บทที่ 180 น้องชายของฉันจะพาแฟนหนุ่มมาเจอฉัน

“อ่องั้นก็ดีน่ะสิ…ไม่ใช่!” หลังจากที่ถังซินมีปฏิกิริยาตอบ กลับไปแล้วนั้นเธอรู้สึกอึ้ง “ เรื่องนี้เกิดขึ้นนานเท่าไหร่แล้ว พวกแกอยู่ด้วยกันแล้วหรอ ไม่ใช่ว่าแกไม่ชอบเขาหรอ?”

“ฉันไม่ได้บอกว่าเขาไม่ดีแค่บอกว่าเขาเจ้าชู้ต่างหาก” หลี่ ซูเจ๋เอ่ยขึ้น อีกอย่างพวกฉันก็แค่คบกันเฉยๆ ถ้าเข้ากันไม่ได้ ก็แค่เลิก!”

ช่างมองโลกในแง่ดีจริงๆ!

ถังซินเอ่ยขึ้น “เธอจะไม่รับน้องชายฉันไปพิจารณาหน่อย หรอทั้งเด็กทั้งหล่อ อีกอย่างยังดูมีอนาคตอีกด้วย”

“ความจริงก็คือฉันกับเขาไม่มีวาสนา

หลังจากคุยกันได้สักพักถังซินก็ตัดสาย ก่อนที่จะสบถออก มา “ไม่เป็นไร ก็เทเขาไปสิ เคยเทมาสองครั้งแล้วนิ! ตอนนี้ ก็ดีแล้วถูกคนอื่นแย่งไป

เธอกำลังจะไปอาบน้ำแต่ก็มีเสียงเคาะประตูดังขึ้นพอดีจึง หันหลังเดินกลับไปเปิดประตู

“ประธานมู่มีอะไรหรอคะ?”

“ไม่มีอะไร แค่มาส่งของให้เธอน่ะ” ขณะที่มู่เฉินหยวน กำลังพูดอยู่นั้น เขาก็ยื่นกล่องเล็กๆส่งให้กับเธอ “ตอนกลางคืนใส่ที่ปิดหูนี้ไว้จะได้ไม่ได้ยินเสียงซ่อมคอนโดของห้อง ข้างๆ

“อ่อ” ถังซินรับกล่องที่ใส่ที่ปิดหูไว้

ขณะที่อาบนําเธอก็คิดได้ว่าห้องด้านข้างเหมือนกับว่าจะ อยู่ไกลจากห้องของพวกเขามาก จะได้ยินเสียงหรอ? อีก อย่างใครจะมาซ่อมอะไรตอนดึกขนาดนี้ บ้าหรือเปล่า?”

เกรียนมาก ถังซินกลัวว่าจะถูกรบกวน จึงใส่ที่อุดหูตอน นอนอย่างเชื่อฟัง

อาจเป็นเพราะประสิทธิภาพของที่อุดหูดี เมื่อคืนนี้จึงทำให้ เธอหลับสบายมาก ตอนเช้าเธอจึงล้างหน้าแปรงฟันแล้ว ลงไปข้างล่าง ทว่าขณะที่เธอเตรียมตัวจะไปรดน้ำในสวน ดอกไม้ราคาแพงนั้น เมื่อเธอเปิดประตูกระจกออกไปก็ต้อง อึ้ง

ดอกกุหลาบในสวนข้างหลังที่ราคาแสนแพง กลับมีสระ ว่ายน้ำรูปทรงสี่เหลี่ยมผืนผ้าขนาดใหญ่สระหนึ่ง กระเบื้อง ถูกปูไปด้วยกับเรื่องสไตล์ยุโรป ซึ่งมีระดับมาก

“คุณพระ!” ถังซินยังคงคิดว่าตัวเองตาฝาดไป เธอขยี้ตา เล็กน้อย ทว่าสระว่ายน้ำก็อยู่ตรงหน้า เธอเองก็ยังหายใจ “สระว่ายน้ำนี้มาได้ยังไงกัน อัศจรรย์เกินไปมั้ยเนี้ย?”

มู่เฉินหย่วนเข็นรถเข็นผ่านมา “มายืนงงตรงนี้แต่เช้าเลย หรอ?”
ถังซินหันหลังกลับไปมองเขา มือหนึ่งก็ยื่นออกไป สระ ว่ายนํา “ประธานมู่คะ นี่คุณหมดไปกี่ล้าน?”

“เธอหมายถึงดอกไม้พวกนั้นหรอ?” มู่เฉินหย่วนมุ่นคิ้วก่อน เอ่ยขึ้นอย่างเสียงเรียบ อากาศมันร้อน ฉันกลัวว่าดอกไม้ มันจะแห้งตาย ก็เลยให้เหวินซูมาเอาไป แล้วก็สร้างสระว่าย

“ฉันไม่ใช่คนที่ดูแลมันตลอดทั้งวันหรอคะ?” ถังซินมอง บนไปที

เพราะรู้ว่าราคาดอกไม้พวกนั้นมันแพงมากเธอจึงลงมา ดูแลดอกไม้เหล่านี้ทุกวัน เขาบอกไม่เอาก็คือไม่เอาก็ได้

มิน่าล่ะเมื่อคืนมู่เฉิงหย่วนให้เธอใส่ที่อุดหูไว้ จริงๆแล้วคือ ขุดสระน้ำนี่เอง แค่คืนเดียวก็สร้างสระว่ายน้ำเสร็จ เร็วอะไร ขนาดนี้!

ถังซินมองไปสระว่ายน้ำอีกครั้ง ก่อนจะเอ่ยถามมู่เฉิน หย่วนอย่างตื่นเต้น “แป๊บนึงค่ะ ฉันว่ายน้ำได้มั้ยอ่ะ?”

“ไม่ได้” มู่เฉินหย่วนปฏิเสธ

“ถ้าว่ายไม่ได้แล้วคุณจะสร้างทำไม เพื่อความสวยงาม หรอ?”

มู่เฉินหย่วนพยักหน้า
ถังซินโกรธจนไม่มีอยากจะพูดกับเขาอีก

ข็งกจริงๆ!

เธอประชดการปฏิเสธของมู่เฉินหย่วนด้วยการหลังจาก ที่กินมื้อเช้าเสร็จก็พักผ่อนสักครู่ เมื่อเห็นว่าอากาศเริ่มร้อน แล้วจึงเดินกลับไปที่ห้องนอนเพื่อเปลี่ยนชุดว่ายน้ำ และ กระโดดลงไปที่สระว่ายน้ำอย่างมีความสุข

สระว่ายนําถูกสร้างไปด้วยพื้นที่สวนดอกไม้ทั้งหมด ถังซิน ตีขาราวกับปลาที่แหวกว่ายอยู่ในน้ำ และว่ายกลับไปอย่าง รวดเร็ว

นี่อาจจะวายเร็วกว่านักว่ายน้ำก็ได้

หลังจากที่ว่ายได้สักพักถังซินก็เดินไปปอกผลไม้และถือ กาเหล้าผลไม้มาด้วยอีกหนึ่งใบ อีกทั้งยังหอบโน้ตบุ๊คมาที่ สระว่ายน้ำอีกด้วย แช่นำไปเช็คอีเมลไปเป็นอะไรที่เพอเฟค จริงๆ

ผ่านไปไม่นานนักมู่เฉินหย่วนก็เข็นรถเข็นผ่านมา

“ประธานมู่! ” ถังซินยิ้มตาหยีทักทายเขา ในปากกำลังคาบ มะม่วงหนึ่งชิ้น “คุณปรับสวนดอกไม้นี้ให้เป็นสระว่ายน้ำ มัน เยี่ยมสุดๆไปเลยล่ะ ว่ายน้ำได้สบายสุดๆ
มู่เฉินหย่วนก้มหัวจ้องไปยังเธอ “คุณถังครับ ผมจำได้ว่า ผมห้ามคุณไว้นี่”

“โอโห คนกันเองหน่า” ถงซินโบกมือและพูดอย่างไม่เป็น อาย “สระว่ายน้ำมีไว้ให้คนวาย ไหนๆคุณก็สร้างมันขึ้นมา แล้ว ถ้าปล่อยไว้เฉยๆมันจะสิ้นเปลืองใช่มั้ยล่ะ?”

“เธอมีเหตุผลของเธอก็พูดไปเรื่อยน่ะสิ”

“ฉันเอาชาบิ๊กเรดโรปมาด้วยนะ คุณดื่มชาก่อนดีมั้ย?” ถังซิ นเดินขึ้นบันไดจากสระมา ชุดว่ายสีขาวที่เปียกปอนแนบเนื้อ ของเธอ จะว่าไปหุ่นดีใช้ได้เลยทีเดียว

มู่เฉินหย่วนอึ้งไปครู่หนึ่ง

ถ้ามองดูดีๆแล้ว ผู้หญิงที่ไม่ผอมจนเกินไป เอวบางๆ ส่วน ไหนที่เนื้อควรจะเต็มก็ควรเต็ม ขาทั้งสองข้างยาวตรง เท้าที่ ได้รูป

หลังจากที่ถังซินใช้ผ้าเช็ดตัวพันไปรอบร่างกายของเธอ และเดินกลับมา เขาเพิ่งจะขยี้ตา

เมื่อคิดถึงว่าหากถังซินไปสระว่ายน้ำสาธารณะด้วยหุ่น แบบนี้คงจะดึงดูดสายตาของคนอื่นได้ไม่น้อย การที่มู่เฉิน หย่วนสั่งให้ลู่เหวินซู่เรียกคนมาสร้างสระว่ายน้ำเมื่อคืนมัน ช่างเป็นอะไรที่เหมาะเจาะจริงๆ

บรรยากาศดีๆแบบนี้ให้เขาดูคนเดียวก็พอแล้ว
ถังซินลากโต๊ะกลมและชุดชงชามายังสวนดอกไม้ การชง ชาของเธอไม่มีข้อบกพร่องแม้แต่น้อย ไม่นานนักซาก็ส่ง กลิ่นหอมฟุ้งไปทั่ว

“ชิมหน่อยสิคะ” ถังซินยีนชาให้เขา “ชาตาหอมเผาแบบ ดั้งเดิม!”

“มู่เฉินหย่วนมองไปที่เธอสักครู่ก่อนจะนำแก้วชาด้านหนึ่ง ประกบลงไปยังริมฝีปากแล้วเอ่ยชม “ชงได้ไม่เลวนิ”

“แค่เคยจ้างครูมาสอนน่ะ” ถังซินพูดอย่างภูมิใจ “เพื่อ เป็นการแสดงความขอบคุณต่อประธานมู่ ชาต้าหอมเผานี้ ฉันมอบให้คุณค่ะ งั้นฉะนไปว่ายน้ำแล้วนะคะ?”

มู่เฉินหย่วนตอบนับไปที

ชายหนุ่มนั่งอยู่บนรถเข็นพร้อมกับดื่มดำกับชายอย่างช้าๆ และมองดูอินสตาที่สวมใส่ชุดไว้หนามค่ะคู่นั้นที่ค่อยค่อย เตะน้ำอีกทั้งยังมีแสงอาทิตย์ที่ตกกระทบบนร่างกายของ เธอราวกับนางเงือกหนึ่งตน

การมองเธอด้วยสายตาเช่นนั้นทำให้มู่เฉินหย่วนรู้สึก สบายใจ และรู้สึกว่านี่เป็นช่วงเวลาที่ดีมากจริงๆ

สายตาที่เร้าร้อยของเขาแต่ถังซินกลับไม่รู้สึกอะไร และ คิดว่าแดดที่ส่งมายังตัวเขานั้นร้อนเกินไปเค้าจึงหาที่หลบ แดดเพื่อที่จะพักผ่อนซักครู่เพิ่งจะหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาตอบ ข้อความกลับก็มีสายเรียกเข้าทันที
ถังซินรับสาย “ชิงเฟิง”

“พี่ ว่างมั้ย?”

“ว่าง” ถังซินตอบกลับ “ ใช่เรื่องที่แม่จะย้ายบ้านมั้ย?”

“ ไม่ใช่” ดูเหมือนกับว่ากวนชิงเฟิง ไม่ค่อยอยากจะพูดนัก ผมอยากนัดพี่กินข้าวและแนะนำใครสักคนให้รู้จัก ”

คำพูดของกวานจิงเพ่งแปลกไปจึงทำให้ในหัวของถังซิน คิดเยอะมากและรู้สึกกังวลเล็กน้อย

ซวยแล้วๆ!

ถังซินจับหน้าตัวเองไปที ในใจคิดว่าจะไปเจอหรือไม่ไปดี เธอจะไปก็ได้ “ ได้สิ ถ้างั้นก็ไปกินข้าวด้วยกันพวกนายเลือก ร้านเลย”

“โอเค อีกแป๊บนึงเดี๋ยวผม โลเคชั่นให้นะ

หลังจากคุยเสร็จถังซินก็ขึ้นมาจากสระว่ายน้ำอย่างลุกลี้ ลุกลน อีกทั้งยังถามมู่เฉินหย่วนอย่างรีบร้อน “ทำยังไงดี น้องชายของฉันจะพาหนุ่มแฟนมาหา ฉันจะเตรียมของขวัญ อะไรดีอ่ะคะ?”

มู่เฉินหย่วนถึงกับสำลักน้ำ “ เธอไม่เคยเจอเลยหรอ ว่าไง นะเขาเป็นแฟนหนุ่ม
“แปดสิบเปอร์เซ็นต์ใช่!” ถังซินเอ่ย “เขาชอบกับคำพูดไป มาอยู่เรื่อย ถ้าเป็นผู้หญิงฉันคงดีใจ ฉันขึ้นไปเปลี่ยนชุดข้าง บนก่อนนะ อีกแป๊บนึงเดี๋ยวต้องออกไปซื้อของขวัญอีก!”

มู่เฉินหย่วนหุบยิ้ม

เค้าละนับถือผู้หญิงคนนี้จริงๆคิดได้

ถังซินเลือกชุดอยู่นาน ผ่านไปกว่าครึ่งชั่วโมง ถึงลงมา และยังถามมู่เฉินหย่วนอีกว่าแต่งตัวแบบนี้ดีมั้ย

“อือ” มู่เฉินหย่วนคิดอยู่ครู่ก่อนเอ่ย “ฉันไปกับเธอด้วยดี กว่า”

“งั้นก็ดีเลย!” ถังซินซาบซึ้งใจมาก ถ้าเธอไปคนเดียว คงจะอึดอัดน่าดู แค่ไม่กล้าบอกกับมู่เฉินหย่วนแค่นั้นเอง งั้นฉันก็ไม่ได้ตื่นเต้นแล้วค่ะ”

มู่เฉินหย่วนคิดในใจ ฉันแค่กลัวว่าถ้าเธอได้เห็นคนคนนั้น แล้วจะอึ้งจนเป็นลมไป

ถังซิน อยากจะซื้อของขวัญ มู่เฉินหย่วน กลับบอกว่าไม่ ต้องรีบอีกทั้งยังบอกว่ายังใหม่ๆกันอยู่ ถังซินคิดไปคิดมาก็ เห็นด้วยกับเขา จึงไม่ได้ซื้ออะไรทั้งสองตรงดิ่งไปยังร้าน อาหารที่นัดไว้

ถังซินเข็น เฉินหยวนเข้าไปยังร้านอาหาร เมื่อ มองไป รอบๆก็เห็นว่ากวนชิงเฟิงนั่งอยู่ตรงไหน อีกทั้งยังมีเงาที่คุ้นเคยแว๊บเข้ามา

“พี่เฉิน พี่ก็มาด้วยหรอ?”

ถังซินได้เห็นว่าเด็กผู้หญิงที่ อยู่ตรงหน้าเธอคือจู่ซือซือ

เจอผีเข้าแล้วสิ! ปกติแล้วจู่ซือซือ จะต้องสวมชุดลุยๆ แมนๆ ทว่าวันนี้กับสวมกระโปรง อีกทั้งยังสวมหมวกสำหรับ เด็กสีขาวหิมะน่ารักน่าชัง ราวกับว่าเป็นเด็กไร้เดียงสาคน หนึ่ง

จ่ซือซือมองมายังถังซินครู่หนึ่งด้วยท่าทีที่เชื่อฟังอย่างไม่ เคยเป็นมาก่อนแล้วเอ่ย “พี่สาวคะ”