บทที่ 198 ถ้าฉันไม่ได้ดีก็ ไม่ให้เธอได้ดีเหมือนกัน

“ถังซิน ลูกชายฉันติดหนี้อะไรเธอ!”

เธอบีบคอถังซินอย่างแรง เล็บจิกลงไปบนเนื้ออย่างโกรธ แค้น “เธอมีวิธีการนั้น เข้าหามู่เฉินหย่วน ทำไมยังมาทำร้าย ลูกชายฉันอีก?

ถังซินแทบหายใจไม่ออกแล้ว ลำคอถูกเล็บหลิวฟางจิกจน เลือดออก แต่ก็ไม่ได้ต่อต้าน

ผู้ช่วยจากที่เข้ามาเห็นหลิวฟางบ้าคลั่งขนาดนี้ ก็พุ่งเข้ามา ดึงเธอออกทันที พาถังซินมาหลบด้านหลัง “คุณนายหว ใจเย็นหน่อย คุณหญิงถังไม่มีความผิดนะครับ”

“ลูกชายฉันตายแล้ว นอนอยู่ที่นี่!” หลิวฟางชี้ไปที่มู่หยาง ซิวที่นอนอยู่บนเตียง “ผู้หญิงคนนี้ทำให้ลูกชายฉันตาย ฉัน อยากให้เธอชดใช้ชีวิตลูกชายฉัน!”

พุ่งเข้ามาอย่างบ้าคลั่งอีกครั้ง อยากจะฉีกร่างถังซินเป็น ชิ้นๆ

ผู้ช่วยจางไม่ให้โอกาสหลิวฟาง เรียกคนเข้ามาสองสาม คน พวกเขาพาหลิวฟางออกไปด้านนอก ผู้ช่วยจางพูดกับ ถังซิน “คุณหญิงถัง เรื่องนี้ผมจะตรวจสอบให้ชัดเจน ผมจะ ส่งคุณกลับไปก่อน

ถังซินถามเขา “แผนการของมู่เฉินหย่วนคุณรู้นานแล้วเลยไปนิวยอร์กใช่ไหม?”

“.……..ครับ”

“คุณชายอวี้พวกเขากลับมาจากนิวยอร์ก นั่นเพราะรู้

แผนการนี้เหรอ?”

“ครับ”

“ฮ่าๆ ที่แท้มีคนรู้มากขนาดนั้น ฉันไม่รู้อยู่คนเดียว” ถังซิ นหัวเราะเยาะตัวเอง หัวเราะตัวเองที่เดาออกนานแล้ว แต่ กลับหลอกตัวเอง “ฉันโง่เกินไปจริงๆ!”

ผู้ช่วยจางพูดอย่างอดไม่ได้ “คุณหญิงถัง ที่จริงประธานมู่

เขา——”

“พาฉันไปหา เฉินหย่วน!” ถังซินพูดแทรกเขา มอง หยางซิวที่ร่างเย็นเฉียบหนึ่งครั้งก่อนหันร่างเดินออกไป

ผู้ช่วยจางถอนหายใจเดินตามไป

มู่เฉินหย่วนยังอยู่ที่บริษัทมู่ซื่อ ผู้ช่วยจางพาถังซินไปที่ บริษัทมู่ชื่อทันที พอสื่อพวกนั้นเห็นถังซินก็เข้ามาล้อมรอบที ละคนหมายจะสัมภาษณ์

ถังซินผลักพวกเขาออกไปอย่างแรง แล้วเข้าไปห้อง สัมภาษณ์ทันที
ในห้องสัมภาษณ์มีคนนั่งอยู่เต็มไปหมด มู่เจิงย่าและมู่เฉิน หย่วนกำลังสัมภาษณ์อยู่ จู่ๆ ประตูเปิดออก ถังซินที่เปียก โชกไปทั้งร่างยืนอยู่หน้าประตู สีหน้าท่าทางขุ่นมัว

สายตาถังซินมองไปที่มู่เฉินหย่วน เอ่ยเสียงแหบพร่า

“ประธานมู่ ขอคุยด้วยหน่อย”

มู่เจิ้งย่ามีแววตาไม่พอใจ เธอพูดอย่างเกรี้ยวกราด “คุณ หญิงถัง คุณไม่เห็นสถานการณ์ในตอนนี้เหรอ เข้ามา โผงผางแบบนี้ ทำลายภาพลักษณ์ของบริษัทมู่ซื่อ?”

“แล้วคุณจะทำไม?” ถังซินแสยะยิ้ม แล้วออกไปก่อน

ห้องสัมภาษณ์เกิดเสียงดังเอะอะ

โอ้พระเจ้า ตัวแทนประธานคนก่อนของบริษัทมู่ชื่อโอ้อวด เกินไปไหม พูดกับคุณหญิงมู่สี่แบบนี้จริงๆ เหรอ?

มู่เจิ้งย่าสีหน้าไม่พอใจเช่นกัน

รู้นานแล้วว่าถังซินนิสัยแบบนี้ เธอจะให้คนมา “สั่งสอน” !

“น้า ผมพูดทุกอย่างที่ควรพูดหมดแล้ว ผมไปดูเธอนะ” มู่ เฉินหย่วนพูด ไม่นานก็ออกไป

ถังซินรออยู่ห้องทำงานประธานแล้ว

เธอเห็นมู่เฉินหย่วนเข็นรถเข็นเข้ามา ก็แค่รู้สึกเยาะเย้ยเดินเข้าไป สองมือประคองบนรถเข็น ดวงตาสีน้ำตาลจ้อง มองเขา “เริ่มตั้งแต่เมื่อไร?

“หลังจากกลับมาจากตุรกี” มู่เฉินหยวนพูดอย่างสงบนิ่ง “ถังซิน ผมไม่ได้เห็นคุณเป็นหมาก คุณฉลาด ผมแค่คิดว่า คุณมีความรับผิดชอบ คุณจัดการได้อย่างงดงามมาก

“ไม่เห็นฉันเป็นหมาก แต่กลับปิดบังฉันคนเดียว? ประธาน มู่คำพูดของคุณมันสวยงามจริง” ถังซินพูดเย้ยหยัน เธอ ออกแรงบีบที่วางมือรถเข็น ควบคุมความโกรธที่เพิ่มขึ้นใน ใจไม่ไหว

“ทั้งๆ ที่ทุกอย่างมันเลี่ยงได้ ทำไมคุณโหดเหี้ยมแบบนี้! ตอนที่คุณรู้ว่ามู่หยางซิวตายในอ้อมกอดฉัน ฉันรู้สึกอะไร? ฉันติดหนี้เขาตลอดชีวิต!

เธอหย่ากับมู่หยางซิว ประเด็นนั้นถือว่าเป็นเรื่องในอดีต

แต่ชายคนนั้นทำไมโง่ขนาดนั้น ต้องการปกป้องเธอ เสีย ชีวิตไปเปล่าประโยชน์!

ไม่คุ้มค่า!

ไม่คุ้มค่าสักนิด!

ถังซิ่นควบคุมความสั่นเทิ้มไม่ไหว น้ำตาไหลลงมาบนแขน เขา ร้อนระอุ “มู่เฉินหย่วน ถ้าคุณพูดกับฉัน ฉันต้องช่วยคุณ อยู่แล้ว”
“ผมคิดไม่ถึงว่ามู่เจิงย่าจะกล้าทำอะไรคุณ” เห็นถังซิน ตอบสนองรุนแรงแบบนี้ มู่เฉินหย่วนรู้ ถ้าไม่อธิบายให้ ชัดเจน เขาจะสูญเสียอะไรบางอย่างไป

ยิ่งคิดไม่ถึงว่ามู่หยางซิวจะบังกระสุนให้ถังซินจริงๆ

ถังซินร้องไห้พลางยิ้ม เอ่ยด้วยน้ำเสียงแหบพร่า “คุณ โหดกับมู่จิ่นเซวียนเกินไปแล้ว เพื่อแก้แค้น เขาสามารถให้

หุ้นบริษัทมู่ซื่อกับหลินเฉิงจี้ได้ มีอะไรที่ทำไม่ได้อีก?”

วันนี้ที่เธอมา ไม่ได้มาทะเลาะกับมู่เฉินหย่วน และไม่จำเป็นต้องทะเลาะ

ถังซินใช้นิ้วเช็ดน้ำตา หลังจากหายใจเข้าลึกๆ ก็เอ่ยถาม อย่างใจเย็น “ครั้งนั้นที่อยู่โรงแรมตุรกี คุณให้สัญญาฉันสาม ข้อ ประธานมู่ คุณรักษาสัญญาไหม? ”

มู่เฉินหย่วนใบหน้าเคร่งเครียด นานสักพักก่อนเขาพยัก หน้า “รักษาสัญญาตลอดไป”

“ดี” ถังซินพูด “ข้อแรก ฉันต้องการให้คุณพูด “ขอโทษ” กับฉันตอนนี้”

ดวงตาสีน้ำตาลของหญิงสาวเต็มไปด้วยความเย็นชา ไม่ เหมือนล้อเล่นสักนิด

มู่เฉินหย่วนพูด “ขอโทษ”
“ข้อสอง” ถังซินจ้องเขา พูดทีละคำทีละประโยค “ไม่ว่า หยางซิวจะเป็นครอบครัวของภรรยาจริงไหม ฉันอยากให้ ชื่อของเขาอยู่ในประวัติครอบครัวตระกูลมู่ ให้ครอบครัวมู่ ยอมรับให้ฝังศพเขาที่สุสานของตระกูลมู่ วันที่ฝังศพ คนใน ตระกูลมู่ทุกคนต้องไปแสดงความเสียใจ”

“ได้”

“ข้อที่สาม ตระกูลมู่ต้องให้การสนับสนุนคุณแม่ของมู่ หยางซิวโดยไม่มีเงื่อนไขจนกว่าเธอจะจากโลกนี้ไป

“ได้”

เงื่อนไขสามข้อที่ถังซินพูด มู่เฉินหย่วนรับปากทั้งหมด

“ประธานมู่ตรงไปตรงมาดี ขอบคุณค่ะ” ถังซินให้ผู้ช่วย จากไปช่วยตนเตรียมจดหมายลาออก

มู่เฉินหย่วนพูด “ไปเตรียมการ”

ไม่นานจดหมายลาออกก็ส่งมา ด้านบนมีลายเซ็นของมู่ เจิ้งย่า

การย้ายเจ้าของบริษัทมู่ซื่อ ถังซินถือว่าเป็นลูกน้องเก่า ของมู่เฉินหย่วน มู่เจิ้งย่ากังวลเกี่ยวกับการลาออกของถังซิ นมาก เธอเซ็นอย่างรวดเร็ว

ถังซินรีบเซ็นชื่อตัวเอง ยิ้มให้กับมู่เฉินหย่วน “ตั้งแต่วันนี้เป็นต้นไป ฉันและบริษัท ซือ ฉันกับประธาน ไม่มีอะไรต้อง ติดต่อกันอีก ฉันขอให้ประธานมูได้สิ่งที่ต้องการ

ขณะที่เธอเดินไปถึงทางเข้าประตู กลับคิดอะไรขึ้นมาได้ ก้มศีรษะลงมองเพชรบนคอ

ระยิบเป็นประกายเหมือนเดิม

ถังซินออกแรงดึง เอาเพชรให้ผู้ช่วยจางข้างๆ ริมฝีปากซีด เม้ม “จนถึงวันนี้ ฉันเพิ่งรู้ความหมายของมัน ฉันคิดเข้าข้าง ตัวเองอยู่ฝ่ายเดียว”

“เกิดใหม่” คำนี้ ไม่ได้หมายถึงเธอ

มองถังซินที่ก้าวเท้ายาวออกไป ท่าทางชื้นเปียก แผ่นหลัง ที่ผิดหวังนั้น หัวใจของมู่เฉินหย่วนเจ็บกระตุก เขารู้สึกไม่ สบายใจและเสียดาย

ใช้ชีวิตอยู่ตำแหน่งนี้ เขาไม่ควรมีจุดอ่อนใดๆ ดูเหมือนเขา จะมีแล้ว

“ประธานมู่ โทรศัพท์ครับ” ผู้ช่วยจางยื่นโทรศัพท์ให้มู่เฉิน หย่วน “เป็นเบอร์แปลกครับ

มู่เฉินหยวนหยิบมารับสาย

“ประธานมู่คงสนุกสินะ เอาหุ้นบริษัทมู่ชื่อให้กับศัตรู” หลิน เฉิงจี้ในโทรศัพท์หัวเราะขึ้นมา “ข่าววันนี้ผมดูแล้วไม่พอใจเลย!”

“นายติดต่อกับมู่หยางซิวได้ยังไง” มู่เฉินหย่วนเอ่ยถาม อย่างใจเย็น

หลินเฉิงจี้กระแอมไออย่างรุนแรงหลายที จากนั้นก็พูด อย่างอ่อนโยน “ประธานมู่ โกหกก็คือโกหก สักวันหนึ่งก็ต้อง ถูกเปิดเผย อยากได้ความเห็นใจจากผู้หญิงคนหนึ่งมันง่าย ได้รับความเกลียดจากเธอก็ง่ายเช่นกัน”

“ฉันไม่ได้คิดจะใช้มู่หยางซิว เขาเห็นข่าวและติดต่อฉันมา เอง ตระกูลมู่พวกคุณมีปัญหาภายในกันชัดเจนขนาดนี้ แถม ลากถังซินเข้าไปด้วย เพิ่มอีกคนคงไม่เสียหายหรอก!”

มู่เฉินหย่วนหัวเราะเยาะ “ฉันขาดทุน นายไม่ขาดทุนเห รอ? เฮอะ แผนการนี้ของคุณเป็นการให้โอกาสกับมู่หยางซิว ถังซินจะรู้สึกผิดตลอดชีวิต”

“แล้วยังไง? ยังไงมันก็ตายแล้ว” หลินเฉิงจี้หัวเราะเบาๆ อย่างไม่สนใจ “ฉันโกหกแล้วไม่ได้รับการให้อภัย ฉันก็ไม่ อยากให้นายได้ดีเหมือนกัน”