บทที่ 277 พี่ชาย คณมันไร้น้ำใจไร้คณธรรม

ถังซินใช้เวลาพักใหญ่ถึงจะสงบจิตสงบใจลง

ดูรูปถ่ายอีกรอบ รู้สึกว่าภาพช่างคุ้นตาเหลือเกิน เหมือน กับ…

เธอเปิดดูอัลบั้มรูป เปรียบเทียบดูนานมากกับรูปที่ถ่ายมู่ เฉินหย่วนตอนอยู่ร้านเหล้าอย่างไม่ได้ตั้งใจเอาไว้ ก็คือมู่ เฉินหย่วนนี่นา แค่ตรงส่วนหัวโดนตัดออกเท่านั้นเอง

รูปนี้อยู่ในโทรศัพท์ของเธอตลอดแล้วคุณนายวี่เอารูปไป ได้ยังไงกัน?

ถังซินนั่งคิดอย่างกลัดกลุ้มใจ เธอคิดถึงตำแหน่งชั้น ผู้ใหญ่ของบริษัทอย่างคุณนาย บวกกับคนอย่างนั้นพร้อม จะมีเรื่องกับคนอื่นตลอดเวลาอยู่แล้ว

คุณนายคนนี้ช่างโหดร้ายจริงๆ

ถังซินสูดหายใจเข้าลึกๆแล้วโทรศัพท์หาสังจิ้งเหอ เพื่อ ไขข้อข้องใจของเธอ “คุณเห็นนิตยสารบันเทิงรายสัปดาห์ รึยัง? ข่าวพวกนั้นมั่วทั้งนั้นเลย แล้วคนในรูปก็ไม่ใช่ฉันกับ เหวินถิงด้วย”

“ฉันรู้” สั่งจิ้งเหอที่อยู่ในสายยิ้ม “ร่างกายของผู้ชายของ ฉันน่ะ แค่ดูก็รู้แล้ว
ถังซินกระแอม เปลี่ยนเรื่อง “เป็นฝีมือของคุณนายวี่ งาน เลี้ยงเมื่อคืนฉันพาฉางผิงไปกินข้าวแล้วคุณนายวี่ก็มาหา แล้วบังคับให้ฉันแต่งงานกับวี่เหวินถึง ฉันก็เลยทะเลาะกับ คณะไป”

ถือโอกาสอธิบายเรื่องสัญญาให้สั่งจิ้งเหอฟัง

หลังจากฟังจบแล้ว สั่งจิ้งเหอตอบแค่ อือ เธอดูจะมีความ สุขมากขึ้นจากเดิม “ลำบากคุณแย่เลย เธอก็เป็นคนแบบ นั้นแหละค่ะ เพื่อที่จะกำจัดฉันไปให้พ้น ไม่ว่าวิธีอะไรเธอก็ ทำได้หมด เดี๋ยวเรื่องนี้ฉันจะเป็นคนจัดการเองค่ะ”

“น้ำเสียงนี้แปลว่าอะไรกัน นี่เธอดีใจอยู่หรอ?” ถังซิน สงสัย “เรื่องเป็นแบบนี้เธอยังดีใจออกอยู่อีกหรอ?”

สั่งจิ้งเหอหัวเราะ “ได้รู้ว่า ฉันอยู่ในใจผู้ชายของตัวเอง เป็นเรื่องน่าดีใจไม่ใช่หรอ? อ้อ วันศุกร์เธอยังไหม อยาก เลี้ยงข้างคุณสักมื้อ ขอบคุณคุณสักหน่อย

ถังซินดูปฏิทินแล้วเวลาดันไม่ว่างพอดี “ฉันลาพักร้อนออก ไปเที่ยวพอดีน่ะ”

“กับคุณมู่หรอ?”

“ไม่ใช่ค่ะ พอดีเพื่อนของฉันได้รางวัลเป็นตัวเที่ยวญี่ปุ่น รวมแพ็คเกจพร้อมที่พักประมาณนั้น ถังซินตอบ “ฉันเองก็ ไม่ค่อยได้พักผ่อนดีดีมากนานแล้วเลยอยากจะไปเที่ยวสัก หน่อย”
สั่งจิ้งเหอยิ้มแล้วถามต่อว่า “ฉันเองก็ไม่ได้พักผ่อนนาน แล้ว ถ้าไปด้วยได้ไหม?”

“ได้สิ เดี๋ยวฉันลองถามเธอให้นะ

“ไม่เป็นไร เธอเอาวีแชทของเพื่อนเธอมาให้ฉันก็ได้ พอดี มีธุระนิดหน่อย” ถังซินตกลง

ก่อนที่จะวางสาย ได้ยินเสียงสังจิ้งเหอกำลังรื้อของอยู่ ทางนั้น แล้วพูดกับเธอต่อว่า “ได้ยินมาว่าแม่ของเธอชอบ ทําของกินมากและยังหมักไวน์ด้วย บริษัทสังของเรามีเปิด ร้านอาหารหลายร้านในห้างโอเล หนึ่งในร้านเหล่านั้นใกล้ จะหมดสัญญาแล้ว เดี๋ยวฉันให้ผู้ช่วยเอาสัญญาไปให้ทางบ ริษัทมู่ ถือเป็นการขอบคุณคุณด้วย”

“ไม่ต้องหรอกค่ะ”ถังซินปฏิเสธพร้อมยิม “คราวหน้าเธอ เลี้ยงข้าวฉันก็พอแล้ว”

ส้งจิ้งเหอตอบว่า “เธอก็รู้ว่าค่าเช่าที่นั่นแพงมาก จะให้ ปล่อยเช่าออกไปในราคาที่ต่ำลงฉันก็ไม่ค่อยโอเคเท่าไหร่ สู้ให้เธอเป็นน้ำใจตอบแทนจะดีกว่า แต่ถ้าเธอรู้สึกเกรงใจ ล่ะก็รอบหน้าคุณป้าทำอาหารอร่อยๆมาก็ส่งมาให้ฉันบ้างก็ พอแล้ว”

ถังซินก็ไม่กล้าปฏิเสธอีกรอบ “โอเค ขอบคุณมาก ! ”

“ไม่ต้องเกรงใจ”
หลังจากที่ถังชินเอาวีแชทของหลี่ซูเจ๋ให้สั่งจิ้งเหอเสร็จ เธอว่างได้แค่ไม่กี่นาทีเพื่อร่วมงานเธอก็ถือเอกสารเข้ามา

“ผู้จัดการคะ คุณมู่ให้คุณเซ็นเอกสารนี้ค่ะ “

“เขาจัดการเองได้แต่ทําไมเอาแต่ให้ฉันทำล่ะ ! ” ถังซินบ่ นพึมพำ ไหนๆคุณมู่ก็ดูผ่านตามาแล้ว เธอก็ไม่จําเป็นต้อง ดูละเอียดอะไรมาก เธอหยิบปากกามาเซ็นในเอกสารหน้า สุดท้าย

เพื่อนร่วมงานของเธอเอาเอกสารที่เซ็นเสร็จแล้วถือออก ไป

พอประตูปิดปุ๊ป ก็มีคน7-8คนพุ่งเข้ามา ถามเธอว่า “ได้ยิน มาจากทางเลขาฯว่าเป็นข้อตกลงกับทางห้าโอเลหรอ ไหน เปิดให้ดูหน่อย”

“ดูอะไรล่ะ” เพื่อนร่วมงานคนนั้นใช้เอกสารตีออกไป ตอบ อย่างไม่สบอารมณ์ว่า “คุณมู่บอกว่าเอกสารเป็นความลับ พวกเธอยังจะแอบไปถามจากทางฝ่ายเลขาฯมาอีก อยาก โดนไล่ออกหรือไง?

“เราแค่คุยกันเองเฉยๆ ก็ไม่ได้ไปบอกคนอื่นสักหน่อย”

เมื่ออยู่ในบริษัทมู่ชื่อแล้วแค่ข่าวซุบซิบแพร่ออกไปก็หา ต้นตอได้ไม่ยากเลย ยิ่งไปกว่านั้นถังซินยังเป็นผู้จัดการของ ฝ่ายนี้อีก พวกเขาก็ไม่อยากให้หัวหน้าตัวเองโดนปลดด้วย
พนักงานคนนั้นพยักหน้าตอบ “จริงๆแล้วก็คือข้อตกลงกับ ทางห้างโอเลนั่นแหละ”

“ว้าวว ! ” !

เสียงฮือฮาดังระงม ทุกคนหันไปมองประตูกระจกของห้อง ถังซินอย่างไม่ได้นัดหมาย แล้วพูดอย่างอิจฉาว่า “กำไรของ ห้างโอเลปีหนึ่งเป็นหลายร้อยล้าน แต่คุณมู่ก็ให้ผู้จัดการ แบบนี้เลยหรอ?”

อีกคนหนึ่งรีบเดาต่อว่า “ข่าวนั่นไง พวกเธออ่านแล้วใช่ ไหม? บ้านตระกูลที่มีชื่อเสียงมากในเมืองหนานเฉิง พวก เธอว่าคุณมู่เห็นแล้วหึงรึเปล่า ก็เลยรีบส่งของขวัญให้ผู้ จัดการก่อน”

“คุณมู่ใจกว้างมากจริงๆ ให้ทั้งทีก็ให้เป็นสัญญาการใช้งาน ในห้างโอเลเลย สุดยอด ! ”

“ว่าแต่ผู้จัดการจะเลือกใครกันแน่นะ

“ฉันก็อยากรู้เหมือนกัน”

ในฝูงคนก็มีเสียงหัวเราะเจ้าเล่ห์ดังขึ้นมา “ฉันว่าผู้จัดการ น่าจะเอาของขวัญจากพวกเขามากเยอะๆก่อน พอรวยแล้วก็ ทำธุรกิจของตัวเองเอง ดีจะตาย ! ”
ถังซินที่หมกมุ่นอยู่กับการทำงานกลับไม่รู้ตัวด้วยซ้ำว่าเธอ ได้ของขวัญอะไรจากคุณ.

กลางวัน หลี่ซูเจ๋ถือกล่องอาหารสองกล่องใหญ่เข้ามาหา ถังซิน

อาหารที่สั่งมาเป็นของร้านจิ๋นซือหมดเลย มีส่วนแบ่งให้ พนักงานฝ่ายของถังซินทุกคน ถังซินเหลือบไปมองอาหาร กล่อง แล้วถามว่า “ทำอะไรน่ะ อยู่ดีดีมาเลี้ยงข้าวพวกฉัน?”

หลี่ซูเจ๋ยิ้มแหะๆตอบ “ถูกหวยอะ”

“พนันชนะลู่เหวินซูหรือไง?”

“เงินของเขาก็คือเงินฉัน ได้เงินจากตรงนั้นก็ไม่มี ประโยชน์อะไรสักหน่อย” หลี่ซูเจ๋แบะปาก ช่วยถังซินเปิด กล่องข้าวพูดแบบมีเลศนัยว่า “ได้เงินจากคุณสั่งน่ะ”

ถังซินตอบอ๋อ “เขาก็อยากไปเที่ยวด้วย เลยขอวีแชทเธอ จากฉันเห็นว่าจะซื้อตั๋วใบนั้นจากเธอ”

“เธอรู้ไหมว่าคุณสั่งให้ฉันมาเท่าไหร่?”

“เท่าไหร่?”

หลี่ซูเจ๋ทำท่านับนิ้ว ตอบด้วยรอยยิ้มอย่างมีความสุขว่า

“สองแสน!!”
“แค่กๆ!” ถังซินสำลักอาหารที่กำลังกินอยู่ เธอรีบดื่มน้ำ หลังจากนั้นก็พูดว่า “ไปญี่ปุ่นแค่สองหมื่นแต่เธอเก็บคนอื่น ตั้งสองแสนเนียนะ?”

“ก็ด สั่งเขาจะโอนมาให้ได้เลย ฉันก็ไม่รู้จะทำยังไงนี่นา หลี่ซูเจ๋ยักไหล่ แล้วจับมือถังซินไว้ ทำท่าน่าสงสารใส่ “นีนี ถ้าฉันทําอะไรผิดไปเธอต้องให้อภัยฉันนะ”

ถังซินที่โดนเธอจับมือถึงกับขนลุกซู่ “ทําไมเธอเอาฉันไป ขายหรือไง?”

“…ก็เปล่าหรอก”

แต่จะให้พูดอีกอย่างก็คือ ก็เหมือนขายนั่นแหละ

หนึ่งชั่วโมงผ่านไป โพสต์ที่หลี่ซูเจ๋บล็อคถังซินไว้ถูกลู่เห วินซูเห็นเข้า

“ไอ่เหี้ย!” เขาตกใจจนลุกขึ้นมาจากโซฟา

“เป็นบ้าอะไรของแกอีก” มู่เฉินหย่วนมองและถามเขา อย่างไม่พอใจ “ แค่คุยงานต้องตกใจอะไรขนาดนั้น เสียง ดังวุ่นวายแบบ งานพนักงานต้อนรับในโรงแรมน่าจะเหมาะ กับนายมากกว่านะ

ลู่เหวินซูตอบด้วยความตื่นเต้นว่า “นางฟ้าตัวน้อยของฉัน กับถังซินแล้วก็สั่งจิ้งเหอจะไปเที่ยวญี่ปุ่นกัน!
มู่เฉินหยวนแค่นหัวเราะออกมา “เธอไม่ใช่ตุ๊กตาของแก สักหน่อย ทําไมต้องตามแกไปไหนมาไหนทั้งวันด้วย?

“โอ้ย ฉันไม่ได้ผูกขาดการเล่นโซเชียลของเธอสักหน่อย แต่อันนี้นางฟ้าตัวน้อยของฉันเป็นคนโพสต์เอง!” ลู่เหวินซู ยื่นโทรศัพท์ในมือให้เขาดู “ดูสิเธอโพสต์ในโซเชียลของ เธอเอง”

นางฟ้าน้อย : (ดีใจ) ได้ไปเที่ยวญี่ปุ่นกับพวกพี่ๆ วันศุกร์ ล่องเรือไปเที่ยว มีพี่ชายคนไหนไปเวลานี้เหมือนกันไหม คะ? พี่สาวทั้งสองโสดนะ!

ข้างล่างเป็นรูปของถังซินกับสังจิ้งเหอ สวยทุก มุม360องศา ทําเอาคนที่เห็นแทบใจละลาย

สายตาของมู่เฉินหย่วนหลุบต่ำลง “เธอทําอะไรของเธอ เนี่ย”

“เมื่อกี้ฉันใช้บัญชีสำรองแอบดูวีแชทของเธอ เหมือนจะจับ รางวัลได้ตั๋วฟรีไปเที่ยวญี่ปุ่นสามวันน่ะ” ลู่เหวินซูแตะไหล่มู่ เฉินหย่วนทําท่าเหมือนจะร้องไห้ “ฉันหล่อขนาดนี้ เมียฉัน ยังอยากจะไปหาหนุ่มๆอีก”

“เอามือออกไป

ลู่เหวินซูค่อยๆเอามือออกไป “แกไม่ใช่พี่ชายสุดที่รักคนที่ สองของฉันแล้ว ใจร้ายใจดำ!”