บทที่ 184 ผมจะอยู่กับคุณเป็นอย่างดี

เธอเปิดที่อัดเสียง “หลินเฉิงจี๋ พูดคำพูดเมื่อครู่นี้อีกครั้ง”

“คุณเริ่มฉลาดแล้ว” หลินเฉิงจี้หัวเราะอย่างอดไม่ได้ เอ่ย คำพูดเมื่อครู่นี้อีกครั้ง

หลังจากบันทึกเสียง ถังซินก็ยื่นเอกสารให้หลินเฉิงจี๋ “ฉัน จะไม่ทำให้หุ้นพวกนั้นของคุณเสียเปล่า คุณเซ็นสัญญานี้”

หลินเฉิงจี้ไม่ได้ปฏิเสธ เปิดเอกสารแล้วเซ็น

ทั้งสองถือว่าหารือกันได้อย่างเหมาะสม

หลังจากทานอาหารเสร็จ หลินเฉิงจื่อ้างว่าถังซินดื่มไวน์ ห้ามขับรถ ให้คนขับรถของตัวเองไปส่งเธอ

หลังจากรถมาถึงสถานที่แล้ว เขาเอ่ยถาม “ไปเมื่อไร?

“มะรืนตอนเช้า เจอกันที่สนามบิน” ถังซินอยากให้ทั้งคู่ ผ่านเจ็ดวันไปเร็วๆ ได้ยิ่งดี แต่บริษัทมีงานเยอะ เธอต้องหา เหตุผลไปคุยกับมู่เฉินหย่วน

“ได้” หลินเฉิงจี๋เห็นด้วย “งั้นเจอกันวันมะรืน

หลังจากรอให้ถังซินเข้าบ้านไป หลินเฉิงจี้ถึงละสายตา กลับมา สั่งให้คนขับรถขับรถไปได้
ถังซินไม่คิดว่ามู่เฉินหย่วนจะอยู่ที่ห้องรับแขกจริงๆ ตอน เปิดประตูก็ตกใจสะดุ้ง “ประธานมู่ ยังไม่นอนเหรอ?”

“เพิ่งสามทุ่มเอง” มู่เฉินหย่วนเห็นแก้มเธอแดงเล็กน้อย เหมือนดื่มแอลกอฮอล์มา รินชาให้เธอ

หลังจากดื่มชาไปหนึ่งแก้ว ถังซินก็มีสติขึ้นมานิดหน่อย เธอพูดกับมู่เฉินหย่วน “ประธานมู่ ฉันต้องไปข้างนอกหลาย วัน งานที่บริษัทฉันให้คุณชายลู่รับผิดชอบนะ

มู่เฉินหย่วนแววตาสั่นไหว เอ่ยถาม “ต้องไปจัดการเรื่อง สำคัญเหรอ?”

ถังซินพยักหน้า

ถือว่าเธอคืนน้ำใจให้กับมู่เฉินหย่วนแล้วกัน

ภายในสองวันหลังจากนั้น ถังซินก็ให้งานในบริษัทกับลู่เห วินซูจัดการ เชิญแม่บ้านมาแทนมู่เฉินหย่วน จากนั้นก็อธิบาย การจัดเตรียมสั้นๆ แล้วก็เรียกแท็กซี่ไปสนามบิน

หลินเฉิงจี้รออยู่ที่ห้องโถงใหญ่สนามบิน หลังจากรอถังซิ นมา รับกระเป๋าเดินทางในมือของเธอมา การเคลื่อนไหวมี ทักษะอย่างเป็นธรรมชาติ

“ไปขึ้นเครื่องเถอะ”

ถังซินไม่ชินกับสัมผัสของเขา แอบค่อยๆ ออกห่าง
“ยินยิน หุ้นมูลค่ากี่พันล้านแลกกับเจ็ดวัน มีค่าแค่ไหนคุณ ก็รู้” ฝ่ามือใหญ่ของหลินเฉิงจี้จับไหล่ถังซินไว้แล้วสวมกอด “ผมอยากให้คุณทำกับผมเหมือนตอนที่เราคบกัน

ถังซินหายใจเข้าลึกๆ

สัญญานี้เธอตอบรับ เธอห้ามทำให้สัญญานี้สิ้นสุดลงโดย ยังไม่เริ่ม ต้องอดทน

เจ็ดวันนี้ แกล้งทำเป็นอ่อนโยนได้ไหม?

เธอทําได้!

หลังจากโน้มน้าวตัวเองแล้ว ถังซินก็คิดว่าทนได้ พยายาม เผยรอยยิ้มออกมา “คณซื้อเที่ยวบินกี่โมง?”

“เครื่องบินของผม อยากไปเมื่อไรก็ได้

ถังซินปิดปาก

หลังจากถึงพื้นสนามบินแล้ว ถังซินก็เห็นเครื่องบินส่วนตัว ลำนั้นที่มุม มองดูเล็ก แต่ด้านในพื้นที่กว้างมาก เหมือนกับ เข้าไปในห้องชุดหรูของโรงแรม

ไม่นานก็มีบริกรหญิงเข้ามาถาม “คุณผู้หญิง ต้องการ เครื่องดื่มหรือขนมไหมคะ?”
“น้ำส้มหนึ่งแก้วแล้วกันค่ะ

“ได้ค่ะ” บริกรหญิงหันสายตาไปทางหลินเฉิงจี๋ โทนเสียง ดูให้ความเคารพยิ่งกว่าตอนพูดกับถังซิน “แล้วคุณชายหลิน ล่ะคะ ต้องการสั่งเครื่องดื่มแอลกอฮอล์ไหมคะ?”

หลินเฉิง ไม่มองเธอ “เอาเหมือนแฟนผม

“ที่แท้เธอก็คือแฟนคุณนี่เอง” สีหน้าท่าทางของบริกร หญิงเปลี่ยนไปทันที ยิ้มอย่างกระอักกระอ่วนแล้วออกไป

“เฮ้ หลินเฉิงจี่คุณป่วยเหรอไง!” พอบริกรหญิงเดินไป ถัง ซินก็พูดอย่างกลั้นความโกรธ “ฉันบอกว่าฉันจะไปเที่ยวหาง ซีเป็นเพื่อนคุณเจ็ดวัน แต่ไม่ได้บอกว่าไปในฐานะแฟนคุณ

หลินเฉิงจี้สองมือประสานกัน ยิ้มพูดอย่างสง่างาม “ความ หมายผมมันไม่ได้ชัดเจนมากเหรอ? อยากให้คุณปฏิบัติกับ ผมเหมือนตอนแรกที่เราคบกัน จะบอกว่าเป็นแฟนก็ไม่ผิด

ให้ตายเถอะ!

ถังซินไม่คิดว่าจะตกหลุมคำพูดเขา โกรธจนกระอักเลือด แค่เจ็ดวันเท่านั้น อดทนไว้

ไม่นานเครื่องบินก็บินขึ้นแล้ว ถังซินมองพื้นที่ค่อยๆ หดตัว เล็กลง สุดท้ายก็มองไม่เห็นทั้งหมดแล้ว แต่ในใจกลับคิด ว่ามู่เฉินหย่วนที่บ้านจะเป็นอย่างไรบ้าง แม่บ้านที่เชิญมาจะรังแกเขาไหม

หลินเฉิงจี้ถาม “หางซีมีอะไรน่าเที่ยวไหม?”

“คุณถามฉันเหรอ?”

หลินเฉิงจี้พยักหน้า “ผมได้ยินมาว่าหางซีมีโบราณสถาน เยอะมาก เหมาะกับการผ่อนคลายอารมณ์ แต่ไม่เคยไป”

“เยี่ยมเลย!” ถังซินกลอกตา พูดอย่างอารมณ์เสีย “คุณพา ฉันนั่งเครื่องบินส่วนตัว ฉันนึกว่าคุณรู้ว่าจะไปเที่ยวที่ไหน ฉันประเมินคุณสูงเกินไปแล้ว”

“ตอนนี้คิดว่าจะไปไหนก็ยังไม่สาย” หลินเฉิงจี้ชอบถังซิ นที่ไร้ความกังวลแบบนี้มาก ทำให้อารมณ์เขาดีตามเธอขึ้น มาด้วย เขายื่นโน้ตบุ๊กให้เธอ “เธอหาสิ

“ทำไมให้ฉันหา คุณไม่มีมือเหรอ? ”

หลินเฉิงจี๋ยิ้มบาง “แต่ก่อนตอนไปเที่ยว คุณก็เป็นคนทำ คู่มือท่องเที่ยวนี่”

“ก็คุณมีดีแต่เงิน ไปไหนก็ใช้เงินแก้ปัญหา มีคนบริการ เยอะแยะ ไม่มีความเพลิดเพลินสักนิด!

ถังซินพึมพำ ต่อมาก็รับรู้ว่าตัวเองพูดมากเกินไปก็ปิดปาก

ชายหนุ่มใช้มือยันคางไว้ จ้องมองหญิงตรงหน้า นัยน์ตาซ่อนความชอบและความเอาอกเอาใจไว้ไม่มิด อยากให้ เครื่องบินหยุดอยู่บนท้องฟ้าตลอดไป ไม่ต้องบินไปถึงจุด หมายปลายทาง

ที่จริงภาพลักษณ์ทั้งประเทศก็ไม่ได้มีอะไรเยอะ ไม่มีอะไร น่าเที่ยว ถังซินหาสถานที่ท่องเที่ยวที่คนน้อยๆ สอบถาม ความเห็นจากหลินเฉิงจื่

หลินเฉิงจี้พูดประโยคเดียว ไปไหนก็ได้ทั้งนั้น”

โกรธจนถังซินไม่มีอะไรจะพูด

สองชั่วโมงต่อมา เครื่องบินก็มาถึงสนามบินหางซี ทั้งสองโบกแท็กซี่อยู่ข้างนอก ไปโรงแรมเป่าเกอรี่ใน เมือง

หลังจากเข้าไปในโรงแรม ถังซินก็ยื่นบัตรให้กับพนักงาน บริการส่วนหน้าของโรงแรม “ห้องชุดหนึ่งห้อง ห้องแสตน ดาร์ดหนึ่งห้อง”

“เปิดสองห้องเปลืองเงินเกินไป เอาห้องสูทเพรสซิเดน ท์ห้องหนึ่งแล้วกัน” หลินเฉิงจิ้มองเธอหนึ่งที แล้วพูดอย่าง หยอกล้อ “อย่าระแวงกับผมมากขนาดนั้น ผมไม่กินคุณ หรอก”

ถังซินควบคุมสีหน้าตัวเองไว้ ยิ้มบางให้กับพนักงานงาน บริการส่วนหน้าของโรงแรม “ห้องสูทเพรสซิเดนท์หนึ่งห้อง
ราคาห้องสูทเพรสซิเดนท์หนึ่งห้องนี้ ราคามากกว่าที่เธอ จองสองห้องไปเมื่อครู่หกเท่า!

ถังซินถือบัตร เดินกับหลินเฉิงจี๋ไปได้ไม่ไกล ได้ยิน พนักงานบริการส่วนหน้าของโรงแรมสองคนพึมพำด้าน หลัง “พระเจ้า ถ้าแฟนฉันหล่อแบบนี้ กินฉันจริงๆ ก็ได้!”

ถังซิน “……………. ”

ตอนจากไป เธอจะต้องร้องเรียนพนักงานบริการส่วนหน้า ของโรงแรมสองคนนี้เ

ห้องสูทเพรสซิเดนท์ของโรงแรมหรูไม่ต่างจากพระราชวัง มากนัก ห้องที่พวกเขาอยู่เป็นสไตล์ของพระราชวังหลวงใน ศตวรรษที่สิบแปด ทุกที่ให้กลิ่นอาย “ฉันสูงส่งมาก” ทำให้ ถังซินรู้สึกว่าเงินนี้คุ้มค่า

เธอเข้าไปในห้องนอนพอทิ้งกระเป๋าเดินทางก็พุ่งตัวไป บนเตียงนุ่มไม่อยากขยับไปไหน งีบหลับไปพักหนึ่งแล้วลุก ขึ้นมา ไปล้างหน้าในห้องน้ำและเปลี่ยนชุด

หลังจากออกไป จ้องมองสิ่งที่หลินเฉิงจี้สวมใส่ กระอักกระอ่วน

หลินเฉิงจี้ถอดชุดสูทออกอย่างยากที่จะเห็น เขาสวม เสื้อผ้าลำลองสีควันบุหรี่ ยิ่งขับให้รูปร่างเขายิ่งหล่อเปล่งประกาย ถังซินก็สวมกระโปรงสีเทาเหมือนกัน ทั้งคู่เหมือน ใส่ชุดคู่รัก

“ฉันไปเปลี่ยนเสื้อผ้าก่อน”

ถังซินหันร่างจะกลับไปที่ห้อง หลินเฉิงจี๋กลับเรียกเธอไว้ “กระโปรงตัวนี้ดูดีมาก อย่าเปลี่ยน

”

ก็ได้ ใส่ก็ใส่!

ตอนนี้เป็นเวลาบ่ายแล้ว ถังซินไม่อยากทรมานมากเกินไป ตั้งใจว่าจะนั่งรถของโรงแรมไปถนนชิงเถิงกับหลินเฉิงจี้ ไป ดูวิวยามค่ำคืนหลังจากเดินถนนเสร็จ

โชคร้ายที่รถธุรกิจหลายคันของทางโรงแรมได้ออกไปรับ คนแล้ว เธอยืนข้างถนนอยู่นานโบกรถแท็กซี่ไม่ได้ ขณะที่ ขุ่นเคืองอยู่ ก็พาหลินเฉิงจี้ไปนั่งรถไฟฟ้าใต้ดินทันที

ถังซินซื้อตั๋วสองใบเสร็จ ให้หลินเฉิงจี๋หนึ่งใบ “ตามฉันมา ติดๆ นะ วันนี้คนเยอะ

พูดจบเธอก็รู้สึกแปลกๆ รีบพูดเสริม “ฉันหมายถึง คุณอย่า หลงทางกับฉันบนรถไฟฟ้าใต้ดิน”

หลินเฉิงจี้พยักหน้าเบาๆ สายตาเต็มไปด้วยรอยยิ้ม “ผมจะ อยู่กับคุณเป็นอย่างดี”
ถังซินก้มหน้าเดินไปอย่างรวดเร็ว

วันนี้เป็นวันสุดสัปดาห์ แถมเป็นเทศกาลของท้องถิ่น ดัง นั้นคนที่นั่งรถไฟฟ้าใต้ดินก็เยอะมากเช่นกัน โดยเฉพาะสาย สองที่มีสถานที่ท่องเที่ยวหกที่

ขณะที่รถไฟฟ้าใต้ดินรอบที่สามมา ถังซินก็ออกแรงเบียด เข้าไปในรถไฟฟ้าใต้ดิน

หลังจากเข้าไปก็เบียด เกือบจะเข้าไปในอ้อมกอดของ ผู้ชายที่สวมเสื้อกล้ามคนนั้น กลิ่นเหงื่อแรงกระแทกเข้าที่ ใบหน้าทำให้ถังซินสั่นเทิ้ม

ให้เธอตายเถอะ!

โชคดีที่หลินเฉิงจี๋ดึงเธอแล้วกันตัวอยู่ด้านหน้าชายเสื้อ กล้ามคนนั้น ให้เธอเบียดเข้าอ้อมกอดเขา หน้าอกกว้าง กลิ่นกายหอมทำให้ถังซินโล่งใจ

---

เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ