บทที่ 299 เมื่อทำผิดจะรู้ว่าอะไรคือสิ่งสำคัญ

“ลงจากเตียงเองยังลงไม่ได้ ดูแลตัวเองให้ดีก่อนเถอะ” วี่เหวินถึงลากเก้าอี้มาหนึ่งตัว และเอนทิ้งตัวลง “วันนี้ ฉันจะอยู่ที่นี่ นายไม่อยากเห็นฉันก็นอน อย่าทำให้ฉัน อารมณ์เสีย”

ลู่เหวินซู “.………….

เขาต้องการให้นางฟ้าตัวน้อยมาดูแล ใครจะไปสนใจพี่ เจ้าพี่ใหญ่นี่กันวะ

ตลอดทางไปโรงแรม มู่เฉินหย่วนก็โทรหาถังซิน เมื่อรู้ ว่าเธออยู่กับส้งจิ้งเหอสองคน ก็เริ่มเบาใจ แต่ใบหน้ายังคง ตึงเครียด

จากเอกสารที่วี่เหวินถึงหามาได้ บอกว่าหลินเฉิงนั้นอยู่ โรงแรมเดียวกันกับพวกเขา เขาก็เดาได้ทันที คนที่ลงมือ กับถังซิน จะต้องเป็นไซเลส์ อเล็กซ์เลียร์ พี่ชายของหลิน เฉิงจี่เป็นแน่

เขาไม่รู้ว่าหลินเฉิงจี่กำลังคิดอะไร แต่ไซเลส์นั้นเหี้ยม มาก เพราะแม่ที่ตายไป พ่อที่รักหลินเฉิงจี่สุดหัวใจ จึงได้ เกลียดหลินเฉิงจี๋มาตลอด เกลียดจนอยากจะให้เขาหาย ไป

เมื่อเห็นใครเข้าใกล้หลินเฉิงจี๋ ไซเลส์ย่อมไม่ปล่อยไป แน่

มู่เฉินหย่วนวิเคราะห์อย่างรวดเร็ว แล้วจึงส่งข้อความหาผู้ช่วยจาง เพื่อให้เขาค้นหาข้อมูลของพี่ชายของหลินเฉิง จี่อีกครั้ง

ทันทีที่ส่งข้อความไป รถก็มาถึงโรงแรมพอดี

เขาขึ้นลิฟต์ไปยังชั้นที่หลินเฉิงจี่พัก หยุดยืนที่หน้า ประตู เงยหน้าขึ้นและแสยะยิ้ม เลือกห้องได้ดีจริงๆ พัก อยู่ห้องด้านล่างของห้องถังซิน

มู่เฉินหย่วนกดกริ่งห้องเขาอย่างอดทนอดกลั้น

โดยเร็วก็มีเสียงไออย่างร้ายแรงดังขึ้น ประตูถูกเปิด ออก หลินเฉิงจี่ยังคงเอามือกุมปากไว้ สภาพดูย่ำแย่

“ประธานมู่” เมื่อเห็นคนที่มาเป็นมู่เฉินหย่วน สายตาของ หลินเฉิงจี่ก็มืดครึ้มทันที ถึงแม่สภาพเขาจะแย่ สายตาได้ แววอย่างไร แต่ความรู้สึกสูงส่งก็ยังคงยากที่จะถูกปกปิด “มีเรื่องอะไร”

มู่เฉินหย่วนกล่าวนำ “จะคุยกับนายเรื่องภรรยาของผม ถังซิน”

หลินเฉิงจี๋ยกยิ้มที่มุมปาก ใบหน้ายิ้มดูเย็นชา “ยังไม่ทัน ได้แต่งงาน ก็กล้าเรียกภรรยาแล้วหรือ ผมอ่านข่าวของ ประธานมู่มามากมาย ไม่คิดว่าประธานมู่เองก็ด้านนี้ด้วย เช่นกัน”

“พ่อแม่ก็เจอกันแล้ว งานแต่งก็ถูกกำหนดแล้ว เหลือ เพียงการ์ดงานแต่งเท่านั้น” มู่เฉินหย่วนกล่าวเสียงเรียบ “ประธานหลินไม่ได้สนิทกับผม คงไม่เข้าใจผมสักเท่าไหร่”

เมื่อได้ยินเขาพูดเช่นนั้น หลินเฉิงจี๋ก็คิ้วขมวด โกรธจน กระอัก ไอขึ้นมาอีกสองครั้ง เลือดกระเซ็นติดที่ฝ่ามือ

หลินเฉิงจี่กำมือเอาไว้ที่ข้างหลัง ก่อนจะเบี่ยงตัวเพื่อให้ มู่เฉินหย่วนเข้ามา

“มาคุยกันข้างในเถอะ”

มู่เฉินหย่วนเองก็ไม่เกรงใจ เข้ามายังห้องรับแขก ก็ พบเห็นห้องนอนที่อยู่ทางด้านขวา ห้องนอนนั้นสะอาด สะอ้าน แต่ไม่มีของหรือกระเป๋าเดินทาง

เขาถามหลินเฉิงจี๋ “นายมาโดยที่ไม่มีคนคุ้มครองหรือ

“ผมมาพักผ่อน จึงไม่จําเป็นต้องเอาใครมาด้วย”

มู่เฉินหย่วนหันหน้าเผชิญกับเขา สายตาเย็นยะเยือก “พักผ่อนอะไร นายตามถังซินมา หลินเฉิงจี๋ นายคิด ว่านายฉลาดหรือ ที่นายติดตามมา พี่ชายนายรับรู้มัน ทั้งหมด”

สีหน้าของหลินเฉิงจี่ย่ำแย่ “นายพูดแบบนี้หมายความว่า อย่างไร”

“เมื่อบ่ายถังซินถูกตามฆ่าที่ห้าง” มู่เฉินหย่วนกล่าว อย่างเยือกเย็น “น้องสี่ของผมได้รูปถ่ายถังซินจากใน กระเป๋าเสื้อของคนพวกนั้น ตรวจจนพบว่าได้เงินร้อยล้าน เพื่อจ้างวานฆ่าถังซิน”
“เธอเพิ่งเข้าวงการธุรกิจเท่านั้น ย่อมไม่มีศัตรู นาย ขึ้นเรือสำราญไปพร้อมพวกเรา เมื่อมาถึงญี่ปุ่น ก็พักที่ โรงแรมเดียวกันกับพวกเรา ตอนบ่ายเกิดเรื่องกับเธอที่ ข้างนอกนั่น มันจะพอเหมาะเกินไปหรือไม่

“เขากล้าลงมือ…” หลินเฉิงจี๋ขบกรามและกำหมัดไว้ แน่น

มู่เฉินหย่วนไล่ถามเขา “กำหนดการของผมกับถังซิน เป็นเรื่องกะทันหัน นายรู้ได้อย่างไร”

หลินเฉิงจี๋หัวเราะ และกล่าวอย่างไม่ถือความ “ประธาน มู่ นายรู้จักสิ่งที่เรียกว่ากล้องวงจรปิดไหม ต่อให้ เทคโนโลยีก้าวไกลขนาดไหน เพียงมีเงิน ทำไมจะหาไม่ ได้กัน”

“หลินเฉิงจี้ พรุ่งนี้นายก็กลับประเทศYแล้ว อย่าให้ผม ต้องลงมือ”

“ผมมาเพื่อจัดการ….

“ไม่จำเป็น” มู่เฉินหย่วนเอ่ยตัดบทเขาเสียงเย็น “เขา ลงมือกับภรรยาของผม เรื่องนี้ผมจะจัดการกับเขาอย่างดี ไม่ต้องให้ถึงมือของนายหรอก”

แต่หลินเฉิงจี๋กลับพูดว่า “นั่นคือแฟนเก่าของผม

มู่เฉินหย่วนเหลือบมองเขาด้วยสายตาดุดัน “เช่นนั้น นายก็ควรไปให้ห่างจากเธอ การทะเลาะกันของพวกนาย สองพี่น้อง ลากเธอเข้าไปยุ่งทำไมกัน”
“ประธานมู่คงลืมไปจริงๆ” หลินเฉิงจี่กระแอมไอ ก่อนจะ เอ่ยอย่างดูถูก “นายมีคุณสมบัติมาว่าผมหรือ หากไม่ใช่ การลงมือของเพื่อบริษัทมู่ชื่อของคุณที่ลากเธอเข้าร่วม การแย่งชิงอำนาจไปหรือ ใช่ เรื่องครั้งนี้เกิดจากความ ประมาทของผม แต่ผมก็มีความรู้สึกผิดชอบชั่วดีที่ไม่ใช่ ประโยชน์จากเธอ”

“ผมทำเรื่องที่ผิดไป จึงรู้ว่าอะไรคือสิ่งที่ล้ำค่า ดังนั้นจะ ไม่ให้มันได้เกิดขึ้นอีกเป็นครั้งที่สอง” มู่เฉินหย่วนกล่าว “ต่อจากนี้ผมจะดูแลเธอให้ดี และจะไม่ทำร้ายเธออีก”

หลินเฉิงจี๋หัวเราะอย่างไร้เสียง เจ็บปวดที่ใจจนต้องหยุด พัก “เป็นเรื่องที่ผิดพลาดทั้งนั้น เสียใจภายหลังไปแล้วเอา อะไรมาขออภัยกัน ไม่ว่าจะพูดอย่างไร ก็เป็นเรื่องของ เวลาทั้งหมด”

เขาไออย่างรุนแรงจนทรงตัวแทบไม่อยู่

มู่เฉินหย่วนไม่คิดว่าเพียงไม่ได้พบกันเพียงไม่กี่เดือน เขาจะเปลี่ยนไปมากขนาดนี้ ท่าทางราวกับคนใกล้ตาย คิ้วขมวดด้วยความสงสัย “นี่มันอะไรกัน

“โรคคนแก่ ไม่มีอะไร

มู่เฉินหย่วนจึงไม่ได้ถามให้มากความอีก

ก่อนที่จะไป เขากล่าวกับหลินเฉิงจี้ว่า “ผมบอกถังซิน เรื่องครอบครัวของนายแล้ว เธอบอกว่าตอนไปเรียนที่ ต่างประเทศ นายดูแลเธออย่างดี ผมจึงรับปากเธอ ช่วย นายจัดการกับอเล็กซ์เลียร์ แต่หากเธอบาดเจ็บเพราะนายอีก นายกับฉันต้องมาสะสางกัน”

กล่าวจบแล้ว เขาก็เดินออกจากห้องไป

หลินเฉิงจี๋ชะงักไปเพียงอึดใจ ก่อนจะไอขึ้นมาจน คุกเข่าไปกับพื้น ทรมานไปตามร่างกายจนต้องกำพรมไว แน่น เขาไอจนเลือดกระเซ็นไปทั่วพรม

หากปล่อยเรื่องของถังซินและกลับไปตั้งแต่แรก และ เธอจะไปรักกับคนอื่นได้ เขาจะไม่มีทางปล่อยมือของ เธอไป เล่าเรื่องของตัวเองทั้งหมด และให้เธอได้รับรู้เรื่อง ทรมานใจของตัวเอง

มานึกเสียใจแล้วอย่างไร

เวลาไม่ย้อนกลับมาแล้ว พลาดไปแล้วทั้งหมด

“มีเวลาเพียงอีกนิดเดียวก็พอแล้ว” หลินเฉิงจี้จ้องเลือด บนพื้น และสบถอย่างเกลียดชัง “ก่อนจะตายฉันจะเอา มันไปด้วย เพื่อไม่ให้มันทำร้ายยินยินอีก”

ทันใดนั้นประตูก็ถูกเปิดออก จงเซิงที่กลับมาเห็นหลิน เฉิงจี่ล้มลงไปกับพื้น ก็รีบปรี่เข้ามา พยุงเขานอนราบไป กับโซฟา เขาทั้งเกลียดและทั้งกังวลกับสภาพแบบนี้

จงเซิงกล่าว “คุณชาย ร่างกายของคุณรับไม่ไหวแล้ว พวกเราไปโรงพยาบาลกันเถอะ”

“ฉันไม่ชอบโรงพยาบาล” หลินเฉิงจี่หันกลับไปมองเขา ก่อนจะเอ่ยถาม “นายออกไปติดต่อกับคนข้างนอก เพื่อขอยาใช่หรือไม่”

“ครับ” จงเชิงยอมรับ “หากได้มาจริงๆ คุณชายก็จะไม่ ทรมานอีกต่อไป”

หลินเฉิงจี๋ตบเข้าที่ใบหน้า ก่อนจะไอ และกุมอกเอาไว้ “ฉันบอกว่าไม่ต้องสนใจอย่างไรเล่า ปล่อยเรื่องขอฉันไป ราวกับอากาศก็พอ”

จงเชิงยืดหลังตรง และนิ่งเงียบ

หลินเฉิงจี๋กล่าว “ร่างกายของฉัน ฉันรู้จักมันดี ไม่จำเป็น ต้องใช้ยา หากนายกล้าหลอกฉันอีก ก็ไปให้พ้นหน้าฉัน ซะ เข้าใจไหม”

“คุณชาย…” จงเซิงย่อมไม่เข้าใจ

โอกาสที่ดีในการต่อชีวิตขนาดนี้ ทำไมเขาไม่รับไว้กัน

เมื่อเผชิญกับสายตาที่ดุดันของหลินเฉิงจี้ เขาก็ทำได้ เพียงยอมรับเท่านั้น และส่งเอกสารให้กับหลินเฉิงจี๋ “ที่คือ ข้อความที่นายท่าส่งมาครับ”

เอกสารของหลินเฉิงจี๋ จงเซิงไม่สามารถเปิดได้โดย

ผลการ