บทที่ 196 บริษัทมู่ซื่อเปลี่ยนเจ้าของ

มู่เฉินหย่วนรู้ความหมายในคำพูดเธอ กระตุกริมฝีปากบาง

เขามองวิวในสวนดอกไม้ ถามมู่เจิ้งย่าอย่างเหม่อลอย “น้า ครับ น้าว่าบ้านหลังนี้ดีไหม?”

“บ้านเก่าแก่สร้างมากว่าร้อยปี ต้องดีอยู่แล้ว” มู่เจิ้งย่ามี ความไม่พอใจแวบมาในดวงตา

บ้านหลังนี้ คนในตระกูลมู่ไม่มีสิทธิ์ ตาเฒ่าม่ให้มู่เฉิน หย่วนแล้ว

“ถ้าน้าชอบ งั้นหลานจะให้น้า” มู่เฉินหย่วนรินชาให้เธออีก ครั้ง พูดด้วยน้ำเสียงเคารพ “และหุ้นบริษัทมู่ชื่ออีกเจ็ดสิบ เปอร์เซ็นต์ ให้น้าทั้งหมด”

พี่ชายสองเอาหุ้นในมือให้กับลูกบุญธรรมคนนี้?

มู่เจิ้งย่าแววตาขุ่นมัว จากนั้นก็ยิ้มพูดอย่างอ่อนโยน “ไม่มี เหตุผลเลย นี่นายทำอะไร? บ้านและหุ้นบริษัทมู่ซื่อพี่ชาย สองของน้าให้เธอ น้าไม่ต้องการ”

“ผมอยากให้น้าปล่อยถังซินไป”

มู่เจิ้งย่าพูด “คุณหญิงถังทำพลาดเอง เกี่ยวอะไรกับน้า ล่ะ?”
“เรื่องราวมันเป็นยังไง น้ารู้ ผมรู้ ให้อธิบายชัดเจนคงไม่ดีมั้ งครับ” มู่เฉินหย่วนไม่พูดอ้อมค้อม “แค่น้าปล่อยเธอไป ทำ ข้อตกลงมาได้เลย”

ได้ยินเช่นนั้น มู่เจิ้งย่าหันศีรษะไปมองเขา “เฉินหย่วน น้ารู้ นิสัยนายดี ไม่ใช่คนที่ปั่นได้ง่ายแบบนั้น แค่ผู้หญิงคนเดียว นายชอบอะไรเธอ?”

“คนที่ปั่นไม่ได้ เมื่อเจอผู้หญิงที่ชอบก็ไม่มีสติปัญญา หรอกครับ” มู่เฉินหย่วนถอนหายใจเบาๆ “และเธอก็เสียลูก ไป ผมอยากชดเชยให้เธอสักหน่อย”

ผู้ช่วยจางเข้ามา ส่งเอกสารฉบับหนึ่งให้

มู่เฉินหย่วนยื่นเอกสารไปตรงหน้ามู่เจิ้งย่า พูดเสียงทุ้มต่ำ “น้า หวังว่าน้าจะคิดถึงความรักน้าหลานสิบกว่าปีนี้ ให้หน้า หลานด้วยนะครับ”

“นอกจากบ้านหลังนี้กับหุ้นบริษัทมู่ซื่อ แล้วก็ยังมีเงินสด อีกพันล้าน น้าวางใจได้ แค่น้าตกลง ผมจะประกาศถอนตัว จากบริษัทมู่ชื่อทันที ไม่ว่าจะยังไงก็ตาม

มู่เจิ้งย่าพลิกเอกสารดูเต็มสองตา

สิ่งที่มู่เฉินหย่วนจะให้ เขียนไว้อย่างชัดเจนในสัญญา แถม ยังมีเพิ่มอีกนิดหน่อย เธอพอใจมาก

“นายต้องถอนตัว น้าก็จะให้” มู่เจิ้งย่าปิดเอกสาร ใบหน้าเต็มไปด้วยรอยยิ้ม “เพียงแต่เมื่อก่อนนายลงมือกับจิ่นเซวี ยนโหดขนาดนั้น อาสามของนายคงไม่เห็นด้วย

“ได้ไงล่ะ น้าแค่อยากให้นายระวังเท่านั้นเอง” มู่เจิ้งย่าลุก ขึ้นจากเก้าอี้ “เอาล่ะ วันนี้น้าดื่มชามีความสุขมาก เรื่องของ คุณหญิงถัง น้าจะคิดวิธี

“ได้ไงล่ะ น้าแค่อยากให้นายระวังเท่านั้นเอง” มู่เจิ้งย่าลุก ขึ้นจากเก้าอี้ “เอาล่ะ วันนี้น้าดื่มชามีความสุขมาก เรื่องของ คุณหญิงถัง น้าจะคิดวิธี

มู่เฉินหย่วนพยักหน้าพูด “งั้นรบกวนน้าด้วย

ผู้ช่วยจางไปส่งมู่เจิ้งย่าออกไป ไม่กี่นาทีก็กลับมา เขาดู กังวลมากกว่ามู่เฉินหย่วนอีก

ผู้ช่วยจางพูด “ประธานมู่ ทำแบบนี้ไม่เสี่ยงไปเหรอครับ?”

“ไม่เข้าถ้ำเสือจะได้เสือมาได้ยังไง” มู่เฉินหย่วนจิบชา ชา เป็นชาชั้นดี แต่ไม่อร่อยเท่าที่ถังซินต้ม จิบไปอีกหนึ่งก็วาง

“ถึงจะพูดแบบนี้.……………. ผู้ช่วยจางพึมพำ แล้วถามอีก “แล้ว ทางด้านคุณหญิงถังล่ะครับ?”

มู่เฉินหย่วนให้เขาไม่ต้องกังวล มุมปากแสยะยิ้มโหดเหี้ยม “ไม่มีใครกล้าลงมือกับถังซิน ฉันพูดกับเธอแบบนั้น แค่ อยากให้เธอตายใจ”
คนที่กล้าลงมือเขา และยังอยากกลืนกินบริษัทมู่ซืออีก?

เฮ้อ เขาอยากดูว่ามู่เจิ้งย่ามีความสามารถนั้นไหม แตะต้อง ของของเขา!

นอกจากวันแรกถูกตำรวจใช้วิธีการบังคับแล้ว หลังจากนั้น หลายวัน ตำรวจก็ปฏิบัติกับถังซินอย่างสุภาพเป็นมิตร แถม ยังเตรียมห้องเล็กๆ เธออยู่ลำพังด้วย

และไม่ได้ทรมานให้สารภาพแล้ว

ถึงถังซินจะพูดสิ่งที่ตัวเองรู้ทั้งหมดแล้ว เธอยังอยากโทร หาคนในครอบครัวด้วย ตำรวจกลับใช้เหตุผลที่เธอเป็นผู้ ต้องหา ไม่ปล่อยเธอออกไป และไม่ให้เธอโทรศัพท์ด้วย

หลังจากอยู่ที่สถานีตำรวจเจ็ดวัน ถังซินก็ถูกปล่อยตัวออก มาในที่สุด

หาคนฆ่าเฉียวมั่นหลัวได้แล้ว คือคนขับรถคันเล็กสีขาวที่ ชนพวกเขา ได้ยินมาว่าเขาถูกภรรยาคนหนึ่งของประธาน เฒ่าจ้างมาฆ่าเฉียวมั่นหลัวโดยเฉพาะ เป็นโรคจิตขั้นรุนแรง อยู่แล้ว หลังจากฆ่าคนก็ยังชนถนนไปทั่วอย่างบ้าคลั่ง สุดท้ายก็เอาอาวุธที่ก่อเหตุหนีไป

ถังซินไม่อยากจะเชื่อ
ทั้งๆ ที่เฉียวมั่นหลัวอยากฆ่าเธอ แต่เฉียวมั่นหลัวกลับตาย เสียเอง เธอถูกใส่ร้ายป้ายสี เจ็ดวันต่อมา สถานีตำรวจก็จับ คนร้ายมาทันที แล้วปล่อยเธอไป มันแปลว่าอะไร?

ใครกันแน่ ทำไมต้องใส่ร้ายเธอ?

ถังซินกลัวคุณแม่ถังและกวนชิงเฟิงเป็นห่วงตน เปิด เครื่องโทรศัพท์ ข้อความและเบอร์ที่ไม่ได้รับสายจำนวน มากเด้งขึ้นมา ยังไม่ทันกดโทร ก็มีโทรศัพท์โทรเข้ามา

เธอรับสาย เอ่ยถาม “เลขากาว มีอะไร?

“ประธานถัง ฉันควรไปรับคุณที่ถูกปล่อยตัว แต่ฉันไปไม่ ได้จริงๆ ค่ะ” กาวเหม่ยซีพูดอย่างกังวล “เพราะเช้าวันนี้ ประธานมู่และคุณหญิงมู่สี่มาที่บริษัทมู่ซื่อ”

ถังซินขมวดคิ้วพูด “คุณหญิงมู่สี่ไปทำอะไรที่บริษัทมู่ซื่อ? ถึงฉันจะเจอกับปัญหาสาหัส เรื่องของบริษัทมู่ชื่อควรจะ จัดการโดยประธานมู่และรองประธานอื่นๆ เธอไม่ใช่คนขอ งบริษัทมู่ซื่อ”

“คุณชายมู่ให้หุ้นของบริษัทมู่ชื่อในมือแก่คุณหญิงมู่สี่แล้ว ค่ะ” กาวเหม่ยซีพูด “หุ้นในมือของประธานมู่ส่งต่อให้คุณ หญิงมู่สี่แล้วเช่นกันค่ะ ตอนนี้คนที่มีหุ้นมากที่สุดในบริษัทมู่ ชื่อคือคุณหญิงมู่สี่ค่ะ”

ว่าไงนะ?!
ถังซินตกตะลึง เธอไม่พูดอะไรกับกาวเหม่ยซีมาก รีบไป เรียกรถที่ถนน

เพราะวันนี้อากาศไม่ค่อยดี เหมือนจะฝนตกได้ทุกเมื่อ แท็กซี่จึงได้กำไรดีมาก เธอรอสิบนาทีก็เรียกไม่ได้สักคัน ทำได้เพียงวิ่งไปที่ป้ายรถประจำทาง

เธอได้หุ้นบริษัทมู่ซื่อกลับมาอย่างยากลำบาก ทำไมมู่เฉิน หย่วนต้องให้คุณหญิงมู่สี่ด้วย กำลังคิดอะไรอยู่กันแน่?

เห็นรถประจำทางเข้ามาจอดแล้ว ถังซินขึ้นรถประจำทาง ไปพร้อมกลุ่มคน

ไม่นาน ท้องฟ้าก็เกิดเสียงฟ้าร้อง ฝนห่าใหญ่เทลงมา ทันที ทำให้หน้าต่างรถปกคลุมไปด้วยไอน้ำฝน ความเร็ว ของรถประจำทางช้าลงเพราะฝนตก

ถังซินร้อนรนใจพลางเปิดโทรศัพท์ดูไม่หยุด

เรื่องบริษัทเปลี่ยนเจ้าของ โดยเฉพาะบริษัทมู่ชื่อที่อยู่ใน ช่วงวิกฤตนี้ ดึงดูดความสนใจของสื่อไม่น้อย วิดีโอบนเว็บ ต่างๆ ก็โพสต์ออกไปแล้ว มีสื่อมากมายอยู่หน้าประตูบริษัท ม่ซื่อ

พวกเขารู้ รอประชุมเสร็จ บริษัทมู่ซื่อต้องแถลงข่าว พวก เขาก็สามารถเข้าไปได้

ฝนตกรถก็ติด รถประจำทางจอดแล้ว

“โชเฟอร์คะ ขอลงป้ายนี้ค่ะ” ถังซินเห็นว่าอีกสองป้ายก็ถึง บริษัทมู่ชื่อแล้ว เลยตะโกนไปหาคนขับรถ รอประตูรถเปิดก็ พุ่งออกไปทันที วิ่งท่ามกลางฝนอย่างบ้าคลั่ง

เธอต้องถามให้ชัดเจน

ถามมู่เฉินหย่วนว่าทำไมต้องให้บริษัทมู่ชื่อแก่จู่เจิ้งย่า

ขณะที่กำลังจะถึงตึกใหญ่บริษัทมู่ชื่อ ถังซินก็เปียกโชกไป หมด ข้างๆ ถนนใหญ่ เธอเห็นภาพฉายบนทีวีจอใหญ่ของตึ กบริษัทมู่ชื่อ

ประตูห้องประชุมถูกเปิดออก กลุ่มคนสวมชุดสูทเดินออก มาจากด้านใน

มู่เจิ้งย่าสวมชุดกระโปรงยาวสีม่วงเข้ม ดูชั้นสูงสง่างาม ใน จอรู้สึกได้ว่าเธอมีความสุขมาก ข้างกายเธอมีมู่เฉินหย่วนนั่ง รถเข็นอยู่ข้างๆ โครงหน้าเคร่งขรึมเย็นชา

สื่อที่คอยบริการเพื่อบริษัทมู่ซื่อเข้าไปทีละคน จ่อไมค์ไป ที่พวกเขา “คุณหญิงมู่สี่ ได้ข่าวว่าคุณคือผู้ถือหุ้นที่ใหญ่ ที่สุดในบริษัทมู่ซื่อ จริงไหมคะ?”

ม้เจิ้งย่ายิ้มพยักหน้า “ใช่ค่ะ หลานฉันมู่เฉินหย่วนแบกรับ มาเหนื่อยแล้ว ฉันอยากให้เขาได้พักผ่อนดีๆ ต่อไปฉันจะ เป็นคนดูแลบริษัทมู่ชื่อเอง”

“หุ้นบริษัทมู่ซื่อตก หลายโรงงานก็ปิดตัวลงแล้ว คุณคิดจะจัดการอย่างไร?”

“ฉันต้องจัดการให้ทุกคนพอใจแน่นอนค่ะ”