บทที่ 191 อย่าพูดว่าขอโทษ คุณไม่ผิด

หลังจากหญิงสาวโกรธจนเดินออกไปแล้ว หลินเฉิงจี๋ก็ หยิบแชมเปญแก้วหนึ่งให้ถังซินแล้วพูดว่า “คุณยังอารมณ์ ร้อนเกินไปอยู่นะ ถ้าทำธุรกิจอดทนไม่ได้ก็จะพ่ายแพ้ มู่เฉิน หย่วนไม่ได้สอนคณเหรอ?”

ถังซินถือแก้วแชมเปญไว้ พูดโอดครวญ “ฉันแค่ไม่พอใจ ท่าทางแบบนั้น”

“เมื่อกี้ฉันก็ดูเหมือนจะทำเกินไปจริงๆ” เธอนึกขึ้นมาได้ก็ รู้สึกเสียใจ เธอสำคัญไหม? กระทบกับธุรกิจของคุณไหม? ทำไมคุณไม่โน้มน้าวฉัน?”

สามคำถามโถมเข้าหาหลินเฉิงจี๋

หลินเฉิงจี้หัวเราเบาๆ เอ่ยอย่างไม่สนใจ “เธอคุยกับเราได้ นั่นเป็นเกียรติของเธอ มีผมอยู่ คุณอยากจะพูดอะไรก็ตามใจ คุณ ผมสนับสนุนคุณเอง”

ถังซินรู้สึกใบหน้าร้อนไปนิด รีบดื่มแชมเปญหนึ่งอีก แล้ว มองไปทางอื่น

คนรู้จักหลินเฉิงจี้เยอะมาก แต่ละคนเข้ามาทักทาย ถังซิ นยิ้มบางๆ อยู่ตลอดเวลา รู้สึกแก้มแข็งไปหมดแล้ว ได้นั่ง หายใจหอบไม่ง่ายเลย การประมูลเริ่มขึ้นแล้ว

สินค้าประมูลมีสามสิบกว่าชิ้น ทั้งหมดเป็นของคนชนชั้นสูง หรือไม่ก็ของที่ดาราบริจาค ไม่ว่าการประมูลจะสำเร็จ มากแค่ไหน เงินทั้งหมดก็จะใช้ไปกับการสร้างโรงเรียน ประถมแห่งความหวัง รถพยาบาลต่างๆ

บางคนเพื่อชื่อเสียงของตัวเองก็จะใช้เงินที่สูงมากในการ ประมูลของชิ้นหนึ่ง บรรยากาศในงานเร่าร้นอมาก

“ต่อไปของชิ้นนี้คือสร้อยเพชรทองที่บริจาคโดยคุณชาย หลิวเชอ”

พิธีกรเปิดกล่องออกมา มีสร้อยเพชรสีทองเส้นหนึ่ง เปล่ง ประกาย อยู่บนกำมะหยี่ชั้นดี

ในงานมีเสียงกรีดร้องของผู้หญิงไม่น้อย

ถังซินมองสร้อยคอเส้นนั้น ก็เข้าใจความรู้สึกของพวกเธอ

เพชรทองไม่ได้หายาก แต่เพชรทองของสร้อยเส้นนี้มีค่า ความบริสุทธิ์สูงมาก และเม็ดก็ใหญ่มาก ถ้าใส่ร่วมงานเลี้ยง ต่างๆ จะต้องมีบารมีอย่างมาก

หลินเฉิงจี๋เห็นเธอมองสร้อยคอก็เอ่ยถาม “ชอบไหม?”

“ฉันไม่ค่อยสนใจพวกเพชร” ถังซินพูด เธอรู้สึกว่ามันสวย ดี แต่ไม่ได้สนใจขนาดนั้น “และเพชรทองเม็ดใหญ่ขนาดนี้ ราคาประมูลเริ่มต้นต้องสูงมาก”

ตอนนี้ พิธีกรพูด “Passionate เส้นนี้ การประมูลเริ่มต้นสามสิบล้าน!”

“อึก!” ถังซินเกือบพ่นแชมเปญที่ดื่มเข้าไปออกมา เธอ หยิบกระดาษชำระมาเช็ดมุมปาก “ฉันคิดว่างานเลี้ยงการ กุศลนี้ไม่ต่างอะไรกับงานประมูลเท่าไร เป็นการทําเงิน ทั้งหมด

เพิ่งพูดจบ หลินเฉิงจี๋ก็ยกมือขึ้น น้ำเสียงมั่นคง มีพลังทิ่ม แทง “ห้าสิบล้าน!”

ถังซินมองเขาทันที “คณบ้าไปแล้ว?” “ห้าสิบล้านเอง” หลินเฉิงจี๋ยิ้มเล็กน้อย “ฉันบอกแล้ว ฉันไม่เอา!”

“ผมก็ไม่ได้บังคับให้คุณเอา ไม่เอาก็เอาไปทุบเล่น อย่าให้ ผมไม่สบายใจที่เห็นคนอื่นใส่

เสียงมั่นคงของชายคนหนึ่งดังผ่านมาจากด้านขวา “หก สิบล้าน”

เสียงคุ้นเคยทำให้ถังซินร่างแข็งทื่อ หลินเฉิงจี๋ขมวดคิ้ว เช่นกัน

หลังจากผ่านไปหลายวินาที ถังซินก็หันขวาไปมอง
สายตาเธอมองผ่านฝูงชนไปเห็นชายที่ถูกสปอตไลต์ส่อง โครงหน้าเคร่งขรึมเย็นชา ริมฝีปากบางแดงสด นั่งในรถเข็น นิ่งๆ เขามีผ้าห่มขนแกะผืนบางคลุมอยู่ ดูเย็นชาและใจร้าย มาก

เขามาได้อย่างไร?

ถังซินเห็นมีคนนั่งล้อมรอบมู่เฉินหยวนไม่น้อย ดูเหมือน จะมีคนวิพากษ์วิจารณ์เพราะการกระทําของเขา เธออยาก ลุกขึ้นไปโดยไม่รู้ตัว แต่เห็นเงาผอมบางนั่งข้างมู่เฉินหย่วน แนบชิดเขามาก ราวกับกำลังพูดอะไรอยู่

นั่นซ่งจิ้งเหอ

ถังซินลุกขึ้นแล้วนั่งกลับไป กดความไม่สบายใจไว้

หลินเฉิงจี้เพิกเฉยกับการกระทำเล็กน้อยของเธอ เขา ตะโกนราคาอีกครั้งด้วยเสียงทุ้มต่ำ “เจ็ดสิบล้าน”

มู่เฉินหย่วนพูดต่อ “แปดสิบล้าน”

“แบบนี้น่าเบื่อเกินไปแล้ว” เหลินเฉิงจี๋มองมู่เฉินหย่วน หนึ่งครั้ง ยิ้มเล็กน้อย “หนึ่งร้อยล้าน”

มือของพิธีกรสั่นเทิ้ม

เป็นแค่งานเลี้ยงการกุศล สร้อยเส้นเดียวราคาประมูลสูง ขนาดนี้!
“คุณชายหลินหนึ่งร้อยล้าน คุณชายมู่ยังประมูลอีกไหม ครับ?” พิธีกรมองไปที่มู่เฉินหย่วนแล้วเอ่ยถาม

มู่เฉินหย่วนพูด “ไม่”

“Passionate ประมูลได้ในราคาหนึ่งร้อยล้าน! ยินดีด้วย ครับคุณชายหลิน!”

เพราะเป็นงานเลี้ยงการกุศล ไม่ได้มีขั้นตอนซับซ้อน ขนาดนั้น ไม่นานสร้อยคอก็ส่งถึงมือหลินเฉิงจื่

“ผมช่วยคุณใส่” หลินเฉิงจี้ปลดสร้อยคอ

ถังซินสายศีรษะ “หลินเฉิงจี้ ฉันไม่ชอบจริงๆ คุณเก็บไว้ เถอะ”

“งั้นคุณอยากทุบมันไหม?”

ถังซินเห็นเขาไม่เหมือนพูดเล่น บางทีถ้าปฏิเสธอีกรอบ เขาจะให้คนถือค้อนมาจริงๆ ก็ได้

เธอสงสาร หมุนร่างไป

หลินเฉิงจี้ถอดสร้อยเพชรบนคอเธอออกเหมือนทิ้งขยะ ขณะที่ทิ้งไป เขายิ้มจากนั้นก็สวมสร้อยเพชรทองให้เธอ อย่างอ่อนโยน

เธอเป็นเจ้าของที่ดีที่สุด
สองชั่วโมงครึ่งต่อมา การประมูลสินค้าก็จบลง แสงไฟก็ กลายเป็นเก๋ไก๋มาก ภายในงานก็มีเสียงเพลง

ที่แท้ก็มาถึงส่วนของการเต้นอันสุดท้าย

หลินเฉิงจี้ดึงถังซินเข้ามาในโซนตรงกลาง มือแนบเอว เธอ มองเธออย่างกระหายใกล้ชิด มองอย่างไรก็ไม่เบื่อ ทั้ง สองเคลื่อนไหวร่างกายช้าๆ ตามเพลง

“คุณอย่ามองฉันแบบนี้” ถังซินทนสายตาร้อนแรงของเขา ไม่ไหว “ตั้งใจเต้นสิ

“คุณจะจำคืนนี้ได้ไหม?”

ถังขินไม่ได้พูด

หลินเฉิงจี้หัวเราะเบาๆ แล้วพูด “ผมจะจำมัน ผมจะจำเจ็ด วันนี้ ทุกนาทีที่เราอยู่ด้วยกัน จดจำสถานที่พวกนั้นที่เคยไป และอยากวาดพวกมันออกมาด้วย

“ยินยิน” เขาประคองหน้าผากเธอไว้ พูดด้วยน้ำเสียงน่า สงสาร “ให้อภัยผมได้ไหม?”

ถังซินคิดถึงเรื่องพวกนั้น ร่างกายก็อดแข็งทื่อไม่ได้

“ขอโทษ”

เขาทําร้ายเธอมากเกินไป เธอพยายามอยู่นานมาก ก็ไม่สามารถลืมมันได้

“อย่าพูดว่าขอโทษ คุณไม่ผิด” หลินเฉิงจี้พูด

เขาไม่รีบ ยังมีเวลา ยังมีเวลาอยู่แน่ๆ ตอนเขาถามอีกครั้ง เธอจะให้อภัยเขา

หลอดเลือดหัวใจตีบทำให้หลินเฉิงจี้หายใจไม่ออก

ถังซินรู้สึกได้ว่าแขนเขาสั่น รีบเอ่ยถาม “เป็นอะไร? ไม่ สบายเหรอ?”

หลินเฉิง สายศีรษะ “ผมคิดได้ว่ามีธระยังไม่ได้จัดการ

เขาดึงถังซินออกไป แกะดอกคามิเลียบนเสื้อผ้าออกมา แล้ววางไว้ในมือเธออย่างระมัดระวัง “ไปต้องไปก่อนนะ คุณ รออยู่ที่นี่ จะมีคนมารับคุณ

“เฮ้เฮ้! หลินเฉิงจี้!”

ถังซินมองเขาออกไปอย่างรวดเร็ว เดินโซเซตามเขาไป ตามลงมาชั้นล่างไม่ง่ายเลย เห็นหลินเฉิงจี๋โน้มตัวเข้าไปใน รถคันหนึ่ง รถก็ขับออกไปอย่างเร็ว

หัวใจเธอมีความรู้สึกแปลกๆ เอ่อล้นออกมา

ดูเหมือนหลังจากจากกันครั้งนี้ พวกเขาจะไม่มีโอกาสได้ เจอกันอีกแล้ว
ขณะที่ถังซินจะกลับเข้าไปในโรงแรม ก็เจอกับมู่เฉินหย่วน ออกมาพอดี ซ่งจิ้งเหอไม่ได้อยู่กับเขา

“ถังซิน ทําไมไม่บอกผม?” มู่เฉินหย่วนเลื่อนรถเข็นเข้ามา สีหน้าขุ่นมัว “คุณคิดว่าหลินเฉิงจี๋มีหุ้นพวกนั้นของบริษัทมู่ ชื่อแล้วจะโค่นล้มได้เหรอ?”

ที่แท้เขารู้แล้ว

ถังซินเม้มปาก แกล้งทำเป็นพูดสบายๆ ไม่มีอะไรน่ะ ฉันก็ เป็นเพื่อนเขา ออกมาผ่อนคลายอารมณ์เป็นเพื่อนเขา แถม ยังได้หันกลับไป ดีจะตาย”

“ผมไม่ต้องการให้คุณเอาหุ้นบริษัทมู่ชื่อมาด้วยวิธีนี้!” น้ำ เสียงของมู่เฉินหย่วนเคร่งเครียดมาก “ทางที่ดีคุณอย่าไป คุยกับเขา เกิดอะไรขึ้นมาแล้วไม่มีคนปกป้องคุณ”

ถูกเขาสั่งสอนแบบนี้ ถังซินก็โกรธเหมือนกัน “ฉันไม่คิด หาวิธี หรือให้รอบริษัทมู่ชื่อล้มละลายหรือไง? คุณคิดว่างาน ห่วยแตกแบบนี้ฉันอยากทำเหรอ? ฉันเบื่อตั้งนานแล้ว!”

เพราะเขากันการโจมตีเพื่อเธอด้วยชีวิตจนสูญเสียขาสอง ข้าง เธอรู้สึกผิดมาโดยตลอด อยากให้เขาและบริษัทมู่ซื่อมี ชีวิตที่ดีอยู่เสมอ

รู้นานแล้วว่าความรู้สึกผิดมันเหนื่อยขนาดนี้ เธอรู้สึกว่ามู่ เฉินหยวนไม่ต้องปกป้องเธอยังดีเสียกว่า!