บทที่ 22 ใครก็ได้ช่วยเธอที

งขนส่งข้อความไปให้ หยางซิว บอกว่ามีงานวัน เกิดของหัวหน้าแผนก พองานจบอยากให้เขามารับ

มู่หยางซิวก็ปฏิเสธตามคาด เขาบอกว่าตอนดึกมีธุระ ให้เธอเรียกรถกลับเอง

นั่นมันแน่นอนอยู่แล้ว

ถ้าเกิดเขามารับเธอ การแสดงของเขากับเฉียว น หลัวก็คงจะดำเนินต่อไปไม่ได้

ถังซินเองก็ไม่ได้ว่าอะไร พอเลิกงานเธอก็เรียกรถไป โรงแรมนั่นกับเพื่อนร่วมงาน ไม่พนักงานหลายคนที่มา ถึงแล้ว นั่งคุยกันเป็นกลุ่มทําให้ห้องนั่นครึกครื้น นมา

ผ่านไปพักใหญ่ หัวหน้าแผนกก็มา

มีหลายคนที่เดินมาพร้อมกับหัวหน้าแผนก นอกจาก

บทที่ 22 ใครก็ได้ช่วยเธอที Đa mó khóa tu động

พอดี ” ง น มานั่งตรงนีล ” เฉียวมั่นหลัวร้องเรียกพร้อม มรอยยิ้ม ได้ยินมาว่าคุณเก่งภาษาฝรั่งเศส พอดีว่า ฉันก็กําลังเรียนอยู่เหมือนกัน ก็เลยอยากจะให้คุณสวย สอนสักหน่อย ”

“ไม่ต้องเกรงใจไปหรอกค่ะ “ถังซินก็ยิ้มเหมือนกัน ก่อนจะนั่งลงอย่างไปลังเล

คนที่นั่งอยู่ข้างๆ งซินเป็นผู้ชาย เธอดูๆแล้วก็เห็นว่า ไม่ใช่หัวหน้าแผนก นสูงอะไร แต่เป็นเพื่อนร่วมงาน ของเธอที่ชื่อเฉินเสียงที่มีลุงเป็นหัวหน้าแผนกอะไรสัก อย่าง

เพียงแวบเดียว ถังนก็เข้าใจ

เฉินเสียง น่าจะเป็นคนที่เฉียวมั่นหลัวเตรียมเอาไว้

แน่ๆ

เฉินเสียงทักทายถึงชนอย่างเป็นมิตร เหมือนไม่มี อะไรแปลก ถังซีนก็ไม่ได้ตอบกลับไปเพียงแค่พยักหน้า รับรู้เท่านั้น

พอกินข้าวกันไปสักพัก แต่ละโต๊ะก็เริ่มดื่มกัน เฉียวมั่นหลัวราวกับเป็นหัวหน้า จิตใจดีอ่อนโยน มี รองหัวหน้าอยู่ตรงนี้ด้วย เธอก็ไม่ได้ล้ำเส้นอะไรทั้ง สามารถคุยเข้ากับคนอื่นได้ดี และยังสามารถทําให้ถึง ซินดื่มเหล้าได้อีก

ถังขินเองก็ไม่ได้ปฏิเสธ มีกี่แก้วก็ดื่มเท่านั้น แต่เธอ เองก็เตรียมตัวมาอย่างดี เพราะเอาแต่อมเหล้าเอาไว้ พอไม่ทันมีคนสังเกตก็คายใส่ฟองน้ำที่อยู่ในแขนเสื้อ

ไม่อย่างงั้นการที่เฉียวมั่นแล้วเอาเหล้าขาวกับไวน์ แดงผสมกันให้คมเร็วขนาดนี้ เธอคงจะต้องตายก่อน เมาแน่ๆ

” ประธานมู่ !”

ไม่รู้ว่าใครเรียกชื่อนี้ขึ้นมา ทำให้คนที่นั่งอยู่ต่างๆ ขึ้นตามๆกัน ก็ลุก

ถังซินหันกลับไปมองแวบหนึ่ง คิดไม่ถึงว่า เฉิน หยวนจะมา แถมยังสวมใส่ชุดที่เป็นทางการกว่าเมื่อ ก่อนอีก คนที่จูงมือเขามาอย่าง ซือซือก็ใส่ชุดกระโปรง แดงทีเพริศพริ้ง ทั้งสองเหมือนเพิ่งออกจากโรงแรมสก แห่งหนึ่งมา “ทุกคนไม่ต้องเกรงใจหรอกครับ ผมแค่บังเอิญมาคุย งานแถวนี้พอดี พอดีได้ยินว่าหัวหน้าหลิวจัดงานวันเกิด ทีนี่ก็เลยแวะมาดื่มสักแก้ว ”

เฉินหยวน มอ่อนๆ ก่อนจะยกแก้วไวน์ชันบนกับ หัวหน้าหว

คนอื่นๆต่างก็รวมดื่มด้วยคนละแก้ว ถังขินจะไม่ดื่มก็ กระไรอยู่

เธอเพิ่งจะเดินไปถึงด้านหน้าของ เฉินหยวน เขาก็ พูดด้วยน้ำเสียงที่ตั้งใจให้ได้ยินกันแค่สองคน ให้เงิน ห้าแสนเพื่อให้คนไปคุยงานกับผมเหมือนจะน้อยไป เลยเอาของขวัญชันพิเศษมาให้

พอพูดจบถังชนก็รู้สึกว่ามีคนมาจับ สะโพกทําให้เธอ เองตกใจจนจับแก้วไว เกือบไม่อยู่ ก็เลยรีบใช้มือไปจับ ที่สะโพกตัวเองดูปรากฏว่าเป็นแผ่นการ์ดแผ่นหนึ่งถึง ได้รีบจับไว้

พอเธอเงยหน้าขึ้นมาอีกที เฉินหยวนก็พาจ อ อ เดินออกไปจากห้องนี้แล้ว

มีสายตาหลายคู่มองอยู่ทำให้หัวใจเธอเต้นรัว พอก ลับมานั่งที่โต๊ะเธอถึงได้มองสั่งที่ เฉินหยวนเพิ่งจะยัด ใสในมือให้ปรากฏว่าเป็นคีย์การ์ดห้องพัก

เป็นของโรงแรม มู่หยางซิวกับเฉียวมั่นหลัวมักจะไป บ่อยๆ ขนาดห้องพักก็เป็นห้องที่เขาทั้งสองใช้พักด้วย กันอย่างลับๆ

โทรศัพท์ดังขึ้น เพราะมีข้อความเข้า

(อีกสามสิบนาท้ มู่หยางซิวจะส่งข้อความให้เฉียวมั่น หลว

หม??

ถึงแม้ถังซินจะเรียนล่ามมา แต่ในเรื่องกระบวนการรับ รู้ของเธอไม่ค่อยดีเท่าไหร่ เธอรู้ว่าว่านี่จะต้องเป็นเงิน หย่วนส่งมาให้ แต่มันก็สั้นเกินไป จนรู้สึกงงงวย

พอมองดูคีย์การ์ดในมือแล้ว ใช้เวลาพักใหญ่ในที่สุด ถังนก็เข้าใจ มู่เฉินหย่วนคงจะอยากบอกว่า เขาจะสอ ให้เฉียวมั่นหลัวไปที่โรงแรมนั่น และเธอก็มีเวลาเพียง สามสิบนาทีในการจัดฉาก

ดัง นเห็นว่าเหลือเวลาไม่มาก ก็เลยหันกลับมาชน แก้วกับเฉียว หลัว มองดูกระทั่งเธอดื่มเหล้าลงไป ส่วนตัวเองก็ดีมไปเพียงนิดเดียวเท่านั้นเพื่อให้หน้าแดง ขึ้นมาที่เหลือก็เทใส่ฟองน้ำในแขนเสื้อนั่น

มไปสักพักเธอก็แกล้งทําเป็นไม่ทันไดระวัง ล้มลง

ไปในอ้อมอกของเฉินเสียง

“ถังขิม คุณไม่เป็นใช่มั้ย? ” เฉินเสียงถือโอกาสหลบ เอวบางๆ น พร้อมกับเสแสร้งทําเป็นคนดี “อย่าบอก นะว่าเธอเมาแล้ว? ”

” ฉันยังไม่เมา ” ถัง นพูดในลำคอเบาๆ อยากจะลุก ออกจากอ้อมอกของเขา แต่ไม่ว่ายังไงก็ลุกไม่ขึ้น

เฉียวมั่นหลัวผมไปไม่น้อย ถึงแม้หน้าจะเริ่มแดงแต่ก็ ยังคงสภาพที่เหมือนตื่นตัวตลอดเวลา พอเห็นว่าถัง นอยู่ในอ้อมอกของเฉินเสียงก็ขยิบตารับรู้กันสองคน

เฉินเสียงใช้โอกาสที่ไม่ทันมีคนสังเกตค่อยๆพยุงตัว ถังขินออกไป

คล้อยหลังจากที่สองคนนั่นออกไป คนอื่นๆก็ดีมกัน เสร็จและทยอยกันกลับทีละคนสองคน เฉียวมั่นหลัว เหมือนกัน โดยมีหัวหน้าหลัวที่ส่งคนให้ไปส่งเธอ และ ประจวบเหมาะกับที่เธอได้รับข้อความจากมู่หยางซัว

พอดี

( รัก ผมรอคุณมาร่วมฉลองด้วยกัน โดย 8082

8082 เป็นห้องทีพวกเขามักจะนับพบกันลับๆ เมื่อ ตอนเข้ามู่หยางซิวก็บอกไว้แล้วว่าอาจจะไปรอเธอที่ โรงแรม ดังนั้นพอเฉียวมั่นหลัวเห็นขอความก็ไม่ได้ สงสัยอะไร ก่อนจะปฏิเสธความหวังดีของหัวหน้าหลิว แล้วเรียกรถไปยังค้าย

พอขึ้นมาบนรถได้ เฉินเสียงก็เริ่มออกสาย มือสอง ข้างของเขาลูบคลำตัวของถัง นมั่วไปหมด

ถัง นอิดออดเล็กน้อยแกล้งทําเป็นเขินอาย ก่อนจะ ขยับเข้ามากระซิบบอกเขาเบาๆ “ไปที่หุ้ยเถอะนะ ฉัน จองห้องไว้นานแล้ว ”

คุณ ก็ยั่วสวาทไม่เบาเหมือนกันนะ ” เฉินเสียงครึ่ง สะโพกเธอครึ่งหนึ่งพร้อมกับสายตาที่เป็นอันรู้กัน

ถัง มอดกลั้นความรู้สึกสะอิดสะเอียนนั่นเอาไว้

ยิ้มไปเถอะ พอตะวันขึ้นในวันพรุ่งนี้คุณก็จะยิ้มไม่ออก แล้วล่ะ!

ดัง นเคยมาหายแล้วครั้งหนึ่ง มาครั้งนี้ก็รู้สึก สะอิดสะเอียนแต่ก็ตามเฉินเสียงที่โอบเธอไว้เข้าไปใน ลิฟท์ และรูดการ์ดเข้าห้อง

เฉินเสียงดึงเธอหมายจะโถมตัวลงบนเตียง แต่ถึง นก็หลบอย่างว่องไว ในตอนที่เปิดเหล้าเธอก็แอบใส่ยา เม็ดหน่งลงไป

พอเฉินเสียงคมไปหนึ่งแก้ม ก็ผลักเขาเข้าไปใน ห้องน้ำ

ถัง นพยายามค้นหาทั่วห้องเพื่อจะซ่อนเครื่องบันทึก เสียง เธอหาจนรอบก่อนจะเจอจุดที่ตรงกับเตียงพอ แต่ มันกลับมีกล้องขนาดเล็กติดตั้งไว้อยู่ก่อนแล้ว และอด นชมไม่ได้

ถือว่าคุณคุณอามจัดการเรื่องได้รอบคอบพอสมควร

ผ่านไปไม่นานก็มีเสียงเคาะประตูดังขึ้น ฟังจากเสียง ที่เลือนรางเนื่องจากดื่มมาเยอะแล้ว คาดว่าน่าจะเป็น เฉียวมินหลัว ถัง มจัดการปิดไฟทุกดวงในห้อง

ก่อนจะแง้มประตูออกเล็กๆ แล้วเข้าไปหลบในมุม

เฉียวมั่นแล้วอดไม่ได้ที่จะพุ่งเข้ามา เป็นเพราะใน ห้องมืดเกินไปทําให้เธอพยายามคล่าหาสวิด ไฟแต่ก็ หาไม่เจอ แต่กลับไปชนเข้ากับเฉินเสียงที่เพิ่งจะออก จากห้องนํามา

เฉินเสียงที่มีความต้องการอยู่แล้ว พอโดนเข้ากับ เฉียวมันหลัวเลือดในร่างกายมันก็สูบฉีดก่อนจะผลักร่าง ของหญิงสาวลงบนเตียง

เสียงเตียงที่ดังขึ้น เอี๊ยดๆๆๆ นั่น ทําให้คนที่ฟังอยู่อ ที่จะหน้าแดงไม่ได้

ถังยืนหยุดฟังจนรู้สึกตัวเองหูแดงขึ้นมา อย่างอดไม่ ได้ พอเห็นว่าจัดการเรื่องราวเสร็จเรียบร้อยก็ค่อยๆย่อง ออกจากห้องอย่างเงียบๆ โดยไม่มีใครรู้

ถังขินแสยะยิ้ม

ตอนที่อยู่ในงาน เธอยังคงคิดหนักกับเรื่องที่ว่าจะ หลอกล่อเฉียวมินหลัวมาที่โรงแรมยังไง แต่พอได้คีย การ์ดทีมเฉิบหย่วนส่งมาให้ปัญหามันก็คลี่คลาย

อดไม่ได้ที่จะชื่นชมว่าคุณคุณอามู่นี้ก็เก่งกาจและมี ฝีมือไม่เบา

“จะเอาคีย์การ์ดให้ก็ให้ดีๆไม่ได้ไง ไม่เป็นจําเป็น ต้องใช้วิธีแบบนั้นสักหน่อย ” ถัง นพูดนเบาๆ ถึงตอน สะโพกก็ยังรู้สึกอุ่นๆ เหนียวเนื้อเหนียวตัวไปหมด

ต้องรีบกลับบ้านไปอาบน้ำ

ถังขนคิดเอาไว้อย่างนี้ แต่พอออกจากลิฟท์มาเดินได้ ไม่ก็ก้าว ข้อมือก็โดนคนจับเอาไว้

เขาคนนั้นบีบแรงจนข้อมือของเธอเกือบห้ค

“ยินยืน” เป็นน้ำเสียงที่อ่อนโยนแต่กลับทําให้ถึงขน ยืนนิ่งตัวแข็งขนลุกไปหมด

ถังขินไม่กล้าบ

เสียงรองเท้าหนังที่เสียดสีกับพื้นดังขึ้น ก่อนร่างสูง โปร่งนั่นจะมายืนอยู่ตรงหน้าบดบังการมองเห็นของเธอ ส่ง ดัง มเห็นอยู่ตอนนี้ก็คือเสื้อกั๊กสีเทาของคนที่อยู่ ตรงหน้า และนาฬิกาข้อมือ

“ขอโทษๆ พอดีเจอคุณแล้วดีใจไปหน่อย เจ็บหรือ ป่าว? ” ชายคนนั้นพูดนด้วยความรู้สึกขอโทษแล้ว ดลายมือออก ก่อนจะถอยห่างออกไปนิดหน่งพร้อมกับ โค้งตัวเล็กน้อย

และนี่ มันทำให้ถังซินมองเห็นใบหน้าของชายคนนั้น ได้ชัดๆ

โครงหน้าที่ทุกๆอย่างประกอบกันแล้วดูไม่เบื่อ แถม ยังออกแนวไปทางฝั่งตะวันออก จมูกโด่งเป็นสัน และ แว่นตาขอบทองและนัยน์ตาสีฟ้า

แววตาและรอย มดูแล้วเป็นมิตร แต่พอคิดถึงเรื่อง เมื่อหลายปีก่อนที่ชายตรงหน้าใช้มือทั้งสองข้าง มคอ เธออย่างบ้าระห่ำ มันก็ทำให้ถังซินรู้สึกเย็นวาบไปทั้ง ว

เธอกลัวจนไหล่ มอย่างห้ามไม่ได้

ชายตรงหน้ามองถังซินราวกับเป็นเสื้อที่จ้องจะเขมือบ เหยื่อ แต่เพียงแววเดียวสายตาแบบนั้นก็หายไป เขาขยับเข้าใกล้อีกครั้ง ก่อนจะยกมือขั้นตลาที่แก้ม ของถังซิบเบาๆ “ยืนยัน ผมรู้ว่าเมื่อก่อนผมทำผิด มากมายที่ทําให้คุณต้องเสียใจ แต่พออยู่ในคุกนานๆ ผมก็เปลี่ยนเป็นคนใหม่แล้วนะ

ผมคิดถึงคุณมาตลอด พอออกจากคุกก็เลยอยากจะ มาขอโทษคุณ แต่หาเท่าไหร่ก็หาคุณไม่เจอ จริงๆเป็น เพราะคุณเปลี่ยนชื่อแล้วนี่เอง ทำไมไม่บอกผมสักคําล่ะ หม? ”

ถังซินเอาแต่ บชายเสื้อตัวเองแน่น แผ่นหลังเต็มไป ด้วยเหงื่อชุม

ฝันร้ายเมื่อหลายปีก่อนยังคงตามหลอกหลอนเธอ จนถึงทุกวันนี้ เธอกลัวหลินเฉิง ขนาดที่ว่า ได้แค่ยืนตัว สั่นอยู่อย่างนั้นและไม่มีแรงจะผลักเขาออก

ใครก็ได้ ใครก็ได้ช่วยเธอท้

---

เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ