

เลขาฯถันเลื่อนมาถึงชื่อของรองประธาน หลังจาก ติดตามข่าวซุบซิบต่างๆในวงการแล้วเธอก็มองไปทางมู่ เฉินหย่วน

ยังต้องบอกคุณมู่ต่อดีไหมนะ?

มู่เฉินหย่วนไม่มีความอดทนที่จะรอฟังเธอ เลยถามว่า “ทางเหอซ่งมีการเคลื่อนไหวอะไรบ้างในระยะนี้?”

“มีค่ะ พวกเขาออกน้ำหอมตัวใหม่” เลขาฯถันตอบ “เหอซ่งได้ซื้อสูตรน้ำหอมมาอีกที และลงนามข้อตกลง พนันกับบริษัทเหม่ยซิงที่อยู่ภายใต้การดูแลของมู่ซื่ออีก

สายตาของมู่เฉินหย่วนหลุบต่ำลง “พนันกับบริษัทเหม่ ยซิงเนี่ยนะ ปริ้นต์ออกมา”

“รอสักครู่ค่ะ”

เลขาฯถันรีบไปติดต่อกับทางบริษัทเหม่ยซิงให้นำ เอกสารเนื้อหาที่เกี่ยวข้องกับสัญญาการพนันนี้”

หลังจากที่ได้ข้อมูลเรื่องข้อตกลงมาแล้วเธอก็รีบนำ ไปให้มู่เฉินหย่วน และยังพูดว่า “CCO ของบริษัทเหม่ ยซิงให้ฉันมาบอกคุณว่า การวางแผนและการโปรโมตของเหอซ่งไม่ดี”

“อืม เข้าใจแล้ว” มู่เฉินหย่วนก้มหน้าอ่านข้อตกลง

หลังจากที่อ่านจบ บวกกับประโยคนั้นที่ทางเหม่ยซิง ตั้งใจบอกเขา มู่เฉินหย่วนก็พอจะเดาออกได้ว่าเหอซ่งอ ยากจะจ้างมู่ซื่อวางแผนผลิตภัณฑ์ของเหอซ่ง

บริษัทมู่ซื่อเองก็ไม่ได้ทำรายได้จากพวกผลิตภัณฑ์ เครื่องสำอางเหล่านี้ อีกอย่างพวกเขาก็ไม่ได้เอาบริษัท เล็กๆพวกนี้มาใส่ใจอยู่แล้ว ยิ่งไปกว่านั้นบริษัทเหม่ย ซิงที่เซ็นข้อตกลงพนันกับเหอซ่งก็เป็นบริษัทลูกของมู่ ซื่อ ถ้าเขาให้ทางเหอซ่งยืมคนก็ไม่ต่างกับทำร้ายผล ประโยชน์ของบริษัทตัวเอง

มู่เฉินหย่วนส่งข้อตกลงคืนให้เลขาฯถัน พูดอย่างไม่ ใส่ใจว่า “เอาเอกสารไปทำลายซะ เรื่องข้อตกลงการ พนันของเหอซ่งกับเหม่ยซิง ถ้าวันหลังทางเหอซ่งได้ โทรมาอีกก็ให้ปฏิเสธไปซะ ไม่ต้องมาแจ้งผมอีก”

“ค่ะ” เลขาฯถันรับเอกสารไว้แล้วนำไปทำลาย

ประมาณครึ่งชั่วโมงต่อมา ผู้ช่วยจางที่ไปทำความ สะอาดห้องก็ได้กลับมา “คุณมู่ ห้องทำงานทำความ สะอาดเรียบร้อยแล้วครับ แล้วผมก็วางดอกไม้สดไว้ที่ โต๊ะคุณด้วย รับรองคุณเข้าไปต้องหอมสดชื่นแน่นอน ครับ”

เมื่อได้ยินเช่นนั้น สีหน้าของมู่เฉินหย่วนก็บึ้งตึง จ้องไปที่เขา “ผมได้บอกหรอว่าให้วางดอกไม้ไว้ในห้อง?”

ผู้ช่วยจางถึงกับตัวชาวาบ พูดแบบตะกุกตะกักว่า “ก่อนหน้านี้ผมได้ยินคุณพูดเกี่ยวกับดอกไม้ นึกว่าคุณ ชอบมัน…..”

เมื่อเห็นถึงสายตาพิฆาตจากฝ่ายชาย เขาเลยรีบตอบ ว่า “จะไปเปลี่ยนเดี๋ยวนี้เลยครับ!”

“ไม่ต้อง!” มู่เฉินหย่วนโยนคีย์การ์ดของบ้านเขาให้ผู้ ช่วยจางแล้วบอกว่า “ไปบ้านผม แล้วพาจาวฉัยกับว่าง ฝูไปอาบน้ำ ให้เจ้าของร้านตัดเล็บให้มันด้วย พอเสร็จ แล้วก็พาพวกมันไปเดินเล่นที่สวนสาธารณะ”

“ตอน ตอนนี้หรอครับ?” ผู้ช่วยจางเหลือบมองนาฬิกา อย่างระวัง พูดอย่างระมัดระวัง “คุณมู่ เดี๋ยวก็จะเลิก งานแล้ว กลางคืนผมมีธุระด้วย พรุ่งนี้ได้ไหมครับ? จะ ไปที่บ้านคุณแต่เช้าเลย!”

มู่เฉินหย่วนเหลือบตาขึ้นมามองเขา “ตอนนี้ ผมอยาก ให้พวกมันดูพระอาทิตย์ตกดิน”

ผู้ช่วยจาง “.…..

แม่งเอ้ย!

หมากับแมวนั่นมันจะไปชื่นชมพระอาทิตย์ตกดินเป็น ได้ยังไงล่ะ!
มู่เฉินหย่วนกลับเข้าไปที่ห้องทำงานใหม่ รู้สึกว่า อากาศปลอดโปร่งขึ้นเยอะ

เขาเห็นดอกไม้สดบนโต๊ะกลิ่นหอมจางๆก็อดไม่ได้ที่ จะนึกถึงผู้หญิงคนนั้น นึกถึงตอนที่อยู่บนลิฟต์ ท่าทางที่ เธอต่อต้านเขา ก็เอื้อมมือมานวดขมับ

ไม่รู้ว่ามันเริ่มขึ้นตอนไหน เขาเปลี่ยนเป็นคนเจ้า อารมณ์ ควบคุมตัวเองไม่ได้เลย เหมือเขาไม่ใช่ตัวเอง เลยด้วยซ้ำ

ทั้งๆที่เลิกกันไปแล้ว ฝ่ายหญิงเองก็ทำใจได้แล้ว ทำไมมีแต่เขานะที่ยังทำใจไม่ได้สักที?

มู่เฉินหย่วนนึกถึงเรื่องพวกนั้นได้สักพัก ก็พบว่า โทรศัพท์บนโต๊ะทำงานของเขากำลังสั่น เมื่อเข้าไปเห็น ว่าเป็นคนดูแลสวนโทรเข้ามา

เขากดรับและถามว่า “มีอะไร?”

“คืองี้นะครับ เมื่อกี้มีบริษัทที่ชื่อว่าเหอซ่งโทรเข้ามา อีกฝ่ายพูด “ทางเหอซ่งอยากจะซื้อส้มและแอปเปิ้ลจาก สวนของเรายี่สิบชั่ง ผมไม่รู้ว่านี่เป็นความตั้งใจของคุณ หรือเปล่า เลยรีบโทรมาถามคุณก่อน”

เหอซ่งโทรศัพท์หาสวนผลไม้ของมู่ซื่อ?

มู่เฉินหย่วนขมวดคิ้ว บริษัทเล็กๆแห่งนี้ต้องการใช้คน จากมู่ซื่อแล้วยังจะเอาผลไม้จากสวนของเขาอีก ใจกล้าจริงๆนะ

“คุณมู่ เป็นความตั้งใจของคุณหรือเปล่าครับ? คุณได้ ร่วมงานกับทางเหอซ่งหรือเปล่า?”

“บริษัทเล็กๆ ไม่ต้องไปติดต่อ” มู่เฉินหย่วนตอบเสียง เรียบ “ไม่ขาย ใส่บริษัทนี้ไว้ในบัญชีดำซะ”

อีกฝ่ายตอบรับแต่ก็ยังไม่ได้วางสาย เขาลังเลเล็ก น้อยก่อนจะถามว่า “คุณดู่ วันนี้ส้มที่ปลูกในห้องเรือน กระจกกำลังสุกงอมเลย รสชาติก็ดีมาก คุณหนูถังชอบ กินส้มไม่ใช่หรอ ให้ผมส่งให้เธอไหม?”

“ทำไม มัวแต่ยุ่งอยู่กับส่งของให้คนอื่นกินหรือไง?” ชายหนุ่มพูดเสียงเรียบ แต่ก็รับรู้ได้ถึงความไม่พอใจ

“คุณมู่ ผมแค่ถามดูเฉยๆ…

มู่เฉินหย่วนตอบเสียงเย็นว่า “เลือกมาใส่บรรจุภัณฑ์ ไว้ให้เรียบร้อยแล้วส่งไปให้บริษัทที่ร่วมงานกับมู่ซื่อ ส่วนที่เหลือเอาไว้ให้ที่คลับของเหวินซูเอาไว้ให้ลูกค้าวี ไอพีกิน”

“จะไปจัดการเดี๋ยวนี้ครับ งั้นผมวางสายก่อนนะครับ” อีกฝ่ายตอบและรีบวางสายไป

มู่เฉินหย่วนยังยืนเงียบๆอยู่ตรงนั้น มองโทรศัพท์ใน

มือ
มีอะไรให้น่าส่งให้กัน

ส่งไปแล้ว ผู้หญิงคนนั้นก็คงไม่รู้สึกขอบคุณ อีกอย่าง จะดูเหมือนว่าเขาสนใจเธออยู่

ตั้งแต่หลังจากที่คุยโทรศัพท์ไป ถังซินก็นอนพลิกไป พลิกมาทั้งคืนนอนก็นอนไม่หลับวุ่นวายใจไปหมด

เรื่องที่เธอคิดไม่ได้เกี่ยวกับที่มู่เฉินหย่วนปฏิเสธการ ร่วมงานกับเธอแต่คิดเรื่องที่จ้าวอี้ซีนรับสายเธอ

นั่นไม่ใช่แผนกเลขาฯสักหน่อย แต่เป็นห้องผู้บริหาร และเธอก็ไม่ได้เป็นผู้ช่วยจาง มีสิทธ์อะไรมารับสายของ ผู้บริหาร? แล้วคิดไปถึงว่าฝ่ายชายอาจจะทำเรื่องสนิท ชิดเชื้อกับจ้าวอี้ซีนในห้อง

เธอคิดมากอยู่ทั้งคืน จึงตื่นเช้ามาแบบไม่สดใสเท่า

ไหร่

ระหว่างทางไปบริษัท ถังซินได้รับโทรศัพท์จากหลิน เฉิงจี๋ เขาบอกว่าบริษัททางประเทศRมีปัญหานิดหน่อย ต้องไปทางนั้นก่อนแล้วค่อยไปประเทศZต่อ

“ไม่เป็นไรค่ะ ทางนี้เดี๋ยวฉันดูแลเอง!” ถังซินยิ้มตอบ เขา “มีฉันอยู่ คุณสบายใจได้เลย จัดการเรื่องทางนั้น ให้เรียบร้อยเถอะค่ะ มาช้าไปเดือนหนึ่งก็ไม่สายเกินไป หรอกค่ะ”
หลินเฉิงจี่พูดอย่างอ่อนโยนว่า “อืม เธอก็ดูแลตัวเอง กับลูกให้ดีล่ะ มีอะไรก็โทรหาผมได้เลย”

“ค่ะ ฉันรู้”

เมื่อถังซินถึงบริษัทเหอซ่ง ผู้ช่วยไอราก็มาต้อนรับ สีหน้าของเธอรู้สึกละอายเล็กน้อย “คุณถังคะ สวนผล ไม้ของมู่ซื่อบอกว่าส้มขายหมดทั้งสวนแล้วไม่มีเหลือ เลยค่ะ พอฉันโทรอีกรอบก็ทราบว่าทางนั้นได้บล็อค เบอร์ไปแล้วค่ะ…

“ผลไม้ของสวนผลไม้นั้นเอาไว้ส่งให้บริษัทคู่ค้าที่ร่วม งานกับบริษัทมู่ซื่อ ไม่มีทางไม่มีแน่” ถังซินนึกขึ้นมา ได้ว่าทางนั้นอาจจะตั้งใจพูดแบบนั้นก็ได้ ถังซินเม้มริม ฝีปาก “ก็คงไม่อยากขายให้พวกเราน่ะ”

“มีอีกเรื่องค่ะ” ไอราดูสีหน้าของถังซิน ตอบยังลังเลว่า “ฉันอยากจะนัดคุณมู่ให้คุณ แต่ว่าเลขาฯถันจากแผนก เลขาฯบอกว่าตารางงานตลอดสองเดือนนี้ของคุณมู่ยุ่ง มากเลยค่ะ แล้วก็บล็อคฉันเรียบร้อยแล้วล่ะค่ะ….