บทที่ 253 ผู้ชายคนนี้หึงเข้าแล้ว

“ถ้างั้นต่อไปถ้าฉันว่าง น้องแร็กดอลล์ไปเยี่ยมแม่มันนะ คะ” ถังซินพูด “ถ้าคุณไปนิวยอร์ก ใช้วีแชทไม่สะดวก เรามา แอดอินสตาแกรมกันดีกว่าค่ะ”

พูดแล้วก็ควักมือถือออกมา

ดวงตาดำขลับของมู่เฉินหย่วนมองผู้ช่วยจางแววตาสื่อ ความหมายอย่างชัดเจน

ผู้ช่วยจางเข้าใจทันที

เถ้าเขาแอดถังซินเป็นเพื่อนในอินสตาแกรม เกรงว่าต้อง แกร่วอยู่ที่สาขานิวยอร์กสองสามปี เลยได้แต่บอกกับถังซิน ไปว่า “คุณถังครับ ผมไม่เล่นอินสตาแกรม และก็ไม่มีแอค เคาท์ด้วยครับ”

“เอ่อคืออะไรดีล่ะ ทางนิวยอร์กขาดคน ผมไปแล้วก็คงยุ่ง มาก ไม่มีเวลาว่างหรอกครับ คุณมีปัญหาอะไรถามประธาน มู่ได้นะครับ ประธานมู่มีความรู้ความสามารถหลายด้าน เก่ง กว่าผมอีกครับ”

ถังซินมองแรงอย่างเหยียด ๆ ใส่เฉินหย่วนแว๊บหนึ่งจาก นั้นก็พูดขึ้นว่า “ฉันรู้สึกว่าคุณเก่งมากเลยนะคะ

“คุณถัง คุณอย่ายอผมโดยไม่มีเหตุผลสิครับ ผมได้จาก ประธานมู่ทั้งนั้นแหละครับ” ผู้ช่วยจางเหงื่อแตกเต็มหัว ขืนเขายังไม่ไปอีกต้องโดนมู่เฉินหย่วนจำเอาไว้แน่ “ผมไปเก็บ ของก่อนนะครับ”

หันตัวเผ่นออกไปอย่างรวดเร็ว

ถังซินพึมพำๆ “ดูท่าทางของเขาสิคะ ทำไมเมินใส่ฉันล่ะ ฉันน่าเกียจขนาดนี้เลยเหรอคะ”

“คุณถัง เขาไปแล้วนะ” เส้นเลือดดำที่หน้าผากของมู่เฉิน หย่วนกระตุกตลอด

เขารู้สึกหงุดหงิดจริง ๆ ผู้หญิงคนนี้มองใครโอเคไปหมด แต่พอมองเขากลับทำท่ารังเกียจ

“ฉันรู้ค่ะ คุณไม่ต้องบอกหรอก” พอถังซินเห็นเขาก็นึกถึง จูบเมื่อครู่นี้ สีหน้าก็ไม่เป็นปกติ เอานิ้วถูกันอย่างไม่รู้ตัวแต่ กลับพบว่านิ้วโล่ง

“เอ๊ะ แหวนของฉันละ

มู่เฉินหย่วนแอบเอาแหวนหย่อนลงในกล่องในปากกา เงียบ ๆ “หล่นหายไปไหนหรือเปล่า”

“เป็นไปได้ยังไงคะ ขนาดกำลังพอดีเลยนะคะ” ถังซินมอง เขาอย่างสงสัย “ตอนที่คุณจูบฉันเมื่อกี้ ดูเหมือนว่าจะลูบมือ ฉันด้วยหรือว่า…”

มู่เฉินหย่วนสีหน้าไม่เปลี่ยน “ผมมือนึงก็ล็อกท้ายทอยคุณมือหนึ่งก็ยันบนโต๊ะ ไม่เหลือไหนว่าง คุณเข้าใจผิดแล้วละ

“แต่คุณลูบ…ชัด ๆ เลยนะ”

“ถ้างั้นก็ลองดูอีกทีสิ เดี๋ยวคุณก็จะรู้เอง” ชายหนุ่มโน้มตัว เข้าไปใกล้เธอ

“ไม่ต้องหรอก”

ถังชินกลัวว่าเขาจะทำอะไรมาก รีบลุกขึ้นจากเก้าอี้ กัม หน้าหาบนพรมไปทั่ว

เธอหาไปทั่วห้องทำงานทุกตารางนิ้วแต่ก็หาไม่เจอจึงพูด ด้วยความไม่สบายใจว่า “ต่อให้แหวนหลุดออกจากนิ้วก็ไม่ น่าจะหายมั้งคะ”

มู่เฉินหย่วนค่อย ๆ กินอาหารกลางวันอย่างช้า ๆ แล้วก็มอง เธอแว๊บหนึ่ง “หล่นไปแล้วก็ช่างมันเถอะ แต่แหวนบอกพิกัด เดี๋ยวผมหาคนทำให้คุณวงหนึ่งเอง”

“ไม่ต้องหรอกค่ะ ฉันจะให้น้องชายทําให้

“ถังซิน” ชายหนุ่มผู้เสียงทุ้มต่ำลงมานิดหน่อย “หลังจาก ที่คุณเข้ามาอยู่ในตระกูลมู่แล้ว ผมก็คือเจ้านายของคุณ ผม ต้องใส่ใจความปลอดภัยของคุณอยู่แล้ว คุณอย่าไปรบกวน ของคุณเลย

หลังจากที่ฟังเขาพูดมาจนถึงตอนนี้ถังซินก็เข้าใจแล้วว่า
ผู้ชายคนนี้กําลังหงอยู่

เขาต้องซ่อนแหวนเอาไว้แน่นอนก็เพราะว่าเวลาเธอตกอยู่ ในอันตรายก็ชอบเรียกหาแต่กวนชิงเฟิง ฟังกวนชิงเฟิงแต่ มองเขาเป็นคนไร้ตัวตนเขาเลยไม่พอใจ

ทันใดนั้นถึงซินก็อารมณ์ดีขึ้นมา

เธอเม้มปากยิ้ม ๆ จากนั้นก็ทำเป็นพูดอย่างจนปัญญา “หายไปแล้วก็ช่วยไม่ได้ ถ้างั้นก็รบกวนประธานมู่ด้วยนะคะ

มู่เฉินหยวนได้ยินแล้วก็รู้สึกสบายใจ

ไม่นาน ประตูห้องทํางานท่านประธานก็ถูกเคาะอีก เสียง อันประหม่าของผู้ป่วยจางลอดเข้ามา

“ประธานมู่ครับ เข้าไปได้ไหมครับ

“เข้ามา”

ผู้ช่วยจางเปิดประตูอย่างระมัดระวัง พอไม่ได้เห็นภาพอัน เร่าร้องอะไร ถึงได้ทำหน้าโล่งอกสบายใจ เขาส่งบัตรเชิญสี ทองให้ถังซินหนึ่งใบ ส่วนอีกใบก็ให้มู่เฉินหย่วน

“เสาร์หน้าตระกูลส้งโจวจี้จัดงานเลี้ยง เชิญประธานคู่กับ คุณถังทั้งสองท่านไปร่วมงานด้วยครับ”

“ตระกูลส้งก็เชิญฉันด้วยเหรอคะ” ถังซินรับซองบัตรเชิญสีทองที่ผู้ช่วยจางให้มา พอเปิดออกแล้วเห็นคำเชิญที่เขียน ด้านล่าง : ท่านประธานใหญ่แห่งตระกูลส้งสั่งจิ้งเหอ ก็ ตาโตอ้าปากค้าง

เธอพูดอย่างอึ้ง ๆ “คุณสั่งได้ตระกูลส่งมาแล้วเหรอคะ”

มู่เฉินหย่วนด้วยสีหน้าเรียบเฉย “ก่อนหน้านี้เขาก็มีหุ้นของ ตระกูลมู่อยู่ในมือยี่สิบหกเปอร์เซ็นต์ ภายหลังก็ซื้อหุ้นจาก ผู้ถือหุ้นคนอื่นบางส่วนอีก จึงมีหุ้นอยู่ในมือเต็ม ๆ ห้าสิบเอ็ด เปอร์เซ็นต์ ผู้ถือหุ้นตระกูลมู่ครึ่งหนึ่งสนับสนุนเขา ทําให้ เปิดประชุมผู้ถือหุ้นเปลี่ยนคนนั้นง่ายมาก

“เก่งจังเลยค่ะ”

ถังซินนับถือส้งจิ้งเหอจริง ๆ จากลูกเมียน้อยที่ไม่มีใคร ยอมรับจนกลายเป็นประธานใหญ่ของตระกูลมู่ เป็นการ อัพเกรดตัวเองอย่างงดงามมาก

เธอพูอย่างปลง ๆ ที่ฉันประสบความสำเร็จมากได้ขนาดนี้ ก็เพราะได้เข้ามาเรียนรู้ในตระกูลมู่อันสูงส่ง แถมยังได้พวก คุณเป็นแบ็คอัพช่วยเหลือด้วย คุณส้งดิ้นรนต่อสู้ด้วยตัวเอง แต่กลับคว้าตระกูลมู่ทั้งหมดมาได้

ก็เพราะว่ามีคุณแม่ที่ฉลาดขนาดนี้ ฉางผิงถึงได้ฉลาดและ สขมเยือกเย็นตั้งแต่ยังเล็กแต่น้อย

“เขาก็แค่ใจแข็งกับตัวเองเท่านั้น คุณไม่ต้องไปเลียนแบบ เขาหรอก” มู่เฉินหย่วนพูด “ผมหวังว่าถ้าคุณมีเรื่องอะไรก็ถามผม ให้ผมได้แบ่งเบาปัญหาของคุณด้วย อย่าแบกมัน เอาไว้คนเดียว”

สั่งจิ้งเหอเป็นคนฉลาด มีลูกไม้แพรวพราว แต่ตั้งแต่เข้า ตระกูลส่งไปจนคว้าตระกูลสั่งมาได้ ที่ก้าวหน้าไปได้อย่าง ราบรื่นก็เพราะวี่เหวินถึงปูทางให้ ถ้าวี่เหวินถึงไม่ได้จัดการ ผู้ถือหุ้นครึ่งนั้นของตระกูลมู่เอาไว้ กว่าสั่งจิ้งเหอจะคว้าตระ กูลสั่งมาได้อย่างน้อยต้องใช้เวลาสามปี ซึ่งทำให้ต้องเสีย แรงไปไม่น้อยเลย

ผู้ช่วยจางถอยหลังออกไปเงียบ ๆ

ถังซินโดนคําพูดของชายหนุ่มทำให้จุกจนหายใจไม่ออก หัวใจเต้นเร็ว พักใหญ่ถึงหาเสียงของตัวเองกลับมาได้ “ประธานมู่คะ คุณดูแลตระกูลมู่ให้ดี ๆ ก็พอดีค่ะ เรื่องเล็ก น้อยของฉัน ฉันจัดการเองได้ค่ะ”

มู่เฉินหย่วนแอบถอนหายใจอยู่ในใจ บอกกับตัวเองว่าช่าง มันเอง ต่อไปยังมีเวลาอีกมา อย่าใจร้อน

เขาดึงลิ้นชักออก หยิบเอาป้ายชื่อฝังเพชรออกมาหนึ่งอัน แล้วยื่นให้ถังซิน

มันคืออันที่เขาให้ถังซินก่อนหน้านี้นั่นเอง

มู่เฉินหย่วนพูด “ก่อนหน้านี้คุณไปเร็ว ผมเลยไม่ทันได้พูดป้ายชื่ออันนี้ให้คุณนะ มันอยู่ในลิ้นชักของผมมานานมาก แล้ว หวังว่าคุณจะไม่ปล่อยให้มันฝุ่นเกาะอีกนะ”

ถัง นนึกถึงเรื่องเหล่านั้นในสมัยก่อนแล้วก็เม้มปาก “มัน ไม่ใช่ของตระกูลมู่หรอกเหรอคะ”

“จะเป็นไปได้ยังไงล่ะ” มู่เฉินหยวนหุบยิ้ม “ผู้ช่วยจางเอา แคตตาล็อกจิวเวอร์มาให้ผมดู ผมเดาว่าคุณน่าจะชอบอันนี้ ถึงได้ซื้อมา ปราสาทเพชรหลังนั้นก็เช่นกัน”

ที่แท้ก็เป็นของขวัญที่ให้เธอจริง ๆ

ถังซินรู้สึกโล่งใจ แต่ก็อดที่จะถามอีกไม่ได้ “ถ้าฉันไม่ชอบ ล่ะคะ”

“เมื่อก่อนผมเห็นคุณชอบมากไม่ใช่เหรอ” มู่เฉินหย่วน ขมวดคิ้ว “ได้ข่าวว่าผู้หญิงชอบของที่มันวิบวับ ๆ นี่ยังวิบวับ ๆ ไม่พออีกเหรอ ถ้างั้นผมติดต่อบริษัทจิวเวอร์รี่ให้พวกเขา ฝังเพชรให้มากกว่านี้นะ”

“นั่นโอเวอร์เกินไปแล้วค่ะ คนเห็นเขาจะหัวเราะเอาได้นะ คะ” ถังซินมองบนใส่เขาแล้วหยิบป้ายชื่อฝังเพชรนั้นมาเอา นิ้วมือลูบ ๆ จากนั้นก็เอาไปใส้ที่คอ

นัยน์ตาของมู่เฉินหย่วนฉายรอยยิ้มบาง ๆ อยู่

ถึงแม้ว่าความสัมพันธ์ระหว่างสองคนจะยังไม่ได้คืบหน้า ไป แต่ของขวัญชิ้นนี้ได้กลับไปอยู่ในมือของเธอก็เพียงพอแล้ว

ผู้ช่วยจางเข้ามาห้องทำงานท่านประธานเป็นครั้งที่สาม คราวนี้เอาสัญญาจ้างของถังซินมาให้

ถังซินเซ็นชื่อแล้วก็อดที่จะพูดกับมู่เฉินหย่วนไม่ได้ “สาขา นิวยอร์กขาดคน คุณส่งคนอื่นไปก็ได้นี่คะ ฉันเห็นผู้ช่วยจาง ยุ่งมากนะคะ อย่าส่งเขาไปเลยนะคะ

ผู้ช่วยจางพยักหน้าอย่างหนักอยู่ในใจ

เขาเอาของมาส่งที่ห้องของท่านประธานเรื่อย ๆ ก็เพราะ หวังว่ามู่เฉินหย่วนจะมีเมตตา ไม่ให้เขาไปนิวยอร์ก

“เขาคือผู้ช่วยที่ยอดเยี่ยมที่สุดที่อยู่ข้าง ๆ ผม ส่งเขาไป

ถือว่าเหมาะสมที่สุดแล้ว” มู่เฉินหย่วนพูด

ต่อไปถ้าถังซินมาอยู่ตระกูลมู่อย่างถาวร ถ้าเขาไม่ส่งผู้ ช่วยจางไปสาขานิวยอร์ก หรือว่าต่อไปจะให้เขาเห็นถังซิน คุยกับผู้ช่วยจางทุกวันหรือไง ถ้าเป็นแบบนั้นเขาก็ไม่พอใจ เอามาก ๆ !