บทที่ 225 ประธานของคุณทั้งอ่อนช้อยน่ารักทั้งมีเสนห์

เขาทิ้งคำพูดไว้ และจากไปอย่างรวดเร็ว

ผ่านไปสิบนาที ทุกคนที่อยู่ในห้องอาหารส่วนตัวจึงจะกลับ มาตั้งสติได้ ทุกคนต่างมองหน้าซึ่งกันและกัน

“คณฉิน คณไม่เห็นเราเป็นเพื่อนแล้วหรอ! คณจางจ้อง ไปที่คุณฉิน และเอ่ยขึ้นอย่างโกรธเคืองว่า ไม่ว่าจะอย่างไร ก็ตามพวกเราก็คือเพื่อนนักเรียนด้วยกัน และร่วมมือกัน ทํางานมางาน ทําไมคุณไม่บอกเรื่องนี้กับผม?”

คุณฉินหมดคําพูด “ทำไมผมถึงจะไม่บอกคุณหล่ะ? ผม บอกแล้วว่าเธอเป็นคนของประธานมู่ พวกคุณก็ยังพูดกัน ตามอำเภอใจ โชคดีที่พวกคุณไม่ได้แตะเนื้อต้องตัวถังซิน ไม่อย่างนั้น…

คุณจางเริ่มเสียวสันหลัง

ใช่แล้ว! ถ้าเตะเนื้อต้องตัวถังซินจริงๆ ถ้าอย่างนั้นจุดจบก็ คงจะเป็นอีกแบบแล้ว

ถัง นคิดว่าคณจางจะทําการประชุมพนักงานของพวก เขาซะอีก คิดไม่ถึงว่าวันต่อมาทั้งหกคนนั้นก็ได้เข้ามา และ ประธานจางยังเป็นคนมาส่งด้วยตนเอง
ลักษณะที่กระตือรือร้นของเขาทำให้ในใจถังซินรู้สึกกลัว

เมื่อวานตอนที่ทานข้าว คุณจางยังมีท่าทางที่ดูถูกเธอ ทั้ง หกคนนี้ก็อาศัยคณฉินถึงจะยืมตัวมาได้ ลักษณะท่าทางใน วันนี้ได้เปลี่ยนไปมาก

ในช่วงเวลานั้นได้เกิดเรื่องอะไรขึ้นหรอ?

ถัง นครุ่นคิดอยู่ในใจ แต่ได้จัดตั้งทีมขึ้นเรียบร้อยแล้ว คนครบทีม เธอจึงไม่อยากจะคิดอะไรมาก เรียกให้ทุกคนมา ประชุมเรื่องการประมูลก่อสร้างรถไฟความเร็วสูงทางเขต ตะวันออก

หลังจากนั้นอีกหนึ่งสัปดาห์ ถังซินก็คลุกอยู่กับเรื่องการ ประมูล ยุ่งๆทำงานกับคนในทีมตั้งแต่เช้ายันเย็น กลับถึง บ้านดึกมากทุกวัน ลูกแมวน้อยบางครั้งจำเป็นที่จะต้อง พึ่งพาให้หลี่ซูเจ๋ดูแล

จากที่ไม่เคยสัมผัสกับโครงการประเภทนี้ ในครั้งนี้ก็ได้ ทำให้ถังซินได้เรียนรู้ถึงสิ่งต่างๆมากมาย ได้พบเจอกับคำ ศัพท์เฉพาะทางที่ไม่เข้าใจ หรือในบางครั้งมีตรงไหนที่ไม่ เข้าใจก็ทำหน้าหนาไปขอความช่วยเหลือจากผู้ช่วยจาง

ถึงอย่างไรก็เป็นผู้ช่วยที่อยู่ข้างกายของมู่เฉินหย่วน ยังไง ก็เก่งมากจริงๆ

แน่นอนว่าผู้ช่วยจางเต็มใจอยากที่จะช่วยเธอ แต่หลังจาก ที่ผ่านมาหลายวันเขารู้สึกว่าผิดปกติ เขาอยู่ตรงนี้สอนถังชินก็ไม่มีประโยชน์อะไร หรือว่าจะสามารถพัฒนาไปอีกขั้น ได้?

จําเป็นที่จะต้องให้เจ้านายของเขามาเป็นคนสอนสิ

ดังนั้นเมื่อรอให้ถังซินมาถามเขาอีกครั้ง ผู้ช่วยจางจึงไป หามู่เฉินหย่วน แสร้งทําเป็นว่าตนเองก็ไม่เข้าใจ และทําเป็น ไม่ได้ตั้งใจที่จะเอาเรื่องที่ถังซินมักจะมาถามเขาไปบอกกับคู่ เฉินหย่วน

มู่เฉินหย่วนได้ยินก็ขมวดคิ้วและพูดขึ้นว่า “นายไปลง ทะเบียนวีแชทอีกอัน ฉันจะใช้อันนี้”

“ได้ครับ คุณใช้ ใช้ตามสบาย! ผู้ช่วยจางยิ้มแล้วพูดขึ้น ให้โอกาสบู่เฉินหย่วนและถังซินได้ใกล้ชิดกัน

ดูๆแล้ว เจ้านายของเขามีพัฒนาการขึ้นเยอะมาก รู้จักหึง ขึ้นมาแล้ว!

หลังจากนั้นคนที่คุยกับถังซินคือมู่เฉินหย่วน มู่เฉินหย่วน เลียนแบบการทำน้ำเสียงและลักษณะการพูดของผู้ช่วยจาง ได้อย่างแนบเนียน ทำให้ถังซินไม่เอะใจแม้แต่นิดเดียว จน กระทั่งคุยเรื่องงานเสร็จ เธอยังคุยบ่นเรื่อยเปื่อยกับเขา

ถังซิน: ผู้ช่วยจาง อยากดูอะไรที่สนุกๆมั้ย?

มู่เฉินหย่วนเห็นมีข้อความใหม่เข้ามา จึงคลิกเปิดดู ทันใด นั้นก็รู้สึกไม่สบายใจ ยังไม่รู้ว่าเมื่อก่อนผู้ช่วยจางใช้วีแชทนี้คยกับถังซิ่นไปถึงไหน

เขาจึงโทรไปที่แผนกเลขาก่อน “ผู้ช่วยจางบอกว่าช่วงนี้ รู้สึกเบื่อมาก พวกเธอเอาเอกสารตลอดสามเดือนที่ผ่านมา ของบริษัท ชื่อขนมาที่นี่ ให้เขาสรุปออกมาให้ดี

“ได้ค่ะ ประธานม

หลังจากคุยโทรศัพท์เสร็จเรียบร้อยแล้ว เขาถึงตอบ ข้อความ แชทของถังขิน “คุณถัง มีอะไรสนุกหรอ?”

ถังชิน: คุณสาบานก่อน ถ้าคุณเอารูปส่งต่อ ต่อไปจะหา ภรรยาไม่ได้ เป็นโสดตลอดชีวิต

มู่เฉินหย่วนขมวดคิ้วและตอบกลับไปว่า “ผมไม่ส่งต่อ

หรอก”

ยังไงตัวเขาก็ไม่ใช่ผู้ช่วยจาง

จากนั้นถังซินก็ส่งรูปภาพรูปหนึ่งมา บนนั้นปรากฏรูปภาพ ของมู่เฉินหย่วน แต่ถูกแต่งภาพให้เขามีผมยาวและเปลี่ยน ชุดสูทให้เป็นชุดกี่เพ้า

ใบหน้าของเขาเริ่มเคร่งขรึม

ถังขิน; ฮ่าฮ่าฮ่า ไม่อยากจะเชื่อใช่มั้ยว่านี่คือประธานมู่ของ พวกคุณ ทั้งอ่อนช้อยน่ารักทั้งมีเสน่ห์
ถังชิน: น่าเสียดายที่ชีวิตนี้เขายังไม่เคยเป็นผู้หญิง ถ้า หากเขาเป็นผู้หญิง จะต้องปลุกวงการบันเทิงอย่างแน่นอน โอย ถ้าฉันมีใบหน้าแบบนี้นะ ฉันจะเที่ยวนอนกับนักแสดงใน วงการบันเทิงให้ทั่วไปหมด!

ถังชิน: ผู้ช่วยจาง ทําไมคุณไม่พูดไม่จา คุณตกใจจนช็อค ไปเลยหรอ?

ยิ่งกว่าช็อคอีก

ตอนนี้เขากำลังโกรธจนทุบโต๊ะ

มู่เฉินหย่วนขมวดว่างคิ้วตลอดเวลา และตอบเธอกลับไป ว่า “คุณถัง คางผมแทบจะตกลงมา ให้ตายเถอะ รูปนี้คุณเอา มาจากไหน?”

ถังชิน: ฉันกำลังเรียนทำโฟโต้ชอปอยู่ เลยอยากลองทํ ดู…ฮ่าฮ่าฮ่า คิดไม่ถึงเลยแม้แต่นิดเดียวว่าประธานมู่ของคุณ จะสวยขนาดนี้ คณใจสั่นรึยัง?

มู่เฉินหย่วนจึงตอบกลับไปว่า “คุณถัง คุณยับยั้งตัวเองให้ อยู่ในขอบเขตหน่อย ประธานมู่เป็นคนอารมณ์ไม่ค่อยดี”

ถังซิน: เขาไม่รู้หรอก ผู้ช่วยจาง คุณเอาภรรยาในอนาคต คุณสาบานแล้วนะ พูดก็พูดเถอะ ทำไมในข่าวไม่เห็น ประธานมู่ของพวกคุณ เขาทำอะไรอยู่?

“งานที่บริษัทยุ่งมาก ฉันยุ่งจนหัวปั่นไปหมดแล้ว คุณถังท่าไมถามแบบนี้ หรือว่าใช่..…….….….….

ถังซิน: ใช่อะไรคะ อย่าคิดมั่ว ว ฉันจะบอกอะไรคณให้ มี คนจีบฉันมากพอแล้ว คุณเห็นข่าวหรือยัง? แม่คุณวี่ยังให้ ของขวัญฉันมาเลย!

“ช่างมันเถอะคุณถัง คุณวี่ไม่มองคุณหรอก”

ถังซิน: ฉันหุ่นดีขนาดนี้ ทำไมเขาถึงจะไม่มองฉัน? ผู้ช่วย จางคณมันปากเสีย!

ถังชิน: ไม่คุยกับคุณแล้ว ยังมีงานเป็นกองที่ยังไม่ได้ทำ

คาดว่าถังซินจะยุ่งจริงๆ มู่เฉินหย่วนรอซักพัก ก็ไม่เห็นเธอ ส่งข้อความใหม่มา เขาจึงย้อนกลับไปดูข้อความที่พึ่งคุยกัน

อีกครั้ง

รูปภาพนั้นทำให้มู่เฉินหย่วนไม่อยากดู

ความน่าสนใจของผู้หญิงคนนี้ทำไมถึงมีเยอะขนาดนี้?

มู่เหยินหย่วนโทรศัพท์หาวี่เหวินถึง พูดอย่างตรงประเด็น ขึ้นว่า “พี่ใหญ่ ฉันเห็นพี่ยุ่งมาก ข่าวเล็กข่าวน้อยพี่จัดการไม่ ไหว ฉันเลยจัดการแทนพี่แล้ว”

จากนั้นก็วางสายโทรศัพท์

พี่ใหญ่ของเขาทำงานช้ามาก เขาจึงทำเองจะดีกว่า พอเห็นข่าวพวกนั้นแล้วรู้สึกรำคาน

ให้ฝ่ายประชาสัมพันธ์ของบริษัทมู่ชื่อออกโรง ภายใน เวลาแค่หนึ่งชั่วโมงข่าวที่เกี่ยวกับถังซินกับแม่ของวี่เหวินถึง ที่ได้พบกันที่ร้านกาแฟก็หายไปจนหมดเกลี้ยง เวยโป๊ของ ถังซินไม่เห็นข่าวนี้แล้ว

ไม่มีแล้วหรอ? ถังซินรู้สึกผิดหวัง

ก่อนหน้านี้เธอรู้สึกโกรธเล็กน้อย แต่ในช่วงที่ผ่านมาได้ อาศัยที่เป็นข่าวกับตระกูลวี่ ทำให้ได้เพิ่มขยายกลุ่มคนที่รู้จัก เธอได้มาก ซึ่งเป็นผลดีกับเธอมาก คิดไม่ถึงว่าจะไม่มีข่าวนี้ แล้ว

เฮ้ย!

ผู้ช่วยเคาะประตูและเดินเข้ามา และเอ่ยกับถังซินขึ้นว่า

“ประธานถัง คุณยุ่งอยู่มั้ย?”

“มีอะไรหรอ?”

ความร่วมมือทางธุรกิจใหม่ของบริษัท เดิมทีจะส่งคน ของแผนการค้าไปเซ็นต์สัญญาความร่วมมือ อีกฝ่ายกลับ โทรศัพท์เข้ามาบอกว่าเจาะจงให้คุณเป็นคนไปเจรจากับเขา ถ้าเปลี่ยนเป็นคนอื่นจะไม่เซ็นต์สัญญา

“ได้ เอาสัญญามาให้ฉัน
ยุ่งอยู่หลายวัน ถังซินจึงอยากจะผ่อนคลาย หลังจากที่ได้ สัญญามา ถังซินจึงขับรถไปและถามถึงสถานที่

เมื่อถังซินดันประตูเข้าไปก็เห็นวัยรุ่นคนหนึ่งนั่งอยู่ที่โต๊ะ สวมกระโปรงสูทแบบใหม่ของยี่ห้อดิออร์ ใบหน้านั้นเรียว เล็ก ดูแล้วมีความละเอียดอ่อนและมีเสน่ห์ส่งผ่านออกมา

ถังซินเดินเข้าไป “สวัสดีค่ะ คุณเกาพินถึงใช่มั้ยคะ”

“ใช่ค่ะ” เกาพินถึงรีบลุกขึ้นยืน เธอมีรูปร่างบางเล็กและยัง พูดจานุ่มนวล “คุณนั่งก่อนค่ะ”

“คุณก็นั่งเลยค่ะ ไม่ต้องเกรงใจขนาดนั้น” ถังซินพูดอย่าง ยิ้มหัวเราะและนั่งลงที่ตรงข้ามกับเธอ จากนั้นจึงสั่งกาแฟ และหยิบเอกสารสัญญาออกมาเพื่อที่จะคุยเรื่องความร่วม มือทางธุรกิจกับเธอ

เกาพินถึงรีบพูดเอ่ยขึ้นมาก่อนว่า “รบกวนให้คุณอยู่ห่าง จากพี่เหวินถิงด้วย

ฮ่ะ? ทำไมนอกบทแบบนี้ ถังซินคิดว่าตัวเองฟังผิด “เมื่อกี้ คุณพูดว่าอะไรนะคะ?”

“ข่าวพวกนั้น ฉันเห็นแล้ว” เกาพินถึงเอ่ยขึ้น น้ำเสียงยังคง นุ่มนวลอ่อนโยน” ฉันชอบพี่เหวินถิง หวังว่าคุณจะไม่มาแย่ง กับฉัน ได้มั้ยคะ?”

ในใจของถังซินแทบจะเอ่ยคำว่า อะไรวะเนี่ย ออกมา
และยังไม่ทันที่จะให้เธอได้พูดอะไร เกาพินถึงจึงพูดต่อ อีกว่า “ฉันไปสืบคันมาแล้ว ทางบ้านของคุณนั้นยากจนมาก พ่อกับแม่จบชั้นประถมศึกษา น้องชายก็เรียนมหาวิทยาลัยที่ ไม่ดี ภูมิหลังแบบนี้ของคุณจะเป็นแค่ภาระให้กับพี่เหวินถึง

พ่อของฉันมีความสัมพันธ์ที่ดีมากกับคุณลุงวี่ ฉันสามารถ ช่วยเหลือให้กิจการของพี่เหวินถึงยิ่งใหญ่ได้”

“แน่นอน ฉันจะไม่รังแกคนหรอก เพียงแค่คุณอยู่ห่างๆจาก พี่เหวินถิง ต้องการอะไรก็สามารถบอกมาได้”