บทที่ 215 ประธานมู่ที่ปากบอกไม่ชอบแต่การกระทํา ซื่อสัตย์

จูบที่แสนยาวนานและร้อนแรงนี้ทำให้ถังซินมึนงง ในพริบ ตาเดียวเธอก็มัวเมา แต่ไม่นานก็ใช้มือทบหน้าอกเขาเพราะ จะขาดออกซิเจนแล้ว

หลังจาก เฉินหย่วนปล่อยมือ เธอก็ถอยหลังทันที ร่างกายแนบชิดกับชั้นวางสินค้า พูดกับเขาอย่างฉุนเฉียว “คุณชายมู่ ไม่ว่าคุณจะเชื่อหรือไม่ฉันจะแจ้งคุณข้อหาล่วง ละเมิด!”

มู่เฉินหย่วนคลายเนกไทออกนิดหน่อย หรี่ตายกยิ้มเย้า แหย่ ตีสองหน้าอย่างมาก “ก็เอาสิ เรื่องเมื่อครึ่งปีก่อนที่บาร์ เรามาพูดอย่างเปิดเผยกันเถอะ”

“ค-คุณมันหน้าไม่อาย!” ทุกการกระทำของเขาในวันนี้ ทำให้ถังซินเพิ่งรู้จักเขา “คุณบอกว่าให้ไปช่วยคุณคุยธุรกิจ ที่ตุรกีเสร็จแล้ว ก็จะลบทุกอย่างทิ้งไง”

“ก็ใช่ แต่ธุรกิจนั้นมันล้มเหลวไง” มู่เฉินหย่วนฉวยโอกาส ในคำพูดของเธอ แขนยาวประคองข้างศีรษะเธอเบาๆ “นอกจากนี้ต่อจากนั้น ผมก็ช่วยคุณหนึ่งครั้ง

ถังซินโกรธจนพูดไม่ออก

เขาทานยาผิดสําแดงหรือเปล่า ทำไมกลายเป็นคน ปลิ้นปล้อนแบบนี้?
“ถังซิน เรื่องอุบัติเหตุรถยนต์ผมทำไม่ถูกต้อง หลอกใช้ คุณ” มู่เฉินหย่วนพูดด้วยน้ำเสียงจริงจังเคร่งขรึมขึ้นมา “แต่ ผมไม่เคยเห็นคุณเป็นหมากนะ คุณเป็นคนที่ควรค่าให้ผม ไว้ใจ”

เขาอยู่ในแวดวงธุรกิจมานานขนาดนั้น ข้างกายมีหญิง แกร่งต่างเพศ ดาราสาว ทนายความ และหญิงชนชั้นสูง หลายปีมานี้ มีแค่จู่ซือซือเท่านั้นที่เขาเชื่อใจ

ตอนนี้ก็มีถังซินเพิ่มมาอีกคนหนึ่ง

ตอนที่มาขอความช่วยเหลือถังซิน บางครั้งเขาก็อยากใช้ เธอให้เป้าหมายตัวเองสำเร็จ แต่ก็อยากผลักเธอออกไป ให้ เธอยืนอยู่บนเวทีเจิดจรัสนั้น

คำพูดของเขา กระตุ้นความเจ็บปวดในใจถังซิน

ถ้าไม่ได้รับการผลักดันจากมู่เฉินหย่วน เธอคงไม่มีวันนี้ ถัง ซินควรจะขอบคุณเขา แต่พอนึกถึงการตายของมู่หยางซิว ทำอย่างไรเธอก็ปล่อยไปไม่ได้

คนตายทั้งคนนะ ไม่ใช่ข้อมูลตัวเลข ไม่สามารถฟื้นคืนได้

“คุณชายมู่ เรื่องมันผ่านไปแล้ว พูดขึ้นมาอีกมันไม่มี ประโยชน์” ถังซินเบี่ยงตัวออกจากร่างกายเขา คำพูดนิ่ง เรียบทำให้มู่เฉินหย่วนเม้มปากแน่น

หงุดหงิดในใจ กระแทกหมัดลงไปบนชั้นวางสินค้าอย่างแรง

ภายหลังตอนทั้งคู่เดินด้วยกันอีกครั้ง บรรยากาศแปลก อย่างชัดเจน ถังชินพยายามออกห่างเขาอย่างมาก ถึงจะอ ของเสร็จแล้วจ่ายเงิน ก็ยังยืนกรานจะจ่ายเงินเอง

ผู้ช่วยจางก็งงมากเหมือนกัน

แผนการของเขาสมบูรณ์แบบขนาดนี้ ให้คุณหญิงถังออก มากับประธานมู่โดยลำพังเพื่อพัฒนาความสัมพันธ์ ท่าไม รู้สึกว่าเดินตลาดรอบเดียวออกมา บรรยากาศระหว่างทั้งคู่ ถึงกลายเป็นยิ่งแข็งดึง?

หลังจากกลับมาถึงบ้านผู้ช่วยจาง ถังซินก็ถือวัตถุดิบ เข้าไปในห้องครัว

ผู้ช่วยงางเข้าไปใกล้มู่เฉินหย่วน เอ่ยถามเสียงเบา “ประธานมู่ เกิดอะไรขึ้น? ทำไมอารมณ์คุณหญิงถังถึงได้แย่ กว่าตอนเพิ่งเจอคุณล่ะครับ”

“ไสหัวไป”

11

ก็ได้ ดูเหมือนประธานมู่ก็อารมณ์เสียมากเหมือนกัน

แร็คดอลล์ตัวน้อยติดคนมากเหมือนกัน คลอเคลียอยู่ข้าง เท้าถังซินตลอดเวลา ไม่ว่าเธอจะเดินไปไหน ถังซินก็กลัวจะเหยียบถูกมัน เอามันออกไปเสร็จก็ปิดประตูห้องครัว

แร็คดอลล์ตัวน้อยวิ่งโซเซไปหามู่เฉินหย่วนบนโซฟา ศีรษะน้อยยังไม่ทันโดนกางเกงสูทของเขา ขาสองข้างของ เขาก็ยกขึ้น สีหน้าเปลี่ยนไปแล้ว

มู่เฉินหย่วนเรียกผู้ช่วยจางด้วยใบหน้าไร้อารมณ์ “เอาแมว นายออกไป”

“ประธานมู่ แมวหย่านมยังไม่ถึงเดือน คุณกลัวอะไรครับ?” ผู้ช่วยจางวิ่งมาเอาแมวน้อย “ไม่รู้คุณหญิงถังชอบแค่ไหน จะอุ้มกลับไปเลี้ยงด้วยล่ะ

“นายเอาเจ้าตัวประหลาดขนยาวให้เธอเลี้ยงเหรอ?”

ผู้ช่วยจางแก้ไขคำพูดของเขาอย่างเคร่งเครียด “ประธาน มู่ นี่เรียกว่าแมวแร็คดอลล์ พันธุ์แท้ แพงมาก!”

มู่เฉินหย่วน “……………….

เขาว่าแล้วเมื่อครู่ตอนที่จูบถังซิน ทำไมถึงได้กลิ่นนมจาก ตัวเธอ ที่แท้ก็อุ้มเจ้าตัวน้อยนี่เอง

“ประธานมู่ ไปสิ”

มู่เฉินหย่วนมองเขาอย่างงุนงง “ไปไหน?

ผู้ช่วยจางกลอกตา ยกคางไปทางห้องครัว กดเสียงต่ำพูด“คุณทําอาหารไม่เป็น ก็ไปห้องครัวแกล้งๆ ทำให้คุณหญิง ถังเห็น หาโอกาสคุยกับเธอ

“ฉันยังมีอีเมลหลายฉบับที่ยังไม่ได้จัดการ

“ผมล่ะนับถือคุณจริงๆ” ผู้ช่วยจางเหนื่อยมากแล้ว เขาไม่ เคยเดท แต่ตอนนี้รู้สึกว่าเจ้านายตัวเองนั้นทิ่มกว่าเขาเสีย อีก! “อีเมลมันหาเมียให้คุณได้ไหม?

ได้ยินแบบนี้ มู่เฉินหยวนก็ขมวดคิ้ว “นายคิดมากเกินไป แล้ว ฉันไม่ได้ชอบถังซิน”

ผู้ช่วยจางหัวเราะในใจ

ในที่สุดเขาก็เข้าใจคำพูดนั้นที่ว่า “คนในมองไม่ออก แต่ คนนอกมองออกอย่างชัดเจน

ผู้ช่วยจางพูด “ก็ได้ๆ งั้นคุณก็ต้องไปช่วย อย่าให้คุณหญิง ถังเหนื่อยคนเดียวไหม? ถ้ามือผมไม่ได้บาดเจ็บ ผมก็ไป ช่วยแล้ว”

มู่เฉินหย่วนมองแมวในอ้อมกอดเขา “นายออกไปไกลๆ หน่อย ให้ฉันไป”

มู่เฉินหยวนเปิดประตูห้องครัว ได้กลิ่นเขม่าดำและกลิ่น อาหารทะเล ไอความร้อนในหม้อนึ่งลอยฟุ้งขึ้นไปด้านบน ดูเหมือนก๋าลังนั่งอาหารทะเลอยู่ ถังซินหันหลังให้เขากําลัง ยุ่งอยู่

เธอหั่นผักอย่างคล่องแคล่วมาก มันฝรั่งหนึ่งชิ้นหั่นออก

เป็นชิ้นบางๆ อย่างรวดเร็ว ขณะที่กำลังหั่นพริกหยวก ใน กระทะ ใส่น้ามันเตรียมผัดผัก ไม่เสียเวลาแม้แต่วินาทีเดียว

มู่เฉินหย่วนมองมือตัวเอง ดูเหมือนช่วยอะไรไม่ได้เลย เลยถามออกไปหนึ่งประโยค

“อยากให้ช่วยไหม?”

ถังซินรีบมองเขาทันที จากนั้นก็มองไปในกระทะ เอ่ยอย่าง เมินเฉย “คุณช่วยได้หรือไง? คิดว่าล้างผักก็คงล้างไม่ได้ เดี๋ยวก็ทำให้ชุดสูทเปื้อน ฉันทำเองก็พอแล้วแหละ!”

โตมาขนาดนี้ เขาเคยได้รับความเมินเฉยจากถังซินเท่านั้น

และมากกว่าหนึ่งครั้งด้วย

“งั้นผมล้างผักแล้วกัน” มู่เฉินหย่วนดึงแขนเสื้อขึ้นมา เผย แขนแกร่ง ร่างสูงเข้าไปข้างๆ ถังซิน “ผักไหนที่ต้องล้าง?”

เห็นเขาต้องการจะช่วยเหลือ ถังซินก็เบ้ปาก เหมือนจงใจ กลั่นแกล้ง มือชี้ไปที่โต๊ะ “เอาขี้กุ้งด้านหลังออกหน่อย ต้น อ่อนถั่วลันเตาก็ล้างแล้ว”

ปอยผมเล็กน้อยเลื่อนมาบนแก้ม ถังซินอยากจะมัดผม แต่มือเธอเปื้อน ปัดผมออกไม่ได้ “กระเป๋าฉันมียางมัดผม คุณ ควักออกมามัดให้ที

“กระเป๋านี้เหรอ?” มู่เฉินหย่วนลูบกระเป๋ากางเกงเธอด้าน ขวา

เพราะต้องหยิบสิ่งของ ร่างกายทั้งคู่ใกล้ชิดกันอย่างเลี่ยง ไม่ได้ ถังซินพยายามออกห่างให้มากที่สด ช่างเถอะ ถ้า หาไม่เจอก็ไม่ต้องมัดแล้ว”

พูดจบ มู่เฉินหยวนก็หายางมัดผมเส้นกลมเจอ ยืนอยู่ด้าน หลังเธอ รวบผมเธอขึ้นมาอย่างระมัดระวัง จากนั้นก็ใช้ยาง มัดผมเส้นกลมมัดผมเข้าด้วยกัน

ถังซินกระแอมไอ เอ่ยอย่างไม่เป็นธรรมชาติ “คุณรีบไป ล้างผัก เดี๋ยวฉันจะผัดผักให้เสร็จ”

“โอเค”

ม่เฉินหย่วนไม่เคยเข้าครัวทําอาหาร แต่ความสามารถใน การทำความเข้าใจเก่งมาก ถังซินบอกวิธีแกะขี้ด้านหลังกุ้ง เสร็จ เขาก็ทำอย่างรวดเร็ว ทำความสะอาดกุ้งจํานวนหนึ่ง กิโลกรัมอย่างหมดจด

ภายในห้องครัว คนหนึ่งหั่นผักผัดผัก อีกคนล้างผัก ร่วม มือกันอย่างรู้ใจ มองดูแล้วอบอุ่นอย่างมาก

ครึ่งชั่วโมงผ่านไป กับข้าวหกอย่าง ซุปอีกหนึ่งก็ทำเสร็จแล้ว ถังซินนิ่งปูขนอีกหลายตัว

ผู้ช่วยจางเห็นอาหารบนโต๊ะ น้ำลายก็จะไหลออกมา เอ่ย ด้วยความประทับใจ “คุณหญิงถังฝีมือทำอาหารดีจริงๆ ใคร แต่งงานกับคุณ ต้องโชคดีไปแปดชาติจริงๆ!

มู่เฉินหย่วนมองเขาหนึ่งที

ผู้ช่วยจางแอบส่งสายตาพูด: ดูสิ บอกว่าไม่สนใจคุณหญิง ถัง พอเขาชมคุณหญิงถังสองประโยค ก็หึงแล้ว!

ตอนทานอาหาร แร็กดอลล์ตัวน้อยก็มาคลอเคลียถังซิน ถังซินวางมันไว้บนตักทันที ให้มันเล่นเสื้อผ้า ไม่รู้ตามใจ มากขนาดไหน มู่เฉินหย่วนริมฝีปากกระตุก

เขาไม่เข้าใจ สัตว์ขนยาวมันน่ารักตรงไหน?

ทานอาหารได้ครึ่งหนึ่ง ถังซินก็ได้รับโทรศัพท์ประธาน ฉินที่บริษัท ประธานฉินจะส่งไฟล์การร่วมมือมาให้เธอรับผิด ชอบ แต่ถังซินไม่เคยทำเขตนั้นมาก่อน ไม่เข้าใจคำศัพท์ ทางการพวกนั้นที่ประธานฉันพูด