บทที่ 308 อยู่ข้างคุณเสมอ

แต่ของสิ่งนี้ไม่ได้ทำลายความเป็นส่วนตัว ดังนั้นหาใบ เสร็จเสร็จก็ไปที่คลัง

ไม่กี่นาทีต่อมาก็หยิบกล่องออกมา

พนักงานเอากล่องยื่นให้หลินเฉิงจี๋”คุณผู้หญิงคนนั้นซื้อ ผ้าพันคอผืนนี้”

“เหมือนกับที่หล่อนให้ผู้ชายคนนั้นใช่ไหม? ”

หลินเฉิงจีไอออกมาสองรอบ เขาละสายตาจากกล่อง นั่นแล้วหยิบกระเป๋าตังออกมา“ช่วยห่อให้ผมหน่อย”

“โอเคค่ะ”

พนักงานไปห่อผ้าพันคอให้ ส่วนเขาไอไม่หยุด มือก็ ปิดปากไว้ คิ้วขมวดน้อยๆด้วยท่าทางลำบาก

พนักงานเอาถุงของขวัญให้เขาแล้วถามอย่างเป็นห่วง ว่า: “คุณผู้ชาย โอเคใช่ไหมคะ? ”

“โอเคครับ”หลินเฉิงยิ้มเบาๆ

ประตูถูกเปิดอีกรอบมีผู้ชายตัวสูงๆเข้ามา

“คุณหาน”เขาเดินมาอยู่ด้านหน้าหลินเฉิงจี๋ เห็นสีหน้าขาวซีดนั่นจึงอยากเอาเสื้อขนเป็ดถอดมาใส่ให้เขา

หลินเฉิงจีโบกมือให้เห็นว่าไม่ต้อง ถามว่า : “เรื่อง เครื่องบินโอเคแล้วใช่ไหม?

เขาพยักหน้าตอบว่า: “ติดต่อกับการควบคุมการจราจร ทางอากาศทางนี้แล้ว คืนนี้หิมะไม่หนัก บินได้ครับ”

“ยิ้ม” ”

หลินเฉิงจี้รับถุงมา

พนักงานจะทอนเงินให้แต่เขาไม่ต้องการ หยิบแอปเปิ้ล ที่ห่อมาให้พนักงาน ต้องขอบคุณคุณต่างหาก สุขสันต์วัน คริสต์มาสอีฟครับ”

“ขอบคุณ”พนักงานขอบคุณ

สายตาของพนักงานมองพวกเขาที่เดินออกไปอย่าง ไม่ละสายตา หล่อนเห็นชายคนนั้นก้มลงไออย่างแรง มี เลือดไหลออกมาน้อยๆผ่านมือนั่นและยังต้องให้คนข้างๆ ช่วยพยุง

พนักงานสงสัยว่า: ไอหนักขนาดนั้น เขาไม่สบายเห

รอ?

หลังจากนัดกับลู่เหวินซูเรียบร้อยว่าจะมากี่โมง ลู่เหวิน ซูก็พาหลีซูเงไปห้างแล้วตรงไปที่แผนกเครื่องสําอาง นสาม แล้วเหมาไว้ทั้งหมด

แผนกเครื่องสำอางนั้นโล่งๆ เพราะบีเอของทุกยี่ห้อนั้น บริการแค่พวกเขาสองคน

ลู่เหวินซูจูงมือ”คนสวย นี่ของคุณชอบอะไรก็หยิบได้ เลย ผมซื้อให้!

หลี่ซูเจ๋พูดไม่ออก: “มีเงินเยอะแล้วโง่เหรอ? ”

“เงินเยอะแต่ไม่โง่”ลู่เหวินซูที่ท่าทางยิ้มแย้มนั้นกอด แล้วจูบหล่อนไปหนึ่งที“โซนเครื่องสำอางค์เรียบร้อย อีก แปปพวกเราค่อยไปเลือกเครื่องเพชรพลอย!

พนักงานที่นี่พูดอังกฤษได้ การสื่อสารจึงไม่มีอุปสรรค

พนักงานเจ็ดแปดคนล้อมหล่อนไว้แลวแนะนำ ผลิตภัณฑ์ของพวกเขา ลู่เหวินซูรู้สึกสนุก พอเห็น ลิปสติกสีสวยก็หยิบไปให้หล่อนอย่างร่าเริง

“คนสวย อันนี้เหมาะกับคุณนะ!

หลี่ซูเจ๋มองไปที่มือเขา เกือบจะมองบนใส่“ชมพูบาร์บี้? ขอบคุณมากเลย!

“ทำไมล่ะ ไม่สวยเหรอ? “ลู่เหวินซูกระซิบ แล้วส่ง ลิปสติกไปให้พร้อมให้กำลังใจหล่อน”ที่รักคุณก็ลองทา หน่อยสิ! ”
“ฉันไม่เอา น่าเกลียดจะตาย!

“ลองดูสิ ไม่ว่าสวยไม่สวย ผมจะไม่ว่าอะไร

ลู่เหวินซูไม่ยอมแพ้เข้าไปหาหล่อนแล้วพูดเชียร์ หลี่ซูเจ๋ รำคาญจึงเอาลิปสติกในมือเขามาถูบนปากค่อนข้างเยอะ แล้วจึงเอาสําลีมาเช็ดออก

หลี่ซูเจ่ผิวขาว ตัวก็เล็ก ลิปสีชมพูนั่นควบคุมได้ บนริม ฝีปากนั้นถูสีอ่อนๆ ทันใดนั้นเปลี่ยนเป็นตุ๊กตาบาร์บี้ที่ สวยงาม

ลู่เหวินซูจับหน้าของหล่อนมาดูแล้วชมอย่างแรงว่า“ก็ ผมบอกแล้วไง คนสวยของผมสวยขนาดนี้ ทาสีอะไรก็ สวย! สวยเกินไปแล้ว!

“ไม่เอา ไม่สวยเลยจริงๆ ! “แม้ว่าจะเป็นยี่ห้อดัง ไม่ว่า สีชมพูยังมีวิ้งๆอีก หลี่ซูเจ๋มองยังไงก็อยากจะลบทิ้ง หยิบ ทิชชู่เปียกมาเช็ดออก

ลู่เหวินซูเอาหน้าไปแนบบนปากหล่อน ทำให้เป็นรอย ลิปสติกสีชมพูอ่อนๆ

หลี่ซูเจ๋ถามเขา”นายทำอะไรน่ะ? ”

“ขอของขวัญวันคริส์ตมาส! “ลู่เหวินซูมองแก้มใน กระจกด้วยท่าทางพอใจ”ที่รักรูปปากคุณก็สวย จูบเดียว ก็สวยอ่า! ‘

“ลบออกเถอะ สีนี้น่าเกลียดเกิน อายคนอื่นเขา”หลี่ซูเจ๋เอาทิชชู่เปียกเช็ดหน้าเขา”ใครมาเห็นหน้าสีชมพูนี้จะขำ เอาได้”

ลู่เหวินซูกลับจับมือหล่อนไว้แล้วจูบแรงๆไปสองทีพร้อม กับหัวเราพูดว่า: “ไม่ลบ ผมชอบคุณ! ผมจะให้ทุกคนรู้ ว่าผมไม่โสด ให้พวกเขาอิจฉาตาย

หลี่ซูเจ่หมดคำพูด

หลังจากเรื่องของแต่งหน้าแล้วจ่ายเงินเสร็จแล้ว ลู่เหวิน ซูลากหล่อนไปที่แผนกเพชรพลอยชั้นหก

เขาอยากเหมาโซนเพชรพลอยด้วย ยังไม่ทันพูด ก็ถูก

หลี่ซูเจ๋ทุบใส่หน้าอก : “ไม่ต้องเหมา แค่ร้านCartier ก่อนหน้านี้ ที่แผนกเพชรพลอยอีกห้างเกิดเรื่อง ยัง

ฝังใจหล่อนอยู่

“โอเคๆงั้นก็Cartier”ลู่เหวินซูเห็นสีหน้าหล่อนไม่ดีเดาว่า น่าจะเป็นเพราะเรื่องนั้น จึงดึงเข้ามากอดและน้ำเสียงเต็ม ไปด้วยความจริงจัง: “ไม่ต้องกลัว ผมอยู่ข้างคุณเสมอ”

ผมอยู่ข้างคุณเสมอ

คําพูดของเขาทําให้ใจของหลี่ เจสั่นรู้สึกผิด

คุณแม่ลู่เป็นลูกค้าคนสำคัญของร้านCartier ลู่เหวินซูบ อกเบอร์โทรของคุณแม่ แปปนึงทั้งสองก็ถูกพนักงาน เชิญไปนั่งที่โซนVIP
พนักงานหยิบเพชรพลอยออกมาสองสามถาดที่ล้วน แต่เป็นรุ่นที่ไม่สามารถเอามาวางโชว์ขายได้ ขายให้แค่ ลูกค้าระดับสูงไม่กี่คนและยังมีคอลเล็กชั่นลิมิเต็ดใหม่ที่ วางขายในฤดูใบไม้ผลิกับร้อนในปีหน้าด้วย

“ที่รัก คุณชอบทรงไหน? “ลู่เหวินซูไม่สนใจพวกเครื่อง เพชรเลยไปถามหลี่ซูเจ๋ แต่กลับพบว่าหล่อนมองไปที่โต๊ะ ทํางานเหมือนกำลังเหม่อ

เขาเข้าไปใกล้ๆแล้วพูดเสียงต่ำ : “เป็นอะไรไป?

“ไม่มีอะไร”หลี่ซูเจ็รีบลุกขึ้นจากเก้าอี้”เดี๋ยวฉันไป ห้องน้ำ!

หมุนตัวรีบออกไป

หลังจากเขาห้องน้ำ หลี่ซูเจ่เปิดก๊อกน้ำเอาน้ำเย็นมา พรมหน้า ความร้อนบนใบหน้าหายไปทำให้หล่อนสดชื่น ไม่น้อย เงยหน้าขึ้นมา

กระจกบานใหญ่ตรงหน้าสะท้อนให้เห็นหล่อน ผมยาว ยุ่งนิดๆ ใบหน้าเปียกๆดูท่าทางอึดอัด สายตาไม่สดใส

นี่ไม่ใช่หล่อนเลย!

หลี่ซูเจ๋เกลียดตัวตอนนี้มาก ในใจรู้สึกแปลกๆ ยิ่งคิดยิ่ง

แย่

หล่อนเอาน้ำสาดใส่หน้าอย่างบ้าคลั่ง สุดท้ายมือค้ำอยู่ ที่อ่างล้างหน้า อ้าปากเล็กน้อย
เรื่องที่หล่อนต้องการกำลังดำเนินการอยู่ หล่อนควรจะ ดีใจ ในใจควรจะมีความสุขหลังจากแก้แค้น ทำไมต้องมี ความรู้สึกผิดด้วย?

ลู่เหวินซูเป็นหนี้หล่อน!

เวลานี้โทรศัพท์ของหลี่ซูเจ่ที่วางอยู่ตรงซิงค์ล้างหน้าก็ สั่นและมีแสงขึ้นมา

หล่อนเอาผมที่เปียกสะบัดไปด้านหลัง เห็นสายที่โทรมา ก็กัดริมฝีปากลูบแล้วรับสาย: “ว่าไงลุง”

“หลี่ซูเจ๋เธออยู่ไหน? ”

หลี่ซูเจ่ลังเลแล้วพูดว่า”บริษัทให้ฉันมาทำงานที่ญี่ปุ่น”

“แบบนี้นะ”ลุงที่โทรมาก็หยุดพูดไปและมีเสียงถอน หายใจแทรกออกมา”กลัวว่าวันนี้จะกลับมาไม่ทัน เธอก็รู้ วันนี้พี่สาวเธอ..……

“ฉันรู้”หลี่ซูเจ๋จับโทรศัพท์แน่น พยายามควบคุมอารมณ์ ของตัวเอง”ก็รบกวนลุงกับป้าช่วยไปดูพี่แทนฉันหน่อย”

“อีกแปปเดี๋ยวลุงขับรถกลับไปกับป้าเอง”

“โอเค”

ตอนที่จะวางสายลุงก็พูดว่า “ซูเจ๋ มีเรื่องคือ…….ช่าง เถอะ ครอบครัวเขาก็ไม่ควรไปยุ่งด้วยเลยนะ อย่าไป หุนหันพลันแล่นทำตัวเองเจ็บล่ะ”