บทที่ 181 เธอต้องการทานยาแก้โรคหัวใจเฉียบพลัน

เฮ้อ!

ถังฆินทรมานไม่ไหวแล้ว ตกใจจนเกือบจะเป็นโรคหัวใจ เธอพูดด้วยความสั่นเทิ้ม “อย่าๆ คุณเรียกฉันว่าคุณหญิงถัง ดีกว่า “พี่สาว” ที่คุณเรียกมันไม่เหมาะกับฉัน”

“จะเหมาะหรือไม่เหมาะ คำเรียกนี้ต่อไปมันเปลี่ยนได้นะ!” จ่ซือซือเดินมาถึงถังซินอย่างสนิทสนม “พี่สาว ฉันจะพาคุณ ไปนั่ง

ถังซินสับสนเล็กน้อย ในใจคิดว่าคุณก็กินข้าวของคุณไปสิ ลากฉันมาทำอะไร?

เมื่อมาถึงโต๊ะ พบว่ากวนชิงเฟิงก็อยู่ที่นี่ สีหน้าท่าทางยิ่ง สับสนขึ้นไปอีก

หลังจากจ่ซือซือเตรียมที่นั่งให้ถังซินแล้วก็ผลักมู่เฉิน หย่วนไปข้างๆ จากนั้นก็นั่งลงข้างกวนชิงเฟิงอย่างว่าง่าย

“นี่ นี่มันหมายความว่ายังไง?”

ถังซินมองกวนชิงเฟิง แล้วมองจู่ซือซือ มีลางสังหรณ์ที่ไม่

จ่ซือซือดึงแขนเสื้อกวนชิงเฟิง “เรียกพี่ชายสองสิ
กวนชิงเฟิงค่อนข้างไม่เป็นธรรมชาติ แต่ก็เรียกมู่เฉิน หย่วนตามคำสั่ง “พี่ชายสอง”

ถังซิน “…………….

“อืม” มู่เฉินหยวนไม่ได้ประหลาดใจ พยักหน้าแล้วก็ผ่าน ไป “สั่งอาหารเถอะ ทุกคนหิวแล้ว

“สั่งอาหารอะไรกันน่ะ! ” ถังซินกดเมนูอาหารตรงหน้าโต๊ะ เขาไว้ รู้สึกทั้งร่างจะระเบิดแล้ว “นี่มันเวลาทานอาหารหรือ ไงวะ ไม่ควรอธิบายกับฉันหน่อยเหรอ!”

เธอจ้องกวนชิงเฟิงอย่างโหดเหี้ยม พูดอย่างเฉียบขาด “เรียกพี่ชายสองอะไรกันน่ะ!”

“พี่สาวอย่าโกรธสิ ดื่มชาก่อน” จู่ซือซือรินชา ส่งให้ถังซิ นอย่างประจบเอาใจ พูดอย่างหน้าแดง “ฉันคบกับชิงเฟิง พี่ ชายสองของฉันก็เป็นพี่ชายสองของเขา คุณก็คือ……

“ไม่ๆ! หยุด!” ถังซินห้ามไม่ให้เธอพูดต่อ “คุณหญิงจู่ น้อง ชายฉันยังเป็นเด็ก คุณใจดีปล่อยเขาไปเถอะนะ ขอร้อง

จ่ซือซือมองเธออย่างไม่ได้รับความยุติธรรมหนึ่งครั้ง “ฉัน รู้ว่าแต่ก่อนฉันหยิ่งเกิน รังแกคุณพี่อยู่บ่อยๆ ฉันขอโทษพี่ สาวนะคะ ฉันจะกลับไปเขียนหนังสือทบทวนตนเองหนึ่ง ร้อยฉบับ! ฉันกับชิงเฟิงชอบกัน”

ถังซินดึงหน้าลงมา พูดอย่างอารมณ์เสีย “เธออย่าทำแบบนี้ ทำเหมือนฉันไปขัดขวางความรัก ฉันไม่สนว่าเธอจะชอบ ใคร แต่ต้องไม่ใช่น้องชายฉัน”

เธอบอกว่าจู่ซือซือมาพบเธอบ่อยแบบนั้น เรียกเธอพี่สาว ที่แท้ก็จีบน้องชายเขา

คิดถึงคืนนั้นที่บ้านมู่ คำพูดพวกนั้นของมู่เฉินหย่วน ถังซิน ไม่ลงรอยกับมู่เฉินหยวนเป็นการส่วนตัว ค่าเสียงทุ้ม “คุณรู้ ว่าพวกเขาคบกันนานแล้ว ตอนนั้นเลยพูดแบบนั้นใช่ไหม?”

มู่เฉินหย่วนตอบกลับ “คุณไม่อยากให้น้องชายคุณพา “แฟนหนุ่ม” มาพบคุณใช่ไหม?”

นั่งต้องไม่ใช่จู่ซือซือ!

“พี่สาว ให้อภัยฉันเถอะ” จู่ซือซือจับมือถังซินแน่นอย่าง ออดอ้อน “ฉันชอบชิงเฟิงจริงๆ อยากได้สินบนเท่าไหร่พี่พูด มาเลย ฉันให้หมด!

กวนชิงเฟิงกระแอมไอ เอ่ยเตือนจู่ซือซือ “เบี่ยงประเด็น แล้ว”

“ฉันพูดจริง” จ่ซือซือทำหน้าจริงจัง “ฉันนัดแม้กระทั่งใ ออกแบบชุดแต่งงานแล้วด้วย แต่ลูกค้าเขาเยอะ เราต่อแถว อยู่ที่ปีถัดจากปีหน้า

กวนชิงเฟิง “…………….
“คุณหญิงจู่ ฉันไม่ยอมให้พวกเธอคบกันจริงๆ” ถังซิน หายใจเข้าลึกๆ เธอไม่อยากทะเลาะกับ ซือซือในร้าน อาหารหรูหราแบบนี้ “เส้นทางดวงดาวของเธอสว่างสดใส ได้ทุกอย่างมาง่ายๆ แถมยังมีประธานมู่พี่ชายอีกหลายคน ช่วยเหลือ”

“เธอก็รู้ว่าครอบครัวฉัน ยังไม่ถือว่ามีฐานะปานกลางเลย ปี นี้เพิ่งซื้อบ้าน น้องชายฉันก็กำลังเรียนหนังสือ ฉันไม่ได้บอก ว่าเขาจะต้องมีอนาคตที่สดใส แค่เขามีชีวิตที่ดีก็พอแล้ว”

“นอกจากฐานะพวกเธอต่างกันแล้ว อายุก็ต่างกันมากด้วย บางทีตอนนี้เธออาจจะรู้สึกว่าสดใหม่ ไม่กี่เดือนเธอก็เลี่ยน แล้ว เลิกกับเขาแล้วแยกตัวออกไป

จ่ซือซือพูดอย่างร้อนรนใจ “พี่สาว ฉันไม่ทําแบบนี้เด็ด ขาด!”

ถังซินยิ้ม “ตอนนี้คำพูดเธอก็น่าฟัง ถึงตอนนั้นอะไรจะเกิด ก็ต้องเกิด เธอสวยแบบนี้ มีพวกคุณชายตามจีบเธอเยอะเป็น โหล ส่วนมากก็โดดเด่นกว่าน้องชายฉัน”

“ฉันไม่ต้องการคนอื่น ฉันต้องการเขา!” จ่ซือซือปากสั่น มองมู่เฉินหย่วนอย่างกังวล “พี่ชายสอง……..

“ไม่ต้องเรียกพี่ชายสองแล้ว เอาพี่ชายใหญ่เธอมาก็ไม่มี ประโยชน์” ถังซินผลักชากลับไป “ไม่ดื่มชาแล้ว เราเป็น เพื่อนกัน ทานอาหารกันอย่างสุภาพและเป็นมิตรเถอะ”
ถังซินไม่ให้เกียรติสักนิด ทำให้แววตาน้อยใจของจู่ซือซือ แดง แล้ว

เธอกำลังขัดขวางความรักอยู่ไม่ใช่หรือไง!

เห็นหญิงสาวน้อยใจจะร้องไห้เพราะตัวเอง กวนชิงเฟิงก็ เจ็บปวดใจมากเช่นกัน จับมือเธอแน่นปลอบเธอ

จากนั้นก็พูดกับถังซิน “พี่ เมื่อก่อนซือซือไม่รู้เรื่อง รังแกพี่ และกลัวพี่จะแย่งประธานมู่ไป เธอใจดีมากไม่ได้คิดร้าย พี่ ให้อภัยเธอเถอะนะ

“กวนชิงเฟิงนายเป็นบ้าไปแล้วเหรอ ไม่ช่วยพี่ตัวเองแต่ไป ช่วยคนอื่น?”

มู่เฉินหย่วนที่ดื่มชาอยู่นิ่งไป

ถังซินไม่ได้ทานยาเหรอ ทำไมถึงจำเรื่องคืนนั้นได้?

หรือว่า……

ถังซินไม่ได้สังเกตสีหน้าท่าทางของมู่เฉินหย่วน วิจารณ์ กวนชิงเฟิงต่อ “บอกว่าพี่ไม่มีเหตุผลก็ได้ พี่ไม่เห็นด้วยที่ พวกเธอคบกัน ไม่งั้นนายก็ตัด ตัดน้องกันไปเลย!”

กวนชิงเฟิงขมวดคิ้ว “พี่อย่าเป็นแบบนี้สิครับ ผมอยาก ขอโทษพี่แทนซือซือ”
“เรียกสนิทสนมจริงนะ!” ถังซินจ้องมองเขาแล้วยิ้มเย็นชา “ดูเหมือนพวกเธอจะรู้จักกันนานมากแล้วใช่ไหม? กวนชิง เฟิงนายนี่สุดยอดจริงๆ นะ เพื่อผู้หญิงคนเดียวก็โดดเรียน!”

มู่เฉินหย่วนมองกวนชิงเฟิงหนึ่งที “เรื่องพวกนี้ ยังไม่พูด ความจริงกับพี่สาวนายอีกเหรอ?”

กวนชิงเฟิงเม้มปาก

ถังซินรู้สึกแปลกๆ เอ่ยถามกวนชิงฟิง “เขาหมายความว่า ไง? นายไม่ได้ผิดกฎโรงเรียนแล้วถูกไล่ออกเหรอ?”

“เปล่าครับ” กวนชิงเฟิงนวดหว่างคิ้ว พูดความจริงออก มาในที่สุด เมื่อก่อนผมเรียนโรงเรียนการจัดการทหาร เข้า เรียนไม่เป็นเวลา

มู่เฉินหย่วนเอาโทรศัพท์ให้ถังซินพอดี “เรียนโรงเรียน เดียวกับพี่ชายใหญ่ของผม

ถังซินมองโทรศัพท์หนึ่งที ความดันเลือดพุ่งสูงขึ้น

โรงเรียนนี้เป็นโรงเรียนทหารที่ดังที่สุดในประเทศ และติด หนึ่งในสิบอันดับแรกของโลก เกรงขามน่าประทับใจจริงๆ เชี่ย! เธอกำลังจะบอกว่าน้องชายเธอสุดยอดจริงๆ โรงเรียน แบบนี้ก็ยังเข้าได้?

กวน! ชิง! เฟิง!” ถ้าไม่สนลูกค้าในร้านอาหาร เธอล้มโต๊ะ ได้เลย กัดฟันมองกวนชิงเฟิง “นายสุดยอดจริง ให้ตายเถอะพระเจ้า!”

เธอว่าแล้ว โรงเรียนที่ไหนมันให้เงินนักเรียนมากขนาดนั้น ที่แท้ “โรงเรียน” ก็มีกลิ่นตุๆ

กวนชิงเฟิงพูด “พี่ ผมรู้ว่าที่ผมโกหกพี่มันไม่ถูกต้อง ผม แค่อยากปกป้องพวกพี่ ปกป้องครอบครัวนั้น ในเมื่อความ สามารถผมดีขนาดนั้น ทำไมจะเรียนที่โรงเรียนนั้นไม่ได้?

“ตอนผมเด็กๆ นอกจากเรียนหนังสือแล้วพี่ยังต้องดูแลผม กับกวนหลิงเอ๋ออีก ฤดูหนาวยังต้องออกไปทํางานพาร์ต ไทม์ ผมอยากให้พี่มีชีวิตที่ดี มีคนที่ดูแลพี่ได้

ถังซินพูดอย่างเกรี้ยวกราด “ไม่ใช่ว่านายจะหลอกพี่ได้ นะ หลอกด้วยเหตุผลเฮงซวย! นายรู้ไหมว่าเป็นทหารมัน นํามากแค่ไหน ครอบครัวเราก็ไม่ได้มีคนสนับสนุน เป็นแค่ คนคอยจุดขานาย ช่วยอะไรนายไม่ได้เลย!

เธอหายใจหอบสองทีแล้วถาม “นายกับคุณหญิงจู่รู้จักกัน ได้ยังไง?”

“บังเอิญเจอ” กวนชิงเฟิงถูจมูกแล้วพูด “เพื่อนนักเรียนผม รับงานพิเศษด้านนอก วันนั้นเขามีธุระ ผมเลยรับงานมาแทน เขา ผมก็ไม่คิดว่าจะมีหน้าที่ดูแลความปลอดภัยของซือซือ”

“เดี๋ยวนะ!” ถังซินคิดถึงเรื่องตุรกีขึ้นมา สีหน้าผิดปกติ “ตอนที่พี่ทำงานนอกสถานที่ที่ตุรกี ตอนไปว่ายน้ำที่สระว่าย น้ำแล้วเจอนาย ตอนนั้นนายอยู่ไหม?