บทที่ 256 ตอนที่เจอกันครั้งแรก คิดไม่ถึงเลยว่าจะชอบคุณ ขนาดนี้ (1)

“คุณมาได้ยังไงคะเนี่ย” ถังซินอึ้งอยู่สักพักพอนึกขึ้นมาได้ ว่านี่คือห้องทำงานก็รีบลากเขาเข้ามาข้างในแล้วเปิดระบบ กระจกหมอกป้องกันไม่ให้คนข้างนอกเห็น

“ผู้จัดการถัง ที่นี่คือตระกูลมู่นะ” มู่เฉินหย่วนเตือนเธอด้วย น้ำเสียงไม่พอใจนิด ๆ “ผมมาแผนกอะไรก็เป็นสิทธิของผม คุณทำแบบนี้…เหมือนกับเป็นขโมยเลยนะ

เขาไม่เห็นจะต้องทำตัวลับ ๆ ล่อ เพราะบอกคนอื่นไม่ได้ เลยนี่น่า !

ถังซินพูดอย่างอารมณ์เสีย “คุณไปแผนกอื่นไม่มีปัญหา แน่นอนค่ะ ประเด็นมันอยู่ที่มีคนนินทาพวกเรานะสิคะ คุณมา หาฉันที่นี่อีก ไม่รู้ว่าพวกเขาจะคิดยังไงกันบ้างนะสิคะ”

“คุณก็เลยหลบหน้าผม แต่ไม่หลบหน้าผู้ช่วยจางใช่ไหม ล่ะ”

“ฉันหลบหลบหน้าเขาอะไรกันล่ะคะ” ถังซินรู้สึกแปลก ๆ “เขาคือผู้ช่วย ต่อให้ไปมาหาสู่กันบ่อย ๆ คนเขาก็คิดว่า ทำงาน ไม่คิดอะไรมาก

ดูเหมือนว่าเธอจะได้กลิ่นอะไรๆ ๆ เลยมองมู่เฉินหย่วน อย่างสงสัย “ที่ จู่ ๆ ผู้ช่วยจางก็ไปสาขานิวยอร์ก…
“ทางนั้นขาดคนจริง ๆ นะ ผมไม่ได้พุ่งเป้าโจมตีเขานะ” มู่ เฉินหย่วนพูดเรียบ ๆ เหมือนกับว่าสองวันก่อนเขาไม่ได้หึง จนไล่ผู้ช่วยจางไปนิวยอร์กอย่างไรอย่างนั้น “ถ้าคุณไม่เชื่อ เดือนหน้าผมจะพาคุณไปนิวยอร์ก”

“หนาวขนาดนั้น ฉันไม่อยากไปหรอก” ถังซินปฏิเสธแล้ว ถามอีก “ประธานมู่มีเรื่องอะไรเหรอคะ”

มู่เฉินหย่วนแกว่งมือเธอให้เธอดู สายตาดูลุ่มลึก “คุณเห็น ข้อความของผมชัด ๆ ทำไมไม่ตอบล่ะ”

“ฉัน ฉันมีงานที่ต้องทำนี่”

“คุณตอบข้อความไม่กี่วินาทีเองนะ” ชายหนุ่มเข้าไปใกล้ ๆ เธอ

ถังซินถอยหลัง สุดท้ายก็ไม่มีทางให้ถอยอีกจนหลังติด กำแพงอย่างน่าสงสาร ทั้งสองคนใกล้ชิดกันมาก

เธอห่อไหล่ พยายามเว้นระยะห่าง

“ประธานมู่คะ คุณพูดก็พูดสิคะ ไม่ต้องเข้ามาใกล้ขนาดนี้ ได้ไหมคะ”

เห็นเธอยิ่งประหม่า อยากจะหลีกเลี่ยงความสงสัย มู่เฉิน หย่วนก็ยิ่งอยากแกล้งเธอ จึงเอาแขนยาวยันกำแพงเอาไว้ โน้มตัวไปสบตาเธอแล้วหัวเราะเบา ๆ “มีอะไรกันยังมีมาแล้ว เลย นี่ถือว่าใกล้เหรอ”
“มู่เฉินหย่วน” ถังซินแก้มแดงไปจนถึงใบหู ทุบเขาจ้องเขา จาเขม็ง “คุณโตขนาดนี้แล้ว ทำตัวให้มันมีศีลธรรมหน่อยสิ ค่ะ อย่าเอาแต่บ้ากามสิ”

“หรือว่าไม่ใช่ล่ะ…”

ขณะที่เขาพูดถังซินก็รีบหยิบลูกพลัมแห้งสองเม็ดจาก จานเล็กบนโต๊ะยัดใส่ปากเขาไป

ชายหนุ่มเปรี้ยวจนคิ้วขมวดสีหน้าพูดไม่ออกบอกไม่ถูก

ถังซินหัวเราะแต่ก็ได้ใจไม่ถึงสองวินาทีก็โดนมู่เฉินหยวน จูบประกบปากแน่นกันลูกพลัมแห้งกลิ้งเข้าไปในปากของ เธอ ทั้งเปรี้ยวทั้งยั่วยวน

พอจูบเสร็จ มู่เฉินหย่วนก็หัวเราะเบาๆ “ขอบคุณนะ ผู้ จัดการถัง อร่อยมากเลย”

อีตาลามกจกเปรต !

“ผู้จัดการถังคะ ฉันมาขอลาหยุดค่ะ”

บรรยากาศห้องทำงานกำลังเร่าร้อน แต่ประตูกระจก จู่ๆ ก็ ถูกผลักออก แล้วมีคนเดินเข้ามาหนึ่งคน

ถังซินรีบหยิบเอกสารบนโต๊ะหนึ่งฉบับแล้วออกห่างจา กมู่เฉินหย่วน ตอนที่เพื่อนร่วมงานเข้ามา เธอก็ยืนอยู่ข้าง กระถางต้นไม้แล้ว
“ประธานมู่ ! ” เสี่ยวหนานเห็นว่า เฉินหย่วนก็อยู่ด้วยจึง รีบทักทาย

มู่เฉินหย่วนตอบกลับ “อืม” ด้วยน้ำเสียงเย็นชา

“เธอจะมาขอลาหยุดไม่ใช่เหรอ” ถังซินกลัวเสี่ยวหนานจะ คิดมากเลยเปิดปากพูดดึงสายตาของเธอมา เอาใบสามา ให้ฉันสิ”

“อ๋อ ๆ จริงด้วย” เสี่ยวหนานรีบยื่นใบลาให้ถังซิน แล้วพูด อย่างเกรงใจว่า “ผู้จัดการ พ่อแม่ของฉันไม่ค่อยได้ออกไป ข้างนอก ฉันอยากพาพวกเขาไปเที่ยวให้ทั่วเลย ขอลาสัก หนึ่งอาทิตย์ได้ไหมคะ”

“ได้สิ ช่วงนี้งานไม่เยอะพอดี”

ถังซินเซ็นใบลาให้อย่างรวดเร็ว แถมยังถามเขาอีกว่าเขา จะไปยังไง เสี่ยวหนานบอกว่าแฟนลาหยุดเป็นเพื่อนเธอ เพียงแต่ว่าสองวันก่อนรถโดนชนท้ายหนักมากเลยเอาไป ซ่อมที่ร้าน 4s พวกเขาต้องนั่งรถไฟความเร็วสูงไป

“แฟนเธอลางานกลับไปเป็นเพื่อนเธอด้วย ช่างใส่ใจจริง ๆ เลยเนอะ”

“ใช่ค่ะ เขาดีกับฉันมากเลยค่ะ” เสี่ยวหนานยิ้มขึ้นมา ใบหน้าก็ดูหวานมาก “เชื่อฟังฉันทุกอย่าง มาอยู่เป็นเพื่อน ฉันที่เมืองฉันด้วย ต่อไปก็จะซื้อเรือนหอที่นี่ด้วยค่ะ”
ถังซินอิจฉาความรักของคนอื่นเสียจนทำเอาลูกลพัมแห้ง ในปากนอกจากจะไม่หวานแล้ว กลับยิ่งเปรี้ยวขึ้นไปอีกด้วย

ในขณะที่เสี่ยวหนานขอลาหยุดแล้วกำลังจะไป ถังซินนึก อะไรขึ้นมาได้จึงเรียกเธอเอาไว้หยิบกุญแจรถออกมาจากใน ลิ้นชัก “ฉันให้พวกเธอยืมรถดีกว่า พาพ่อแม่ไปเที่ยวจะได้ สะดวกหน่อย”

“ผู้จัดการคะ จะดีเหรอคะ”

“ยังไงซะฉันก็โดนเพิกถอนใบขับขี่แล้ว ขับรถก็ไม่ได้” ถัง ซินหัวเราะแล้วเอากุญแจรถยัดใส่มือเธอ “พวกเธอเอาไป ขับแทนฉันก็ดี รถจอดอยู่นานสนิมจะได้ไม่เกาะรถ

เสี่ยวหนานถามด้วยความสงสัย “ผู้จัดการขับรถดีมาก ถูก เพิกถอนใบขับขี่ได้ยังไงล่ะคะ”

“อารมณ์ชั่ววูบน่ะ”

เสี่ยวหนานตอบ “อ๋อ” แต่ก็ไม่ได้ถามอีก หยิบใบลาแล้วก็ ออกไป

ถังซินหันกลับไปเห็นอีตาลามกยังคงยืนเฉยอยู่ตรง นั้น ไฟแห่งความโมโหก็ลุกโชนขึ้นมาอย่างไม่มีเหตุผล “ประธานมู่คะ ถ้าคุณไม่มีเรื่องอะไรก็ออกไปค่ะ ฉันยังมีงาน ที่ต้องทําอีกเป็นกอง

“มี ขอใบลาผมหน่อยสิ”
“คุณลาหยุดกับแผนกเลขาเอาก็ได้นี่คะ จะเอาใบลาทำไม ล่ะ” ถังซินบ่นพึมพำ เห็นชายหนุ่มยืนหัวรั้นอยู่ต่อหน้า เหมือนกับว่าถ้าไม่ให้ใบลาก็จะไม่ไป จึงหยิบเอาใบลาออก มาจากลิ้นชักอย่างจนใจ

มู่เฉินหยวนเขียนไปบรรทัดหนึ่งแล้วเซ็นชื่อหยิบเอาให้ ถังซินดู “ช่วงนี้ผู้จัดการถังเหนื่อยมาก ผมจะให้ผู้จัดการถัง หยุดไปพักผ่อนดี ๆหนึ่งวัน

“ฉันไม่เหนื่อย ไม่อยากพักผ่อนค่ะ” ถังซินอยากจะไปหยิบ ไปลา “คุณอย่าดื้อสิ

ชายหนุ่มเดิมทีก็ตัวสูงอยู่แล้วพอชูมือขึ้น ถังซินก็แตะไม่ ถึงแม้แต่มไลลาเลยจ้องเขาตาเขม็งด้วยความโมโห แต่ ชายหนุ่มกลับยักคิ้ว ดูท่าทางอารมณ์ดีไม่น้อย

“มู่เฉินหย่วน คุณเอาใบลามาให้ฉันนะ”

“คุณต้องพักผ่อนนะ”

“ฉันไม่อยากพักค่ะ” ถังซินพูดด้วยความโมโห “ฉันอยาก ทํางานหาเงินไม่ได้หรือไง”

ม่เฉินหย่วนส่าย ๆ หัว แล้วพูดเสียงเข้ม “ไม่ได้ เพราะพรุ่ง นี้ผมอยากพักผ่อนกับคุณ
“ผมเอาไปลาลงไปข้างล่างนะ คุณทำงานไปเถอะ”

ขณะที่มู่เฉินหย่วนจากไป ถังซินเพิ่งได้สติกลับมาเลยถาม เขาอย่างอดทนว่า “เอาไปทำไมคะ”

“ไปอวดแฟน”

พอได้ยินชายหนุ่มพูดขนาดนี้ ถังซินก็ยิ้มมุมปาก

ช่วงนี้เขาอยู่ใกล้ลู่เหวินซูมากเกินไปหรือเปล่าเลยทำให้ ทำตัวแปลก ๆ ไม่ค่อยปกติขนาดนี้

ถังซินไม่ได้เอาคำพูดของมู่เฉินหย่วนมาใส่ใจ

ในเมื่อเขาอยากให้ตัวเองหยุด ใบลาก็เขียนแล้ว ถ้างั้นเธอ ก็อยู่บ้านพักผ่อนดี ๆ ไป เธอกลับไม่ได้สนใจว่าตอนนี้มู่เฉิน หย่วนหน้าไม่อายเอาเสียมาก ๆ

เช้ามืดหลี่ซูเจ๋ก็มาเคาะประตูพูดอู้อี้ขึ้นมาทั้ง ๆ ที่ในปาก ก็กัดแปรงสีฟันอยู่ “ถังถัง ดูเหมือนว่าประธานมู่อยู่ด้านล่าง คอนโดของเรานะ เขามาหาเธอหรือเปล่า”

“ไม่มั้ง”

ถังซินทิ้งรองเท้ารองเท้าแตะไปที่ระเบียง ก้มหน้าดู
รถไมบัคจอดอยู่ที่หน้าประตูคอนโด ร่างสูงโปร่งพิงรถ อย่างขี้เกียจอยู่

ชายหนุ่มนาน ๆ ที่จะเปลี่ยนจากใส่สูทมาเป็นชุดลำลองสี อ่อนแบบสบาย ๆ เพียงเอนตัวไปด้านข้าง ขาที่นั่งไขว่ห้าง ก็ดูมีเสน่ห์ บุคลิกดูโดดเด่นสะดุดตาเหมือนกับคุณชายผู้สูง ศักดิ์กำลังจะออกจากบ้าน

ถังซินรีบคว้าหลี่ซูเจ๋ กำชับอย่างรอบคอบ “เดี๋ยวพอลง ข้างล่างไปแล้ว เธอก็ไปบอกเขาว่าแม่ฉันสุขภาพไม่ดี ฉัน ไปเฝ้าแม่แล้ว ให้เขาออกไปนะ

หลี่ซูเจ๋มองลงไปข้างล่างแว๊บหนึ่ง “ก็เห็นอยู่ว่าประธานมู่ เขาอยากเดทกับเธอ จะปฏิเสธทำไมล่ะ

“ถ้าเขาอยากเดท เขาได้เดทกับผู้หญิงเยอะแยะถมเถไป” ถังซินพึมพำ ๆ เธอรู้อยู่แล้วดังนั้นจึงสับสนมากไง เพราะว่า ๆ ใจเธอยังไม่พร้อม

“แต่ประธานมู่อยากเดทกับเธอนะ”

“เธออย่าพูดมากสิ เดี๋ยวพอลงไปก็ไล่ ๆ เขาไปก็พอ”

“ถังถัง ฉันว่าเธอเหมือนนกกระทานะเลยนะ”

“กวนทีนนะเธออ่ะ”

ขณะที่ถังซินกำลังคิดหาวิธีอยู่ด้านบนอยากไล่มู่เฉินหย่วนไป ทว่าด้านล่างลู่เหวินซูก็ขับรถเข้ามาหิ้วอาหารเช้า ลงจากรถอย่างอารมณ์ดีสุด ๆ