บทที่ 251 นายอยากให้ฉันไปดูแลให้นายเองหรือไง

ถังซินยืนมองดูจอ LCE อยู่หูก็แดงขึ้นมา

ความจริง เฉินหยวนไม่ต้องจงใจเรียกสั่งจิ้งเหอมาแถลง ข่าวก็ได้ ถ้าพวกเขาแต่งงานกันหลอก ๆ ทำให้ตระกูลมู่และ ตระกูลสั่งได้ประโยชน์ทางอ้อมไม่น้อย

เขาดันทําถึงขนาดนี้แล้ว

“คุณถัง”

พอถังซินเข้าไปในตระกูลมู่ พนักงานที่เห็นเธอต่างก็ ทักทายเธอกันยกใหญ่ สายตาแต่ละคนดูมีเลศนัย ทำท่า ทางซิบซิบนินทากัน ทำเอาถังซินก็รู้สึกอึดอัดมาก

แถมพนักงานต้อนรับที่อยู่หน้าเคาน์เตอร์ก็วิ่งมากดลิฟต์ ตึกสูงให้พร้อมกับพูดอย่างรู้ใจว่า “งานแถลงข่าวจบแล้ว เดี๋ยวคนจะลงมากันเยอะ คุณขึ้นลิฟต์ตัวนี้ไปหาประธานมู่ เถอะค่ะ”

ถังซินถูกยั่วโมโหเข้าแล้ว “ฉันบอกแล้วเหรอว่าฉันจะขึ้น ไปหาประธานมู่”

“คุณถัง คุณหิ้วข้าวกล่องมา ไม่ได้เอามาส่งให้ประธานมู่ หรอกเหรอ”

“เอามาส่งให้ผู้ช่วยจางต่างหากละ” ถังซินไอ ๆ พูดอย่างเรียบ ๆ “เมื่อก่อนตอนที่ฉันอยู่ตระกูลมู่ ผู้ช่วยจางช่วยเหลือ ฉันเอาไว้เยอะมาก เขาเป็นคนดีมาก ฉันเอาอาหารกลางวัน มาให้ก็เพื่อแสดงความขอบคุณ”

พูดจบก็เข้าลิฟต์ไป

พนักงานต้อนรับที่อยู่หน้าเคาน์เตอร์ทำท่าทางอึ้งไปเลย พอได้สติกลับมาก็รีบวิ่งไป เม้าท์มอยนินทากับเหล่าเพื่อน ร่วมงาน

“โอ้วมายก๊อด พวกเธอรู้ไหมว่าที่แท้คุณถังชอบผู้ช่วยจาง นะ! ”

“ไม่มั้ง”

“จริง ๆ นะ เมื่อกี้คุณถังบอกกับฉันเองเลยนะ ว่าเธอเอา ข้าวกลางวันมาให้ผู้ช่วยจาง ! ที่แท้คุณถังจงใจเข้าใกล้ ประธานมู่ขนาดนี้เพราะกลัวว่าคนอื่นจะรู้ว่าเขาชอบผู้ช่วย จางเหรอ !

“แต่ว่า…ผู้ช่วยจางทั้งไม่หล่อ ทั้งรวยไม่เท่าประธานมู่ด้วย นะ”

“เธอจะไปรู้อะไรล่ะ ผู้ช่วยจางรักสัตว์มาก มีน้ำใจเอื้อเฟื้อ เผื่อแผ่ คุณถังชอบเขาก็ตรงนี้แหละ ! ”
ถังชินชางไม่รู้อะไรเอาเสียเลยว่าการพูดโดยไม่เจตนาไม่ กี่ประโยคจะทำให้ตัวเองต่อให้กระโดดลงไปในแม่น้ำหวงก็ ไม่อาจชะล้างมลทินได้

ด้านบน มู่เฉินหย่วนกับสั่งจิ้งเหอที่แถลงข่าวเสร็จแล้วก็ ออกจากห้องประชุมมาเพราะว่าบรรดาเหล่านักข่าวเชื่อฟัง เลยออกไปแล้วก็ไม่เขียนมั่วซั่วอีก ชายหนุ่มจึงดูอารมณ์ดี มาก

ส้งจิ้งเหอเห็นก็หัวเราะ “ดูท่าทางเรื่องการแต่งงานกัน ปลอม ๆ จะกวนใจประธานมู่มานาน เป็นความผิดของฉันเอง วันหลังจะต้องเลี้ยงข้าวประธานมู่กับคุณถังแน่นอนค่ะ”

“เพียงแค่ให้ความร่วมมือกันเฉยๆ” มู่เฉินหย่วนกล่าว “ต้องขอบคุณ คุณส่งด้วยนะ สำหรับการประมูลรถไฟ ความเร็วสูง ไม่สิ ตอนนี้ควรจะเรียกว่าประธานส้ง ยินดีด้วย นะ ที่คุณคว้าตระกูลสั่งมาได้”

ส้งจิ้งเหอเหลือบมองเขาแว๊บหนึ่งแล้วพูดออกมาจาก ใจ “ต่อให้มีความสามารถอีกสักแค่ไหนก็สู้คนที่มีลูกไม้ แพรวพราวอย่างประธานมู่ไม่ได้หรอกค่ะ แค่อยากฝึกคน ของตัวเองก็เลยแอบซื้อเหอชวน ช่างน่าอิจฉาเสียจริง ๆ”

มู่เฉินหย่วนยกคิ้วขึ้น “บริษัทของประธานสังก็เช่นกัน แถม ยังแต่งงานด้วย ยิ่งทำให้ชีวิตของคุณสมบูรณ์มากขึ้นไม่ใช่ เหรอ”

“ประธานมู่พูดดูมีเหตุผลนะคะ” สั่งจิ้งเหอยืนยื่นมือออกไปจับมือมู่เฉินหย่วน นิ้วกลางมีแหวนทีวี่เหวินถึงสวมให้เธอ ด้วย “ไม่ว่ายังไง ก็ถือว่าฉันติดหนี้คุณหนึ่งครั้งอยู่ดี”

มู่เฉินหย่วนจับมือเธอนิดหน่อยแล้วปล่อยอย่างรวดเร็ว

มู่เฉินหยวนพูด “ผมรู้ว่าพี่ชายของผมคิดอะไรอยู่ในใจ การ ที่ช่วยคุณก็เพราะเห็นแค่หน้าของพี่ชายผมด้วย เรื่องของ พวกคุณ ผมหวังว่าคุณจะพยายามแก้ไขมันให้ได้เร็วที่สุด เท่าที่จะทำได้นะ”

ดวงตาดำสนิทของเขามีความร้ายกาจอยู่ด้วย น้ำเสียงยิ่ง เข้มขึ้น “คุณก็รู้ว่าผมนิสัยไม่ดี ถ้าผมรู้ว่าคุณทำไม่ดีกับพี่ ชายผม จะทำให้ตระกูลสั่งกลายเป็นผุยผงก็ไม่ใช่เรื่องยาก

ส้งจิ้งเหอพูดเล่นๆ ไม่แน่นะ ต่อไปพอเป็นครอบครัว เดียวกันแล้ว คุณมาพูดจาแรงขนาดนี้ตอนนี้ ไม่กลัวพอถึง ตอนนั้นฉันจะเอาคืนคุณเลยเหรอ”

มู่เฉินหย่วนหัวเราะเยาะเย้ย “ผมเคยกลัวอะไรด้วยเหรอ”

ส้งจิ้งเหอยังคงยิ้มอยู่

ระหว่างที่ทั้งสองคนเดินผ่านทางเดินก็เห็นพนักงานล้มวง กันซุบซิบนินทาแต่ไม่รู้ว่าซุบซิบนินทา เรื่องอะไรกัน

มู่เฉินหย่วนได้ยินชื่อของถังซินเบา ๆ ด้วย

พอเดินมาชายหนุ่มก็ถามพวกเธอ “คุยอะไรกันสนุกกันขนาดนี้”

“ประ…ประธานมู่ ! คุณส้ง ! ” พนักงานสองสามคนตกใจ จนตัวโยน รีบโค้งคำนับทักทาย

มู่เฉินหย่วนทำท่าอดกลั้นเอาไว้แล้วถามอีกรอบ

พนักงานสองสามคนนั้นต่างคนต่างก็มองหน้ากันไปมา จากนั้นก็มีพนักงานคนหนึ่งรวบรวมความกล้าหาญแล้วพูด ขึ้น “ก็ไม่ได้คุยอะไรหรอกค่ะ ก็แค่คุณถังเอาอาหารกลางวัน มาที่ตระกูลมู่”

พอได้ยินข่าวริมฝีปากบางของชายหนุ่มก็ยกขึ้นยิ้ม คิดใน ใจว่าตอนเที่ยงไม่ต้องหิวแล้ว

แต่กลับไม่ค่อยดีใจสักเท่าไหร่เพราะพนักงานสาวคนนั้น มองเขาด้วยสายตาที่รู้สึกสงสารแล้วก็พูดขึ้นว่า “มิน่าล่ะ คุณถังถึงมาที่ตระกูลมู่ได้ ที่แท้เธอก็ชอบผู้ช่วยจางนี่เอง”

มู่เฉินหย่วนแววตาแข็งกร้าวขึ้นมาทันที ดูเหมือนว่าอากาศ บริเวณรอบ ๆ จะอุณหภูมิลดต่ำลงไปด้วย

“ใครบอกว่าเธอชอบผู้ช่วยจางล่ะ”

“คะ…คุณถังพูดเองค่ะ” พนักงานสาวตกใจกลัวเจ้านาย ของตัวเองจนพูดจาตะกุกตะกัก “เธอบอกว่าผู้ช่วยจาง เหนื่อยแย่เลย อยากจะขอบคุณเขาก็เลยเอาอาหารกลางวัน มาให้เขาค่ะ”
พนักงานอีกคนพูดต่อ “ประธานมู่อย่าเสียใจไปเลยนะคะ คุณถังเขาชอบผู้ช่วยจางก็เพราะว่าเขาเป็นคนดีและก็รัก สัตว์ด้วย ดังนั้นก็เลยอาศัยท่านเพื่อให้ได้เข้าใกล้ผู้ช่วยจาง ค่ะ”

มู่เฉินหย่วน “.…….”

ส้งจิ้งเหอก้มหน้ากลั้นหัวเราะ พอหยุดขำแล้วเธอก็ทำท่า แกล้งปลอบใจมู่เฉินหย่วน “ประธานมู่ ไม่เป็นไรนะ คุณมีเงิน จะลองเปิดคาเฟ่สัตว์เลี้ยงใหญ่ ๆ ดูไหมล่ะ”

ผู้ช่วยจางลงมาชั้นนี้พอดี พอเห็นมู่เฉินหย่วนกับส้งจิ้งเห อก็รีบพุ่งตัวเข้ามาหา

“ประธานมู่ คุณส้ง ผมจัดการห้องอาหารเสร็จเรียบร้อย แล้วครับ”

“ไม่ต้องหรอกค่ะ” สั่งจิ้งเหอยิ้มปฏิเสธ “ฉันยังมีธุระอีก ต้องกลับไปตระกูลสังค่ะ” พูดจบจากนั้นก็ถามอีก “ได้ข่าวว่า ผู้ช่วยจางชอบสัตว์เลี้ยงมากเหรอคะ”

“ใช่ครับ ผมเลี้ยงแมวแร็กดอลล์กับหมาพันธุ์เยอรมันเช เพิร์ดครับ” ผู้ช่วยจางผู้ที่ไม่เข้าใจสถานการณ์นะนำสัตว์ เลี้ยงของตัวเองกับสั่งจิ้งเหออย่างภาคภูมิใจ มู่เฉินหย่วนที่ อยู่ข้าง ๆ หน้ายิ่งบึ้งตึงขึ้นทุกที

“ได้ข่าวว่ามีพวกทาสรักสัตว์เลี้ยงเยอะมาก ผู้ช่วยจางต้อง มีสาว ๆ มาจีบเยอะแน่ๆเลยใช่ไหมล่ะคะ”
ผู้ช่วยจางหัวเราะอิอิ รู้สึกเขินมาก ๆ “เยอะครับ แต่ว่าผมก็ ไม่รู้จะคุยอะไรกับพวกเขาดีครับ”

“แล้วกับคุณถังล่ะคะ”

“คุณถังดีมากครับ ทั้งสวยทั้งดูแลสัตว์เลี้ยงเก่งด้วย ! ” ผู้ ช่วยจางชมถังซินยกใหญ่

พูดไปไม่กี่ประโยคก็รู้สึกสั่นสะท้าน มีลมเย็น ๆ พัดมา

เขาหันไปเจอมู่เฉินหย่วนหน้าบึ้งตึงก็รีบหุบปากทันทีแล้ว เขยิบไปทางสังจิ้งเหอ “คุณสังผมไปส่งคุณลงข้างล่างดี กว่านะครับ…

“คุณส้งมีขา เดินเองได้” มู่เฉินหย่วนพูดเสียงเข้ม

ผู้ช่วยจางมองตามสั่งจิ้งเหอเข้าลิฟต์ไป พอประตูลิฟต์ ปิดเขาก็บากหน้าหันหน้ามาเผชิญหน้ากับมู่เฉินหย่วน “ประ…ประธานมู่ครับ มีอะไรจะกำชับเหรอครับ”

มู่เฉินหย่วนถามเขา “นายคิดว่าถังซินดีมากเหรอ”

“เจ้านายครับ ผมสาบานได้เลยว่าผมชื่นชมคุณถังจากใจ จริง แต่ผมไม่ได้สนใจเธอนะครับ” ผู้ช่วยจางชนิ้วสาบาน พยายามเอาตัวรอดสุดชีวิต “เดี๋ยวผมลบเบอร์ ลบวีแชทคุณ ถังเลยครับ”
“ฉันยังไม่ได้พูดอะไรสักหน่อย ดูนายทําท่าหวาดกลัวเข้า

ผู้ช่วยจางแอบค่าในใจ : ท่านไม่ได้พูดอะไร แต่ส่งสายตา อาฆาตมาดร้ายเลือดเย็นมาที่ผมนะได้ข่าว !

“ผมไม่ได้กลัวครับ ผมคิดว่าต้องเว้นระยะห่างจากคณถัง เอาไว้” พอผู้ช่วยจางพูดอย่างจริงจังขึ้นมาว่า “ในยังซะคุณ ถังก็ชอบประธานมู่ หัวใจของเธอมีเจ้าของอยู่แล้ว ! ”

สีหน้าของมู่เฉินหย่วนถึงได้ดีขึ้นมา

ผู้ช่วยจางแอบมองเขาแล้วก็รู้สึกโล่งอกไปที เขาถามหยั่ง เชิงดู “ประธานมู่หิวไหมครับ ให้ผมพาคุณไปทานข้าวที่ห้อง อาหารไหมครับ”

“ไม่ไป มีคนเอาอาหารกลางวันมาส่งให้

“อ๋อ ถ้างั้นผม…”

“สาขานิวยอร์กคนไม่พอ นายไปช่วยไป” มู่เฉินหย่วนพูด ตัดบทเขาอย่างช้า ๆ “ไปอยู่ที่นั่นสักสองเดือนแล้วกันนะ นายคือผู้ช่วยที่ฉันไว้ใจที่สุดแล้ว”

“ประธานมู่ครับ ผมไม่ได้สนใจคุณถังจริง ๆ นะครับ” ผู้ช่วย ๆ จางอยากร้องไห้ “ผมไปนิวยอร์กนานขนาดนั้นเอลิซาเบธ ของผมจะทํายังไงละครับ มันจะเหงานะครับ
“ฉันจะหาคนไปดูแลมันที่บ้านนายเอง

“ประธานมู่…

มู่เฉินหย่วนหรี่ตามองเขาอย่างอาฆาตสุด ๆ “ทำไม นาย อยากให้ฉันไปดูแลให้นายเองหรือไง”

“ระ…รบกวนให้ประธานมู่หาคนมาดูแลดีกว่าครับ”