บทที่ 219 การรู้ใจของสองพ่อลูก

“ขอบคุณครับคุณอา!” ฉางผิงยิ่งรู้สึกดีกับอวี้เหวินถึงมาก ขึ้นเรื่อยๆ

คุณอาคนนี้ทั้งหล่อทั้งทันสมัย ประเด็นสำคัญคือยัง หน้าตาเหมือนเขาด้วย คุณพ่อต้องเป็นอะไรกับคุณอาแน่ๆ!

ถังซินรีบดึงฉางผิงเข้ามา แล้วพูดเสียงเบา “พอเข้าไปใน ห้าง เธอรีบหาโอกาสหนีออกไปนะ”

“ไม่ไปได้ไหม?” ฉางผิงไม่ค่อยอยากไป “ผมชอบคุณอา คนนี้ อยากคุยกับเขา พี่ว่าเขาอาจจะเป็นพี่ชายหรือน้องชาย พ่อผมไหม?”

”

ไม่ใช่ เขาคือพ่อเธอต่างหาก

“ถึงเธอกับเขาจะเป็นอะไรกันจริงๆ ตอนนี้ก็ยังไม่ได้หรอก นะ” สภาพของซ่งจิ้งเหอและอวี้เหวินถึงในตอนนี้ ถ้าอวี้เห วินถึงรู้จริงๆ ความสัมพันธ์พวกเขาจะยิ่งแข็งทื่อ เธอจะกลาย เป็นคนบาปไม่ใช่เหรอ?

ถังซินเม้มปาก “ฉางผิง แม่เธอทำอะไรมีความคิดเป็นของ ตัวเอง เธอก็เคยรับปากหล่อนนี่ว่าออกมาข้างนอกห้ามให้ ใครจำได้ เธอลืมแล้วเหรอ?”
สายตาฉางผิงค่อนข้างมืดมน เอ่ยอย่างเศร้าๆ “ผมรู้”

ถึงเขาจะเด็ก แต่ความคิดเป็นผู้ใหญ่ เป็นเด็กน้อยที่ฉลาด รู้ว่าแม่ทำทุกอย่างเพราะหวังดีกับเขา แต่แค่เขาชอบคุณอา คนนี้มาก

และถึงแม้แม่ต้องแต่งงานกับประธานมู่นั่นด้วยเหตุผล อะไรก็ตาม เขาก็ไม่ชอบเลย

“เด็กดี” ถังซินลูบศีรษะเขา

ไฟเขียวแล้ว เธอกำลังพาฉางผิงข้ามถนน จู่ๆ ก็มีคนคน หนึ่งพุ่งออกมา จับผู้หญิงสวมเสื้อผ้าสีฟ้าคนนั้นข้างกายเธอ ไว้ มีดปอกผลไม้เป็นประกายอยู่บนลำคอผู้หญิง

ผู้หญิงถูกใบมีดเย็นเฉียบแนบเข้ากับผิวหนัง ตกใจจน ขาอ่อน ร้องก็ร้องไม่ออก ถังซินและฉางผิงที่อยู่ใกล้เธอ ที่สุดก็ถูกอวี้เหวินถึงรีบดึงมาอยู่บริเวณที่ปลอดภัย

หลังจากคนรอบๆ เห็นชัดแล้วว่าเกิดอะไรขึ้นก็กรีดร้อง ออกมา วิ่งหนีกันโกลาหล

“เฮ้ เธอมีสักหนึ่งล้านไหม? ” ผู้ร้ายถามผู้หญิงด้วยเสียง เกรี้ยวกราด มีดเจาะอยู่ที่ผิวหนัง มีเลือดซึมออกมา

“ฉ-ฉันไม่มีหนึ่งล้าน ออย่าฆ่าฉัน” ผู้หญิงตกใจกลัวจน แทบจะฉี่ราด เอ่ยด้วยเสียงสั่น “ฉันจะให้เงินทั้งหมดที่ฉันมี กับนาย”
“แล้วเธอมีเท่าไร?

“ส-สองแสน……

“เชี่ย ยังไม่พออุดฟันเลย!” เขาพูดพลางสบถด่า มีดทิ่มลง ไปในลำคอ “เพื่อนเธอล่ะ โทรไปขอพวกมัน!”

เขาเห็นคนรอบข้างกำลังแอบโทรศัพท์ ก็แผดเสียงเกรี้ยว กราดทันที “ออกไปไกลๆ เลยนะโว้ย! ใครกล้าแจ้งตำรวจ เราจะตายด้วยกัน!

เขาเปิดเสื้อคลุมนอกออกมา บนร่างกายมัดระเบิดหลาย อันไว้ ถ้าระเบิดจะต้องเป็นวงกว้างมากแน่ๆ คนพวกนั้นไม่ดู ความครึกครื้นแล้ว รีบวิ่งหนีกันหัวซุกหัวซุน

“ฉางผิง มานี่” ถังซินดึงฉางผิงไว้ด้านหลัง

เธอเป็นคนใจดี และอยากช่วยเหลือคนแต่ไม่มีทักษะใน ตอนที่วิกฤตแบบนี้ออกไปเป็นสตรีเทพไม่ได้ และเธอแอบ ส่งข้อความไปที่ 110 แล้ว เดี๋ยวตำรวจก็มา

ฉางผิงกลับเอามือเธอออก “พี่ เชื่อผม ไม่เป็นไรหรอก”

“เธอ——”

ถังซินยังอยากพูดอะไร ฉางผิงก็วิ่งออกมาจากใต้ข้อพับ เธอ เผชิญหน้ากับผู้ร้าย ผู้หญิงกำลังร้องไห้พลางโทรศัพท์ ทำหน้าขอร้องให้ชายคนนั้นอย่าฆ่าตน
“คุณอา คุณแค่ต้องการเงินเท่านั้น” ฉางผิงพูดกับผู้ร้าย “คุณดูสิป้าคนนี้ตกใจกลัวจนร้องไห้แล้ว โทรศัพท์ครึ่งวัน ก็โทรไม่ติดหรอก เสียเวลา ให้ผมไปแทนคุณป้าเถอะ รอ ให้คุณได้เงินแล้วก็ปล่อยผม ผมเชื่อว่าคุณอาเป็นคนรักษา สัญญา ใช่ไหม?”

ผู้ร้ายเห็นว่าเป็นแค่เด็กชายคนหนึ่ง ไม่มีพิษมีภัยอะไร และผู้หญิงก็โทรศัพท์ไม่ติดมานานแล้วจริงๆ ทำให้เขาหมด ความอดทนอย่างมาก “ได้ เธอเข้ามา!

ฉางผิงค่อยๆ เดินเข้าไป

ถังซินร้อนรนใจอย่างมาก คิดจะไปช่วย อวี้เหวินถึงกลับบัง เธอไว้ น้ำเสียงสุขุมใจเย็นผิดปกติ “ยืนตรงนี้อย่าขยับ

สายตาเขาจ้องไปที่ร่างฉางผิงด้วยสายตาที่ร้อนแรง

ขณะที่ฉางผิงเพิ่งเดินผ่านตัวเขาไป สะกิดหลังมือเขาสอง ที นั่นเป็นการให้สัญญาณ

เขาเข้าใจ

ไม่ต้องพูดเลย เด็กน้อยคนนี้โคตรฉลาด

ขณะที่ฉางผิงเดินมา ผู้ร้ายก็เตะผู้หญิงอย่างแรงหนึ่งที แล้วรีบใช้มือคว้าคอฉางผิงไว้

“ให้เพื่อนเธอรีบมาสแกนบาร์โค้ด ภายในสี่สิบวินาทีถ้ายังไม่โอนเงินมา ฉันจะฆ่าเธอก่อน แล้วก็ระเบิดให้เธอตายไม่ เหลือซาก!”

ตอนแรกผู้หญิงขาอ่อน พอเขาพูดแบบนี้ก็กลัวจนนั่งลงไป กับพื้น

กลัวจนฉี่ราดออกมาทันทีอย่างควบคุมไม่ได้

“ป้า ให้เพื่อนป้ารีบโอนมาเร็ว” ฉางผิงพูดกับผู้หญิงพลาง ค่อยๆ เปลี่ยนท่าร่างกาย อาคนนี้แค่ต้องการเงินเท่านั้น ไม่ ทําร้ายพวกเราหรอก”

“โอน ฉันให้พวกเขาโอนเดี๋ยวนี้” เธอสัมผัสโทรศัพท์ นิ้ว เคาะด้านบนอย่างสั่นๆ

ผู้ร้ายรอให้ผู้หญิงโอนเงินมาพลางมองรอบๆ อย่างระแวง

รอหลายวินาทีแล้วเขาก็ทนไม่ไหว เพราะกลัวว่าตำรวจจะ มา “ทําไมช้าขนาดนี้? อยากตายใช่ไหม!

ฉางผิงเอ่ยอย่างอ่อนแรง “เอา แขนอารัดคอผมไม่ค่อย สบายเลย ใช้มีดเหอะ ผมตัวเล็กขนาดนี้ หินก้อนเดียวก็ยก ไม่ขึ้น อากลัวอะไร?”

“ไอ้เด็กเปรตหุบปากซะ!” ผู้ร้ายด่า ตบศีรษะให้รางวัลฉาง ผิงไปหนึ่งที “อยากตายใช่ไหม? ไม่เชื่อเหรอว่าฉันส่งแกไป ตายได้จริงๆ?”
ฉางผิงตกใจกลัวจนหดไหล่ จะร้องไห้แล้ว

“อ-โอนแล้ว” ผู้หญิงพูดเสียงสั่น ถือสลิปโอนเงินให้เขาดู

ขณะที่สายตาผู้ร้ายมองที่โทรศัพท์ ผ่อนคลายในพริบตา ฉางผิงบิดมือที่ถือมีดของชายคนนั้นอย่างแรง ร่างเล็กแต่ แข็งแรงจนน่ากลัว บิดแขนผู้ชายจนหักทันที

ผู้ร้ายร้องออกมาอย่างเจ็บปวด

วินาทีต่อมามีลมเย็นพัดผ่านใบหน้าผู้ร้ายไป อวี้เหวินถึง เหวี่ยงหมัดโหดไปที่ขยับของเขา บริเวณท้องอีกหนึ่งหมัด ตอบสนองไม่ทันแม้แต่นิดเดียว ล้มลงกับพื้นอย่างปวกเปียก

ฉางผิงถอดเชือกรองเท้ามัดมือสองข้างของชายคนนั้น หลังจากแน่ใจว่าปลอดภัยแล้วก็ยึดตัวขึ้น มองอวี้เหวินถิ งด้วยสายตาที่เต็มไปด้วยความชื่นชม “คุณอา ทักษะคุณอา สุดยอดจริง!”

“เธอก็ยอดเยี่ยมมากเหมือนกัน” อวี้เหวินถึงพูด ย่อตัวลง ตรงหน้าเขา “ตัวเล็กแต่แข็งแรงจนน่ากลัว มีครูเชี่ยวชาญ สอนเหรอ?”

ฉางผิงพยักหน้า พูดอย่างภูมิใจ “แม่หาครูให้ผมครับ ครู เป็นเพื่อนกับพ่อผมด้วย!”

ใบหน้าเย็นชาของอวี้เหวินถึงเผยรอยยิ้มเล็กน้อย รู้สึกผิด หวังในใจ
และไม่รู้ว่าทําไม

ถังซินยืนเห็นเหตุการณ์ทั้งหมดในบริเวณที่ปลอดภัย ตก ตะลึงจนคางค้างไปแล้ว

เธอคิดไม่ถึงจริงๆ ฉางผิงอยากจัดการผู้ร้าย และใช้การ เคลื่อนไหวที่เสี่ยงแบบนี้ ร่างเล็กๆ นั่นก็สุดยอดเหมือนกัน แข็งแรงจนน่ากลัว หักมือมันได้ทันที

โดยเฉพาะตอนสุดท้ายที่ร่วมมือกับอวี้เหวินถึง รู้ใจกันสุดๆ สมกับเป็นพ่อลูกกันจริงๆ!

ไม่นานรถตำรวจก็มาถึง จดบันทึกกับถังซินสั้นๆ ใส่ กุญแจมือผู้ร้ายแล้วจากไป

ผู้หญิงรู้สึกขอบคุณกับฉางผิงมาก ยืนกรานจะให้เงินเขา หนึ่งพันหยวน

อวี้เหวินถึงสอนฉางผิงด้วยใบหน้าเย็นชา “ผู้ร้ายคนนี้เห็น ได้ชัดว่าเป็นมือสมัครเล่น เธอถึงไม่ได้เตรียมป้องกัน ถ้าเป็น ผู้ร้ายใจเหี้ยมที่แท้จริงแม้แต่เด็กมันก็ไม่เว้นนะ

“ต่อไปถ้าเจอเหตุการณ์แบบนี้อีก อย่าเอาตัวไปเสี่ยง ถ้า ต้องทําจริงๆ ก็ห้ามแพ้เด็ดขาด ต้องลงมือให้หนัก ไม่งั้นเธอ จะเป็นคนที่ตาย”

“คุณอาพูดถูก” ฉางผิงเป็นเด็กดีมาก ฟังคำสอนจากเขาอย่างเคารพ

เมื่ออวี้เหวินถึงสั่งสอนเสร็จ ก็เอ่ยถามเขาอย่างสงสัย ผู้ร้ายที่แท้จริงเป็นอย่างไร ถ้าเจอต้องทำอย่างไร อวี้เหวินถิ งก็ค่อยๆ พูดให้เขาฟัง

สองพ่อลูกพูดคุยกันพลางเดินไปด้วย เมินถังซินไปเลย ถึงขั้นทิ้งเธอไว้ด้านหลัง

ถังซินถอนหายใจในใจ

เฮ้อ สองพ่อลูกมีจิตใจที่เชื่อมกัน เธอจะทำอะไรได้? ตอน นี้สิ่งเดียวที่เธอกังวลก็คือข่าวพวกนั้น คาดว่าซ่งจิ้งเหอต้อง เห็นนานแล้ว

เธอลำบากจริงๆ แล้ว!