บทที่ 406 ที่ฉันอยากจะกลับไปไม่ใช่เพราะเขา

หลังจากที่ทนายความได้ทำการตรวจสอบเอกสาร แล้ว จึงเก็บเอกสารไว้หนึ่งชุด อีกหนึ่งชุดให้กับพวกเขา ไป

หลังจากที่ทำทุกอย่างเสร็จหมดแล้ว โบแนร์ได้รับเอา กล่องเครื่องประดับเคลือบสีน้ำเงินจากในมือของพ่อ บ้านมา

“winona” โบแนร์เอ่ยเรียกถังซิน และเอากล่องเครื่อง ประดับยื่นให้เธอ “เธอมาอยู่ที่วิลล่าก็นานแล้ว ฉันยังไม่ ได้ให้อะไรเธอเลย เอาเครื่องเพชรไปชุดหนึ่งเถอะ!”

เมื่อถังซินเห็นกล่องเครื่องประดับเคลือบสีน้ำเงินก็ รู้สึกคุ้นเคย เหมือนกับก่อนหน้านี้เคยเห็นในหนังสือ ภาพขายประมูลเล่มใดเล่มหนึ่ง เป็นของล้ำค่าที่มีราคา แพง

กล่องที่มีราคาแพง ยิ่งไม่ต้องพูดถึงเครื่องเพชรที่ บรรจุไว้ด้านใน

แต่โบแนร์ยื่นให้เธอต่อหน้าคนเยอะขนาดนี้ ถ้าเธอ ปฏิเสธก็จะเป็นการไม่ไว้หน้าเขา จึงทำได้เพียงแค่รับ เอามา

“ขอบคุณคุณลุงค่ะ”

โบแน์ยิ้มเบาๆ “ครอบครัวเดียวกันทั้งนั้น ไม่ต้องเกรงใจขนาดนี้!”

หลินเฉิงจี๋ที่นั่งอยู่ข้างๆเธอกำลังจ้องมองดูกล่อง เครื่องประดับนั้นด้วยในตาที่อึมครึม แต่ไม่ได้เอ่ยอะไร ขึ้นมา

ไม่นานทนายทั้งสองท่านก็เดินหนีบกระเป๋าเอกสาร ออกไป

จี้เจียจื้อดูเหมือนมีความมั่นใจว่าสุดท้ายตนเองจะชนะ ข้อตกลงในการเดิมพันนี้ ใบหน้าแฝงไปด้วยรอยยิ้ม ของหมาจิ้งจอกตลอดเวลา ในขณะที่กำลังกินข้าวด้วย กัน ยังบอกกับหลินเฉิงจี่ว่าถ้าต้องการความช่วยเหลือก็ สามารถบอกเขาได้

ถังซินทนมองท่าทางที่เสแสร้งจอมปลอมของเขาไม่ ได้ ในใจรู้สึกไม่สบายใจ จึงกินข้าวอย่างไม่มีความสุข

และกินอาหารเย็นไปอย่างยากลำบาก ถังซินขึ้นไป ข้างบนพร้อมกับหลินเฉิงจื่

หลังจากที่ปิดประตูแล้ว ถังซินจึงรีบเอ่ยถามเขา “พ่อ นายให้บริษัทไหนกับนาย? ท่านรักนายขนาดนี้ คงจะไม่ เอาบริษัทที่ทวีปFให้หรอกนะ?”

…ไม่ใช่

“ถ้าอย่างนั้นที่ไหน?” ถังซินซักไซ้ไล่เลียง เมื่อเห็น สีหน้าเขาไม่ค่อยดีก็รู้สึกกังวลในใจ “ตะวันออกกลาง?ถ้าเป็นตะวันออกกลางก็ยังพอได้ นักลงทุนที่นั่นต่างมี เงินเยอะ”

หลินเฉิงจี๋เอาเอกสารยื่นให้เธอ ฉีกยิ้มอย่างฝืนใจเล็ก น้อย “บริษัทหนึ่งอยู่ที่เมืองหลวงประเทศZ อีกบริษัท หนึ่งอยู่เนินเขาใหญ่ประเทศR

ความจริงแล้วหลังจากที่เห็น เขาก็รู้สึกเสียใจภาย หลัง แทบอยากที่จะแลกกับจี้เจียจื้อ

เพราะประเทศZ เป็นบ้านเกิดของเธอ

ถังซินรับเอกสารมาและรีบกวาดตาดูอย่างเร็ว “เอเชีย เป็นทวีปที่เศรษฐกิจพัฒนาไปอย่างรวดเร็ว การส่ง ออกทางการค้านั้นมีขนาดใหญ่ อเล็กซ์เลียร์ไม่เคยมา ทําการค้าที่ทวีปเอเชียและไม่ได้ทำเงินในส่วนนั้น”

“พ่อนายต่างให้บริษัทที่อยู่ในเมืองใหญ่และมี เศรษฐกิจที่เจริญเติบโต เพียงแค่วางแผนงานของ บริษัทให้ดี ดึงนักลงทุน บริษัทก็จะใหญ่ขึ้นอย่าง รวดเร็ว “

“หลินเฉิงจี๋ พ่อนายได้ปูทางให้นายแล้วนะ! เพียงแค่ นายบุกเบิกเส้นทางตลาดการค้าของทวีปเอเชียขึ้นมา หลังจากผ่านไปสามปีก็ถือว่าชนะจี้เจียจื้อแล้ว และได้ ครอบครองอเล็กซ์เลียร์ นายจะหารายได้ได้อย่างไม่ สามารถมีใครมาเปรียบเทียบได้!”

ตรงกันข้ามกับถังซินที่กำลังตื่นเต้นดีใจ สีหน้าของหลินเฉิงจี่กลับไม่ใส่ใจในเรื่องนี้ แววตาของเขามีความ หดหูหม่นมัว

เธอเดาออกว่าโบแนร์จะต้องวางแผนอะไรไว้อย่าง แน่นอน เพียงแต่…….

“ฉันจะจัดทำแผนกลยุทธ์ คัดเลือกกลุ่มคนที่เก่งที่สุด ไป” หลินเฉิงจื่มองไปที่เธอ “ยินยิน เธอช่วยฉันวิ่งเต้น เรื่องงานมานานแล้ว ฉันหวังจะให้เธออยู่ที่วิลล่าเลี้ยง ลูกในท้อง”

แต่ถังซินกลับส่ายหน้าและปฏิเสธ “วิลล่าไม่ใช่ของ พวกเราสองคน จี้เจียจื้ออาจมาบ้างเป็นครั้งคราว เขา เริ่มกลับมาคิดที่จะทำอะไรบางอย่างอีกครั้ง ถ้าอยู่ ด้วยกันนาน เขาจะต้องเกิดความระแคะระคายอย่าง แน่นอน”

หลินเฉิงจี๋เข้าไปใกล้เธออีกหนึ่งก้าว และเอ่ยด้วยน้ำ เสียงที่เร่งรีบ “ฉันได้ซื้อบ้านไว้ที่อื่นหลายแห่ง เธอไปดู กับฉันก็ได้ อยากอยู่ที่ไหนก็ได้หมด…

“หลินเฉิงจี๋ ฉันอยากช่วยนาย” ถังซินพูดขัดเขาขึ้น มา “สามปีจะว่านานก็ไม่นาน ถ้าจี้เจียจื้อคิดอยากที่จะ แทรกคนเข้ามาสอดแนมในบริษัทนายนั้นทำได้ง่ายมาก บริษัทหลายแห่งที่อยู่ในพื้นที่ทวีปเอเชีย นายจะต้องมี คนที่ไว้วางใจได้ช่วยนาย

“คนที่ฉันไว้วางใจได้นั้นมีเยอะ จงเซิงก็สามารถไป ได้” หลินเฉิงจี่เอาหน้าผากก้มไปวางที่บนมือเธอ “ฉันแค่ไม่อยากเห็นเธอท้อง แล้วยังต้องวิ่งวุ่นทำงานไปทั่วทุกที่

ถังซินรู้ว่าเขากำลังคิดอะไร เธอจึงเม้มริมฝีปากแน่น “ฉันเลิกกับเขาไปแล้ว นายก็พูดแล้ว จะดูแลพวกเด็กๆ ให้สบายด้วยตนเอง”

“ฉันออกมานานมากขนาดนี้แล้ว ฉันโทรศัพท์ไปหาแม่ ฉันเพียงแค่สองครั้ง ฉันเริ่มคิดถึงแม่แล้ว”

“เพียงแค่คุณป้าต้องการ ฉันสามารถรับตัวคุณป้ามา หาถึงที่นี่ได้”

“แม่ฉันชอบทำผักดอง นายให้ท่านมาอยู่ในตำแหน่ง สูงส่งมีชีวิตที่สุขสบาย ท่านก็ไม่คุ้นชิน” ถังซินลูบคลํ เส้นผมอันสั้นของเขา ยิ้มและพูดเอ่ยขึ้นว่า “นายไม่ อยากไปหรอ? กลัวอะไร?”

หลินเฉิงจี่ไม่เอ่ยอะไรขึ้นมาชั่วขณะ

ต้องกลัวแน่นอน

เพราะเขารู้ว่าในใจของถังซินยังมีมู่เฉินหย่วนอยู่ เขา อาจจะทำให้พวกเขาเข้าใจผิดแล้วเลิกกัน แต่ว่าในใจ เธอโหยหาผู้ชายคนนั้นอยู่ตลอดเวลา

หลังจากที่กลับไปประเทศZ ในการทำงาน ถังซินจะ ต้องติดต่อกับมู่เฉินหย่วนอยู่บ่อยครั้งอย่างจะหลีกเลี่ยง ไม่ได้ เขายังกลัวว่าจะถูกเปิดโปงเรื่องเหล่านั้นที่เขาทํากลัวจะถูกถังซินทอดทิ้ง

หลังจากที่ทอดถอนหายใจเข้าลึกๆแล้ว หลินเฉิงจี่จึง พูดกับเธอว่า “ฉันจะกลับประเทศZไปกับเธอ หลังจาก ที่บริษัทมีคนของตนเองเข้าไปปูแนวทางที่ถูกต้องแล้ว พวกเราค่อยกลับมาด้วยกันอีก”

ถังซินยังไม่ทันที่จะปฏิเสธ เขาก็ได้พูดขึ้นมาต่ออีก ว่า “ยินยิน เธอท้องแฝดสาม ฉันต้องการให้เธอคลอด ลูกในสภาพแวดล้อมที่ดี คำนวณดูแล้วถ้าถึงวันกำหนด คลอดของเธอ ในตอนนั้นหน้าหนาวในประเทศY อากาศ ก็จะไม่หนาวมาก”

หลินเฉิงจี่กุมจับมือเธอไว้ ฝ่ามืออันอบอุ่น ดวงตาสี ฟ้าพรั่งพรูไปด้วยความอ่อนโยน “เธอคิดว่าข้อเสนอฉัน เป็นอย่างไรบ้าง?”

“ที่นายพูดก็ถูก” ถังซินยังไม่ได้สงสัยในจุดประสงค์ ของเขา จึงพยักหน้าเห็นด้วย “ดูสถานการณ์ก่อน รอ ให้บริษัทจัดการทุกอย่างเสร็จแล้ว ค่อยกลับมาด้วยกัน อีก”

ชายหนุ่มรู้สึกผ่อนคลายมีความสุข บนใบหน้าปรากฏ รอยยิ้มออกมาเล็กน้อย “ได้”

หลังจากผ่านไปหนึ่งอาทิตย์ ถังซินและหลินเฉิงจี่ก็ได้ เก็บข้าวของและไปยังสนามบิน เตรียมตัวที่จะกลับ ประเทศZ
ในขณะที่กำลังจะขึ้นเครื่องบิน แอร์โฮสเตสคนหนึ่ง จึงรีบวิ่งเข้ามา และขัดขวางหลินเฉิงจี้ไว้ “ขอโทษนะคะ คุณหลิน วีซ่าที่ไปประเทศZของคุณไม่ผ่าน ไม่สามารถ ที่จะขึ้นเครื่องได้

“จะเป็นไปได้ยังไง” หลินเฉิงจี้เอาพาสปอร์ตขึ้นมาดู กลับพบว่าวีซ่าไม่ผ่านแล้วจริงๆ สีหน้าเขาเต็มไปด้วย ความเศร้าหมอง “ทำไมเมื่อสักครู่พวกเธอไม่เห็น?”

แอร์โฮสเตสรีบกล่าวขอโทษ “ขอโทษค่ะ เป็นความ ผิดพลาดของพวกเรา คุณจำเป็นต้องดำเนินการขอวีซ่า ใหม่ ไม่เช่นนั้นถ้าคุณขึ้นเครื่องแล้ว คุณต้องค้างอยู่ที่ สนามบินที่ต้องไปเปลี่ยนเครื่อง”

หลินเฉิงจี่ขมวดคิ้วแน่น

หากเขาให้คนของเขาจัดการเรื่องนี้ให้เร็วที่สุด การ ทำพาตปอร์ตใหม่อย่างน้อยจะต้องใช้เวลาสองวัน

“ฉันเข้าใจแล้ว” หลินเฉิงจี่ไล่แอร์โฮสเตสคนนั้นออก ไป หยิบโทรศัพท์มือถือออกมา พลางพูดกับถังซินขึ้นว่า “ฉันจะให้จงเซิงเตรียมเครื่องบินส่วนตัว พวกเราจะนั่ง เครื่องบินส่วนตัวไปประเทศZ”

“ค่อนข้างยุ่งยากมากเลย ยังต้องติดต่อกับหอ บังคับการบินอีก และจงเซิงก็งานยุ่ง” ถังซินดึงแขนเขา ไว้ “ทำวีซ่าเพียงไม่กี่วันเท่านั้น ให้ฉันกลับไปก่อน ถ้า คุณทำเสร็จแล้วก็ค่อยตามไป
“ไม่ได้ ฉันไม่วางใจให้เธอไปคนเดียว”

ถังซินยิ้มหัวเราะ “ฉันเป็นนักแปลนะ นายยังกลัวว่าฉัน จะหายไปตอนต่อเครื่องหรอ? เอาแบบนี้แหละ ฉันจะ กลับไปก่อน ถ้านายได้วีซ่าแล้วค่อยตามฉันมา”

หลินเฉิงจี่ไม่สามารถที่จะเปลี่ยนใจเธอได้ ทำได้เพียง แค่เห็นด้วยอย่างฝืนใจ

ในขณะที่ส่งถังซินขึ้นเครื่อง เขากำชับเธอแล้วกำชับ อีก หากทำของขายก็ให้ปล่อยมันไป ดูแลตนเองให้ ดีๆ หลังจากที่ถึงสนามบินที่เปลี่ยนเครื่องแล้ว ต้อง โทรศัพท์มาหาเขา

เขาได้กำชับจนถังซินทำหน้าไม่ถูก ผ่านไปสักครู่ ถัง ซินจึงชักมือที่อยู่ในมือเขาออกมา

ถังซินได้ซื้อตั๋วเครื่องบินระดับเฟิร์สคลาส ทำให้มี พื้นที่นั่งกว้างและเงียบสงบ พนักงานบนเครื่องบินได้ให้ บริการเป็นอย่างดี เธอหลับไปได้สักหนึ่งตื่น เมื่อตื่นขึ้น มาก็ใกล้จะถึงสนามบินที่ต้องเปลี่ยนเครื่องแล้ว

หลังจากที่มาถึงสนามบินที่ต้องเปลี่ยนเครื่อง เธอ ได้ต่อสายโทรศัพท์ไปหาหลินเฉิงจี่เพื่อรายงานว่า เธอปลอดภัยดี หลังจากที่ต้องรอประมาณหนึ่งชั่วโมง เศษๆก็ได้ขึ้นเครื่องบินอีกครั้งเพื่อโดยสารกลับไปยัง ประเทศz

สิบโมงเช้าของวันที่สอง เครื่องบินโดยสารก็ได้ลงจอดที่สนามบินหนานเฉิง

การกลับมาหนานเฉิงหลังจากที่หายไปหลายเดือน ทำให้ถังซีนมีความรู้สึกอบอุ่นที่ได้กลับบ้านเกิด