บทที่ 403 ไม่ได้ท้องแฝดสอง แต่ท้องแฝดสาม

“ฉันวัดอัตราการเต้นของลูกในท้องทุกวัน คิดว่าพวก เขาสบายดี” ถังซินพูดบ่น และเอามือคลำไปที่ท้อง แต่ กลับมีความรู้สึกที่อึดอัดใจและหวาดกลัว

เนื้อหาทั้งหมดในหนังสือพิมพ์ เธอไม่สามารถที่จะ กําจัดมันออกไปจากหัวเธอได้

เธอยังคิดอีกว่า ถ้ามู่เฉินหย่วนไม่อยากได้ลูกจริงๆ แล้วเธอจะไปคลอดที่ไหน จะขึ้นทะเบียนสำมะโนครัว ให้พวกเขายังไง เดิมทีนึกว่าตนเองแค่คิดเพ้อเจ้อก็ เท่านั้น ไม่คิดว่าจะกลับกลายมาเป็นเรื่องจริง

หลินเฉิงจี๋จึงเอ่ยขึ้นว่า “แบบนั้นก็ไม่ได้ ลูกทั้งสองคน ไปตรวจหน่อยก็จะดีมาก

“ก็ได้” ถังซินเห็นด้วยแล้ว “โชคดีที่ฉันไม่ได้กินอาหาร เช้า สามารถตรวจเลือดได้ ไม่อย่างนั้นอาจจะไปเสีย เที่ยว”

“ฉันให้จงเชิงเตรียมอาหารไว้ให้บ้างเล็กน้อย รอให้ พวกเราตรวจเสร็จแล้ว เขาก็น่าจะมาถึงพอดี” หลินเฉิง จีไม่ได้ตั้งใจที่จะโดนตัวเธอ แต่กลับพบว่ามือของเธอ นั้นเย็นเฉียบ

เขารีบเอาสองมือของเธอมาถูไปมาที่กลางฝ่ามือของ เขาเพื่อให้ความอุ่น และยังช่วยดึงเสื้อโค้ชที่คลุมอยู่บน ตัวเธอ
เมื่อเห็นการกระทำที่ละเอียดอ่อนของเขา ถังซินไม่รู้ ว่าควรที่จะพูดอะไร

หลินเฉิงจี่เป็นคนดีมาก แต่ไม่เหมาะสมกับเธอ

ต่อให้ย้อนเวลากลับไป ถ้าหลังจากที่เธอกับหลินเฉิง จี่คบกันแล้ว ยังไงก็คงต้องเลิก อาจจะเป็นเพราะว่า ตนเองเป็นผู้หญิงในอุดมคติของเขา แต่เขากลับไม่ใช่ ผู้ชายในอุดมคติของเธอ

ผู้ชายที่เธอรัก จะต้องอยู่ในชีวิตของเธอ สอนการ ทำงานให้กับเธอ สามารถวางมือเพื่อให้เธอเติบโตเป็น ผู้ใหญ่ขึ้น สามารถปลุกกระตุ้นให้เธอกลายเป็นคน ที่โดดเด่น เขาคนนั้นจะไม่ล้อมเธอเอาไว้ ให้เธอเป็น เหมือนนกคิริบูนที่อยู่ในกรง

ไม่นานรถก็มาถึงโรงพยาบาลเอกชน

น้องเขยของจงเซิงเป็นผู้ชายที่รูปร่างสูงใหญ่ มีสีผิว ดำคล้ำ และเป็นศัลยแพทย์

หลังจากที่เขามาต้อนรับหลินเฉิงจี๋และถังซิน ก็พา พวกเขาไปที่แผนกนรีเวช และมอบให้เป็นหน้าที่ของ คุณหมอผู้หญิง

การตรวจค่อนข้างเป็นส่วนตัว หลังจากที่หลินเฉิงจี่ส่ง เธอเข้าไปแล้ว ก็รอเธออยู่ที่ด้านนอก

ภายในห้องตรวจ คุณหมอผู้หญิงสวมถุงมือ และให้ถังซินนอนบนเตียง พลางเอ่ยถามเธออย่างอ่อนโยน “หลัง จากที่ท้องแล้วได้มีการตรวจน้ำตาลในเลือดหรืออัลตรา ซาวด์บ้างมั้ย

“ไม่มีค่ะ แต่ว่าฉันเตรียมเครื่องตรวจแล้ว ทุกวันได้ ทำการตรวจอัตราการเต้นหัวใจของพวกเขา ปกติมาก” หลังจากที่ถังซินขึ้นไปบนเตียง ก็ถลกกระโปรงขึ้นมา ทำให้ปรากฏหนังท้องที่ขาวเนียน

คุณหมอมองไปที่ท้องของเธอ “เป็นประจำเดือนครั้ง สุดท้ายเมื่อไหร่?”

“ประจำเดือนของฉันจะเลื่อนออกไปเป็นบางครั้ง จำ ไม่ค่อยได้แล้ว”

ถังซินได้บอกช่วงเวลาประมาณการกับคุณหมอ

คุณหมอผู้หญิงคิดคำนวณอยู่สักครู่ 16 อาทิตย์แล้ว แต่การท้องของคุณไม่ค่อยแสดงอาการแปรปรวนที่ ชัดเจนวันปกติธรรมดาคุณกินอะไร?”

เมื่อสองเดือนก่อนกินของอ่อนๆ กินปลาไม่ได้เลย ต่อมาก็มีอาการแพ้ท้องเล็กน้อย กินอาหารทะเลบ้าง เป็นบางครั้ง” ถังซินมองไปที่ท้อง อดไม่ได้จึงพูดออก มาว่า “หลังจากที่ท้องก็เคยตรวจดูครั้งหนึ่ง เป็นลูกแฝด สอง”

“ แฝดสองหรอ ถือว่าคุณเป็นคนโชคดีมาก” คุณหมอ ผู้หญิงยิ้มหัวเราะ “ได้ยินมาว่าวิลล่าอเล็กซ์เลียร์ไม่ค่อยมีเด็ก ถ้าหากคุณคลอดแล้ว คงจะครึกครื้นไม่น้อย

ถังซิน…..

คุณหมอผู้หญิงวัดรอบท้องและความหนาของมดลูก ให้กับถังซิน และตรวจที่ท้องของเธออีกครั้ง “ไม่บวม นา ดีมากเลย แต่ท้อง16อาทิตย์แล้ว การแปรปรวนของ อารมณ์ไม่ชัดเจน น่าจะเกี่ยวกับอาหารที่คุณกิน

เมื่อตรวจเสร็จ คุณหมอผู้หญิงก็ได้ถอดถุงมือออก “วันนี้มีเวลาว่างมั้ย หมอจะทำอัลตราซาวสี่มิติให้

ถังซินพยักหน้า “รบกวนคุณแล้ว”

เมื่อออกไปเห็นหลินเฉิงจี่ เธอจึงเอ่ยขึ้นว่า “ต้องไป ห้องอัลตราซาวด์ ถ่ายอัลตราซาวด์สี่มิติ”

หลินเฉิงจี่เดินไปส่งเธอ หลังจากที่ถึงหน้าประตู อดไม่ ได้จึงพูดออกมา “ตรวจครั้งแรก ฉันกลัวว่าเธอจะกังวล ไม่อย่างนั้นให้ฉันเข้าไปเป็นเพื่อนเธอเถอะ ฉันก็อยาก จะดูพวกเขา”

ถังซินเม้มปาก กำลังจะปฏิเสธ

แต่ทันใดนั้นประตูห้องอัลตราซาวด์ก็ได้ผลักเปิดออก คนท้องคนหนึ่งถูกประคองเอวเดินออกมา ท้องใหญ่จน เหมือนกับจะระเบิดออกมาจากเสื้อผ้า

ในใจเธอเริ่มมีความกังวล จึงรีบพยักหน้าให้กับหลินเฉิงจี่ ได้ “แต่วันนี้ฉันใส่ชุดกระโปรง….

“รอให้คุณหมอทำอะไรเสร็จหมดแล้ว ฉันค่อยเข้าไป

ถังซินเข้าไปในห้องอัลตราซาวด์อย่างกระวนกระวาย ใจ คุณหมอคนเดิมเป็นคนตรวจให้เธอ “เขาอยากจะ เข้ามาอยู่เป็นเพื่อนฉัน คุณช่วยเอาผ้าคลุมให้ฉันหน่อย ได้มั้ยคะ?”

“ได้! ให้เขาได้เห็นภาพสี่มิติของเด็กก็ดีเหมือนกัน” คุณหมอผู้หญิงเอ่ยขึ้น และหยิบผ้าคลุมให้กับถังซิน

หลังจากรอให้ถังซินจัดการเรียบร้อยแล้ว คุณหมอจึง เปิดประตูให้หลินเฉิงจี่เข้ามา

เครื่องมือที่ถูไปมาบนหนังท้องเป็นเจลเย็นๆ ร่างกาย

ของถังซินทนไม่ไหวจึงสั่นเครือเล็กน้อย

เธอหลับตาลง ทันใดนั้นก็ได้ยินเสียงคุณหมอผู้หญิง กรีดร้องขึ้นมา “คุณพระช่วย!”

“ทะ ทำไมหรอคะ?” ถังซินเงยหน้าขึ้นมองคุณหมอ อย่างรีบร้อน เห็นคุณหมอกำลังจ้องมองหน้าจออยู่ จึง ถามอย่างกังวลขึ้นว่า “เกิดปัญหาขึ้นกับเด็กหรอคะ?”

เธอไม่ได้ท้องลูกแฝดสอง แต่เธอท้องลูกแฝดสาม!”

ห้ะ! ถังซินงุนงง
หลินเฉิงจี่ที่ยืนอยู่ข้างๆก็งุนงงเช่นกัน และเมื่อผ่านไป สักครู่ เขาจึงเอ่ยถามคุณหมอว่า “ครั้งแรกที่เธอตรวจ ก็ท้องได้หนึ่งเดือนกว่าแล้ว ถ้าเป็นแฝดสาม ทำไมตอน นั้นถึงตรวจไม่เจอ?”

“ตอนนั้นระยะเวลาค่อนข้างสั้น ทารกในครรภ์ยังเล็ก มาก คาดว่าเครื่องตรวจยังคงตรวจหาไม่เจอ” คุณหมอ ผู้หญิงชี้ไปที่หน้าจอ “คุณดูสิ เด็กทารกสองคนนี้นอน ตะแคงอยู่ เด็กทารกคนนี้หน้าตรง ทุกคนแข็งแรงดี”

คุณหมอผู้หญิงพูดไปพลาง และมองมาที่ถังซินไป พลาง “เด็กที่นอนหน้าตรงมีลักษณะหน้าตาคล้ายคุณ มากเลยนะ”

ถังซินยังคงสับสนมึนงง

เธอไม่เคยตั้งท้อง แต่ก็รู้ว่าท้องแฝดสองนั้นค่อนข้าง ลำบาก คิดไม่ถึงว่าจากแฝดสองกลายมาเป็นแฝดสาม แล้ว

อัตราความเป็นไปได้นั้นยากกว่าถูกหวยซะอีก

“ถ้า แฝด แฝดสาม ทำไมท้องฉันถึงยังได้แบนราบ เช่นนี้” ถังซินกังวลจนพูดติดอ่าง “พวกเขาไม่มีปัญหา อะไรใช่มั้ยคะ? รบกวนคุณหมอตรวจดูอย่างละเอียด หน่อยนะคะ?”

คุณหมอผู้หญิงยิ้มหัวเราะและเอ่ยขึ้นว่า “ไม่ต้อง กังวล เด็กทั้งสามคนดูดรับอาหารไปบำรุงเลี้ยงไม่มากแต่ว่าก็ยังแข็งแรงดีมาก คุณกลับบ้านไปก็ต้องระวัง หน่อย พวกอาหารทะเล พวกอาหารที่มีฤทธิ์เย็นและ นําไม่ควรกินเยอะ

“ ค่ะ ฉันจะจำไว้ “ถังซินถอนหายใจอย่างผ่อนคลาย

หลินเฉิงจี่ยืนอยู่ตรงนั้นอย่างเงียบๆ และฟังถังซินคุย กับคุณหมอผู้หญิง สีหน้าเต็มไปด้วยรอยยิ้มที่อ่อนโยน แต่ในใจยังคงอิจฉาผู้ชายคนนั้นที่โชคดี มีผู้หญิงที่รัก เขา และยังมีลูกอีกสามคน

หลังจากที่ตรวจทุกอย่างเสร็จแล้ว ก็เป็นเวลาเที่ยงวัน พอดี

ถังซินหิวจนท้องร้อง จ๊อกก๊อก มานานแล้ว เมื่อหลิน เฉิงจี๋เอาอาหารมาให้ เธอใส่เข้าปากจนแทบจะอดทน รอต่อไปไม่ไหว

หลังจากที่กินอาหารร้อนๆไปไม่กี่คำ ในใจก็รู้สึกสบาย ขึ้น “พระเจ้า! ฉันหิวจนใกล้จะตายแล้ว”

“กินช้าๆลงหน่อย ไม่ต้องรีบ” หลินเฉิงจี๋เป่าน้ำซุป หลังจากที่เย็นขึ้นมาเล็กน้อย จึงยกวางไว้ตรงหน้าเธอ “ถ้าหากว่าท้องใหญ่ขึ้น เธอท้องแฝดสามจะต้องลำบาก มากกว่านี้แน่”

“ถ้าอย่างนั้นสองเดือนก่อนคลอด ฉันจะอยู่บ้านเลี้ยง ลูกในท้อง” ถังซินตักข้าวเข้าปาก พูดออกมาอย่างไม่ จริงจัง ใบหน้าเต็มไปด้วยรอยยิ้ม แฝงไปด้วยความมีเสน่ห์อันน่าหลงใหล

หลินเฉิงจื่มองรอยยิ้มของเธออย่างเลื่อนลอย นึกถึง ตอนที่ทั้งสองคนพบกันครั้งแรกที่โรงเรียน

“ขอโทษ ฉัน ฉันนึกว่า…… “เธอลำบากใจเล็กน้อย และ รีบยิ้มขึ้นมา เธอยื่นมือออกมา “ฉันชื่อถังซิน ขอบคุณ คุณนะ”

ในตอนนั้นเขาได้หลงในความสวยสดงดงามของเธอ ไปแล้ว ความอ่อนหวานที่อยู่ในรอยยิ้ม

เขาคิดว่า ไม่มีรอยยิ้มของผู้หญิงคนไหนจะสวยงาม ไปกว่าเธอ รอยยิ้มของเธอเป็นเหมือนแสงสว่างที่ดึงเขา ออกมาจากความมืดมิด

“หลินเฉิงจี๋ นายฟังที่ฉันพูดอยู่มั้ย?”

“หลินเฉิงจี๋”

“ห้ะ อะไรนะ?” เมื่อเธอเรียกครั้งที่สอง หลินเฉิงจี้ถึง ได้สติกลับคืนมา ยิ้มและเอ่ยถามเธอ

ถังซินพูดด้วยความเกรงใจเล็กน้อย “ฉันบอกว่าเลี้ยง ลูกต้องใช้เงิน คุณให้ฉันเป็นพนักงานของคุณได้มั้ย และให้เงินเดือนฉันทุกเดือน

เขายังไม่ทันที่จะพูดอะไรออกมา เธอก็รีบพูดเพิ่มเติม ขึ้นอีกว่า “เพียงแค่ให้พอค่านมผงและค่าใช้จ่ายในการคลอดก็ได้แล้ว”

หลินเฉิงจี้รู้สึกมึนงงขึ้นมาชั่วขณะ “เธอ…ไม่บอกเขา แล้วหรอ?”

“ก็ไม่มีอะไรจะต้องพูด ยังไงก็เลิกกันแล้ว” ถังซินแส ร้งทำเป็นยิ้มออกมา “ไม่อย่างนั้นถ้าฉันแบกท้องโย้ไป หาเขา เขาจะคิดว่าฉันตั้งใจ คิดอยากที่จะยึดทรัพย์ สมบัติของเขา”