บทที่ 41 องค์หญิง เอาแต่ใจ

คุณจไม่แปลกที่จะมีรสนิยมแบบนั้นแต่ฉันไม่มีนะ” ถัง บมองแวบเดียว “คีย์การ์ดประตู ผู้ช่วยจางเป็นคนให้ ฉัน ประธาน ก็รู้แล้ว อนุญาตแล้ว”

จู่ อ อโกรธจนกัดฟัน

ทําไมผู้ช่วยจางถึงไม่เคยเอาคีย์การ์ดมาให้ฉันนะ ?

ต่อมาก็ได้ยิน นพูดอย่างแปลกใจ : “ หรือที่คุณจํ กําลังเล่นโทรศัพท์ เพราะว่าไม่มีคีย์การ์ด ? ”

“ฉันมีแน่นอน เพียงแต่ลืมเอามาด้วย ทั้งยังไม่อยาก จะกลับไปเอา ! ” ซือซือเตียงขึ้นมา” ฉันตั้งใจมาดูเธอ เป็นพิเศษ กลัวว่าเธอจะมีแผนการไม่ดีต่อพี่เฉิน ! ”

ถังซินสูดลมหายใจลึกๆ ” คุณจูเรื่องมันไม่ใช่อย่าง

มองเห็นประตูถูกเปิด คุณเดินขึ้นไปสามสี่ก้าวเข้าไป ในห้อง ทั้งยังเตือนถังซิน : “ เธออย่าคิดว่านอนกับพี่ เฉินแค่ครั้งเดียว ก็คิดว่าจะทำอะไรชั่วๆได้ ฉันคอยจับตา ดูเธออยู่” ถึงแม้ว่าเธอจะอธิบายให้ องค์หญิงยิ่งยโส คาดว่า ฟังแต่ไม่น่าจะเข้าหู !

ถังซินหัววัดดุดิบที่จะทำอาหารเข้าไปในห้องครัว จู่ ชือชือก็ตามเธอมา เธอค่อนข้างรําคาญ เลยหยิบปลา ออกมาจากถุง ตั้งใจทำร่วงข้างๆเท้าของจูซือซือ

“อาอาอา ! “ปลาตัวน้นกระโดดมาบนรองเท้าแตะของ ข้อมือ ทําให้ อ อตกใจร้องขึ้นมา”ถังซินเธอจงใจ ใช่หรือไม่ ? รีบหยิบออกไป ! ”

“ฉันขอโทษนะที่ไม่ได้รับไว้ให้แน่นๆ ถึง นพูด ภายในใจตัวเองว่าขอโทษ ในช่วงที่จับปลา กี่ครั้งฉันก็ ไม่เคยจะจับแน่นเลย

ปลาตัวนั้นยังมีชีวิตกระโดดขึ้นสูงสามคืบ กระโดดมา ที่น่องของจูซือซือ

จู่ อ อ หน้าซีดหมดแล้วรีบวิ่งออกไปที่ข้างนอกห้อง ครัว ดังประตูให้เหลือซอกนิดหน่อย ภายในใจของดัง นสบายใจขึ้นมาบ้าง

” ง ม เธอเธอเธอ…… ขอขอจ้องมองถังซนด้วย ความโกรธ การศึกษาเลี้ยงดู ให้เธอไม่กล้าคาค่า หยาบออกมา เธอเพียงแต่ตำหนิว่า “พี่เฉินไม่กินปลา เธอจะซื้อปลามาทำไม ! ”

“ประธานมูไม่กินฉันกินเองก็ได้ “ถังซีนพูดด้วยน้ำ เสียงไม่ได้คิดอะไร

ถังซันเดินไปจับปลาตัวนั้นแล้วเอนไปทางข้างหน้า “คุณจู คุณกินปลาไหมคะ ปลาตัวนี้ออกจะน่ากิน ! ”

จู่ อชือกรีดร้อง น แล้วปิดประตูกระแทกแรงๆ

“วัวๆ พีเฉินฉันถูกรังแก ! “ข้ามประตูไป ถังขืนได้ยิน เสียงตึกๆๆอยู่ที่ชั้นบน แล้วยังได้ยินเสียงของจู่ซือซือร้ องดังขึ้นมา ฉันว่าคงจะไประบายทุกข์กับ เฉินหยวน แล้ว

รอให้ถัง นเตรียมวัตถุดิบเสร็จก่อน เอาไปไว้ในตู้เย็น เฉินหย่วนก็เดินลงไปข้างล่าง

ผู้ชายที่ใส่ชุดสูทสีเทาอ่อน ดูเหมือนว่าจะออกไปพูด คุยธุรกิจ

จู่ อ อดึงแขนเขามา ทาปากมัย ทําท่าเหมือนคน น้อยใจ

” สวัสดีประธานมู”ถังชินกล่าวทักทาย มองเห็นเขา ในชุดสูท ทําให้นึกถึงบาดแผลของเขาเลยถามข้นมา “หมอได้บอกไว้ว่าช่วงนี้ให้ประธานมูใส่ชุดให้สบายๆ เพื่อไม่ให้เป็นการบีบแผลมากไป

อีกอย่างเมื่อวานเธอยังไม่ระวังไปโดนแผลของเขา ไม่รู้ว่าจะเป็นหนักขึ้นหรือเปล่า

“เมื่อคืนฉันให้หมอส่วนตัวของฉันจัดการให้เรียบร้อย แล้ว ไม่เป็นอะไร” มู่เฉินหยวนพูดขึ้นพลางรับกระดุมข้อ มือทรงสี่เหลี่ยมที่จู่ชื่อ อยื่นมาติดบนเสื้อ

ฉันว่าจะออกไปคุยเรื่องให้ความร่วมมือสะหน่อย เดี๋ยวเธอไปกับฉัน

ถัง นพยักหน้า “ได้ค่ะ”

“พี่เฉิน พี่สั่งสอนเธอส ! “จู่ ออสายขาของเขา เธอ พึงจะจับปลาทำให้ฉันตกใจ “ปกติเธอเจอปลากุ้งพวกนั้นไม่ใช่ว่าต้องอยู่ไกลๆ หรอ ? ” เฉินหยวนเหลือบมองไปที่เธอ”ถ้าไม่ใช่เธอไป เข้าหาเองละก็ เธอจะตกใจได้ยังไง ? ”

จู่ซือซือกระทืบเท้า”พี่เฉิน ทำไมพี่ต้องพูดแทนเธอ ด้วยละ ? ”

“เดิม ถังนก็ไม่ได้ผิด แต่นี่เป็นเพราะเธอเอาแต่ใจ เกินไป เฉินหยวนพูดออกมาอย่างเย็นชา “อีกอย่าง ฉันจําได้ว่าเธอ งรับหนังมาถ่ายไม่ใช่หรอ ทําไมไม่ ตั้งใจไปกองถ่ายถ่ายหนังละ ? ”

“ที่บ้านผู้กํากับจ้าวมีธุระ ฉันคุยกับทีมงานแล้ว หยุด สักสองสามวัน ดังนั้นฉันเลยหยุดด้วย

“งั้นเธอก็ควรอยู่บ้านอ่านต้นฉบับ ไม่งั้นผู้จัดการของ เธอจะตกงานนะ ? ”

จ่อซือรู้ว่าเขากำลังโทษผู้จัดการของเธอที่ทางาน ไม่ดี สักพักเธอก็อ้อน”โธ่ ต้นฉบับฉันท่องได้หมดแล้ว เป็นฉันเองที่อยากมาหาพี่ไง เขาทิ้งฉันไว้ไม่ได้หรอก น่า”

ถังซินฟังอยู่ข้างๆ ก็ยังรู้สึกน่ารักตามไปด้วย ต้องบอกว่า จซือซือมีความสามารถในการอ้อน โตมา ก็สวย เสียง นุ่มนวล อ้อนทีก็ดูไม่ได้เสแสร้งทําออกมา เพียงแค่ทําให้ทุกคนรู้สึกถึงความน่ารัก

ตอนที่ออกไป ซือซือจงใจชะลอความเร็วลง อยู่ที่ ด้านหลังของถังน

“ถังซิน ! “เธออย่าได้ตายใจ ! ” จู่ซือซือยิ้มอย่าง ภาคภูมิใจ ด้วยความหยิ่งยโส “ฉันจะคอยตามเธอ ฉันจะ ไม่ยอมให้เธอกับพี่เฉินได้อยู่ลำพังหรอก ! ”

ถังชนเม้มริมฝีปากของเธอ

งั้นฉันก็ต้องขอบคุณเธอนะ คุณจู่ !

ดอน ผู้ช่วยจางได้รออยู่ที่ด้านนอกบ้านพักแล้ว มอง เห็นเฉินหยวนพาผู้หญิงสองคนเดินออกมาจากบ้าน พัก เพียงแค่ขยับแว่นตาลงดู แล้วเปิดประตูด้านหลัง

“สวัสดีคะประธาน ”

ออรีบเข้าไปนั่งที่เบาะหลัง รอมเฉินหยวนเข้ามา ก็ดึงแขนของเขาไว้”พี่เฉินที่จะไปคุยธุระที่ไหน ฉันก็จะ ไปกับพี่ด้วย ! ฉันจะให้ผู้ช่วยจางไปส่งเธอที่บ้าน” เฉินหยวนพูด ขึ้นมา ตอนเย็นฉันจะไปหาเธอ

“ฉันไม่อยากจะกลับ ! ” ซือซือหาเสียง ดชัด ไม่ ยอมปล่อย “ฉันจะไปกับพี่เงินด้วย เผื่อว่า ต้องการให้ ฉันช่วย ? พาฉันไปด้วย ! ”

“อย่ามาเหลวไหล

“ฉันไม่สน ไม่ว่ายังไงฉันก็จะไปด้วย ! “จูซือ อพูดขึ้น มา ยังมีถังขืนนั่งอยู่ที่ด้านหน้า “ผู้หญิงคนนี้ทําไมช่าง โง่จริงๆ กาแฟก็ไม่ยอมเอามา ทําอะไรดีๆได้บ้างนะ”

“คุณจู่ ถ้าคุณจะไปก็พูดออกมา อย่ามาโจมตีร่างกาย ได้ไหม ? “ถังซินหันหลังกลับไปมอง ซือซือ”เครื่องทํา กาแฟพวกนั้นฉันไม่เคยใช้ มันยากอาจจะชงผิดได้

ถึงแม้เมื่อวานฉันจะชงกาแฟให้ เฉินหยวน เพียงแต่ หลังจากที่ดู เฉินหยวน มกาแฟ คาดว่าน่าจะชงไม่ ค่อยอร่อย พอกลับไปหาดูเครื่อง ที่จริงแล้วเครื่องทำ กาแฟ ง

เธอไม่รู้ว่าอยู่ดีๆ ขอซือรู้ได้ยังไง แต่ว่าเธอโจมตีกัน เกินไปละ “ไม่เคยใช้แล้วทําไมไม่อ่านคู่มือล่ะ ? ผิดก็คือผิด ยัง จะมาแก้ตัว ! “จูซือชื่อร้องขึ้น”ฉันก็ชงไม่เป็น แต่ว่าฉัน ก็ยังชงกาแฟอร่อย

ถัง บ

“ได้คะ” ในช่วงเช้าผู้หญิงสองคนกำลังเคียงอยู่ใน รถ เฉินหยวนขมวดคิ้วอย่างหงุดหงิด “เธอจะตามฉัน ไปก็ได้ แต่อย่าสร้างปัญหาละ”

จู่ อ อ ม ม รีบกอดแขนของเขาแน่น อืมๆ ฉันเชื่อ ฟังแน่นอน

เร็วมาก รถถึงสนามกอล์ฟละ

ทีนี้คือพื้นที่กว้างที่สุดในเมืองหนานเฉิงสนามกอล์ฟ ที่นี้มีกฎสมาชิกที่เข้มงวดมาก ค่าธรรมเนียมรายปีสูงถึง หนึ่งล้าน มีไว้เพื่อความสนุกสนานของเหล่าคนไฮโซ มู่ เขาเองก็มีหุ้นด้วย

ถังซินกับมู่เฉินหยวนและจู่ซือซือนั่งรถเข้าไปชม ภายในสนาม เธอจับคางของเธอและมองไปรอบๆ ใน สายตาของ ขอมือเหมือนเธอเป็นคนไม่เคยเข้าเมือง “กอล์ฟ ไม่เคยเล่นมาก่อนหรอ ? ” ขอ อนั่งตรง ข้ามกับถัง รกระดกขาขึ้นมาอย่างเย่อหยิ่ง : “ถ้าเธอ ต้องการจะให้ฉันช่วยละก็ งั้นฉันจะสอนตีกอล์ฟให้วัน หลัง

“งั้นเธอก็อดใจไม่ไหวแล้วละซิ”ถังซินยิ้ม

เขาไม่ชอบที่จะเล่นกิจกรรมนี้ แต่เมื่อก่อนฉันออกเดท กับหลินเฉิงจี้ ฉันไปสนามกอล์ฟกับเขาก็เคยฝึกมาแล้ว ไม่ถึงกับมืออาชีพ แต่ก็พอเล่นได้

เธอเคยไปสนามกอล์ฟในลอนดอนที่หรูหรามาหมด แล้ว หนานเฉิงนี้ไม่ได้แปลกอะไร เพียงแต่แค่ไม่ได้ สถานทีแบบนี้มานาน เพียงแค่มองดูไปทั่วเฉยๆ

จู่ซือซือแสดงเสียงที่ไม่น่าพอใจออกมา

บริกร ทั้งสามเข้าไปในทางด้านขวาของห้องอาหาร อันหรูหรา หลังจากที่ถังซินเข้ามา พบชายผมบลอนด์ สามคนนั่งที่โต๊ะ หัวหน้าหลัวของแผนกเธอก็อยู่ด้วย