บทที่ 227 ฉันจะแต่งงานกับครู

แต่ว่าเขายังนึกถึงหน้าของคนตระกูล และตระกูลเก่า

วี่เหวินถึงรีบอุ้มเกาพินถึงออกไปจากร้านกาแฟอย่าง รวดเร็ว เมื่อเห็นเฉินหย่วนที่รออยู่ข้างทางเขาจึงพูดออก ไปว่า “ฉันจะไปส่งเธอโรงพยาบาล ถังซินยังอยู่ข้างในร้าน

เมื่อได้ยินดังนั้น แววตาของเฉินหย่วนก็เคร่งขรึมขึ้นมา ทันที

เขากำลังจะไปจัดการธุระกับวี่เหวินถึง คิดไม่ถึงว่าเมื่อเห วินถึงเห็นในโทรศัพท์ ก็ขับรถมาที่ร้านกาแฟนี้

มู่เฉินหย่วนลงรถ แววตามองไปที่เกาพินถึงอย่างดุร้าย “อย่ามาแสร้งทำเป็นบริสุทธิ์ไร้เดียงสา ถ้าฉันเห็นบนตัวถังซิ นมีรอยแผลแม้แต่นิดเดียว พี่ใหญ่ฉันก็ปกป้องเธอไม่ได้

เกาพินถึงถูกมู่เฉินหยวนให้กลัวจนตัวสั่น รีบซบเข้าใน อ้อมอกของวี่เหวินถึง

ถังซินถูกทิ้งให้อยู่ในร้านกาแฟคนเดียวซึ่งในตอนนั้น สถานการณ์ไม่ค่อยดีนัก ถูกคนกลุ่มหนึ่งล้อมไว้ แต่ละคน ได้จ้องมองเธอ เหมือนกับเป็นผู้กล้าที่รักคุณธรรมอยากที่จะ แก้ไขเรื่องการกระทำที่ชั่วร้าย

ถังซันมองดูโดยรอบและพูดขึ้นว่า “แม้แต่เรื่องราวพวก คุณก็ยังไม่รู้ชัดเจน อย่ามายืนมั่วๆ ถ้ายังมาขวางทางฉัน ฉันจะแจ้งตำารวจ”

มีคนพูดประณามขึ้นว่า “พวกเราเห็นชัดเจน! เธอแย่งแฟน ของผู้หญิงคนนั้น และยังสาดกรดซัลฟูริก”

“ใช่ พวกเราไม่แจ้งตำรวจก็บุญแล้ว!”

ถังซินพยายามที่จะเบียดออกไป ผู้หญิงคนหนึ่งดันเธอ กลับเข้าไปอย่างแรง และพูดด่าขึ้นว่า “สามีฉันถูกเมียน้อย ยั่วยวนจึงจากไป ชีวิตนี้ฉันเลยเกลียดเมียน้อยมาก ทางดีๆ ไม่เดิน ต้องมาทําลายชีวิตครอบครัวคนอื่นเขา คนอย่าง เธอควรที่จะถูกประจานให้ทุกคนเห็น ดูสิ ว่าเธอจะกล้าไป ยั่วยวนผู้ชายไปเรื่อยอีกมั้ย!”

ผู้หญิงคนนั้นพูดด่าและฉุดดึงเสื้อผ้าของถังซิน

มีคนนำคนอื่นก็เลยทำตาม หลายมือฉุดดึงไปที่บนตัวของ ถังซิน ออกแรงดึงผมของเธอ ถังซินใช้กำลังต่อต้านจนสุด ความสามารถ ใช้มือในการปกป้องตัวเองไว้

ผู้หญิงที่พูดด่าถังซินออกแรงดึงอย่างแรง แทบอยากที่จะ เอาถังซินประจานต่อสาธารณะ วินาทีต่อมาผมของเธอถูก คนกุมภ์จับไว้ หญิงสาวร้องดังเสียงแหลมขึ้นมา ตรงท้องก็ ถูกตีด้วยเท้า

ผู้หญิงที่ฉุดดึงถังซิน คนที่ดึงผม และคนที่ถีบ ล้มลงไปอยู่ กับพื้นทีละคน
มู่เฉินหย่วนใช้เสื้อโค้ทคุมตัวถังซินไว้แน่นและดึงเข้ามา อยู่ในอ้อมอก และมองไปที่ทุกคนอย่างเย็นชา พลังกดดัน นั้นทําให้ทุกคนแทบจะหยุดหายใจ

“ผมไม่ลงไม้ลงมือกับผู้หญิง แต่กับผู้หญิงที่น่าเกลียดนั้น เป็นข้อยกเว้น” มู่เฉินหย่วนพูดออกมาอย่างเย็นชา “ผู้หญิง น่าเกลียดที่ตีคนของผมในวันนี้ จะไม่มีใครได้ออกไปจาก ร้านกาแฟอย่างแน่นอน

ผู้หญิงคนนั้นปีนขึ้นมาจากด้านล่าง และชี้ด่าไปที่เขา “นายด่าใครว่าเป็นผู้หญิงที่น่าเกลียด ไอ้เลว! ผู้หญิงคนนี้ ยั่วยวน แถมไม่รู้ว่าเคยนอนกับผู้ชายมากี่คนแล้ว เธอแย่ง แฟนของผู้หญิงคนอื่น และยังทำให้ผู้หญิงคนนั้นเสียโฉม เธอสมควรโดนแล้วนะ!”

ผู้หญิงคนนั้นถูกมู่เฉินหย่วนถีบจนลอยขึ้นไปและกระแทก เข้ากับโต๊ะ

มู่เฉินหย่วนโกรธไปทั้งตัว ทำให้ทุกคนตกใจกลัวเป็น อย่างมาก ถ้าเธออ้าปากด่าออกมาอีกคำ “ฉันจะตัดลิ้นเธอ ออก!”

คนที่อยู่รอบๆต่างหวาดกลัวเขาแล้ว

ไม่นานตำรวจก็มาถึง และจับตัวคนที่ทำร้ายให้ได้รับโทษ ตามกฎหมาย

“มีสิทธิ์อะไรมาจับพวกเรา ผู้หญิงคนนั้นเป็นเมียน้อย
“พวกเราแค่กําลังสั่งสอนเธอเท่านั้น”

ผู้หญิงที่ถูกจับพูดเสียงดังเอะอะโวยวาย ไม่อยากให้ นํารวจพาตัวไป และยังร้องโหยหวนเสียงดังเหมือนกับ อยากที่จะให้คนที่อยู่ด้านนอกร้านกาแฟเห็น

“ยังดีที่ฉันมีวิธีรับมือที่ดีกว่า” หลังจากที่รู้สึกดีขึ้นแล้ว ถังซิ นก็ได้หยิบโทรศัพท์ออกมาจากกระเป๋าเสื้อและเปิดฟังเสียง ที่ได้บันทึกไว้

ดังนั้นเธอจึงเอาคำพูดที่คุยกับเกาพินถึง ให้คนที่อยู่ใน ร้านกาแฟฟัง

หลังจากที่ทุกคนได้ฟังคำพูดคุกคามพวกนั้นที่เกาพินถึง ได้พูดกับถังซิน สีหน้าค่อยๆประหลาดใจขึ้น คิดไม่ถึงว่า เรื่องราวจะเป็นแบบนี้ ที่แท้ถังซินเป็นผู้ถูกทําร้าย

ถังซินเอามือถือให้ตำรวจ “อันนี้สามารถเป็นหลักฐานได้ มั้ยคะ? ถ้าคุณเกาใส่ร้ายฉันอีก รบกวนพวกคุณจัดการตามที่ เหมาะสมด้วย”

ตำรวจรีบพยักหน้า “คุณวางใจได้ พวกเราจะต้องจัดการ อย่างยุติธรรมและตรงไปตรงมาแน่นอน!”

ผู้หญิงพวกนั้นไม่อยากไปรับใบแจ้งโทษที่สถานีตำรวจ ต่างพากันพูดขอโทษถังซินทีละคน ถังซินนึกถึงการกระทำ ของพวกเขาเมื่อสักครู่นี้ และยังจับแขนเธอจนเลือดออก เธอจึงไม่สนใจฟังแม้แต่นิดเดียว
หลังจากที่ออกมาจากร้านกาแฟ มู่เฉินหย่วนอยากพาถัง ชินไปโรงพยาบาล

“ แผลแค่เล็กน้อยเท่านั้น ไปโรงพยาบาลยุ่งยากเปล่าๆ” ถังซิ่นไม่อยากไปต่อคิวในตอนกลางวัน จึงไปซื้อไอโอโดฟ อร์และผ้าพันแผลจากร้านขายยาใกล้ๆ

เมื่อ เฉินหยวนเห็นรอยแผลที่โดนขีดข่วนบนแขนอันขาว นวลของถังซิน แววตาจึงอึมครีมขึ้นมา

เขาอยากให้ผู้หญิงพวกนั้นอยู่ในคุกซักครึ่งเดือน!

มู่เฉินหย่วนใช้ไอโอโดฟอร์ฆ่าเชื้อที่แผลของเธอ และเอ่ย ถามขึ้นว่า “เกาพินถึงมาหาเธอเพราะเรื่องที่เกี่ยวกับข่าว หรอ?”

“ใช่ค่ะ เธอแสร้งเอาเรื่องความร่วมมือทางธุรกิจมาบังหน้า เพื่อที่จะมาเจอกับฉัน” ถังซินขมวดคิ้ว “คิดไม่ถึงว่าแผนการ ของเธอจะล้ำลึกขนาดนี้ และคาดไม่ถึงว่าเธอจะพกกรดซัล ฟูริกมาด้วย”

“สาดโดนตัวเธอบ้างมั้ย?”

ขณะที่พูด มู่เฉินหย่วนก็พลิกดูตามเสื้อผ้าของเธอ ถังซิน เริ่มหน้าแดง รีบจับกดมือเขาไว้ “คุณมู่ คุณอย่าลูบจับผู้หญิง ซี้ซัว มันจะเหมือนกับคนโรคจิต”

มู่เฉินหย่วนก็รู้ตัวว่าการกระทำชักจะเลยเถิดแล้ว จึงดึงมือกลับ

บนแผลที่ทาไอโอโดฟอร์นั้นเย็นๆ ถังซินทอดถอนใจ และ บ่นออกมาว่า “ฉันกับคุณวี่นี่อาฆาตอะไรกันนะ ตอนแรกถูก แม่ของเขาเรียกหาก่อน และยังถูกคนที่เขาชอบเรียกหาอีก ดีนะที่ฉันกับเขาไม่ได้มีอะไร ถ้าขืนหากมีอะไรจริงๆ ชีวิตคง คําเนินไปอย่างยากลำบาก”

“เธอยังอยากจะมีอะไรบางอย่างกับเขาหรอ? ” มู่เฉินหย่วน ทํานํ้าเสียงเคร่งขรึมและไม่สบายใจเป็นอย่างมาก

ถังซินส่ายหัว “ไม่ไม่ ฉันไม่กล้าคบคนที่มีฐานะสูงกว่า เหมือนคุณวี่ รอให้ฉันเก็บเงินได้พอแล้ว ฉันจะหาครูมาหนึ่ง คนและใช้ชีวิตด้วยกันอย่างเรียบง่าย

มู่เฉินหย่วนทำหน้าเศร้า ความโกรธนั้นอัดแน่นอยู่ภายใน ใจ “คุณเปลี่ยนใจเร็วขนาดนี้เลยหรอ ไม่กี่เดือนก่อนยัง อยากที่จะสารภาพรักกับฉันอยู่เลย ตอนนี้อยากที่หาคุณครู แล้วหรอ?

ผู้หญิงคนนี้ไม่มีหัวใจ

“มนุษย์เป็นสิ่งมีชีวิตที่มีการคิดไตร่ตรอง เปลี่ยนใจแล้วยัง ไง?” ถัง นพูดอย่างไม่เป็นธรรมชาติ “ฉันบอกแล้ว มันเป็น เรื่องของไม่กี่เดือนที่ผ่านมา

ในขณะที่เธอพูดพร่ำไม่หยุด มู่เฉินหย่วนได้ตั้งใจจูบไปที่ ริมฝีปากของเธออย่างแรง
ผ่านไปสักพักถึงจะหยุดลง

คณ-ถังชินใช้มือปิดปาก ทั้งโกรธทั้งโมโห “คุณ. คุณ ไม่อายหรอ? ตอนนี้การกระทำของคุณก็ไม่ต่างกับพวก อันธพาล!”

“ไม่ใช่ว่าเธอบังคับกดดันฉันหรอ?”

คุณเอาเปรียบฉัน แล้วยังจะมาโทษฉันอีก?”

“โดนผู้หญิงอย่างเธอบังคับกดดันยังไงก็ไม่อายแล้ว” มู่ เฉินหย่วนจับไปที่คางอันอวบอิ่มของเธอ แล้วเอ่ยออกมา อย่างคุกคามว่า “ฉันให้โอกาสเธอ แก้ไขคำพูดที่พึ่งพูดไป เมื่อสักครู่ซะ แล้วพูดออกมาใหม่อีกครั้ง”

ถังซินตีมือเขาออกและพูดยั่วยุขึ้นว่า “ฉันอยากจะแต่งงาน กับคุณครู ถ้าจะให้ดีต้องเป็นครูสอนศิลปะ”

“คุณถัง คุณลองคิดดูให้ดีอีกครั้ง” มู่เฉินหย่วนเริ่มที่จะไม่ ได้ด้วยเล่ห์ก็เอาด้วยกล “ถ้าฉันอารมณ์ไม่ดี เอาตัวซือซือ ไปเรียนเพิ่มเติมที่ต่างประเทศ น้องของคุณก็จะไม่ได้เจ อกับซือซืออีก”

“คุณพูดอย่างใช้เหตุผลหน่อยได้มั้ย” ถังซินจ้องมองเขา ด้วยความโกรธ “เด็กๆเป็นคู่รักที่ดี คุณยังอยากที่จะทำลาย พวกเขาหรอ? เธอไม่ใช่น้องสาวของคุณหรอ?”

เธอทําให้ฉันคิดได้ว่า ฉันจะต้องหาคณชายบ้านรวยมาแต่งกับเธอ ได้ยินเหวินซูบอกว่า มีคุณชายที่เป็นนายทุน คอยตามจีบซือซือตลอด”

ถังซินทอดถอนหายใจอย่างแรง และขอโทษด้วยความ นอบน้อมและจริงใจ “เมื่อสักครู่ฉันพูดผิดไป หวังว่าคุณมู่จะ ไม่ถือสา”

“ เธอผิดตรงไหน?”

“ฉันคิดเยอะไป ไม่ควรพูดว่าจะแต่งกับคุณครู

ริมฝีปากอันบางของมู่เฉินหย่วนก็ได้ปลิยิ้มออกมา คล้าย กับพึงพอใจมาก “สิ่งที่ไม่ควรคิด คุณถังก็อย่าไปคิดมันเลย”

ถังซินรู้สึกเอือมเขาอยู่ในใจ

หลังจากที่จัดการกับแผลเรียบร้อยแล้ว มู่เฉินหย่วนอยาก ที่จะไปส่งเธอ ในขณะที่กำลังโบกรถอยู่ข้างทาง เขาก็ได้รับ โทรศัพท์สายหนึ่ง

เมื่อได้วางสายไปแล้ว รถก็มาถึง เขาเปิดประตูและให้ถัง ซินขึ้นไป สีหน้าไม่ค่อยดีนัก “เธอกลับไปก่อน ฉันจะไปโรง พยาบาลซักหน่อย