บทที่ 302 ผมมีความคิดที่กล้าหาญ!

“ใช่ เขายังมีบริษัทที่เมืองหนานเฉิง”ผู้ช่วยจางรายงาน สถานการณ์ให้เขาฟัง หนึ่งเดือนก่อนก็ใช้สถานะของนัก ลงทุนไปซื้อบริษัทเทคโนโลยีจื่อเหม่ยกับบริษัทหย่าว่าง”

มู่เฉินหย่วนหรี่ตามองพูดด้วยเสียงทุ้มๆว่า: “ไม่น่าล่ะ ผมรู้สึกคุ้น ที่จริงผู้ชายคนนี้มาเมืองหนานเฉิงนานแล้ว ใน รายชื่อการประชุมประมูลรถไฟความเร็วสูงในเขตตะวัน ออกก็มีเขา”

“การประชุมประมูล…….”ผู้ช่วยจางที่คิดอยู่นั้นก็ถาม อย่างสงสัย: “งั้นเขาคงหมายตาคุณนายมานอนแล้ว หรือเปล่า? อ้อใช่ ประธานมู่ มีเรื่องหนึ่งผมไม่รู้ว่าสำคัญ หรือเปล่า”

“พูดมา”

ผู้ช่วยจางพูด: “ก็ครั้งนั้นที่เกาพินถึงนัดคุณนายไปคุย อยากลงมือคุณนาย กลับกลับเข้าโรงพยาบาลเอง ตอน ที่ผมไปเอาข้อมูลที่โรงพยาบาลก็พบว่าโมโมยเหม่ยซีก็ ไปโรงพยาบาลและยังไปที่ห้องผู้ป่วยของเกาพินถิง ครึ่ง ชั่วโมงกว่าถึงออกมาจากห้องผู้ป่วย”

“หล่อนกับเกาพินถึงไม่รู้จักกัน แต่ไปหาเกาพินถึง มีแค่

เหตุผลเดียว”สีหน้าของเขามึนตึงขึ้นมาให้เห็นความน่า กลัว”ถูกจี้เจียจื้อกระตุ้นให้เกาพินถึงทำบางอย่าง ผู้ช่วยจางรับแรงกดดันนี้ไม่ไหวจึงขยับออกไปข้างๆ

มู่เฉินหย่วนก้มหัวลงมองรูปผู้ชายบนข้อมูลพวก นั้น“ก่อนหน้านี้ถังซินบอกกับฉันว่าหลินเฉิงทำอะไรไม่เอาด้วยเล่ห์ก็เอาด้วยกลกลับไม่น่าจะแอบถ่ายเรื่องพวก นี้ ตอนนี้คิดๆดูมีบางอย่างผิดปกติ”

“แอบถ่ายอะไร? “ผู้ช่วยจางแปลกใจยื่นคอไปมอง เขา”ประธานมู่คุณถูกแอบถ่ายเหรอ?

มู่เฉินหย่วนส่งสายตาอาฆาตไป

ผู้ช่วยจางตัวสั่นพูดอย่างไม่พอใจว่า: “จี้เจียจื้อต้องใช้ ให้เกาพินถึงทำอะไรแน่ๆ จากนั้นปัญหาก็ไปตกที่หลินเฉิง จี๋ เกินไป ไม่ใช่คน!

ครึ่งชั่วโมงต่อมาแท็กซี่ก็ถึงกินซ่าเขตสอง

กินซ่าเป็นหนึ่งในสามศูนย์กลางที่คึกคักที่สุดโลก แปด เขตนั้นมีศูนย์กลางผ่าน ไม่ว่าจะตอนเช้าหรือตอนมืด คน จากทุกมุมโลกก็มาแออัดและคึกคักที่นี่

ผู้ช่วยจางลงจากรถแล้วอ้อมตัวมาเปิดประตูแล้วตามมู่ เฉินหย่วนเข้าไปในตึกสูงนี้

หลังจากเดินเข้าลิฟท์ ผู้ช่วยจางก็กดไปที่ชั้นสี่แล้วพูด ไม่หยุด

“ได้ยินว่าสถานที่บันเทิงระดับสูงของกินซ่ามีแต่สาว เด็ดๆอยู่พูดคุยกับแขกเพื่อคลายเหงา ดีจริงๆ!

“ผมยังได้ยินว่าบางครั้งพวกรัฐบาลก็มาที่นี่เพื่อมาคุยเล่นกับสาวๆ ประธานมู่ ผมมีความคิดกล้าหาญ อยากฟัง ไหม? ”

มู่เฉินหย่วนเอามือข้างนึงล้วงไปในกางเกงแล้วเหลือบ ของเขา ผมก็มีความคิดอยู่อย่างหนึ่ง คุณอยากฟัง ไหม? ”

ผู้ช่วยจางรีบถาม อะไร? ”

“ผมว่าคุณหล่อดี พูดก็เก่ง หมาะที่จะเป็น ประชาสัมพันธ์”มู่เฉินหย่วนยิ้มอย่างเยือกเย็นพูดว่า”งั้น คุณอยู่เก็บข้อมูลนี่ คุณคิดว่าไง? ”

“ไม่ไม่ ผมไม่เหมาะ”ผู้ช่วยจางยืนตัวตรงไม่กล้าพูด อะไรไร้สาระออกมา ผมถนัดจัดการงานแทนประธานมู่ สืบข้อมูลเรื่องนี้ผมไม่ถนัด

“งั้นคุณยังไม่หุบปาก? ”

“ครับ”

แปปนึงลิฟท์ก็ถึงชั้นสี่

ด้านนอกประตูคือทางเข้าสถานบันเทิงMOMO ด้าน นอกสถานบันเทิงนี้ตกแต่งหรูหราสวยงาม ด้านขวาเป็น สาววัยรุ่นสวมชุดกิโทโนราคาแพงยืนอยู่ตัวเล็กๆแต่สง่า งาม

“สวัสดีค่ะ คุณผู้ชายทั้งสอง”
สาวคนนี้พูดภาษาอังกฤษ ก้มหัวลงนิดๆ พอเงยหน้าขึ้น ก็มองมู่เฉินหย่วน เพราะว่าท่าทางของเขาที่โดดเด่นนิ่งๆ นั้นทำให้ใจเต้นแรง

แปปนึงก็พาเข้าไปในสถานบันเทิง

ผู้ช่วยจางลูบหน้าแล้วพูดว่า: “ผมสูง184ก็ไม่เตี้ย? หน้าตาก็ไม่แย่ ทำไมสาวน้อยคนนี้ไม่มองผม สอง มาตรฐานเหรอ?

เกินไปแล้ว!

หลังจากเข้าไปข้างใน สายตาของมู่เฉินหย่วนก็มอง ห้องโถง

เขาไม่ได้ตามผู้หญิงคนนั้นเข้าไปแต่พูดอังกฤษกับ

หล่อนว่า”คุณยามาซากิมาหรือยัง? ”

ผู้หญิงคนนั้นงงแล้วหยุดเดิน“ท่านใช่แขกของคุณยามา ซากิไหม? ”

มู่เฉินหย่วนตอบรับไป

“ท่านนามสกุลอะไรเดี๋ยวฉันไปถามให้”คุณยามาซากิ เป็นแขกสำคัญที่นี่ หล่อนไม่อยากพาคนเข้าไปมั่วๆ

“จางเฉิง”มู่เฉินหย่วนถอยหลังไปมอง

ผู้ช่วยจางเดินเข้าไปให้นามบัตรหล่อน“นี่คือนามบัตร ประธานมู่ของผม คุณเอาไปให้คุณยามาซากิแล้วบอกเขาว่า พวกเรามาหาเขาเพื่อโครงการ Aoba”

หล่อนรับนามบัตรไปมองแล้วให้พวกเขาไปนั่งใกล้ๆโต๊ะ

“เชิญพวกท่านรอตรงนี้”

สาวๆในสถานบันเทิงนี้มีมารยาท ไม่ใช่แขกของตัวเอง ก็ไม่ไปชวนคุย มู่เฉินหย่วนกับผู้ช่วยจางรออยู่แปปนึงก็มี พนักงานเดินเข้ามาเอาบรั่นดีกับผลไม้มาให้

ผู้ช่วยจางเอาบรั่นดีสองแก้วนั้นไปไกลๆแล้วหยิบน้ำดื่ม ให้มู่เฉินหย่วน

คุณยามาซากินั่นได้ยินว่านามบัตรนี้เป็นของผู้มีอำนาจ และมีความสัมพันธ์ดีกับรัฐบาล ก็คิดว่านี่ไม่ใช่เรื่องง่าย เลย ถ้ารออีกสักพักแล้วค่อยไปเจออีกฝ่าย แล้วพวกเขา ทั้งสองล่ะทำไง?

เขาคิดว่ายังต้องพึ่งประธานมู่

คืนนี้เขาต้องจับตาดูให้ประธานมู่แตะเหล้าไม่ได้ ถ้าเมา ขึ้นมาแล้วทำอะไรเด๋อๆ งั้นพวกเขาก็กลายเป็นแกะสอง ตัวที่เข้าปากหมาป่าน่ะสิ

มู่เฉินหย่วนหยิบน้ำดื่มมาดื่ม ทายออกว่าผู้ช่วยจางคิด อะไรอยู่ก็พูดว่า”อย่ากังวล ผมไม่ดื่มหรอก ที่นี่มีแต่สาวๆ”

ผู้ช่วยจางรีบตอบสนองด้วยรอยยิ้มว่า “ประธานมู่กลัว ทำอะไรจะถูกคุณนายไล่ออกไปเหรอ?
“คุณหุบปากไม่ได้เหรอ? ”

ผู้ช่วยจางยักไหล่ ตูดย้ายไปข้างๆเพื่อเว้นช่องว่างของ ทั้งสอง

หลังจากนั้นประมาณสามนาที สาวคนนั้นก็กลับมา

“ขอโทษค่ะที่ให้พวกคุณรอนาน ตามฉันมาค่ะ”

มู่เฉินหย่วนกับผู้ช่วยจางตามหล่อนไป เดินบันไดวนนั่น ขึ้นไปชั้นสอง ชั้นสองตกแต่งหรูหรากว่าชั้นหนึ่ง แล้วยังมี ห้องส่วนตัวอีก

สาวคนนั้นเปิดประตูด้านขวาแล้วโค้งให้เล็กน้อย เชิญ เข้ามาค่ะ”

หลังจากทั้งสองเข้าไปหล่อนก็ผิดประตู

ห้องส่วนตัวใหญ่มากตกแต่งสไตล์ยุโรป นอกจากห้อง รับแขกนั้นอีกฝั่งมีโต๊ะพูลและอื่นๆ ในเขตห้องรับแขกนั้น กำลังมีคนคุยอยู่

สองสามคนตรงนั้นกำลังเล่นพูล ส่วนมากล้วนแต่เป็น พวกคนสักน่ากลัว

ขาของผู้ช่วยจางสั่นนิดๆ

คนน้อยกว่าที่คิด แต่ว่ามองหัวของชายเหล่านี้ ลายสัก นี้ก็ไม่น่ายุ่งด้วย หมัดของพวกเขาทำเขาลอยได้มู่เฉิน หย่วนเชิดหน้าขึ้นพูดด้วยเสียงทุ้มๆ”ไปถามดู”
“ครับ”

ผู้ช่วยจางคุยญี่ปุ่นกับบอดี้การ์ด แปปนึงก็กลับ มา”ผู้ชายที่ผมขาวกำลังเล่นพูล ตัวสักลายอยู่นั้นคือคุณ ยามาซากิ”

มู่เฉินหย่วนมองไปตรงโต๊ะพูลแล้วก้าวเท้ายาวเดิน เข้าไป

เขามาเสียเวลาทีนี่นานแล้วไม่อยากลีลาอีก พอถึงตรง หน้าผู้ชายผมขางนี้ก็ใช้อังกฤษถามทันที“คุณยามาซากิ พูดอังกฤษได้ไหม? ”

คุณยามาซากิเงยหน้าขึ้น สายตาเฉียบคมมองที่มู่เฉิน หย่วน

คุณยามาซากิผมขาวแต่ใบหน้ากลับไม่มีริ้วรอย ดู ดู เหมือนอายุแค่สี่สิบ ยืนอยู่คนเดียว ทั้งร่างกายแสดงออก ถึงความมีอำานาจ

แต่ว่าสายตากับท่าทางเขาที่อยู่ตรงหน้ามู่เฉินหย่วนดู ท่าทางว่างเปล่า

สายตาของเขาเย็นชา

นี่ทำให้คุณยามาซากิที่มีอำนาจ ในใจอดไม่ได้ที่ จะโมโห เขายืนถือไม้อยู่นั่น”ผมไม่คุ้นคุณเลย คุณ รู้จัก’โครงการ Aoba’ได้ยังไง?”