บทที่ 305 มีตาหามีแววไม่

มู่เฉินหย่วนส่งเอกสารไปให้คุณยามาซากิอีกชุด”นี่คือ สัญญาว่าจ้าง ต่อไปธุรกิจนี้ก็ให้คุณดูแล ผมจะมาแค่ปีละ สี่ครั้งทุกฤดู”

“นี่…….คุณยามาซากิงงนิดหน่อย

มู่เฉินหย่วนพูดอีกว่า: “ผมไม่ได้ให้คุณมาดูแลเปล่าๆ คุณต้องช่วยผมสังเกตคนหนึ่ง คุณชายตระกูลอเล็กซ์ เลียร์ประเทศYไม่ให้คนของเขารวมถึงธุรกิจเขาเข้ามาที่ ญี่ปุ่น”

ขณะนั้นหน้าของคุณยามาซากิก็ชาไป

เขาก็เคยได้ยินเรื่องเกี่ยวกับตระกูลอเล็กซ์เลียร์ว่าไม่ ควรเข้าไปเกี่ยวข้องด้วย ทั้งสองฝ่ายล้วนเป็นคนใจดำ เหมือนจะบังคับให้เขาเลือกค่ายหรือเปล่า?

หลังจากคิดเสร็จคุณยามาซากิก็กัดฟันพูด“เรื่องนี้ผมจะ จัดการอย่างดี”

ยังไงมประธานมู่เขาก็รู้จักแล้ว นิสัยไม่แย่ ไม่น่าจะแยก ถูกผิด ส่วนอเล็กซ์เลียร์ที่ประเทศY เขาไม่รู้จัก ใครจะไป รู้ว่าเขาเป็นคนยังไง

ผู้ช่วยจางเอาถาดเข้ามางเสิร์ฟ“คุณยามาซากิ ประธาน มู่ ดื่มเลยไหมครับ? เชิญครับ”

มู่เฉินหย่วนหยิบแก้วในถาดจะดื่ม แต่พอดมแล้วได้กลิ่นหวานๆเลี่ยนๆก็รู้สึกแปลกๆ”คุณโทนแรง

“อา ประธานมู่มีปัญหาไหม? “ผู้ช่วยจางถามอย่าง แปลกใจ

มู่เฉินหย่วนเห็นเขาเทก็วางใจ พอกลืนไปได้ครึ่งแก้ว ลําคอก็ร้อนขึ้นมา แปปนึงก็ยิ่งร้อนขึ้นเหมือนช่วงท้องจะ ไหม้

เขาขมวดคิ้วมองผู้ช่วยจางแล้วพูดอย่างทุ้มๆว่า “คุณ แน่ใจว่าเป็นน้ำแร่? ”

“ไม่ใช่ผมที่เท”ผู้ช่วยจางเห็นเขาขมวดคิ้วจนหน้า แดง เขาจึงตระหนักได้ว่าผิดปกติจึงชี้ไปทางแผนก ต้อนรับ สาวน้อยคนหนึ่งเอามาให้ ผมก็ ก็เลยเอามา เสิร์ฟ….……

เขามองมู่เฉินหย่วนอย่างระวัง”ประธานมู่ใช่น้ำแร่ไหม

ครับ? ”

“ไอ้โง่! “มู่เฉินหย่วนกัดฟันด่า รู้สึกมึนๆหัวมีตาหามี แววไม่? ก่อนให้ผมทำไมไม่ชิมก่อน?

พวกเขาพูดภาษาจีน คุณยามาซากิฟังไม่ออก

แต่เขาเห็นว่ามู่เฉินหย่วนกำลังด่าผู้ช่วย ก็เลยมองไปที่ แก้วในมือของมู่เฉินหย่วนเลยพูดว่า “ประธานมู่อย่าโกรธ ไป นี่คือวอดก้าพิเศษ ฤทธิ์แรงมาก แต่ว่าดื่มแล้วจะฟิน สุดๆ แก้วเดียวไม่พอเหรอ? จะให้ผมให้เด็กมาเสิร์ฟอีก แก้วไหม? ”
ผู้ช่วยจางรู้สึกวูบๆพูดออกมาไม่ชัด พิ พิเศษ.…..…….

“วอดก้า”คุณยามาซากิเติมคำให้เขาจบ น้ำเสียงเต็มไป ด้วยความภูมิใจ”บาร์เทนเดอร์นี่ผมแย่งมาจากคนอื่นจ่าย ไปถึงสามล้านทักษะค็อกเทลก็แจ่ม โดยเฉพาะอย่างยิ่ง วอดก้าที่ปรุงพิเศษ ได้รับความนิยมมาก ทุกคนที่มาที่นี่ ต้องสั่ง! ”

มือของมู่เฉินหย่วนค้ำไม้กอล์ฟ ตัวโซเซไปมา

คุณยามาซากิอยากพยุงเขา ผู้ช่วยจางรีบดึงกลับมา สีหน้ายิ้มนั้นยังดูแย่กว่าร้องไห้”คุยจบแล้ว งั้นผมพา ประธานมู่กลับก่อน”

“ประธานมู่เมาแล้ว?

คุณยามาซากิมองมู่เฉินหย่วนอีกรอบ”ก็แค่วอดก้าหนึ่ง แก้ว ความสามารถในการดื่มเหล้าของประธานมู่น้อยมาก เล? พวกคุณไม่ใช่ว่ามีวัฒนธรรมการดื่มเหล้าเหรอ, ประธานมู่ไม่ดื่มเหล้าแล้วจะคุยธุรกิจได้ยังไง?

ผู้ช่วยจางกลืนไม่เข้าคายไม่ออก“นี่ ประธานมู่คือกรณี พิเศษ”

“หมายความว่าไง? ”

เห็นท่าทางของมู่เฉินหย่วนไม่ดี ผู้ช่วยจางก็ไม่พูดกับ คุณยามาซากิต่อ พยุงประธานออกไปอย่างว่องไว

คุณยามาซากิที่มองจากด้านหลังก็ลูบคางแล้วบ่นว่า “นี่ก็เมาแล้วใช่ไหม? ”

หลังจากพาเขาขึ้นแท็กซี่ ผู้ช่วยจางก็บอกที่อยู่โรงแรม

ผู้ช่วยจางรีบเปิดน้ำแร่ เนื่องจากมีบทเรียนแล้วเขาเลย ดื่มก่อนแล้วค่อยให้มู่เฉินหย่วน”ประธานมู่ดื่มน้ำก่อน นี่ น้ำแร่จริงๆ ผมชิมแล้ว”

เขาดื่มเหล้าที่เข้มข้นจนอยากจะขอชีวิต เจ้านายพวก เขาดื่มแล้ว……..

จบแล้ว!

มู่เฉินหย่วนก็ไม่ปฏิเสธ รับน้ำแร่เข้ามาดื่มจากนั้นหันไป มองผู้ช่วยจาง

ผู้ช่วยจางเห็นเขาตาแดง สายตาอ่อนโยนนั้นแต่ในใจ รู้สึกไม่ปลอดภัย

ผู้ช่วยจางถามอย่างระมัดระวัง : “ประธานมู่? ”

มู่เฉินหย่วนไม่ตอบแต่มองเขาไปอีกสักพัก

ผู้ช่วยจางที่มองด้านหลังนั้นก็เย็นวูบ เหมือนลังเลว่าจะ พูดอะไร ก็ได้ยิน เฉินหยวนเรียก: “แม่”

ผู้ช่วยจาง:

โอเค มู่เฉินหย่วนเมาจริง
“ผมมันมีตาหามีแววไม่จริงๆ! “ผู้ช่วยจางดึงแกตัวเอง แรงๆ”ยังบอกว่าจะจับตาดูประธานมู่ดีๆ ไม่ให้เขาแตะ เหล้า สุดท้ายวุ่นวายไปหมดก็

“แม่ ตบปากตัวเองทำไม? “มู่เฉินหย่วนใช้สายตา แปลกๆมองเขา “ผมคันหน้าก็เลยเกา”ยังไงซะก็ไม่ใช่ครั้งแรกที่โดน เรียกว่าแม่ ผู้ช่วยจางสงบสติอารมณ์แล้ว”คุณนั่งดีๆ

เดี๋ยวพวกเรากลับไปหาคุณถังกัน”

“เรียกคุณนาย”น้ำเสียงของมู่เฉินหย่วนอ่อนโยน สายตาสลดไปไม่กี่นาที แต่ว่าท่าทางเหม่อๆนั้นมองดูไม่มี ความสง่าเลย นั่นคุณนายผม”

ผู้ช่วยจางโบกมือไม่อยากใส่ใจเขา”โอเคโอเค กลับไป หาคุณนาย”

บ้าจริง!

พอถึงโรงแรมก็ตีห้าครึ่งแล้ว ฟ้าใกล้จะสว่าง

ผู้ช่วยจางพามู่เฉินหย่วนที่กระโดกกระเดกเข้าลิฟท์ อย่างไว ก็ตรงไปที่ห้องเพรสซิเดนสูท หลังกดออดประตู ก็เปิดออก

ถังซิ่นสวมชุดนอนสีหน้าเหนื่อยล้า

หลังจากแน่ใจว่าคนด้านนอกคือผู้ช่วยจางกับมู่เฉิน หย่วน หล่อนก็ตื่นทันทีและถามมู่เฉินหย่วน”ไม่ได้บอกว่าจะกลับมาตอนบ่ายเหรอจัดการเรื่องเสร็จแล้วเหรอ?

“ยิ้ม”มู่เฉินหย่วนพยักหน้า เห็นสายตาหล่อนอ่อนโยนดู เชื่อฟัง”สวัสดีตอนเช้าคุณนาย”

“อา สวัสดีตอนเช้า…….”ถังซินตอบ ไม่กี่วินาทีจากนั้นก็ พบว่าเขาผิดปกติ หล่อนมองเขาแล้วหลังจากนั้นก็จ้องไป ที่ผู้ช่วยจาง

ผู้ช่วยจางพนมมือพูดด้วยสีหน้าขรึมๆ : “ประธานมู่ดื่ม วอดก้าพิเศษไป คุณนายรู้…..งั้นผมฝากคุณนายดูแล ด้วย เดี๋ยวผมไปจัดการเรื่องอื่นต่อ”

พูดจบก็รีบหนีไปเพราะกลัวหล่อนจะเรียกเขา

แปลกจริง ผู้ช่วยจางมาเมื่อไหร่? “ถังซินพึมพำอย่า “

อีกอย่างมู่เฉินหย่วนก็ดื่มไปเยอะมาก หล่อนเห็นมา หลายรอบแล้ว แต่ตอนนี้ก็สงบมากขึ้นแล้ว แต่ผู้ช่วยจาง ทำไมทำเหมือนหนีสัตว์ประหลาด หนีไปอย่างไร?

“คุณนาย”มู่เฉินหย่วนกอดถังซินแล้วเอาหน้าวางไปที่ ไหล่ของหล่อน

ตัวหนักๆนั้นทับถังซิน ไม่ถึงสามวิก็ผลักออกแล้วพูด ว่า: “ตัวเองหนักเท่าไหร่ไม่รู้เหรอ? พวกคุณเปิดห้อง ไหน?

มือของ เฉินหย่วน ไปที่ห้องข้างๆ
“บัตรห้องล่ะ?

เขาลูบกระเป๋ากางเกงแล้วหยิบบัตรห้องให้หล่อน

ถังซินเดินอยู่ข้างหน้า มู่เฉินหย่วนตามหลังติดๆ เห็น หน้าท้องหล่อนแบนๆก็ถามอย่างสงสัย “คุณนาย คลอด ลูกออกมาแล้วเหรอ? ”

“ท้องบ้าอะไรอ่ะ ไม่ได้ท้อง! “ถังซินพูดอย่างโกรธๆ

หล่อนอธิบายไปหลายรอบแล้วผู้ชายคนนี้ก็ยังคิดว่า หล่อนท้อง จริงๆเลย!

สีหน้าของมู่เฉินหย่วนเปลี่ยนไป“คุณเอาออกเหรอ? ”

หล่อนอดทนเปิดประตูให้มู่เฉินหย่วนเข้าไปแล้วพูดเบาๆ ว่า“คุณกลับไปพักผ่อนดีๆ เรื่องนี้รอคุณตื่นแล้วค่อยคุย โอเคไหม? ”

มู่เฉินหย่วนดึงหล่อนเข้ามาแล้วพูดเสียงแหบๆไปว่า”ผม อยากให้คุณนายอยู่กับผม”

“ไม่ได้ ฉันต้องกลับไป

“ประตูปิดแล้ว คุณนายเอาบัตรห้องมาเหรอ? “มู่เฉิน หย่วนเถิบไปใกล้ๆหล่อน เอามือหล่อนขึ้นมาจูบ ลมหาย ใจร้อนๆรินอยู่ที่หลังมือหล่อน
“เดี๋ยวฉันกดออด……”ถังซินไม่ยอม ตอนนั้นจูบอ่อนๆ ประกบริมฝีปากหล่อน

จูบอยู่อย่างนั้น

ถังชินถูกลมหายใจของเขาครอบคลุมทำให้รู้สึกหวิวๆ หล่อนหรี่ตามองมู่เฉินหย่วนอย่างงงๆ คิดว่านั่นผิดปกติ

หล่อนถาม: “มู่เฉินหย่วนคุณเมาแล้วจริงๆ ไม่ได้หรอก

ฉันเหรอ?

“ยิ้ม”

ทุกครั้งที่เขาเมามักจะซื่อบื้อเหมือนจะไม่แข็งแกร่ง ขนาดนั้น?