บทที่ 220 ผมจะมเหล้าให้หมดขวด

หนึ่งชั่วโมงหลังจากข่าวที่ถังซินคุยกับคุณแม่อวี้ที่ร้าน กาแฟปล่อยออกมา มู่เฉินหย่วนก็รู้แล้ว ตอนนั้นกำลังประชุม อยู่ พอเห็นข่าวนี้ สีหน้าก็พลันขุ่นมัวเหมือนน้ำ

พวกผู้บริหารระดับสูงที่อยู่ในห้องประชุมล้วนหดศีรษะกัน ไม่ง่ายเลยที่เริ่มประชุมด้วยการร้องไห้คร่ำครวญ

“เลิกประชุม!”

มู่เฉินหย่วนพูดจบ ผลักเก้าอี้แล้วออกไปจากห้องประชุม แล้วรีบโทรหาอวี้เหวินถึงอย่างรวดเร็ว

เขาไม่สบายใจโคตรๆ!

แต่โทรไปสองสายติดกัน อวี้เหวินถึงก็ไม่รับ ผู้ช่วยจางก็ มาส่งเอกสารด่วนสองสามฉบับ และยังมีประชุมทางวิดีโอ กับบริษัทข้ามชาติ เขาควบคุมอารมณ์โกรธแล้วจัดการงาน ในมือก่อน

ตอนเย็นหกโมงกว่า ลู่เหวินซูโทรมา “พี่สอง เรารอพี่ที่เก่า นะ! ว้าว ข่าวนั้นเมื่อตอนเช้าสะเทือนใจมากเลยอ่า พี่สอง เห็นหรือยัง?”

“หุบปาก” มู่เฉินหย่วนมีน้ำเสียงขุ่นเคือง “พี่ใหญ่อยู่ ไหม?”
“อยู่แหละ!”

มู่เฉินหย่วนจัดการงานเสร็จก็ขับรถไปที่คลับ

ห้องส่วนตัวเก่า เต็มไปด้วยคนคุ้นเคย

“โอ้ พี่สองมาแล้ว!” ลู่เหวินซูขายาวเลื่อนลงมาจากโต๊ะ แล้วกระโดดไปที่ตำแหน่งมู่เฉินหย่วน และรินบรั่นดีให้เขา หนึ่งแก้ว “ดื่มหน่อยไหม?”

“ไม่ดื่ม” มู่เฉินหย่วนผลักแก้วเขาออก

ลู่เหวินซูมีสีหน้าท่าทางโอเวอร์ “เข้! นี่มันส่งมาจากยุโรป เมื่อวานซืน พี่สองที่ชอบดื่มแอลกอฮอล์ ไม่ดื่มจริงดิ? พี่สอง รังเกียจที่เหล้าผมไม่ชั้นดีพอเหรอ?”

เย่นจิ้งเหนียนหัวเราะเบาๆ พูดอย่างเย้ยหยัน “ไม่ใช่เพราะ เหล้าไม่ดีพอหรอก แต่บรั่นดีมันเข้มข้นเกินไป สภาพพี่สอง เมาปลิ้น เราอยากเห็นกันหรือไง?”

“อ๋อ ผมจำได้แล้ว” ลู่เหวินซูมองมู่เฉินหย่วนพลางยิ้มร้าย “ไม่แปลกใจที่พี่สองจะไม่ดื่ม ที่แท้ก็เพราะคุณหญิงถังไม่อยู่ ที่นี่นี่เอง จ๊ๆ”

“พี่สอง อยากดื่มก็ได้นะ” เย่นจิ้งเหนียนหยิบยาขึ้นมาเม็ด หนึ่งจากกล่องเล็ก “นี่ผมเอามาจากสถาบันวิจัย แค่กินมัน ต่อไปพี่ก็จะไม่เมาปลิ้นแล้ว”
ลู่เหวินซูรินนำอุ่นให้อย่างรู้งาน “พี่สอง อย่าดื่มหมดนะ”

มู่เฉินหย่วนแสยะยิ้ม “สถาบันวิจัยของพวกนายเอาเงิน จากนักลงทุน พยายามทำกำไรจากของไม่มีประโยชน์พวกนี้ อะนะ!”

“กินยานี้ ต่อไปก็จะไม่เมาปลิ้นอีก ไม่มีประโยชน์ยังไง?” เย่นจิ่งเหนียนพูด “ยานี้ไม่ได้จำหน่ายที่ร้านค้า หลายคน อยากทุ่มเงินซื้อก็ซื้อไม่ได้”

“ผมว่าพี่สองคงไม่อยากกิน” ลู่เหวินซูแทงใจดำ “พี่สอง กลัวว่ายานี้จะหยุดการพัฒนาความสัมพันธ์อันดีงามระหว่าง เขากับคุณหญิงถัง”

ดวงตาคมของมู่เฉินหย่วนทิ่มลงไป “ลิ้นนายยาวอะไร ขนาดนี้? อยากซ่อมหน่อยไหม?”

ลู่เหวินซูส่งเสียงเฮ้ แล้วล้มลงบนโซฟา มู่เฉินหย่วนมองดูรอบๆ ไม่เห็นอวี้เหวินถึง “พี่ใหญ่ล่ะ?”

“ออกไปรับโทรศัพท์” เย่นจิ้งเหนียนพูด “เราอยากถามพี่ ใหญ่เรื่องข่าว ยังไม่ทันได้ถาม โทรศัพท์พี่ใหญ่ก็ดัง จากนั้น พี่ก็มา”

“แม่ของพี่ใหญ่คงไม่ได้ชอบถังซินจริงๆ ใช่ปะ? ” ลู่เหวิน ซูลูบปาก สีหน้าเต็มไปด้วยความจุ้นจ้าน “ปกติเห็นพี่ใหญ่ก็ เย็นชากับถังซิน ที่แท้เขาชอบถังซินนี่เอง!”
เย่นจิ้งเหนียนรู้สึกปวดหัวเกินไปแล้ว “ตอนแรกพี่สอง ประกาศว่าจะแต่งงานกับคุณหญิงซ่งเดือนหน้า ตอนนี้พี่ ใหญ่ก็จะมีข่าวดีกับคุณหญิงถังเร็วๆ นี้ โคตรสับสนวุ่นวาย เลย”

เขาพูดพลางมองมู่เฉินหย่วน สีหน้าท่าทางสะเทือนใจ “พี่ สอง พี่รู้หรือเปล่าว่าพี่ใหญ่สนใจคุณหญิงซ่ง? พวกพี่ทำ อะไรกันเนี่ย พี่น้องทะเลาะกันเพราะผู้หญิงเหรอ?”

มู่เฉินหย่วนอธิบายเรียบๆ “ซ่งจิ้งเหออยากได้หันหกส่วน จากประธานซ่ง อยากให้ฉันช่วย พอเธอได้หุ้นมา เราก็จะ แถลงข่าวเคลียร์ความสัมพันธ์

“พี่สองของเรานี่เอาแน่เอานอนไม่ได้ตลอด หลอกใช้แม้ กระทั่งคุณหญิงถัง ช่วยคุณหญิงซ่งด้วยชื่อเสียงตัวเอง?” ลู่ เหวินซูอยากปั่นให้วุ่นวาย “พี่สองชอบคุณหญิงซ่งเหรอ?”

เสียงดัง “ฉับ” ประตูห้องส่วนตัวก็ถูกเปิดออก อวี้เหวินถิ งก้าวเท้ายาวเข้ามา เขาน่าจะได้ยินคำพูดนั้นของลู่เหวินซู สีหน้าเย็นชา ไม่มีความหวั่นไหวเลย

ผู้ชายสามคนมองไปที่เขาโดยไม่รู้ตัว

มู่เฉินหย่วนเอ่ยถามก่อน “พี่ใหญ่ ข่าวตอนเช้ามันเกิดอะไร ขึ้น?”

เขารู้จักถังซิน เธอไม่ชอบผู้ชายอย่างอวี้เหวินถึงแน่ๆ แต่ พอเห็นข่าวนั้นแล้ว อย่างไรก็รู้สึกไม่ดีในใจ อัดอั้นตันใจมาทั้งวัน

“คราวที่แล้วฉันไปเจอถังซิน แม่ฉันไปเห็นเข้า” อวี้เหวิน ถึงไม่ได้พูดเรื่องสัญญา “เธอนึกว่าฉันสนใจถังซิน เลยไป หาถังซิน และเตรียมนักข่าวไว้ด้วย”

“ฮ่าๆ แม่พี่ใหญ่บังคับแต่งขนาดนี้ หาแม้กระทั่งนักข่าว วางแผนเกินไปเปล่า?” ลู่เหวินซูพูดอย่างปีติยินดี “กลัวพี่หา เมียไม่ได้เหรอ?”

เห็นอวี้เหวินถึงพูดแบบนี้ คิ้วของมู่เฉินหย่วนก็คลายออก “ในเมื่อเป็นเรื่องเข้าใจผิด ผมจะให้แผนกประชาสัมพันธ์ไป จัดการ”

“ไม่ต้อง” อวี้เหวินถิงปฏิเสธ “ฉันจัดการเอง นายจะ แต่งงานกับคุณหญิงซ่งเดือนหน้าแล้ว ฉันไม่อยากให้นายมี ข่าวลืออื้อฉาว”

“พี่ใหญ่ ผมกับคุณหญิงซ่งแค่ร่วมมือกันเฉยๆ นะ” มู่เฉิน หย่วนรู้ว่าเขาเข้าใจผิด ต้องอธิบาย “เธออยากได้หุ้นของบริ ษัท ง อ ให้ผมช่วยแต่งงานปลอมๆ

แต่งงานปลอมๆ?

พวกเขาไม่ได้เป็นอะไรกัน?

อวี้เหวินถิงยิ่งขมวดคิ้วแน่นขึ้น ไม่ได้พูดอะไรชั่วขณะหนึ่ง
มู่เฉินหย่วนพูดต่อ พีใหญ่ ผมไม่อยากให้พี่เข้าใจผิดว่า ผมสนใจคุณหญิงซ่ง การร่วมมือนี้ผมก็ให้เกียรติพี่ ถึงได้ รับปากเธอ”

“พี่สอง คุณหญิงซ่งสัญญาอะไรกับพี่?” เย่นจิ้งเหนียนเป็น คนฉลาด เอาบางเรื่องได้ “ไม่อย่างนั้นพี่รู้ว่าเธอเป็นอะไร กับพี่ใหญ่ก็เลี่ยงไปนานแล้ว ไม่ร่วมมือกับเธอหรอก”

มู่เฉินหย่วนก็ไม่ปิดบังเช่นกัน “เขตตะวันตกจะสร้าง รถไฟฟ้าความเร็วสูง จะเริ่มประมูลแล้ว

“เชย นี่มันเค้กก้อนโต!” ล่เหวินซูได้สติทันที พูดอย่าง สงสัย “แต่ฉันก็อยู่ที่บริษัทมู่ชื่อ เรื่องใหญ่ขนาดนี้ทำไมไม่ เคยพูดถึงตอนประชุม?

เย่นจิ่งเหนียนยิ้มเล็กน้อย เพราะพี่สองอยากช่วยบริษัท ของคุณหญิงบางคน

“คุณหญิงบางคน……..บริษัทเหอชวน?!” ลู่เหวินซูตกใจ สําลักบรั่นดี “ถ้าพี่สองบอกว่าไม่ชอบคุณหญิงถัง ผมจะดื่ม เหล้าให้หมดขวด!”

“พี่ใหญ่ของเรา ถึงพี่สองจะดูเอาแน่เอานอนไม่ได้ แต่รัก ใครรักจริงนะ” เย่นจิ้งเหนียนถอนหายใจ “ยังดีที่วันนี้มานั่ง เคลียร์เรื่องราวให้ชัดเจน ไม่งั้น…”

ลู่เหวินซูหัวเราะร้ายกาจ “ไม่งั้นสนุกแน่!”
มู่เฉินหย่วนขี้เกียจสนใจพวกเขา มองไปที่อวี่เหวินถึง “พี ใหญ่ อะไรที่ควรพูดผมก็พูดหมดแล้ว แค่พี่พูดคำเดียว ผม ไม่ร่วมมือกับคุณหญิงซ่งได้เลย และไม่แต่งงานปลอมๆ ด้วย”

อวี้เหวินถึงไม่ได้ตอบ ก้มศีรษะลงมองพื้นตลอดเวลา

สิบวิต่อมา เขาบีบแก้วเหล้าในมือจนแตก กดดันไปด้วย ความเกลียดชัง เอ่ยอย่างเศร้าๆ “ฉันอวี้เหวินยิงคนนี้ชาติที่ แล้วไปติดหนี้อะไรเธอ!”

ทำไมเดินออกมาไม่ได้ ทำให้เขาต้องกลับไปเจออีก? “พี่ใหญ่ เล่าเรื่องของพี่กับคุณหญิงซ่งให้ฟังหน่อย!” ลู่เห

วินซูเข้ามาใกล้ ด้วยท่าทางเป็นห่วงพี่ชาย “น้องชายจะช่วย พี่แก้ปัญหายากลำบากเอง”

อวี้เหวินถึงมองเขาหนึ่งที “ไสหัวไปนั่งซะ!”

“ผมเป็นน้องชายที่น่ารักของพี่ไม่ใช่หรือไง?

“ออกไป!”

ลู่เหวินซูกลับไปนั่งพลางสบถ ทันใดนั้น ประตูห้องส่วนตัว ก็ถูกเตะอย่างรุนแรง

คนที่เตะประตูเข้ามาคือหลี่เจ๋อ
พอเธอเจอลู่เหวินซู ก็พุ่งตัวเข้ามาเอากระเป๋าฟาดตัวเขา โกรธจนหน้า หน้าแดง แถมร้องไห้ด้วย “ลู่เหวินซูถ้านาย อยากเลิกก็พูดมา จำเป็นต้องทำตัวน่ารังเกียจด้วยเหรอ!”