บทที่ 245 แกอย่าแตะต้องตัวเขานะ

เขามือยันโต๊ะกาแฟแก้วเอาไว้ หายใจหอบหนัก พอเงย หน้าก็พบว่ากล้องตัวเล็ก ๆ ซ่อนอยู่ในโคมไฟติดผนัง

สายตายิ่งเบลอขึ้นทุกที

นึกไม่ถึงเลยว่าจะมีคนกล้าลงมอกับเขาที่นี่ด้วย

เกาพินถึงล้มอยู่บนพื้น หัวแตกเลือดไหล ผู้ชายที่เต็มไป ด้วยแรงอาฆาตทําให้เธอกลัวจนเผ่นหนีออกไป แต่ทว่าพอ นึกถึงเรื่องที่อยากทำ สีหน้าก็บูดบึ้งขึ้นมา

เธอไม่กลัวหรอก !

เกาพินถึงมือเท้าตะเกียกตะกายปืนขึ้นไปอยู่ข้าง ๆ เท้า ชายหนุ่ม สูบไล้เท้าของเขา แทรกกายเข้าไปในอ้อมอกของ เขา “ประธานมู่คะ”

พร้อมกับดึงกระโปรงลงเผยให้เห็นเนื้ออันขาวเนียนส่วน

นั้น

“เธออยากตายเหรอ…” เหงื่อไหลจากหน้าผากของชาย หนุ่มไปยังที่แก้มที่ดูเย็นชา เสียงของเขาสั่นเครือแต่มือ กลับไม่สามารถเอาออกจากเรือนร่างของเกาพินถึงได้

ไฟในร่างกายของเขาได้แผดเผาจนเลือดเนื้อเขาเร่าร้อน

ไปทั่ว
เกาพินถึงเห็นเข้าก็ยิ้มอย่างได้ใจ ยาชนิดนี้ไม่มีใคร ต้านทานได้ ผู้ชายคนนี้ก็เช่นกัน

เธอเบียดแทรกเข้าไปในอ้อมอกของชายหนุ่มพร้อมกับ ยื่นมือไปที่กระเป๋าเสื้อของเขาแล้วควักโทรศัพท์ออกมา พอ ปลดล็อกเสร็จก็เปิดวีแชทส่งคลิปเชิญคนคนนั้นทันที

ทางด้านถังซินนี้ บริษัทคนล้อมวงกันกินข้าวอย่างคึกคัก

พอเห็นเด้งเตือนว่ามีคลิป เธอก็หยิบมือถือออกมาแล้ว ปลีกตัวออกมาจากผู้ช่วยที่อยู่ข้าง ๆ

“ประธานมู่…อย่าสิคะ…

เพิ่งเปิดคลิปได้ถังซินก็ได้ยินเสียงผู้หญิงเลย พอดูคลิป อีกทีก็เห็นภายใต้แสงไฟมืดสลัวมีผู้หญิงคนหนึ่งแนบชิด หน้าอกของมู่เฉินหย่วน เสื้อผ้าชายหนุ่มถูกดึงออกหมดแล้ว

ยังไม่ทันที่ถังซินจะตอบโต้กลับใด ๆ คลิปก็ถูกตัด

ถังซินหัวใจเต้นหนักมาก มือเธอสั่นเทา โทรวิดีโอคอล กลับอย่างรวดเร็ว คนทางด้านนั้นกลับพูดด้วยน้ำเสียงที่ เปลี่ยนไป

“คุณถัง ยังจำฉันได้ไหม”

“เกา ! พิน ! ถิง ! ” ถังซินรู้จักแน่นอนอยู่แล้ว อยากหยิบ กรดกำมะถันสาดเธอแต่ยัยแรดกลับแกว่งเท้าหาเสี้ยนเอง
ปลายสายทางนั้น เสียงหอบสะกดอารมณ์ของชายหนุ่ม ทำให้ถังซินยิ่งร้อนใจมาก เธอต่อว่าอย่างรุนแรง “แกทำ อะไรเขาฮะ”

“ฉันอยากจะทำอะไร เมื่อกี้คุณถังไม่เห็นเหรอ” เกาพินถึง หัวเราะเบา ๆ “บอกเลยว่า ตอนนี้ร่างกายประธานมู่รุ่มร้อน มาก กอดฉันไม่ปล่อยเลยนะ”

“แกอย่าแตะต้องตัวเขานะ ! ” ถังซินพูดด้วยน้ำเสียงเย็น ชา “แกแกม่งอยากตายใช่ไหม”

เกาพินถึงยิ่งหัวเราะออดอ้อน “ฉันไม่ได้แตะต้องตัวเขานะ เขาแตะต้องตัวฉันเองตลอดเลย ถังซิน ฉันอยากโดนเขา ข่มขืน มันจะต้องเร่าร้อนมากแน่ ๆ เธอรู้จักความรู้สึกแบบนั้น ใช่ไหม”

“เกาพินถิง แกอย่าแตะต้องตัวเขานะ !

ถังซินตัดสายโยกรองเท้าส้นสูงทิ้งแล้วรีบวิ่งออกไปข้าง นอก

วีดีโอเมื่อกี้ เกาพินถึงแค่ปรากฏไม่กี่วินาที แต่ดูจากการ ตกแต่งของห้องวีไอพีเหมือนกับคลับเฮาส์ของลู่เหวินซู เธอรีบโทรหาลู่เหวินซู “ตอนนี้นายอยู่ที่ไหน มู่เฉินหย่วนอยู่ ที่คลับเฮาส์ของนายนะ”

ลู่เหวินซูพูดด้วยความสงสัย “อยู่ก็อยู่สิ มีปัญหาอะไรเห

รอ
“เขาถูกข่มขืนแล้ว”

เชรด ! ! ” ลู่เหวินซูตกใจจนเกือบเหวี่ยงมือถือออกไป “ผมจะไปหาเดี๋ยวนี้แหละ ! ”

ถังขินไม่มีเวลามาสนใจว่า มเหล้าแล้วจะขับรถไม่ได้ พอ เห็นคลิปวีดีโอเหล่านั้นเมื่อกี้แล้ว หัวเธอก็แทบจะระเบิด เหยียบคันเร่งขับรถพุ่งตรงดิ่งไปผ่าไฟแดงหลายไฟแดง

ใช้เวลาแค่หกนาทีก็ถึงคลับเฮาส์แล้ว

เธอเดินโซเซเข้าไปในคลับเฮาส์ พุ่งขึ้นไปชั้นสองทันที เห็นลู่เหวินชูกำลังถีบประตูห้องวีไอพี

ถังซินร้อนใจมาก “นายยังไม่เข้าไปอีกเหรอ”

เข้าไปไม่ได้อ่ะ ประตูแม่งโดนเอาของหนักขวางไว้” ลู่เห วินซูพูดเสียดสี “ผมเห็นพวกเขามีความสุขกันในห้องมาก ไม่มีอะไรนี่”

“นายหุบปากไปเลยนะ” ตอนนี้ถังซินเป็นเหมือนลูกโป่ง แค่จิ้มก็ระเบิดเลย “ระวังฉันจะฆ่าแก ! ”

ลู่เหวินซู “……”

ถังซินเห็นฉากอนาจารผ่านทางประตูกระจก เกาพินถึงนั่ง คร่อมบนตัวผู้ชายแล้วข่มขืน เธอผลักลู่เหวินซูออกอย่างไร้ มารยาท
ถลกกระโปรงขึ้นแล้วถีบประตูอย่างรุนแรง

ของหนักที่กั้นประตูล้มลงตามแรงกระแทก ถังซีนถีบประตู เปิดออกได้ทันที ด้านบนยังมีรอยแตกร้าว เธอปิดประตูเปิด เข้าไปด้วยใบหน้าที่เต็มไปด้วยความไม่สบายใจ

ลู่เหวินซูตกใจมาก

เมื่อกี้เขายังถีบประตูไม่ออกเลย ผู้หญิงคนนี้ถีบออกได้ไง เนี่ย !

ถังซินพอเข้าไปแล้วเห็นมู่เฉินหย่วนกึ่งนอนอยู่บนพรม หน้าแดง า มือสั่นไปหมด แต่เกาพินถึงที่นั่งอยู่บนตัวเขา สายเดี่ยวบนตัวของเธอหลุดลุ่ย ยั่วยวนสารพัด

เลือดทั้งตัวของเธอไหลทะลักไปที่หน้าผาก เธอรีบก้าว เข้าไปอย่างไว เอาขวดไวน์แดงบนโต๊ะทบหัวเกาพินถึงอ ย่างแรง เกาพินถึงร้องโหยหวนตัวเอียง

“ฉันให้แกแตะเบา ! ” ถังซินจิกหัวเกาพินถึงอย่างแรง ทันทีแล้วจับเธอเค้กหัวกับโต๊ะไม่หยุด จากนั้นก็ฉุดกลับมา แล้วก็หยด แตะ ”

“โอ๊ย ! ช่วยด้วย ! ” เกาพินถิงเจ็บจนตัวสั่น

ถังซินตบหน้าเธอไปอีกสองสามทีแล้วลากเธอไปทิ้งให้ลู่ เหวินซูแล้วกัดฟันพูด “ดูอีนังนี่ให้ดี ฉันจัดการเสร็จแล้ว จัด การนังนี่เองเลย”
“ได้เลย ! ” ลู่เหวินซูแค่พยักหน้า

ถังซินกลับเข้าไปในห้องวีไอพีอีกครั้ง เห็นเสื้อเชิ้ตของมู่ เฉินหย่วนเปียกโชกแก้มแตกจึงรีบไปพยุงเขา คิดไม่ถึงว่า จะโดนเขาที่กำลังเบลอ ๆ เหวี่ยงออกอย่างแรง

มู่เฉินหย่วนกัดฟันแน่น “ไสหัวไป ! ”

“มู่เฉินหย่วน ฉันเอง” ถังซินจับมือเขา ตัวเขาร้อนมาก อย่างกับเตาอบ “ฉันโทรหาคุณเย่นแล้ว เดี๋ยวเขาก็มา…

ยังไม่ทันพูดจบก็โดนชายหนุ่มพลิกตัวกดไปบนพรม

ชายหนุ่มจูบเธออย่างรุนแรง ร่างกายที่ร้อนรุ่มกดทับบน ร่างของเธอ ถังซินไม่เคยเห็นเขาเป็นแบบนี้มาก่อน เหมือน กับเสียสติไป คิดว่าเย่นจิ้งเหนียนมาไม่ทันแล้ว

“มู่เฉินหย่วน คุณใจเย็น… ” ถังซินใช้แรงผลักชายหนุ่ม เขา ตัวร้อนจนน่ากลัว “เดี๋ยวพอเปลี่ยนไปที่อื่นแล้ว ฉันค่อยช่วย คุณ…”

เธอคิดว่าที่นี่ไม่ปลอดภัย สุดท้ายพอหันไปก็พบว่าห้อง วีไอพีไม่รู้ถูกปิดไปตอนไหน กระจกกลางประตูก็มีของมา ปิดบังเอาไว้

แม่งเอ้ย ลู่เหวินซูเก่งกังฟูขนาดนั้น ไม่มีปัญญาเข้ามาช่วยเหรอ !

“ถังขิน” ชายหนุ่มจูบเธออย่างเร่าร้อน ร่างกายกดทับร่าง ของเธอตลอด เสียงแหบแห้งและเก็บกด

ถังซินใจอ่อน จูบกลับเขาไปเองด้วย

ภาพเหตุการณ์ในห้องวีไอพีถูกกล้องจิ๋วถ่ายเอาไว้ แล้วส่ง ต่อไปยังคอมพิวเตอร์เครื่องหนึ่ง

หลินเฉิงจี้นั่งอยู่หน้าคอมพิวเตอร์ ไม่ขยับเคลื่อนไหวใด ๆ เขาดูคลิปวีดีโอเหล่านั้น ตาดำ ๆ จ้องไม่กระพริบตา

ทั้งคอนโดเงียบจนดูน่ากลัว

“นายดูอะไรอยู่น่ะ

กาวเหม่ยซีเข้ามาในห้องนอน เห็นหลินเฉิงนั่งอยู่หน้า คอมพิวเตอร์ก็เลยถาม พอเดินเข้ามาดูหน้าจอคอมพิวเตอร์ กลับดำสนิท

เธอกอดชายหนุ่มจากด้านหลัง “คุณหมอกำชับมาว่า นาย ต้องพักผ่อนดี ๆ นะ

หลินเฉิงจี๋ “อืม” หนึ่งที

ขณะที่ลุกขึ้นจากเก้าอี้ เขากลับบับคอกาวเหม่ยซีอย่าง รุนแรงแล้วเหวี่ยงเธอลงไปบนเตียง เอาเน็คไทรัดคอเธอแล้วใช้สองมือดึงเอาไว้อย่างแรง

“อื้อ ! ” กาวเหม่ยซีตอบโต้จับเน็คไทต่อสู้ดิ้นรนสุดชีวิต

“เธอคิดว่าฉันไม่รู้เหรอว่าเธอเป็นคนของจี้เจียจื้อ” หลิน เฉิงจี๋ก้มตัวลงมองเธอ สีหน้าเศร้าหมองสุดขีด “แกล้ง ตอแหลต่อหน้าฉันมาสองสามปี ไม่เหนื่อยเหรอ”

เขาใช้แรงดึงเน็คไทแล้วพูดด้วยน้ำเสียงเย็นชา “เห็นฉัน สุขภาพดีขนาดนี้ พวกแกผิดหวังมากใช่ไหม”

กาวเหม่ยซีหน้าเริ่มม่วงนิด ๆ แล้ว

เธอไม่ได้เตรียมตัวป้องกันเอาไว้ คิดไม่ถึงว่าจะทำให้ เจียจื้อทำสำเร็จได้

ใกล้จะหายใจไม่ได้แล้ว

ท่าทางต่อสู้ดิ้นรนของกาวเหม่ยซียิ่งอ่อนลง ขณะที่กำลัง ใกล้ตาย จี้เจียจื้อกลับปล่อยมือแล้วเปิดลิ้นชักควักเอากล่อง หนึ่งออกมา