บทที่ 205 ความเชื่อใจแบบนี้ ฉันไม่ต้องการ

“นั่นพี่สอนฉันไม่ใช่เหรอ?” จู่ซือซือโกรธจนกระทืบเท้า

เธอเห็นกวนชิงเฟิงสีหน้าเปลี่ยนไป ก็รีบอธิบายให้เขาฟัง “ชิงเฟิงเธอไม่ต้องคิดมากนะ คือว่า——”

“ซือซือ กล้าทำก็ต้องกล้ารับสิ” ลู่เหวินซูยิ้มกว้างขัดคำ พูดเธอ “ฉันจำได้ว่ามีคุณชายรวยๆ สักคนมาจีบเธอด้วย เธอ บอกกับพวกนักข่าวว่าเขาดีมาก ลองคบดูได้

“ฉันเปล่านะ!”

เย่นจิ้งเหนียนมองไปด้านนอกสุสานหนึ่งที และเผยยิ้ม เล็กน้อย “ดูสิ คุณชายที่รวยๆ คนนั้นมาแล้ว

กวนชิงเฟิงมองไป เห็นบนถนนด้านนอกสฺสานมีชายวัยรุ่น คนหนึ่งยืนอยู่ตรงนั้น ห่างกันไกลแต่ก็ดูออกถึงความโดด เด่น เป็นคุณชายที่มาจากตระกูลร่ำรวย

จ่ซือซือร้อนรนใจจนอยากจะร้องไห้แล้ว

เธอทำตามที่เย่นจิ้งเหนียนบอก ไม่รู้ว่าวันนี้พวกเขาเล่น ละครบทไหนกัน

“ชิงเฟิง ฟังฉันอธิบายนะ…….

จ่ซือซือต้องการอธิบาย กวนชิงเฟิงกลับดึงเธอออกจากอ้อมกอด ก้าวเท้ายาวออกไปด้วยใบหน้าขุ่นเคือง

“พี่สาม รอฉันก่อนเถอะ!” จู่ซือซือถลึงตาใส่ไมตรีจิตย่นจึง เหนียน อยากจะหยิกเขาให้ตาย “ถ้าพี่หาแฟนได้ล่ะก็ ฉันจะ ไม่ปล่อยให้ สุขสบายแน่!”

หลังจากทิ้งคําขู่แล้วก็รีบตามกวนชิงเฟิงไป

“เฮ้อ น้องสาวโตแล้ว เอาคืนมาไม่ได้แล้ว” ลู่ไมตรีจิตวินซู สายศีรษะ “พี่สามก็เหมือนกัน พวกเขาอยากคืนดีกัน พี่ลาก ฉันมาทำพังด้วยทำไมเนี่ย?

“ถ้ารักกันจริง เราไม่มีทางทำพังหรอก” เย่นจิ้งเหนียนจี้ ถูกใจดำ “หัวใจเจ้าเด็กนั่นไม่มีซือซือ อย่างไรก็ดีให้เขาได้ บทเรียนบ้าง”

“น้องสาวของประธานมู่ผู้ทรงเกียรติ ประจบเอาใจขอร้อง ชายหนุ่มคนหนึ่ง เสียหน้าเกินไปแล้ว”

ลู่เหวินซูมองเขาหนึ่งที ทนไม่ไหวแล้ว “พี่สาม เป็นดวง อับโชคปะเนี่ย? ดูที่พี่ไปช่วยพี่สองกับถังซินสิ พวกเขาเลิก กันแล้ว ตอนนี้ก็…

เย่นจิ้งเหนียนแสยะยิ้ม “ใช่แล้ว คราวหน้าก็ตานายกับ นางฟ้าเลิกกันแล้ว!”

“จ๊ๆ พี่มันปากเสีย!” ลู่เหวินซูไม่พอใจแล้ว “ผมยังดีกับ นางฟ้า ผมว่าพี่เป็นห่วงตัวเองเถอะ ไม่มีแฟนสาวก็ช่างเถอะแฟนหนุ่มก็ไม่มี”

“พี่วิจัยและพัฒนายาใหม่อยู่ในช่วงทดลอง นายอยากลอง ไหม?”

..……..ไม่อยาก!”

ระหว่างทางกลับบ้านหลัก ถังซินและมู่เฉินหยวนไม่มีใคร พูดเลย บรรยากาศระหว่างทั้งคู่แข็งทื่อ

หลังจากเข้าบ้านไป มู่เฉินหย่วนก็ไม่ได้ขึ้นชั้นบน

ถังซินไม่ได้มองเขา หลังจากขึ้นชั้นบนไปหาคุณท่านมู่ที่ ห้องทำงาน เคาะประตูสักพักรอให้คนด้านในส่งเสียงตอบ ถึงบิดลูกบิดเปิดประตูเข้าไป

คุณท่านมู่นั่งด้านหน้าหน้าต่าง ในมือมีหนังสือพิมพ์ฉบับ หนึ่ง อาบแดดอย่างขี้เกียจ

เขาเห็นถังซินเข้ามาก็เผยรอยยิ้มเล็กน้อย “ถังซิน มานั่ง

มา”

ถังซินนั่งตรงข้ามเขา

“ฉันสุขภาพไม่ดี อยู่ที่บ้านตระกูลมู่ตลอดเวลา และสนใจ ข่าวด้านนอก” คุณท่านปูแสดงสีหน้าเสียใจ “หยางซิวเป็น เด็กที่ดีคนหนึ่ง”
ถังซินเอ่ยเสียงต่ำ “ถ้าไม่ใช่เพราะฉัน เขาคงไม่ตาย ฉัน ทําร้ายเขา คุณท่านมู่ ฉันมั่นใจว่าเรื่องราวมันเป็นยังไงท่าน ก็รู้ ฉันเองก็รู้”

คุณท่านมู่เข้าใจที่เธอจะสื่อ

“เธออยากทำอะไรก็ทำเลย ฉันไม่ห้ามเธอ” คุณท่านมู่พูด ตอนนี้ตระกูลมู่จะเข้ากันได้ไหมเขาไม่สน ถึงถังซินไม่พูด มู่ เฉินหย่วนก็คงไม่ทําแบบนั้น

“คุณท่านมู่ ขอบคุณนะคะ” มีคำสัญญาของคุณท่านมู่ ถัง ชินก็ไม่กังวลสักนิด “ฉันมาหาท่านเพราะอยากบอกท่าน เรื่องหนึ่ง”

เธอบอกเรื่องที่เธอท้องปลอมๆ ให้คุณท่านมู่ฟังทั้งหมด และยังบอกเขาว่า “ฉันกับประธานมู่ไม่มีอะไรกันจริงๆ ค่ะ ของสิ่ง อยากให้ท่านเอากลับไป

แหวนพลอยสีน้ำเงินวงนั้น ถังซินคืนให้กับคุณท่านมู่

คุณท่านมู่ไม่รับมัน แค่มองแหวนพลอยสีน้ำเงินหนึ่งที แล้วเอ่ยอย่างอ่อนโยน “คุณหญิงถัง ถ้าเธอไม่รีบไป ฉันจะ เล่าเรื่องหนึ่งให้ฟัง

ถังขินไม่อยากหักหน้าเขา

“ค่ะ”
คุณท่านมู่มองแสงแดดอันอบอุ่นนอกหน้าต่าง ระหว่าง ตกอยู่ในความทรงจํา “กว่าสิบปีก่อน ครั้งชายคนหนึ่งไปคุย ธุรกิจที่ต่างประเทศ เจอหญิงสวยคนหนึ่ง และตกหลุมรัก ตั้งแต่แรกเห็น

“ชายหญิงคบกัน และเตรียมจะแต่งงาน จู่ๆ ที่บ้านก็โทร มาบอกว่าคุณย่าเสียชีวิตแล้ว ชายหนุ่มอยากพาหญิงสาวก ลับไปด้วย วันที่กำลังจะไปกลับหาหญิงสาวไม่เจอ เที่ยวบิน ก็เร่งรีบเกินไป เขาส่งข้อความไปหาหญิงสาวบอกว่ากลับ ไปก่อนนะ หนึ่งอาทิตย์ผ่านไปตอนกลับไปหาหญิงสาวอีก ครั้ง ก็ได้ข่าวว่าหญิงสาวย้ายบ้านไปแล้ว”

“ชายหนุ่มคิดถึงหญิงสาวไม่มีวันลืม คิดไว้ว่าถ้าหาหญิง สาวไม่เจอจะไม่แต่งงานตลอดชีวิต หลายปีผ่านไป เขาได้ รับโทรศัพท์จากต่างประเทศ มาจากหญิงสาวคนนั้น เขาถึง ได้รู้ว่าหญิงสาวเป็นวัณโรค กำลังจะตาย”

“หญิงสาวบอกว่าเธอรอชายหนุ่มไม่ไหวแล้ว และพบว่า ตัวเองท้องเลยกลับไปหาคุณแม่ ดูแลลูกลำพังมาตลอดอยู่ หลายปี แต่เธอไม่มีเวลาแล้ว เธอเห็นชายหนุ่มในข่าว หา เบอร์โทรศัพท์ชายหนุ่มมาอย่างยากลำบาก ไม่คิดว่าจะโทร ติด”

เสียงคุณท่าน อ่อนโยนมาก โดยเฉพาะตอนที่พูดถึงเรื่อง ที่หญิงสาวป่วย น้ำเสียงเศร้าโศกอย่างควบคุมไม่อยู่

ถังซินฟังอย่างเงียบๆ
“ชายหนุ่มใช้ช่วงเวลาสุดท้ายอันงดงามกับหญิงสาวที่ บ้านเกิดของเธอ ลูกก็ต้องอยู่ที่นั่น เขาจึงเตรียมโรงเรียนที่ดี ที่สุดให้ลูก และไปเยี่ยมเขาทุกเดือน

“ต่อมาลูกโตขึ้น หล่อและฉลาด เขาเข้าสถาบันวิจัยได้ เจอคนรักที่นั่น เขาพาคนรักมาให้ชายคนนั้นดู ทั้งคู่แต่งงาน กันและมีลูกด้วยกัน

คุณท่านมู่หยุดสักพัก น้ำเสียงเปลี่ยนเป็นเศร้าโศก “ผ่าน ไปไม่กี่ปี คนรักของลูกก็ประสบอุบัติเหตุเสียชีวิต ลูกก็รับ ความจริงไม่ได้จึงฆ่าตัวตาย”

ถังซินฟังแล้วหัวใจก็เศร้าโศก เธอถามอย่างอดไม่ได้ “จากนั้นล่ะคะ?”

“จากนั้น ชายหนุ่มก็ไม่อยากให้หลานชายอยู่สถานที่เจ็บ ปวดนั้น เขาพาหลานชายกลับประเทศ ประกาศว่าเป็นลูกตัว เอง ให้สิ่งที่ดีที่สุดกับเขา อยากเอาความรักที่ตัวเองมีต่อลูก ชดเชยให้กับหลานชาย

ถังซินกำลังฟังเรื่องราว ตามด้วยประโยคนี้ของคุณท่านมู่ เธอก็เข้าใจทกอย่างแล้ว

“เขาคือ……..เฉินหย่วน?”

“ลูกชายฉันยิงตัวตาย ตายต่อหน้าเฉินหย่วน” คุณท่านม พูดอย่างเศร้าโศก “ตอนฉันไป ท่าทางเฉินหย่วนแปลกๆ ฉัน จะทำได้เพียงหาคนมาสะกดจิตเขา ให้เขาลืมเรื่องพวกนั้น”
คุณท่านมู่น้ำตาคลอ “ชีวิตนี้ฉันคิดถึงแต่ผู้หญิงคนหนึ่ง แต่กลับไม่มีโอกาสอยู่กับเธอ มีลูกชายด้วยกัน ก็ไม่คิดว่า ลูกชายจะจากไปก่อน

ข้อมูลมากเกินไป ถังซินคิดไม่ทันชั่วขณะหนึ่ง “น-นี่มัน มหัศจรรย์เกินไปแล้ว!”

มีเรื่องแบบนี้ได้อย่างไรกัน?

ถ้ามู่เฉินหย่วนรู้ จะมีสีหน้าท่าทางอย่างไร?

คุณท่านม่รู้ว่าถังซินไม่เชื่อ จึงหยิบอัลบั้มรูปเล่มหนึ่งออก มา เปิดให้เธอดู

“นี่คือเฉินหย่วนกับพ่อแม่ของเขา”

ในภาพถ่ายสีเหลือง หญิงสาวสวยอุ้มทารกคนหนึ่ง ผู้ชายที่โอบเธอ โครงหน้าหล่อโดดเด่น หน้าตาเหมือนกับ คุณท่านมู่เลย

สามคนในครอบครัว ดูแล้วมีความสุขมาก

คุณท่านมู่พลิกรูปไปด้านหลังสุด นอกจากรูปประจำวันตอ นมู่เฉินหย่วนเด็กๆ แล้ว คุณท่านมู่บางครั้งก็อยู่สภาพลำบาก

หลังจากดูอัลบั้มรูปจบ คุณท่านมู่ก็พูดขึ้น “เสี่ยวซิน ที่ ฉันเล่าเรื่องนี้ให้เธอฟัง เพราะฉันเชื่อใจเธอ เหมือนที่เฉิน หย่วนเชื่อใจเธอ”
ถังซินยกมุมปาก ยิ้มเหยียด “ความเชื่อใจแบบนี้ ฉันไม่ ต้องการหรอกค่ะ”

“เฉินหย่วนฉันเลี้ยงจนโตมากับมือ เขาเป็นเด็กแบบไหน ฉันรู้ดี” คุณท่านมู่ถอนหายใจ “เขาไม่ได้ตั้งใจหลอกเธอ เขา แค่อยากบังคับให้เธอเติบโตเท่านั้นเอง”