บทที่ 203 งานศพของมู่หยางซิว

ถังซินพูดเย้าแหย่ “เธอหน้าไม่อายขนาดนี้ ไม่กลัวลู่เหวิน ซูหึงเหรอ?”

“ฉันโกรธเขามาก!” หลี่เจ๋ออวี้โอดครวญ “ทั้งๆ ที่เราเป็น เพื่อนกัน แผนการของมู่เฉินหย่วนควรจะบอกเรา แต่กลับ ปิดบังไม่พูดอยู่ตลอด”

“ยังไงประธานมู่ก็เป็นพี่สองของเขา” ถังซินเม้มปาก เธอ พูด “เจ๋อวี่ พรุ่งนี้เธอไปบริษัทหาวิธีช่วยฉันสอบถามหน่อย ว่างานศพของมู่หยางซิวจัดเมื่อไร

หลี่เจ๋อวี่พยักหน้า

ถึงอย่างไรมู่หยางซิวก็เป็นคนตระกูลมู่ การตายของเขา ในคืนนั้นก็แพร่ออกไปอย่างรวดเร็ว สื่อไม่น้อยก็ไปสำรวจที่ โรงพยาบาล แต่ไม่รู้รายละเอียดว่าเขาตายอย่างไร

“เมื่อก่อนฉันมองเขาชั่วมาก” หลี่เจ๋อวี่พูด “คิดไม่ถึง….…….”

หัวใจที่เจ็บปวดของถังซินควบคุมไม่อยู่

ทั้งๆ ที่มู่หยางซิวไม่จำเป็นต้องมาบังกระสุนนั้นเพื่อเธอ เขาก็จะไม่เป็นอะไร แต่เขาก็ดันทำแบบนั้น

เธอติดหนี้เหตุการณ์นี้ของมู่หยางซิว ชีวิตนี้ก็ไม่สามารถ ชดใช้ได้
หลี่เจ๋อ บอกว่าเธอลางานเพื่ออยู่เป็นเพื่อนถังซินหนึ่งวัน ถังซินอบอุ่นในใจมาก แต่ตอนนี้เธอไม่อยากกลับคอนโด เลยอยู่กับคุณแม่ถึงชั่วคราว

ตอนถังซินสืบเรื่องราว ก็บังเอิญไปเจอข่าวที่เกี่ยวกับ บริษัทมู่ อ

หลังจากมู่เจิ้งย่ารับกิจการบริษัทมู่ซ่อมา หุ้นทั้งหมดอยู่ ในระดับพอประมาณ แต่ด้านลบก็ยังกดดันบริษัทมู่ชื่อ รวม ถึงการไล่ผู้บริหารระดับสูงออกหลายคน ทั้งบริษัทก็สับสน วุ่นวาย

ถังซินแสยะยิ้ม

หลังจากรู้ความจริง เธอถึงรู้ว่าวิธีการของมู่เฉินหย่วนนั้น ร้ายแรงมากแค่ไหน ตอนนี้ให้บริษัทมู่ซื่อแก่จู่เจิ้งย่า ตัวเอง ถอนตัวออกจากบริษัทมู่ชื่อ ต้องกำลังจัดฉากอีกแน่ๆ

สำหรับเขาคิดจะทำอะไร เธอก็ไม่คิดอยากจะรู้

หลี่เจ๋อวี่ส่งข้อความมาหาถังซิน บอกว่างานศพม่หยางซิว จัดวันมะรืน ฝังที่สุสานตระกูลมู่ เพราะเมื่อก่อนเธอเคยอยู่ที่ บริษัทมู่ชื่อ พนักงานของบริษัทมู่ซื่อสามารถมาร่วมแสดง ความเสียใจได้

วันมะรืนเหรอ?

ถังซินจ้องมองต่างหูไข่มุกคู่นั้นในฝ่ามือ ไข่มุกกลมสวยวิจิตร สวยงามมาก เธอนึกภาพเหตุการณ์การตายของมู่ หยางซิวในอ้อมกอด ก้มศีรษะร้องไห้อย่างอดไม่ได้

เช้าตรู่วันมะรืน ถังซินสวมชุดกระโปรงสีดำเคร่งขรึมและ หมวกผ้าแพรสีดำ

หลังจากลงตึกมาก็เห็นกวนชิงเฟิงรออยู่ที่นั่น

“พี่ ผมไปเป็นเพื่อน” กวนชิงเฟิงก็สวมชุดสีดำเคร่งขรึมทั้ง ร่าง “ผมอยากขอบคุณเขา

“โอเค”

สุสานตระกูลมู่อยู่ชานเมือง ขับรถใช้เวลาสองชั่วโมงครึ่ง สุสานใหญ่มาก บรรพบุรุษตระกูลมู่ซื้อไว้เมื่อห้าสิบปีก่อน อยากให้คนในตระกูลมู่ฝังไว้ด้วยกัน

หลังจากขับรถมาถึงสถานที่ ถังซินเห็นลานจอดรถกลาง แจ้งมีรถจอดไม่น้อยเลย

สายตาถังซินแวบผ่านรถปากา คันนั้น เธอเม้มปาก เข้าไป ในสุสานกับกวนชิงเฟิง มองเห็นคนจำนวนไม่น้อยยืนอยู่ตรง นั้นจากที่ไกลๆ

“หยางซิวอ่า ลูกชายฉัน…….

11

หลังจากเดินเข้าไปใกล้ ถังซินเห็นหลิวฟางที่ร้องไห้สุดใจ ทั้งร่างซูบผอม มองป้ายหลุมศพของมู่หยางซิวร้องไห้อย่างเจ็บปวดอยู่ตลอดเวลา ข้างกายมีคนปลอบเธอ

“ซินซิน” หลี่เจ๋อวี่วิ่งเข้ามา เอ่ยเสียงเบา “ฉันว่าเธอไม่ควร มา วันนี้คนที่มาเป็นคนตระกูลมู่ เธอก็เห็นสภาพของคุณแม่ ของมู่หยางซิว”

ถังซินพูด “มู่หยางซิวตายเพราะฉัน ฉันจะไม่มาได้ยังไง?”

หลี่เจ๋อวถอนหายใจ

ถังซินเดินเข้าไปในกลุ่มคน เห็นมู่เฉินหย่วน สวมสูทสีดำ ทั้งร่างนั่งอยู่บนรถเข็น ใบหน้าไม่มีสีหน้าใดๆ เหมือนกับรับรู้ ถึงสายตา เขาเบนศีรษะมามองสบตากับถังซิน

ตอนเห็นถังซิน แววตาเขาสั่นไหว เปลี่ยนไปเล็กน้อย

ราวกับรู้สึกผิด

ถังซินกลับแค่นยิ้ม ละสายตาออกมาอย่างรวดเร็ว หลัง จากคนตรงหน้าทำพิธีไหว้แล้ว เธอถึงเดินเข้าไป นำดอก เบญจมาศในมือวางไว้หน้าหลุมศพเขา

ชายหนุ่มบนป้ายหลุมศพมีสายตาอ่อนโยน มุมปากยกขึ้น เล็กน้อยเหมือนกับกำลังยิ้มให้ถังซิน

ถังซินเอามือลูบป้ายหลุมศพ เอ่ยพึมพำ

“ขอโทษนะ”
งานแต่งของเธอและมู่หยางซิวอาจจะมีจุดประสงค์ที่ต่าง กัน แต่หนึ่งปีที่แต่งงานกัน เขาดีกับเธอมาก นอกจากตอน หย่ากันที่ฉีกหน้ากันสุดขีด พวกเขาสองคนก็ไม่เคยทะเลาะ กันเลย

เพราะเธอ ชีวิตของเขาต้องจบลงตอนอายุยี่สิบห้าปี

ขอโทษนะ

ถ้าชาติหน้ามีจริง ฉันจะสวมชุดเจ้าสาว แต่งงานกับนาย อย่างใหญ่โตแน่นอน และรักนายเพียงคนเดียว

มู่หยางซิว ฉันจะต้องแก้แค้นให้นาย

“ถังซิน เธอมาทำอะไร?” คู่จิ้นหลิงจำถังซินได้ก่อน เธอ เอ่ยตำหนิ “หยางซิวนอนอยู่ที่นี่ก็เพราะเธอ เขาไม่ต้องการ ให้เธอมาแสดงความเสียใจ! ออกไปซะ!”

หลิวฟางที่ร้องไห้จนจะเป็นลมได้ยินมู่จิ้นหลิงพูดแบบนี้ก็ มองมา

ขณะเห็นถังซินที่มาแสดงความเสียใจ สายตาเธอก็แปร เปลี่ยนเป็นความเกลียดชัง ออกแรงผลักคนที่ประคองตน พุ่งไปหาถังซิน

“ถังซิน เธอคืนลูกชายฉันมานะ! คืนลูกชายฉันมา!” หลิว ฟางบีบคอเธอ เขย่าอย่างแรง กรีดร้องเหมือนคนบ้า “เธอ เอาลูกฉันคืนมานะ!”
“เธอมันผู้หญิงเฮงซวย ทําไมไม่ใช่เธอที่ตาย!” เธอร้องไห้ อย่างเจ็บปวด อย่างเกลียดชัง “ลูกชายฉันติดหนี้อะไรเธอ เขาอายุแค่ยี่สิบห้าเอง!”

“ฉันขอร้องให้เธอไปตายซะ เอาลูกชายฉันคืนมา!”

มือหลิวฟางออกแรงมาก บีบจนหน้าถังซินสีม่วง แทบจะ หายใจไม่ออกแล้ว ถังซินกลับไม่คัดค้าน

ท่าทางของมู่เฉินหย่วนขุ่นมัว กำลังอยากให้ลู่เหวินซู เข้าไป กวนชิงเฟิงทางฝั่งนั้นก็พุ่งเข้าไปก่อน ดึงหลิวฟาง ออกอย่างหยาบคาย ปกป้องถังซินไว้ด้านหลัง

กวนชิงเฟิงพูดด้วยสีหน้าขุ่นเคือง “ขอโทษนะครับแต่ เรื่องนี้ ผมก็เป็นเหยื่อเหมือนกัน”

“เธอทําร้ายลูกชายฉันจนตาย เป็นเหยื่อประเภทไหนกัน! หลิวฟางพุ่งเข้าไป ทั้งดึงทั้งตีกวนชิงเฟิง มือเธอข่วนหน้า เขาจนเกิดหลายรอย “ฉันอยากให้เธอชดใช้ลูกชายฉันด้วย ชีวิต!”

จ่ซือซือร้อนรนใจแล้ว กำลังจะพุ่งออกไป

เย่นจิ้งเหนียนมือไวจับไหล่เธอไว้ เอ่ยเงียบๆ “เธอไม่ควร ไป ให้พี่สองแก้ไขด้วยตัวเอง ดูสิว่าต่อจากนี้เขาจะกล้า ขัดใจผู้หญิงอีกไหม

“ป้าคนนี้ข่วนหน้าแฟนฉันจนเสียโฉมหมดแล้ว” จู่ซือซือกัดฟันกรอด “เกินไปแล้ว ตอนฉันทะเลาะกับเขาไม่เคย ชวนหน้าเขาเลย!”

เย่นจิ้งเหนียน “

มู่จิ่นหลิงดูละครตรงหน้าครึกครื้นไม่พอ จงใจพูด “คุณ หญิงถัง วิธีการของเธอสุดยอดจริงนะ ทำให้ผู้ชายตระกูลมู่ สองคนหลงจนหัวปักหัวป่า คุกเข่าใต้ชายกระโปรงเธอ”

“ฉันได้ข่าวมาว่าอุบัติเหตุรถยนต์ครั้งนั้น เฉินหย่วนช่วยบัง เธอด้วยชีวิต ถึงได้เสียขาทั้งสองข้างไป ตอนนี้มู่หยางซิวก็ ตายเพราะเธอ ไม่รู้จริงๆ ว่าเธอเป็นตัวอับโชคหรือเปล่า”

หลิวฟางเหมือนนึกอะไรขึ้นได้ ชี้ไปที่ถังซินแล้วด่า “สอง สามเดือนก่อน งานเลี้ยงครบเดือนของลูกชายชิงชิง ฉันก็ เห็นว่าสายตาเธอมองที่มู่เฉินหย่วนอยู่ตลอด

“นั่นสิ เธอคิดจะจับเฉินหย่วนนานแล้วใช่ไหมล่ะ?’

“ลูกชายฉันไม่ดีกับเธอตรงไหน เธอถึงทำกับเขาแบบนี้ ทําร้ายจนเขาตาย!”

“ผู้หญิงที่เอาแน่เอานอนไม่ได้แบบเธอ ถูกฟ้าผ่าร้อยครั้ง ก็ไม่หายแค้น! ครอบครัวประเภทไหนกัน ถึงได้สั่งสอน ลูกสาวให้เจ้าเล่ห์แบบนี้!”

ถังซินปากสั่น แต่ปิดสนิทไม่พูดอะไร
เป็นความผิดเธอทั้งหมด หลิวฟางก็ควรด่าแหละ เธอก็ แก้ตัวอะไรไม่ได้เช่นกัน

“คุณป้า พอได้แล้ว!” กวนชิงเฟิงหว่างคิ้วขุ่นมัว เขาทนไม่ ได้ “คุณโกรธได้ แต่อย่ามาพูดให้ร้ายพี่สาวผมแบบนี้”

“ฉันพูดให้ร้ายเธอยังไง? มันคือความจริงทั้งหมด!” หลิว ฟางพูดเสียดสี “ผู้หญิงยั่วยวน ยังไม่ทันเปิดตัวกับเฉิน หย่วนก็ท้องก่อน แถมยังไปอยู่บ้านตระกูลมู่อย่างโอ้อวด นี่ ไม่เรียกว่ามีแผนการแล้วคืออะไร?

“ถ้าฉันคลอดลูกสาวแบบนี้ ต้องหวดไม้ให้ตายไปเลย!”

กวนชิงเฟิงกำหมัดแน่น