บทที่ 301 ผมจะต้องให้เขาชดใช้

จงเชิงพูดแบบนี้แต่ในใจกลับสงสัย

เขาดูข้อมูลพบว่าเป็นคุณหญิงบอกชื่อของหล่อนให้โม

มอยคางผิง แต่ว่าคนสูญเสียความจําทำไมยังจําชื่อตัว เองได้ คิดแล้วก็รู้สึกแปลก แปปนึงหลินเฉิงจี๋ก็หยิบปากกามาเซ็นสัญญาบนไอแพด

นั้น

จงเชิงดูอย่างเงียบๆ ในใจรู้สึกไม่ค่อยดี

เขามองหลินเฉิงจี๋เติบโตรู้ว่าเขาลำบากแค่ไหนเพื่อที่จะ ได้มรดกของอเล็กซ์เลียร์ ต้องพยามอย่างหนักมากแค่ ไหนแต่ตอนนี้ต้องให้คนอื่น

เซิงเก็บไอแพดแล้วถามว่า “คุณชายให้ผมไปดูที่ บ้านโมมอยคางผิงไหม? ”

ไม่ต้อง ส่งของขวัญไปก็พอ”หลินเฉิงจี้หันไปมองเขา แล้วบอกด้วยสายตาว่า”เขาจะใช่หรือไม่ใช่แม่ผม ผม พิสูจน์เอง เรื่องนี้คุณอย่าบอกพ่อผม”

“.…………ครับ”สุดท้ายจงเซิงก็ตอบไปด้วยความไม่เต็มใจ

ผู้หญิงที่น่าจะตายในกองไฟนั่นยี่สิบกว่าปีหลังจากนั้นก็ เปลี่ยนหน้าแล้วมาปรากฎตัวอย่างกระทันหัน ถูกไซเลส์ มาแลกเปลี่ยนอเล็กซ์เลียร์กับหลินเฉิงจื่
ซื้อขายนี้มองยังไงก็ไม่คุ้ม

ที่จริงเขาอยากปิดบังหลินเฉิงจี๋ เอาเรื่องที่คุณหญิงยังมี ชีวิตอยู่บอกเจ้าน้อยที่ประเทศY ถ้าเจ้านายรู้หลินเฉิงจี่ก็ ยังคงเป็นทายาทที่ถูกต้องตามกฎหมายของอเล็กซ์เลียร์

หลินเฉิงจี๋เขียนจดหมายแล้วใส่ซองเสร็จก็เอาให้ จงเซิง พร้อมแนบที่กลัดเน็กไทไปด้วย“คุณกลับไป ประเทศYแล้วเอาจดหมายให้เจ้าพ่อVernal เขารู้ว่าต้อง ทำไงต่อ”

สีหน้าของจงเซ็งเปลี่ยนไปนิดนึง“คุณชาย คุณลืม แล้วเหรอครั้งที่แล้วไปหาให้เขาช่วย เขาเอาแต่ได้? แล้วทำไมรอบนี้ยังไปหาเขาอีก มีเรื่องลำบากอะไรหรือ เปล่า? ”

“พี่ผมอยากฆ่ายินยิน”หลินเฉิงจี๋สายตาเหลือบมองลง น้ำเสียงแฝงไปด้วยความสลด ผมทนเขามาหลายรอบ ครั้งนี้ผมหมดความอดทนแล้ว ผมจะต้องให้เขาชดใช้! ”

เขาเด็กขนาดนั้น ไม่ว่าใครก็ทำร้ายไม่ได้!

“งั้นก็ไม่ต้องไปหาเจ้าพ่อVernal”จงเซิงพูดเขา ทะเยอทะยานเกินไป เพื่อแก้แค้นคุณไซเลส์คุณไม่ จำเป็นต้องเอาตัวเองเข้าไป ข้อง”

หลินเฉิงจี่กำหมัดลงไปบนโต๊ะกระจกกาแฟ

โต๊ะกระจกกาแฟแตกออกมาเป็นเสี่ยงๆ เขาถอนหายใจ ออกมาอย่างแรง
“จงเซิง ช่วงนี้พูดมากเกินไปแล้ว”

จงเชิงจับจดหมายไว้แน่นๆแล้วพูดว่า: “ทราบแล้ว ครับ เดี๋ยวผมออกไป”

หลังจากหลี่ซูเจ๋กลับมา ถังซินเห็นสีหน้าของเขาไม่ดี เลยถามว่าลู่เหวินซูอาการสาหัสหรือเปล่า หลี่ซูเจ๋บอกว่า ลู่เหวินซูผ่าตัดเสร็จแล้ว อาการก็ไม่แย่แต่หล่อนเหนื่อย มาก

ถังซินจึงอยู่เป็นเพื่อนหล่อนที่ห้อง

หลี่ซูเจ๋ถือกาแฟร้อนบนโซฟา สายตาดูว่างเปล่าไม่ ร่าเริงเหมือนทุกวัน

สักพักหนึ่ง หลี่ซูเจ๊ก็เรียกถังซิน

“ซินซิน”

“ทำไมเหรอ? “ถังซินเข้าไปนั่งข้างหล่อนเห็นสีหน้า หล่อนยังแย่อยู่เลยพูดว่า “ถ้าไม่ค่อยดีก็ไปนอนสักตื่น ที่ จริงเรื่องห้างก็ทำให้ใครต่อใครตกใจจริงๆ”

หลี่ซูเจ่ส่ายหัวเอาหัวเอนลงที่ไหล่หล่อน“เธอว่าถ้า ครอบครัวของฝ่ายชายมาทำร้ายแล้วเราอยากเอาคืน แต่ ว่าใจอ่อน มันเรียกว่าอะไรเหรอ?

ถังซินถาม: “พ่อแม่เหวินซูไม่ชอบเธอเหรอ? ”
“ชอบแหละ…….”หลี่ซูเจ๋พูดจาคลุมเครือ”ฉันแค่ยก ตัวอย่าง ถ้าเธอเจอเรื่องแบบนี้เธอว่ามันหมายความว่า อะไร? ”

ถังซินคิดแล้วพูดว่า”น่าจะเป็นเพราะเธอรักผู้ชายคนนั้น เข้าแล้วก็เลยไม่อยากเอาคืน”

“ใช่ไหม รักแบบนี้น่าเบื่อจริงๆ”หลี่ซูเจ๋บ่น พอหลับตา ก็คิดถึงเรื่องที่ลู่เหวินซูกันกระสุนให้แล้วก็เบื่อความรู้สึก แบบนี้มากๆ

ทำไมรู้สึกเบื่อล่ะ? เขาไม่ชอบเธอเหรอ? ” “

หลี่ซูเจ๋ไม่รู้ว่าจะตอบยังไงก็ซบบ่าถังซินแล้วไม่พูดอะไร ออกมาสักพัก

ถังซินเห็นแบบนี้ก็ไม่ได้ถามอะไรออกมาอีก

ผ่านไปหนึ่งชั่วโมงกว่า ประตูถูกเคาะเป็นมู่เฉินหย่วนที่ เข้ามา

เขาเห็นถังซินเปิดประตูด้วยสีหน้าล้าๆก็ลูบแก้มหล่อน แล้วพูดอย่างเจ็บปวด: “เหวินซูไม่เป็นไร พี่เขารักษาตัว ที่โรงพยาบาลพวกคุณควรพัก”

“นอนไม่หลับ”ถังซินเห็นสีหน้าเขาไม่ดีก็ถามว่าคุณมา ตอนนี้มีอะไรหรือเปล่า? ”

มู่เฉินหย่วนพูด: “ผมมีเรื่องต้องไปจัดการ พรุ่งนี้บ่าย อาจจะกลับมา กลัวคุณกังวลก็เลยมาบอกคุณ”
ถังซินก็ทายออกทันที”คุณจะติดตามเรื่องห้างเหรอ? ”

“ยิ้ม”

“ให้ตำรวจท้องถิ่นจัดการเถอะ”หล่อนไม่รู้เรื่องค่า ตอบแทนร้อยล้านนั่นพูดไปอย่างกังวลว่า”ฉันกลัวคุณจะ ได้รับบาดเจ็บเหมือนเหวินซู”

มู่เฉินหย่วนยิ้ม“คุณมองผู้ชายของคุณอ่อนแอไปแล้ว โจรนั่นทำร้ายพี่ผม อีกนิดนึงก็จะทำร้ายภรรยาผม ผมไม่ ยอมแพ้ง่ายๆหรอก”

มีบางเรื่องเขาต้องไปจัดการ

“งั้นคุณก็ระวังตัว”ถังซินก็ไม่ห้ามต่อ หล่อนดึงมือเขาไป ลูบไล้ตรงหน้า“บ่ายพรุ่งนี้กลับมาดีๆนะ ถ้ามีเรื่องอะไรฉัน จะส่งข้อความไปให้

มู่เฉินหย่วนมองสายตาของหล่อนแล้วพูดอย่างอ่อน โยนว่า “โอเค ผมรับปาก”

“ฉันจะรอคุณ”

มู่เฉินหย่วนลงไปก็พบผู้ช่วยจางที่เพิ่งกลับมาจาก นิวยอร์กพอดี มีลมพัดมาผมเขาถูกลงพัดปลิว

“ประธานมู่”ผู้ช่วยจางเดินเข้ามาด้วยท่าทางยินดีพูด อย่างหวาดกลัวว่า“ว้าวขวางหยิ่งสุดยอดม อดมาก ระยะทาง ที่ไกลกันนั้น ไม่กี่ชั่วโมงก็ถึงแล้ว ตอนที่ผมนั่งนั้นกลัว ตลอดเลย”
“ชิงเฟิงล่ะ? ”

“น้องเขยรู้ว่าคุณถังไม่เป็นไรก็บอกว่าเอาทั้งหมดให้ คุณ เขากลับไปแล้ว”ผู้ช่วยจางพูดว่า”คุณซือซือถ่าย ละครที่ประเทศT เขากลัวถูกคนแกล้ง”

มู่เฉินหย่วนเหลือบมองเขาแล้วพูดอย่างไม่พอใจว่าคุณ เรียกใครว่าน้องเขยเหรอ? ”

“ผมพูดผิดเหรอ? ”

“นั่นคือน้องเขยผม เข้าใจไหม? “มู่เฉินหย่วนจัดเน็กไท ให้เขาด้วยลมหายใจน่ากลัว”ต่อไปคุณพูดว่าคุณชายก็ พอแล้ว ยังมีที่เรียกคุณถัง……

ผู้ช่วยจางตัวสั่นรีบพูดว่า “สมองผมไม่ค่อยดี จำผิด ต่อไปจะเรียกว่าคุณนาย! อ้อใช่ คุณนายเป็นไงบ้าง?

เขาเห็นท่าทางอย่างนี้ก็เปลี่ยนเรื่อง

สีหน้าของมู่เฉินหย่วนดีขึ้นมาหน่อย”สบายดี คนที่คุณ หาล่ะ? ”

“พวกเขามาจากเมืองหนานเฉิงน่าจะอีกครึ่งชั่วโมง”ผู้ ช่วยจางมองนาฬิกาข้อมือ ผมแจ้งไปเรียบร้อยแล้ว ถ้า พวกเขามาก็รู้ว่าต้องทำอย่างไร”

“ที่อยู่ที่ผมต้องการล่ะ?

“นี่ครับ! “ผู้ช่วยจางเอาเอกสารส่งให้ด้วยท่าทางประสมโรง ประธานมู่ ผมยังไม่เห็นห้างนั้นเลย เดี๋ยวผม ไปกับคุณเองเพื่อเป็นกำลังใจให้

มู่เฉินหย่วนยิ้มอย่างเยือกเย็น คุณจะไปเป็นตัวถ่วงให้ ผมน่ะสิ!

“ได้ยังไงล่ะ! “ผู้ช่วยจางหุบเข้าไปที่หน้าอกตัวเองแล้ว ทำท่าทางว่าตัวเองแข็งแกร่ง“ประธานมู่ คุณอย่าดูถูกผม ผมฝึกเจียฉวนเต้ามาสองปี”

“คนพวกนี้มันไม่ใช่คนมาทำคุณนาย ทำให้คุณนาย ตกใจ ผมจะให้พวกเขาได้เห็นดีกัน! สั่งสอนพวกเขาให้ หนัก! ”

“หุบปากเถอะ”มู่เฉินหย่วนดุเขาเสียงดัง ดูเอกสารไป พลางเดินออกไป“ไปที่จอดรถ”

“โอเค! “ผู้ช่วยจางรีบออกไป

พอถึงที่จอดรถผู้ช่วยจางก็เปิดประตู หลังจากรอยู่เฉิน หย่วนเข้าไปเขาถึงเข้าไปตาม ก้นเพิ่งนั่งลงไปก็ได้ยินมู่ เฉินหย่วนพูดว่า

“พี่ชายของหลินเฉิงจี๋แน่ใจนะว่าชื่อจีนคือจี้เจียจื้อ? ”