บทที่ 278 ของขวัญชิ้นที่4ของคุณมู่

มู่เฉินหย่วนส่งไฟล์ชิ้นหนึ่งออกไป

เขาปีนขึ้นไปนั่งที่โซฟาอีกตัวหนึ่ง แล้วให้คำปรึกษา

มู่เฉินหย่วนพูดด้วยน้ำเสียงราบเรียบว่า “ติดต่อไปที่ ออฟฟิศที่ให้รางวัลพวกเธอ ให้พวกเขายกเลิกรางวัล ของหลี่ซูเจ๋ ถ้าให้พวกเขาออกไปเที่ยวจริงๆล่ะก็ได้แย่ กันหมดแน่ๆ”

ลู่เหวินซูยิ้ม “ได้ยินมาว่าโฮสต์ที่นั่นน่าสนใจมากแล้ว ก็ยังเข้าใจผู้หญิงสุดๆ พี่ชายไม่ใช่ว่ากลัว…”

“หุบปาก”

ลู่เหวินซูไม่กล้าพูดอะไรอีก รีบติดต่อกับทางนั้น

นั่งอยู่บนโซฟาได้ไม่ถึงสองนาที เขาก็ร้องเอ๋ แล้วพู ดกับมู่เฉินหย่วนว่า “นางฟ้าน้อยของฉันส่งข้อความมา อธิบายแล้ว บอกว่าส้งจิ้งเหอให้เงินเธอมาสองแสน ให้ เธอหาวิธีหลอกพี่ชายคนโตออกไปเที่ยว เดี๋ยวเธอจะ มาหาฉันช่วยกันคิดหาวิธี”

มูเฉินหยวนไม่แม้แต่จะเงยหน้าขึ้นมา “งั้นก็ไปหาคน ให้ทั่วใบหนึ่งหมดอายุ
“แล้วถ้ามีแค่นางฟ้าของฉันที่ไม่ไปแล้วสั่งจิ้งเหอไป กับถัง นสองคนล่ะ?”

ลู่เหวินซูไม่เห็นด้วย “พวกเราก็แอบตามไปก็ได้แล้วนี่

พอขึ้นเรือแล้วเจอกันพวกเธอก็หนีไปไหนไม่ได้แล้ว” “เรื่องของสังจิ้งเหอกับพี่ใหญ่มีอะไรน่าเข้าไปยุ่งด้วย”

“ตามไปเที่ยวสิ” ลู่เหวินซูหัวเราะฮิฮิเข้ามาหามู่เฉิน หย่วน “ความคิดของผู้หญิงเนี่ยเป็นอะไรที่เดายากที่สุด ไม่แน่นะตอนที่ออกไปเที่ยวเนี่ยอาจจะทำให้พวกเธอใจ เต้นขึ้นมาบ้างก็ได้

มู่เฉินหย่วนยิ้มอย่างเย็นชา “แกกลัวว่าถ้าฉันไม่ไปแก ก็จะไม่ได้หยุดสินะ ก็เลยมาอ้อนอยู่แบบนี้?”

ลู่เหวินซูหัวเราะแหะๆ “พี่สองก็คือพี่สอง!”

ดินสอถหมุนไปหมุนมาอยู่บนนิ้วมือเรียวยาวของเขา หลังจากที่เขาวางเอกสารลง มู่เฉินหย่วนก็เลิกคิ้ว “ก็ได้ ไปกันเถอะ ถือว่าเห็นแก่ความลำบากตลอดทั้งปีของ แกละกัน ถือโอกาสหยุดพักผ่อนให้แกด้วย”

“พี่สองดีที่สุด “ ลู่เหวินซูดีใจสุดๆ แต่ก็พูดขึ้นมาว่า “แต่ว่า จะบอกพี่ใหญ่ยังไงดี?”

“นั่นมันก็เรื่องของนายแล้ว”
ลู่เหวินซูเกาหัว “เมียฉันให้โจทย์ยากมาอีกนะ เหนื่อย ใจจริงๆ!”

ทันทีที่เขาพูดจบ ประตูห้องก็ถูกผลักออก วี่เหวินถึง เอาอาหารกลางวันถือเข้ามา สีหน้าเรียบเฉย

“ว้าวพี่ใหญ่ดีจัง เอาอาหารเที่ยงมาส่งให้ด้วย” ลู่เห วินซูถลันตัวเข้าไปยิ้มร่าเริงพูดว่า “พี่ใหญ่อยากจะให้วัน หยุดกับตัวเองสักหน่อยไหม ไปเที่ยวกัน?”

“ไม่ต้องการ” วี่เหวินถึงไม่อยากสนใจเขา พูดด้วยน้ำ เสียงเย็นชา เหมือนอารมณ์ไม่ดีอย่างไงอย่างงั้น

เขาวางอาหารเที่ยงไว้บนโต้แล้วหันไปมองทางมู่เฉิน หย่วนพร้อมพูดว่า “ฉันจะกลับไปนิวยอร์กเช้าวันศุกร์นะ มีเรื่องต้องจัดการนิดหน่อย กลับมาตอนปีใหม่”

ลู่เหวินซูกอดไหล่ของชายหนุ่มไว้ ยิ้มอย่างอบอุ่นว่า “นิวยอร์กมีผู้ช่วยจางอยู่ทั้งคน ไม่เห็นต้องให้พี่ใหญ่มา กังวลเลย พี่ใหญ่รีบขนาดนี้ หนีอะไรอยู่รึเปล่า?”

วี่เหวินถึงมองเขาด้วยสายตาเย็นชา

“มือ”

หึ น่ารำคาญจริง
น่าน้อยใจจริงๆ แต่สุดท้ายเหวินซูก็เอามือออก แล้ว ก็เอาโทรศัพท์ออกมาให้เขาดู “พี่ใหญ่ดูสิ ไม่อยากไป เที่ยวญี่ปุ่นหน่อยหรอ ไม่กลัวหรอ ไม่อยากไปกับเธอ หรอ?”

วี่เหวินถึงมองไปที่โทรศัพท์ สายตาไม่เปลี่ยน เอา ออกอย่างรวดเร็ว ตอบแบบเย็นชาว่า “ฉันไม่ได้สนิท กับเธอสักหน่อย เธอจะไปเที่ยวที่ไหนเกี่ยวอะไรกับฉัน ด้วย “

“อ้อ หรอ?” ลู่เหวินซูพยักหน้า แล้วดึงเสื้อเชิ้ตของเขา ออกอย่างรวดเร็ว

รอยจูบกระจายทั่วบริเวณไหปลาร้าของเขา

ลู่เหวินซูยิ้ม “ได้ยินจากเจ้าสี่มาว่า พี่ใหญ่เมื่อคืนทั้ง คืนพี่อยู่ที่โรงแรมโจวจี้ หึหึ พี่ใหญ่พี่คงไม่คิดจะบอกว่า รอยพวกนี้คือรอยยุงกัดหรอกใช่ไหม?”

วี่เหวินถึงทำหน้านิ่งแล้วถีบเข้าให้หนึ่งที

ลู่เหวินซูร้องโวยวาย

วี่เหวินถึงยื่นมือออกไปดึงเสื้อเชิ้ต สั่งว่า “นิสัย มือบอนของแกเมื่อไหร่จะแก้!”

“ขาอันบอบบางของฉัน” ลู่เหวินซูลูบๆขาตัวเอง หันไปบ่นอุบอิบกับ เฉินหย่วน “พี่สองไม่สนใจหน่อยหรอ?”

มู่เฉินหย่วนพูดแบบตัดปัญหาว่า “ไอ่มือบอน”

มู่เฉินหย่วนรีบเซ็นเอกสารฉบับหนึ่ง ถือมาให้วี่เห วินถิง “พี่ใหญ่ หลังกลับไปนิวยอร์กฝากจัดการเรื่องที่ โรงงานอาหารด้วยนะ”

วีเหวินถิงตอบอืม เอาเอกสารฉบับนั้นแล้วจากไป

“พี่ใหญ่ก็ ไปเลยงี้หรอ?” ลู่เหวินซูดูประตูที่ปิดสนิท แล้วก็หันมามองมู่เฉินหย่วน “เชอะ พี่ใหญ่อายุสามสิบ กว่าแล้ว พี่อยากเห็นพี่ใหญ่โสดไปทั้งชีวิตหรือไง? “

มู่เฉินหย่วนถาม “ฉันดูเหมือนพ่อสื่อหรือไง?”

ลู่เหวินซูเกาหัว “แย่ละ งานที่ภรรยาฉันให้ทำยังทำไม่ สําเร็จเลย ตายแน่ไม่ได้อยู่ดีแน่”

มู่เฉินหย่วนจับริมฝีปาก

เขารู้ว่าพี่ใหญ่เป็นคนที่สงบนิ่งมาก ปากอย่างใจอย่าง ไม่ต้องให้ใครพูดอะไรหรอก ถึงเวลาเขาก็จะไปเอง

แต่ว่า…
พอคิดถึงลู่เหวินซูพูดว่า”ไม่มีภรรยาไม่มีลูก” มู่เฉิน หย่วนก็นึกถึงเด็กที่ปกติเดินอยู่กับถังซิน ยิ่งถังซินทำ ตัวลับๆล่อๆเขายิ่งรู้สึกแปลกๆ

มู่เฉินหย่วนพูดขึ้นมา “เจ้าสี่ โพสต์นั้นน่ะเอามาให้ฉัน ดูอีกรอบหน่อยสิ”

“ทำไม ดูถังซินที่บริษัททั้งวันยังไม่พออีกหรอ?” จะ เอารูปมาเป็นรูปหน้าจอหรอ? เอาโทรศัพท์โยนให้เขาดู ” ลู่เหวินซูหยอกเขา แต่ก็

มู่เฉินหย่วนกดเข้าไปที่รูปของส้งจิ้งเหอแล้วซูม

เหมือนกับว่ากระจ่างในบางเรื่องขึ้นมา เขาดูแล้ว หัวเราะออกมาอย่างทนไว้ไม่อยู่ “ผู้หญิงพวกนี้…รู้จัก เล่นจริงๆ ไร้สาระจริงๆ

“หืม เล่นอะไร?” ลู่เหวินซูฟังแล้วสงสัยเลยขยับเข้ามา

เขาเห็นมู่เฉินหย่วนดูรูปของส้งจิ้งเหออยู่ ถึงกับงงไป เล็กน้อย เขาตอบแบบลังเลว่า “พี่สอง เป็นผู้ชายน่ะชอบ ผู้หญิงสวยไม่ว่าแต่เป็นผู้ชายไม่ควรมีสองบ้านนะครับ”

“แกล้างกันตัวเองให้สะอาดก่อนเถอะ!” มู่เฉินหย่วน ยิ้มเย็นชา แล้วเอาโทรศัพท์กระแทกคืนไปที่อกของเขา

ลู่เหวินซูจับโทรศัพท์ไว้ โต้กลับอย่างอดไม่อยู่ว่า “กันฉันสะอาดอยู่แล้วโว้ย

มู่เฉินหย่วนขี้เกียจเถียงอะไรเขาต่อ

เอกสารสัญญาร้านค้าของบริษัทสังส่งมาถึงมือของ ถังซินอย่างรวดเร็ว ค่าเช่ารายปีไม่ถึงหนึ่งแสน ระยะ เวลาเช่า5ปี

เธอรู้สึกเกรงใจมากพอสมควร โทรศัพท์หาสังจิ้งเหอ แต่สั่งจิ้งเหอบอกว่าไม่เป็นไร จนคุยเสร็จแล้ว สุดท้าย เธอก็เซ็นยินยอมแล้วเอาเอกสารสัญญาไปให้คุณแม่ถึง

หลังจากที่แผลของแม่ดีขึ้นจนออกจากโรงพยาบาล แล้วก็ชอบโดนจู่ซือซือลากไปนั่นมานี่ ทั้งลากไปร้าน เสริมความงามระดับสูง เวลาผ่านไปครู่เดียว คนก็ดูวัย รุ่นขึ้นมามากเลย ดูแล้วมีชีวิตชีวามากขึ้น

แต่ว่าเที่ยวเล่นแบบนี้ทุกวันเธอรู้สึกว่าเปลืองมาก อย่างกับเป็นลูกเศรษฐีอย่างงั้น คุณแม่ถังรู้สึกไม่ค่อย สบายใจ พอเธอรู้ว่าถังซินเช่าร้านที่ห้าโอเลให้เธอเอา อาหารเอาไวน์ไปขายก็ดีใจมาก

ตอนที่คุณแม่ถังไปดูร้าน รู้สึกว่าตกแต่งได้สวยมาก ไม่ต้องติดตั้งอะไรใหม่เพิ่ม เธอเอาของวางเตรียม พร้อม ถังซินก็ช่วยเธอขนย้ายของเข้าไป มู่เฉินหย่วนกะจะมาช่วยแต่กลับโดนปฏิเสธไม่ให้มา

ความรู้สึกของคุณแม่กับมู่เฉินหย่วนยังไม่ทันหาย เลย!

ในตอนที่รู้ว่าร้านของส้งจิ้งเหอให้ถังซินเช่า มู่เฉิน หย่วนเลิกคิ้วถามว่า “เธอไม่ได้รู้อยู่แล้วหรอ?

ถังซินมองบน “คุณพูดแค่ครึ่งๆกลางๆแล้วฉันจะไปรู้ ได้ยังไง!”

“แต่สัญญาให้เช่าของบริษัทโอเลอยู่ในมือคุณนะ

หลังจากที่ฝ่ายชายอธิบายเสร็จ ถังซินถึงรู้ว่าวันนั้นที่ เธอเซ็นคือใบสัญญาของบริษัทโอเล

สิ่งที่ฝ่ายชายคิดวาดฝันไว้ ว่าเป็นของขวัญชิ้นแรก ของทั้งคู่

ล้มเหลวไม่เป็นท่า!

คุณแม่ถังเปลี่ยนป้ายหน้าร้าน กำหนดไว้ว่าจะเปิดร้าน วันพฤหัสบดีนี้ วันนั้นถังซินก็คงไปแล้ว กลัวว่าของกิน เล่นแบบนั้นจะไม่ได้รับความนิยมเท่าที่ควร น่าจะหาวิธี สนับสนุนการขายให้คุณแม่ถังสักหน่อย
คิดไม่ถึงว่าร้านที่พึ่งเปิดกลับขายดีจนคนเต็มร้าน ตั้งแต่เช้า เธอรีบไปช่วยทันที

ในตอนหลังกวนชิงเฟิงและจู่ซือซือก็มาด้วย

ในตอนแรกจู่ซือซือจะใช้รูปร่างหน้าตาเธอโฆษณา ร้านให้ แต่ว่าถังซินก็ปฏิเสธไปเพราะกลัวว่าถ้าเธอ โฆษณาให้แม่จะต้องขายดีจนเหนื่อยมากแน่นอน