บทที่ 295 ใจตรงกัน

“ดูคุณธรรมของคุณนะ” หลี่ซูเจ่มองบนใส่เขา และหัน กลับไปเปลี่ยนเสื้อผ้า

ราวกับร่างของลู่เหวินซูได้พลังกลับคืนมา แชทไปบอ กกับมู่เฉินหย่วนและวี่เหวินถึงด้วยความภาคภูมิใจ แต่ มู่เฉินหย่วนทํางานจนไม่ทันเห็น และวี่เหวินถึงไม่สนใจ เขา

ไม่มีใครสนแต่เขาก็ยังขออวดต่อไป

ทันใดนั้นลู่เหวินซูก็รับรู้ได้ถึงสัญญาณเตือนในใจ รู้สึก ว่ามีคนกำลังจับจ้องตัวเองอยู่ จึงรีบลุกขึ้นจากโซฟา มองไปทั่วทุกทิศ แต่ก็ไม่พบกับอะไร

เมื่อครู่ไม่ใช่เรื่องที่นึกคิดไปเอง ต้องมีคนกำลัง ติดตามอย่างลับๆเป็นแน่

ในตอนที่เขากำลังคิดหาหนทาง หลี่ซูเจ๋ก็ได้ซื้อเสื้อ ไม่กี่ตัวเสร็จเป็นที่เรียบร้อย และส่งถุงในมือให้กับเขา

หลี่ซูเจ๋ถามเขา “มีอะไรหรือ

“อ้อ ไม่มีอะไรครับ นั่งนานไปหน่อยเลยอยากจะขยับ ตัวบ้าง” ลู่เหวินซูไม่อยากให้เธอกังวลใจ จึงยิ้มกลบ เกลื่อน “พวกคุณซื้อกับเสร็จแล้วหรือ ตอนนี้ก็มืดมากแล้ว กลับกันดีกว่าไหมครับ”

ถังซินพยักหน้า

เดินมาตลอดทั้งวันแล้ว เธอเองก็เริ่มเหนื่อยด้วยแล้ว เช่นกัน

สองมือของลู่เหวินซูหิ้วถุงเสื้อผ้า และเดินตามหลัง สาวๆ อย่างรู้ความ สีหน้าดูเกียจคร้าน แต่สายตายังคง จับจ้องไปที่การกระทำของผู้คนรอบข้าง

ทุกคนต่างเดินผ่านเคาน์เตอร์อัญมณี

พนักงานกำลังจำเก็บอัญมณีที่อยู่ในเคาน์เตอร์ ก็พบ ถุงที่นูนๆ สอดอยู่ชั้นล่างของเคาน์เตอร์

“ของใครลืมคะ เอาไปหรือไม่”

พนักงานหญิงพึมพำ เปิดดูของข้างในเอง หรือให้ เพื่อนร่วมงานดี

ในตอนที่เธอเปิดถุงนั้น ไม่ได้สังเกตว่ามีด้ายเล็กอยู่ ด้วย ถึงกระดาษถูกเปิดออก สายป้องกันก็หลุดออกใน ทันที

พนักงานสาวได้ยินเสียงดังกริ๊ก หลังจากนั้นมีควันสี ขาวพวยพุ่งออกมาทันที
ไม่เพียงแต่ที่เธอเท่านั้น ถุงกระดาษที่อยู่ใน เคาน์เตอร์อื่นก็ถูกเปิดเช่นกัน ทั้งชั้นอัญมณีนี้ถูกปกคลุม ไปด้วยควันสีขาว เสียงกรีดร้องยังคงดังขึ้นระงม

หลังจากนั้นฟังทั้งชั้นอัญมณีนี้ก็ดังลง เหลือบเพียงใน เคาน์เตอร์ อัญมณีที่ถูกแสงเหล่านั้นดูอ่อนแอทันที

ควันขาวที่หนาทึบจนดำ จนทำมันมืดไปทั้งหมด

“อย่าขยับ หมอบลงไป

ในตอนที่ทุกคนกำลังอยู่ในความสับสน เสียงดุดัน ของชายหนุ่มก็ดังขึ้นมาพร้อมกับเสียงฝีเท้า พวกเขา พูดภาษาอังกฤษ แต่เสียงนั้นฟังไม่ได้ชัดเจนนัก เพราะ ผ้าคลุมหน้าของพวกเขา

ทั้งยังได้ยินเสียงขึ้นนก ราวกับกำลังเรียกคน

ในตอนที่เห็นควันพวยพุ่งมาจากใต้เคาน์เตอร์ ลู่เหวิน ซูก็รู้สึกแปลกๆ ทันที จึงได้ลากผู้หญิงทั้งสามมายังใต้ เคาน์เตอร์ที่อยู่ใกล้ที่สุด

“อย่าขยับ ไม่อย่างนั้นจะไม่มีการเกรงใจอีกแล้ว”

เมื่อได้ยินเสียงคำเตือน ถังซินก็มองไปยังลู่เหวินซูทั้ง เอ่ยถามเสียงแผ่ว “โจรหรือคะ”
“อือ ออกมาจากคว้น ทั้งยังดับไฟอีกด้วย ราวกับว่า ได้คาดการณ์ไว้แล้ว” ลู่เหวินซูกล่าวเสียงแผ่ว ทั้งยังรีบ แจ้งความ และส่งข้อความหาวี่เหวินถึง

แต่ลู่เหวินซูก็ยังคงสงสัยอย่างมาก

ห้างสรรพสินค้านี้การรักษาความปลอดภัยเต็มร้อย มี กล้องวงจรปิดทุกมุม และเครื่องประดับเหล่านี้ก็อยู่ที่ชั้น ที่ห้า นี่มันแปลกมาก หากถูกพบเห็นโดยคนภายนอก ต่อให้เขามาถึงชั้นเครื่องประดับ แต่ก็ออกไปไม่ได้อยู่ดี

หากก้าวออกไปอาจจะกลายเป็นศพไปในทันที มี อาวุธอยู่ตรงหน้าขนาดนี้ ไม่โง่ไปหน่อยหรือ

พวกลู่เหวินซูซ่อนตัวอยู่ที่ใต้เคาน์เตอร์ ได้ยินเสียง ของผู้หญิงที่ร้องอยู่ข้างนอก ทั้งยังได้ยินเสียงของ ภาษาอังกฤษจากชายหนุ่ม เปิดตู้เพื่อหยิบเครื่องประดับ ไม่ได้ยินเสียงฝีเท้าเลยแม้แต่น้อย

โดยเร็วฝีเท้านั้นก็มาอยู่ตรงนี้ที่ไม่ใกล้ไม่ไกลนัก

พนักงานที่ประจำเคาน์เตอร์นี้ได้วิ่งออกไปซ่อนที่อื่น นานแล้ว โจรนั้นจะต้องมาเอาอัญมณี จะต้องเดินมา และเห็นพวกเขาอย่างแน่นอน

“ผมจะออกไปรับมือกับเขา พวกคุณอย่าส่งเสียง” ลู่เห วินซูกำชับเสียงแผ่ว
ในตอนที่เขาจะยืนขึ้น หลี่ซูเจ๋ก็รีบดึงตัวเขาไว้ กล่าว ด้วยเสียงอันสั่นเทา “คุณ คุณต้องระวังตัวนะคะ”

ลู่เหวินซูลูบใบหน้าของเธอ

รอจนกระทั่งลู่เหวินซูยืนขึ้น โจรก็ได้เดินมาถึงแล้ว

ระยะห่างของทั้งสองคนอยู่ใกล้กันมาก อาศัยไฟจาก เคาน์เตอร์ ลู่เหวินซูก็เห็นชายที่สวมแว่นกลางคืน ที่ปาก นั้นมีผ้าสีดำคาดอยู่ ดูดุดันมาก และถือปืนเอาไว้ในมือ ซ้าย

เพียงปราดเดียว ลู่เหวินซูก็มองออกทันทีว่าปืนในมือ ของโจรนั้นคือรุ่นอะไร

ปืนกลski-26 การหดตัวที่แข็งแกร่งและมีความ แม่นยำสูง แต่ช่วงระยะเวลายิงในแต่ละครั้งนั้นจะล่าช้า ไปวีสองวิ

เขานึกขบขัน

การออกปล้นด้วยปืนนี้ถือเป็นความสามารถพิเศษเช่น

กัน

โจรเห็นว่าข้างหลังนั้นมีผู้ชาย จึงเล็งปืนไปทางเห วินซู สายตาภายในผ้าคลุมนั้นดูดุดัน ทั้งกล่าวภาษา อังกฤษ “ทำไมถึงเป็นผู้ชาย
ลู่เหวินซูรีบยกมือขึ้น ท่าทางราวกับขลาดกลัวเสียเต็ม ประดา “พี่ พี่ชายอย่าฆ่าผมเลย….. แฟนของผมไปเข้า ห้องน้ำ ผมจะดูเคาน์เตอร์แทนเอง”

บางทีอาจเพราะลู่เหวินซูทำท่าที่อ่อนน้อมน่าสงสาร ไม่มีอะไรอยู่ในมือ โจรเพียงมองเขา แล้วจึงโยนถุงมา ให้

“ใส่เครื่องประดับมา”

“ครับๆ ผมจะใส่ให้” ลู่เหวินซูเปิดเคาน์เตอร์ออก และ นำเครื่องประดับแต่ละกล่องลงถุงไป

โจรที่เห็นว่าเขาเชื่อฟัง ก็ผ่อนคลายลง

พวกถังซินซ่อนอยู่ใต้เคาน์เตอร์ทางด้านขวา บนหัว นั้นมีเสื้อคลุมของลู่เหวินซูคลุมเอาไว้ เพียงโจรนั้นเอื้อม หน้ามาดู ก็จะพบเห็นว่ามันคือเสื้อคลุมทันที

แต่นอกจากเครื่องประดับแล้ว พวกโจรนั้นก็ไม่สนใจ อย่างอื่นอีก และจับจ้องแต่เพียงลู่เหวินซู

ลู่เหวินซูกัมมองเครื่องประดับ จดจ้องแต่โจรที่สะท้อน อยู่ ความสนใจของเขาอยู่ที่หูฟังของโจร คาดเดาว่าอีก ฝ่ายนั้นคงจะมีใครบงการ และไม่ใช่การเคลื่อนไหวตาม อำเภอใจ
เวรเอ๋ย

หากรู้ เขาจะชิงเปิดเครื่องรบกวนในโทรศัพท์เสียก่อน

โจรคิ้วขมวด ราวกับหูฟังมีปัญหา เขาลงเรียกอยู่สอง สามครั้ง เหมือนว่ากำลังพูดภาษาญี่ปุ่น ใช้มือหนึ่งขึ้นมา จัดหูฟัง ดูเหมือนจะละความสนใจจากรอบข้างไป

เขาจึงอาศัยวินาทีนั้น ลู่เหวินซูจับปืนของเขาไว้แน่น ก่อนจะบิดจนโจรร้องโอดครวญ มือขวากคอของโจรไว้ แน่น กดตรงจุดตาย ห้านิ้วลงแรงไปอย่างเต็มกำลัง

ไม่ถึงสามนาที โจรนั้นก็สิ้นลมหายใจ

ลู่เหวินซูลากไปไว้ในเคาน์เตอร์ ปิดหูฟังของเขา และ ถอดแว่นสําหรับตอนกลางคืนออก

หลี่ซูเจ๋โผล่หน้าขึ้นมาจากเสื้อคลุม มองไปยังโจร ที่นอนอยู่บนพื้น แล้วถามเสียงเบา “ตายแล้วหรือ”

“เพื่อป้องกันตัว หากเขาไม่ตายผมก็ตาย” ลู่เหวินซู กล่าว “ผมรู้สึกเสียใจที่ไม่ได้เครื่องรบกวน หูฟังของเขา มีปัญหา ฟ้าช่วยเขาเอาไว้

“ฉันปิดแล้ว” หลี่ซูเจ๋ส่ายโทรศัพท์ของเขาไปมา และ กล่าวอย่างเชี่ยวชาญ “ฉันเคยเห็นในหนังค่ะ ฉันเห็น พวกโจรนั้นใช้หูฟังเพื่อรอรับเส้นทางการหลบหนี ฉันก็คิดว่าพวกเขาอาจจะทำแบบเดียวกันก็เป็นได้ โชคดีที่ใน โทรศัพท์ของคุณมีโปรแกรมนี้พอดี ฉันจึงเปิดมัน”

ลู่เหวินซูปรี่เข้าไปจูบเธอ “ที่รักเก่งมาก พวกเรานั้นใจ ตรงกับเสียเหลือเกิน”

ถังซินกล่าวอย่างหงุดหงิด “หน้าสิ่วหน้าขวานแบบนี้ อย่ามาแสดงความรักนะ”

เมื่อสัญญาณถูกรบกวน ชายคนอื่นๆ ก็เริ่มรู้สึกตัว เสียงฝีเท้าดูร้อนรนมากขึ้น เหมือนว่ากำลังหาเครื่อง รบกวน

“ตำรวจไม่มีทางมาหนึ่งในชั่วโมงครึ่งนี้แน่ ผมจะออก ไปยื้อเวลาพวกเขา” ลู่เหวินซูสวมแว่นตาที่ใช่เพื่อมอง เห็นตอนกลางคืน เตือนให้หลี่ซูเจ๋หลบซ่อนตัวอยู่ที่นี่ “ผมออกไปต้องปิดโทรศัพท์นะครับ”

หลี่ซูเจ๋กล่าว “คุณจะสวมหูฟังทำไม ฟังภาษาญี่ปุ่นออ

“ลองดู อาจจะมีคนพูดภาษาอังกฤษก็ได้”

ลู่เหวินซูติดอาวุธเสร็จแล้ว ก็ค่อยเดินออกจาก เคาน์เตอร์เงียบๆ ทางด้านหลี่ซูเจ๋ได้ปิดโทรศัพท์ไปแล้วเมื่อสัญญาณกลับมาดีอีกครั้ง ที่หูนั้นก็มีเสียงดังขึ้นมา หลังจากนั้นก็เป็นเสียงคนพูด

พูดเป็นภาษาญี่ปุ่นกัน เขาจะเข้าใจได้อย่างไรก่อน