บทที่ 201 พี่ชายสองเป็นพวกสร้างปัญหา

โรงพยาบาลเอกชนแห่งหนึ่งในหางซี——

จงเชิงที่ยืนอยู่บนทางเดิน เดินไปเดินมาอยู่ตลอดเวลา สีหน้าขุ่นมัว ถูกความเครียดครอบงำ

หลังจากประตูห้องผู้ป่วยถูกเปิดออก เขาก็รีบเข้าไปทันที ถามคุณหมอที่ออกมา “เป็นไงบ้างครับ?”

“ไม่ค่อยมีหวัง” คุณหมอมีน้ำเสียงเคร่งเครียด มองไปที่ ห้องผู้ป่วย ชายที่อยู่บนเตียงใบหน้าไร้สี หว่างคิ้วขมวดแน่น ดูเจ็บปวดอย่างมาก

จงเชิงจิตใจขุ่นมัว เอ่ยด้วยเสียงแหบพร่า ทนได้นาน เท่าไรครับ?”

“ขึ้นกับคุณชายหลินเอง” คุณหมอพูด “ถ้าเขาอยู่ที่โรง พยาบาล อารมณ์มั่นคงอย่างน้อยก็สามปี ถ้าทำงานหนัก เกินไปก็อยู่ได้แค่ปีเดียว”

คุณหมอถามอีก “คุณชายหลินเห็นข่าวอะไรกันแน่ในวัน นั้น? ตอนเย็นถึงได้อ้วกออกมาเป็นเลือดอาการโคม่า ถ้าเขา เป็นแบบนั้นทุกวัน แม้แต่ครึ่งเดือนก็ประคองไม่อยู่”

สีหน้าจงเชิงยิ่งขุ่นมัว

จะมีข่าวอะไรอีกล่ะ ก็เกี่ยวกับผู้หญิงคนนั้นนั่นแหละ!
“คุณหมอ ผมอยากให้คุณพยายามให้มากขึ้น” จงเชิงพูด อย่างระมัดระวัง “ผมรู้ว่าคุณหมอเก่งที่สุด”

คุณหมอถอนหายใจ “ผมเก่งก็จริง แต่รักษาโรคนี้ไม่ได้ ต้นไม้ชนิดนั้นที่ผมเคยบอกคุณ พวกคุณหาเจอไหม? มัน สามารถสร้างเซลล์ใหม่ได้ ถ้ามีมันก็จะช่วยคุณชายหลินได้

หลังจากนั้นนานสักพัก จงเชิงพูดขึ้น “ไม่มีครับ”

ที่จริงหาเจอนานแล้ว และมีแปลงใหญ่ด้วย แต่ตอนนั้น หลินเฉิงจี๋โกรธที่ถังซินช่วยมู่เฉินหย่วน ให้คนไปทำลาย ต้นไม้ทั้งหมดทันที และทำลายความหวังนั้นด้วย

เฮ้อ น่าเสียดาย” คุณหมอพูด “คิดๆ แล้ว ต้นไม้ที่ช่วยการ สร้างเซลล์ใหม่มันฝืนธรรมชาติ ไม่น่ามีอยู่บนโลกใบนี้”

หลังจากคุยกันสองสามประโยค คุณหมอก็ไปทำธุระ

จงเชิงเข้ามาในห้องผู้ป่วย

เขาไม่อยากเห็นลักษณะท่าทางแบบนี้ของหลินเฉิงจี๋ ราวกับว่าจะถูกมัจจุราชพรากเอาไปได้ทุกเมื่อ

“ยินยิน…….” ชายที่อยู่บนเตียงผู้ป่วยเจ็บปวดขนาดนั้น เพราะโรคร้าย แต่กลับพึมพำชื่อหนึ่งซ้ำๆ พึมพำอย่าง ระมัดระวังและอ่อนโยน เหมือนกลัวว่าจะแตกสลาย

ชั่วขณะหนึ่ง จงเชิงเต็มไปด้วยความโกรธ เหวี่ยงหมัดใส่กําแพงอย่างแรง

ถัง! ซิน!

ทั้งๆ ที่คณชายมีพรสวรรค์ขนาดนี้ มีอนาคตยาวไกล ทำไม

ถึงได้ไปชอบผู้หญิงคนนี้ได้?

ตอนนี้ ชายคนหนึ่งเข้ามาในห้องผู้ป่วย เขาสูง ดูดุร้ายและ มีอำนาจ แต่พูดกับจงเชิงอย่างระมัดระวัง “พี่จง ผมพาพวก ผมมาแล้ว”

“ดูแลคุณชายให้ดี ไม่ให้เขาใช้คอมพิวเตอร์และโทรศัพท์ อ่านข่าวใดๆ” จงเชิงกำชับ ห้ามให้หลินเฉิงจี้มีอารมณ์ปั่น ป่วนอีก

ลูกน้องถาม “ถ้าคุณชายอยากอ่านต้องทำยังไงครับ?”

“ใช้สมองคิดเอง คิดไม่ได้เหรอ?” จงเชิงมองเขาและ แสยะยิ้ม “หรือจะให้ฉันขุดสมองแกออกมาล้าง แล้วใส่ลง ไปใหม่?”

“ม-ไม่เอาครับ” ลูกน้องลําคอเย็นเฉียบ “ผมรู้ว่าควรทำยัง ไง”

จงเชิงพาลูกน้องออกไปนอกห้องผู้ป่วย เขาสั่งด้วยเสียง ทุ้มต่ำ “ฉันต้องออกนอกประเทศ นายไปแจ้ง Violet ให้เธอ ดูคุณหญิงถังดีๆ เรื่องนี้ห้ามบอกคุณชาย”
“พี่จง หรือให้ผมพาพวกผมสองสามคนไปคอยดูคุณหญิง ถัง” ลูกน้องพูดด้วยใบหน้าขมขื่น “ติดต่อประธาน Violet ไม่ ได้ ไม่รู้ว่าเธอกำลังทำอะไรอยู่”

จงเชิงถาม “ต้องให้ฉันสอนแกไหม?”

“ติดต่อครับ! ติดต่อเดี๋ยวนี้เลยครับ! โทรศัพท์ เลื่อนโทรศัพท์โทรออก ” ลูกน้องควานหา

เป็นลูกจ้างโคตรเศร้าใจเลย!

คืนนั้นถังซินพักที่บ้านคุณแม่ถัง เป็นไข้ตอนเที่ยงคืน ร้อน จนน่าตกใจ กวนชิงเฟิงพาเธอไปส่งโรงพยาบาล ฉีดยาไข้ก็ ยังไม่ลดลงทันที

ไข้นี้เป็นถึงสามวันเต็ม

พวกคุณหมอที่โรงพยาบาลผู้มีประสบการณ์ก็ตกใจกัน หมด ผู้เชี่ยวชาญจำนวนหนึ่งรีบมาตรวจนั่นตรวจนี่ให้ถังซิน เธอฉีดยาทุกชั่วโมง แขนเธอมีแต่รูเข็มเต็มไปหมด

จากนั้นเย่นจึงเหนียนก็รีบมาฉีดยาให้กับถังซินอีกเข็ม

“ลูกสาวฉันไม่เป็นอะไรใช่ไหม? ” คุณแม่ถังที่อยู่ข้างๆ ร้อนรนใจมาก แทบจะร้องไห้ออกมา “ทำไมเป็นไข้อยู่ตลอด เวลาเลยล่ะ?”
หลังจากเย่นจิ้งเหนียนตรวจถังซินเสร็จ ถึงยิ้มตอบคำพูด ของคุณแม่ถัง “ไม่เป็นอะไรแล้วครับ พรุ่งนี้ก็ตื่น”

หลังจากกวนชิงเฟินได้ยินเสร็จ ก็ทำหน้าขุ่นมัวไล่เขาออก

ไป

“ชิงเฟิงลูกจะทำอะไร” คุณแม่ถังเข้าไปห้าม เอ่ยโน้มน้าว ด้วยคำพูดน่าฟัง “คุณหมอท่านนี้ช่วยพี่สาวของลูก ลูกต้อง พูดขอบคุณเขาสิ

“เขาเป็นหมอประเภทไหนกัน!” กวนชิงเฟิงไม่สนใจ มอง เย่นจิ้งเหนียนแล้วแสยะยิ้ม “ทำไมพี่สาวผมเป็นแบบนี้คุณก็ รู้อยู่แก่ใจ!”

เย่นจิ่งเหนียนยอมรับ “เพราะพี่ชายสองของผมทำไม่ถูก

จริงๆ”

และไม่คิดว่าถังซินจะได้รับการแรงกระตุ้นมากขนาดนี้ ถ้า เขาไม่ได้มาอีกครั้ง สมองถังซินอาจจะเป็นไข้จนทึ่มไปแล้ว ก็ได้

พูดไปพูดมา ก็ยังเป็นความผิดของมู่เฉินหยวน

“แค่ไม่ถูกเหรอ? ” กวนชิงเฟิงพูดเสียงลอดไรฟันออกมา “พี่สาวผมไม่เคยติดหนี้เขา แต่ต้องถูกเขาโดนปั่นหัวเป็นตัว ตลก!”

“ไปบอกประธานมู่ด้วยนะ ต่อไปอย่าให้เขาปรากฏตัวต่อหน้าพี่สาวผมอีก ไม่งั้นผมจะไม่เกรงใจแน่! ถ้าผมคิดจะ ลงมือ คนข้างเบาเยอะแค่ไหนก็ปกป้องเขาไม่ได้!”

เย่นจึงเหนียนถอนหายใจ

กวนชิงเฟิงก็ควรโกรธเคืองแหละ เขาจะคัดค้านอะไรได้? เย่นจิ้งเหนียนเอากล่องยาออกไป เจอจู่ซือซือที่เพิ่งมา ที่ทางเดิน

“ซือซือ? มาทําอะไรที่นี่?”

“พี่สาม” จู่ซือซือทักทาย ท่าทางเธอดูไม่ค่อยดีนัก “พี่ถัง ซินไม่เป็นอะไรใช่ไหม?”

“ไม่เป็นไรแล้ว พี่ฉีดยาให้เธอเข็มหนึ่งแล้ว

“งั้นก็ดี” จู่ซือซือผ่อนคลายลงหลังจากเครียดหนัก “ฉันรู้ เรื่องมาจากพี่สี่แล้ว พี่เฉินทำเกินไปจริงๆ เขาอยากให้พี่ถัง ชินช่วยเขา ทําไมไม่บอกเธอตรงๆ?”

เย่นจิ่งเหนียนพูดความเห็นของตัวเองออกไป “เขาคิดว่า ถังซินฉลาด แค่ให้เธอทำเรื่องนั้นแล้วขอบคุณเธอ คงอยาก บังคับให้เธอเติบโตเป็นผู้ใหญ่”

“แล้วทำไมพี่เฉินไม่เคยบังคับฉันเลย?

“เธอต้องลองคิดดูว่าทำไมพี่สองถึงเอาอกเอาใจแค่เธอเหมือนหญิงสาวตัวน้อย” เย่นจิ้งเหนียนยิ้มเล็กน้อย เพราะ เธอไม่ได้ดึงดูดเขาไง เขาไม่ได้สนใจเธอ”

จ่ซือซือฟังแล้วไม่พอใจ เธอกระตุกริมฝีปากแดง “ทั้งๆ ที่ ฉันหาเงินเก่งมาก

“เรื่องในครั้งนี้ พูดได้แค่ว่าสมน้ำหน้าพี่สอง” คำพูดของ เย่นจิ้งเหนียนแฝงไปด้วยความพอใจในความทุกข์ของคน อื่น “น้องชายของคุณหญิงถังจัดการด้วยไม่ง่ายเลย เขา เสียใจมาก”

“ฉันเกลียดพี่ชายสองจะตายอยู่แล้ว” จู่ซือซือคิดขึ้นมาก็ น้อยใจ “ตัวเองทำผิด ยังทำให้คนอื่นเหนื่อยไปด้วย ทำให้ ฉันเสียแม้กระทั่งแฟน”

เย่นจิ้งเหนียนตกตะลึง “เธอมีแฟนตอนไหน?”

“ก็น้องชายของพี่ถังซินไงเล่า!”

“เด็กหนุ่มนั่นไม่เลวจริงๆ แต่อารมณ์ร้อนไปนิด” เย่นจึงเห นียนมีปฏิกิริยาไม่ต่างจากมู่เฉินหย่วนเท่าไร ล้วนพอใจกับ กวนชิงเฟิงมาก “ไหนว่ามาสิ พวกเธอเลิกกันทำไม?”

จ่ซือซือเล่าเรื่องวันนั้นให้เย่นจิ้งเหนียนฟังอีกรอบ

จากนั้นเธอก็พูดสะอื้น “จากนั้นชิงเฟิงก็ไม่สนใจฉัน แถม ยังบล็อกฉันด้วย ฉันได้ยินจากพี่สี่ว่าพี่ถังซินเป็นไข้ ก็เลย รีบมาที่โรงพยาบาล อยากมาเจอเขา
เย่นจิ้งเหนียนสายศีรษะทันที

เฮ้อ พี่ชายสองทำได้ดีจริงๆ ทำให้น้องสาวเสียแฟนไป

เลย

บาปแท้

“แฟนเก่าเธอกำลังโกรธอยู่ตอนนี้ เธอไปเขาก็ไม่สนใจ เธอหรอก” เย่นจิ่งเหนียนจับไหล่เธอ พาเธอออกไปข้าง นอกทันที “ให้เขาดูแลคุณหญิงถังก็พอแล้ว เรากลับกัน เถอะ”

จ่ซือซือน้อยใจจะตายอยู่แล้ว ร้องไห้จนร่างกระเพื่อมขึ้น

ลง

“ไม่มีเขาฉันจะนอนหลับได้ยังไง? ฉันต้องนอนไม่หลับ แน่ๆ” เธอร้องไห้ไปด้วยด่าไปด้วย “ต้องโทษพี่สอง เขามัน ไม่มีเหตุผล จะมีผู้หญิงคนไหนมาชอบเขา!”

เย่นจึงเหนียนหัวเราะจนตัวโยน แกล้งพูดเย้าแหย่ “เมื่อ ก่อนเธอก็ตัวติดพี่ชายสอง แถมยังกลัวว่าจะมีใครแย่งเขาไป ด้วยนะ”

“พี่สาม!”

“ไม่ล้อแล้ว เรากำลังพูดเรื่องสำคัญอยู่” เย่นจึงเหนียน หยุดหัวเราะ แอบถามเธอ “อยากแก้แค้นพี่สองไหม? และ อาจจะได้คืนดีกับแฟนเก่าด้วยนะ!”
จู่ซือซือถามทันที “แก้แค้นยังไง?”

เย่นจิ่งเหนียนพูดข้างหูเธออีกครั้ง เลิกคิ้วถาม “ว่าไง ทำได้ไหม?”

“ฉันไม่ชอบคุณหญิงซ่งอะไรนั่น…… จู่ซือซือพึมพำ สุดท้ายก็โบกมือ “แต่ช่างเถอะ ถ้าแก้แค้นพี่สองได้ อะไรฉัน ก็ทนได้ทั้งนั้น!”

---

เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ