บทที่ 173 เขาคือพี่สาวฉัน

“ใช่ๆ เช็คธนาคารยังอยู่ที่ฉันนี่”

ม่เฉินหย่วนนึกขึ้นได้ เลยถามถังซิน “ทำไมเธอถึงคิดว่า น้องเธอเป็นเกย์ล่ะ”

“ก็ครั้งก่อนโทรไปเรียกให้มากินข้าว” ถังซินพูดในคอ “คนรับสายดูเลือดร้อนมาก เหมือนจะเป็นผู้หญิงนะ ฉันเลย ปะทะกับเขาไป ฉันถามน้องฉันว่าเดี๋ยวนี้คบผู้ชายแล้วเหรอ เขาตอบว่านั่นรูมเมท ตอบแบบเสียงเบาๆอ่ะ แล้วก็….

ถังซินฟุบลงไปข้างอ่าง “ตอนฉันถามเขา เขาอึกอัก ดูมี พิรุธมาก”

“วันไหน

“เอ่อ ถามทําไมเหรอ น่าจะวันพุธมั้ง”

มู่เฉินหย่วนลูบคาง นึกได้ว่าเช้าวันพุธจู่ซือซือส่งข้อความ มาให้เขาหลายข้อความมาก บอกว่าหมาป่าคือผู้คุ้มกันเขา สุดท้ายก็ทิ้งเขาไว้แล้วไปกับผู้หญิงคนอื่น

เขาเลยไปกับกวนชิงเฟิง เขาคิดว่าเป็นแฟนกับถังซินเห

รอ

เพียงเวลาไม่กี่วินาทีมู่เฉินหย่วนก็เข้าใจทุกอย่าง และพูด

ว่า
“เชื่อฉัน น้องเธอไม่ได้เป็นเกย์หรอก”

“ทำไมอ่ะ”ถังซินถามด้วยความอยากรู้

“ลางสังหรณะ”

ถังซินหัวเราะหึหึ “ถ้าคุณเป็นผู้หญิง ฉันเชื่อคุณแน่ แต่ คุณเป็นผู้ชาย ฉันไม่เชื่อ

“เธอวางใจเถอะ” มีบางอย่างที่มู่เฉินหย่วนไม่อยากพูด ให้ กวนชิงเฟิงพูดเองจะดีกว่า

“หลังจากนี้ถ้าเขาพาผู้หญิงมาหาเธอ เธอไม่ต้องตกใจนะ”

ถังซินโบกมือ ไม่ๆๆ ไม่หรอก ขอแค่เขาชอบก็โอเคแล้ว จะเป็นผู้หญิงแบบไหนก็ได้ทั้งนั้น แต่อย่าเหมือนคุณจู่ก็พอ

“ผู้หญิงแบบคุณจู่ รักสบายขนาดนั้นน่ะนะ คงเหมาะกับ บ้านเศรษฐีมากกว่ามั้ง อีกอย่าง น้องฉันดูอ่อนแอมาก ไม่ อยากจะคิดจริงๆว่าถ้าได้ผู้หญิงอย่างคุณจ่มาเป็นแฟน จะถูก เธอแกล้งขนาดไหน

ถัง นคิดคิดอยู่นาน เธอเห็นมู่เฉินหย่วนมองด้วยท่าที สงสัยในตัวเธอ เธอรีบพูดไปว่า

“คุณมู่ ฉันไม่ได้หมายความว่าอย่างนั้น ฉันแค่เปรียบเทียบ

น่ะ”
เขาอยากเห็นตอนที่ถังซินรู้จริงๆเลยว่าแฟนของกวนชิง เฟิงคือใคร ดูว่าอาการเธอจะเป็นยังไง

ถ้าคนอย่างเฉินคางเป็นแฟนกับจู่ซือซือ มู่เฉินหย่วนคงไม่ พอใจแน่ๆ ถ้าเป็นกวนชิงเฟิงยังพอไหว เขาเก่งหลายอย่าง หนําซ้ำยังเป็นน้องชายของถังซินอีก

เอ๊ะ หมายความว่าอะไรล่ะ

เธอกำลังจะถาม โทรศัพท์ของมู่เฉินหย่วนก็ดังขึ้นพอดี

มู่เฉินหย่วนหยิบออกมาดูแล้วยื่นโทรศัพท์ให้ถังซิน “ของ เธอน่ะ”

“ของฉันเหรอ” ถังซินรับมา เห็นว่าเป็นกวนชิงเฟิงโทรมา เธอกดรับ “ฮัลโหลชิงเฟิง”

“พี่ ไม่เป็นไรใช่ไหม”

ถังซินยิ้มกรุ้มกริ่ม “ไม่เป็นไร เธอทำได้ทันเวลาพอดี”

“มีคนแกล้งพี่หรือเปล่า” กวนชิงเฟิงถาม “ไม่ได้บาดเจ็บ ตรงไหนเลยเหรอ เดี๋ยวพรุ่งนี้ผมไปหานะ”

“ไม่เป็นไรจริงๆ” ถังซินย้ำ “แกก็ตั้งใจเรียนล่ะ อ่อ อย่าลืม โทรหาแม่ด้วยนะ คืนนี้ฉันว่าฉันยังไม่ได้กลับบ้านล่ะ
“ผมเพิ่งโทรหาแม่น่ะ แม่บอกว่ามู่หยางซิวเพิ่งเอาขนม

ไหว้พระจันทร์ไปให้แม่น่ะ

ถังซินรู้สึกฉงน “แค่เอาขนมไปให้เหรอ”

เธอคิดไม่ถึงเลย ปกติมู่หยางซิวจะไม่เคยมาฉลองไหว้ พระจันทร์ที่บ้าน แต่กลับเอาขนมไปให้แม่เธอเนี่ยนะ

แล้วก็มีเงินอีกแสนกว่าหยวนกวนชิงเฟิงพูดออกมาอย่าง ไม่สบายใจนัก

เขาทำขนาดนั้นแล้วยังจะมาวุ่นวายอะไรกับแกอีก หน้า ด้านจริงๆ รอฉันว่างก่อนเถอะจะช่วยแม่ย้ายบ้าน จะได้ไม่ ต้องมารบกวนแม่อีก

“โอเค งั้นฝากด้วยนะ

ตอนเกือบจะวางสาย กวนชิงเฟิงถามขึ้นมาว่า “พี่ ตอนนี้พี่ อยู่กับคุณมู่หรือเปล่าค่ะ”

“อะ อื้อ” ถังซินตอบแบบไม่เต็มปากเต็มคำ แล้วพูดอย่าง ตะกุกตะกักต่อว่า “แต่แกอย่าคิดไปไกลนะ ฉันมาช่วยงาน คุณมู่นิดหน่อยน่ะ ไม่มีอะไรทั้งนั้น

กวนชิงเฟิงเงียบสักพัก ก่อนจะพูดว่า “พี่ พี่ก็พักผ่อนซะ นะ”

จากนั้นก็ได้เงิน
กวนชิงเฟิงมองโทรศัพท์ สายตาหมดอาลัยตายอยาก

40นาทีก่อนหน้านี้ โทรศัพท์ของเขามีแจ้งเตือนขึ้นมา หลังจากเปิดการแจ้งเตือนของเครื่องติดตามของถังซิน จึง รีบโทรหาถังซินทันที

ตอนแรกคนรับใช้รับสาย ต่อมาก็เปลี่ยนเป็นคนอื่น

ตอนที่ได้ยินเสียงมู่เฉินหย่วน เขารู้สึกประหลาดใจ แต่ เป็นเรื่องที่ฉุกเฉินมาก เลยให้มู่เฉินหย่วนช่วยไปดูถังซินให้ หน่อย จากนั้นก็ค่อยๆคิด ว่าที่ไหนมันดูผิดปกติ

จนที่เขาคุยกับถังซินเมื่อครู่ ถึงรู้ว่าความสัมพันธ์ของพี่ สาวตัวเองกับมู่เฉินหย่วนใกล้ชิดมาก คนแซ่ถังฝ่ายแปลขอ งบริษัท ชื่อ ก็น่าจะเป็นถังซินนี่แหละ

ถ้าอย่างนั้น ที่ไปตุรกีกับมู่เฉินหย่วนตอนนั้น ก็คงเป็นพี่ สาวของเขาเอง ตอนที่เขาคิดอย่างใจลอย จู่ซือซือก็เดินมา พอดี

“ฉันหาเธออยู่ตั้งนาน ทำไมมาอยู่ตรงนี้เล่า เรารีบกลับกัน เถอะ ฉันปวดขาจะแย่แล้ว”

ขณะที่จู่ซือซือบ่นพึมพำอยู่บนรองเท้าส้นเข็มของเธอ เธอ ก็ค่อยๆเขาไปซบอกเขา แต่ไม่กี่วินาทีต่อมาก็ถูกเขาผลัก ออกอย่างแรง

“โอ๊ย ไอบ้าน ฉันเจ็บหมดแล้ว”
กวนชิงเฟิงไม่สนใจ ถามไปว่า “ตอนไปตุรกีตอนนั้น คนที่ เธอไปยั่วยใช่คนที่ชื่อถังซินหรือเปล่า”

จ่ซือซือถูกเสียงดังใส่

เธอคิดว่าเธอถูกกล่าวหาจากชิงเฟิงว่าเธอเป็นคนแกล้ง แฟนสาวของเขา

เธอพูดตะกุกตะกักว่า “ใครใช้ให้เธอไปจุกจิกกับพี่เฉิน แบบนั้นล่ะ ฉันก็ไม่ได้อยากแกล้งเธอหรอก”

“อีกอย่าง เขานั่นแหละที่ผิด ที่เหยียบเรือสองแคม เธอยัง จะมารับผิดแทนเขาอีกเหรอ”

กวนชิงเฟิงจับเธออัดกับกำแพง จ้องเธอตาเขม็ง กดฟัน

แน่น

“เขาเป็นพี่สาวฉัน!”

“เธอชักจะเกินไปแล้วนะ พี่เฉินยังไม่เคยทำกับฉันแบบนี้ เลยนะ”หลังของจ่ซือซือชนเข้ากับกำแพง เธอเจ็บมาก เธอ จ้องเขม็งใส่กวนชิงเฟิง “เธอว่าไงนะ ถังซินพี่น้องกับเธอเห รอ”

“จู่ซือซือ ถ้าเธอยังทำกับพี่สาวฉันแบบนั้นอยู่ล่ะก็ ถึง แม้ว่าเธอจะเป็นผู้หญิง ฉันจะไม่ยกโทษให้เธอแน่” กวนชิง เฟิงพูดด้วยน้ำเสียงเคร่งขรึม ขณะเดียวกันเขาก็หยิบบัตร ใบหนึ่งยื่นให้เธอ “ในนี้มีอยู่สามล้าน ที่เหลืออีกเจ็ดล้านภายในเจ็ดวันฉันจะให้คนเอาไปให้เธอ

จ่ซือซือเห็นเขาเดินไป เธอก็ลุกลี้ลุกลนรีบวิ่งตามไปดึง เสื้อเขาไว้

“ฉัน ฉันไม่รู้ว่าเขาเป็นพี่สาวเธอ แต่ฉันก็ไม่ได้อะไรกับเขา นะ”

“ปล่อย”

“ที่ผ่านมาฉันเองแหละที่ผิด ฉันเอาแต่ใจเกินไป เดี๋ยวฉัน ไปขอโทษพี่เธอก็ได้นะ

จ่ซือซือดึงเสื้อเขาไว้อย่างแน่น “ปารีสนะ ถ้าเธอไปแล้ว ไม่กลัวฉันก่อเรื่องอะไรอีกเหรอ ถ้าฉันโดนรังแกขึ้นมาอีกจะ ทํายังไง”

กวนชิงเฟิงพยายามดึงมือเธอออกจากเสื้อเขาอย่าง ใจแข็ง และพูดอย่างเย็นชาว่า “เธอไปเรียกรถกลับโรงแรม เอง แล้วโทรหาคุณมู่ ถ้าไม่โทรก็แล้วแต่เธอ

“ไม่ๆๆ”จู่ซือซือกอดเอวเขาไว้แน่น

“ฉันต้องการแค่เธอ เธอไม่ไปได้ไหม ให้ฉันขอโทษพี่สาว เธอร้อยๆรอบก็ได้นะ เธอย่าไปเลย”

เธอไม่เคยอ้อนวอนใครเลย ครั้งนี้คือครั้งแรก เพราะเธอ กลัวเสียคนที่รักไป
“หมาป่า ฉันชอบเธอนะ”

“คุณจู่ ฉันขอไม่รับมันไว้นะ

กวนชิงเฟิงไม่สนใจแต่อย่างใด เดินจากจู่ซือซือไป ถึง แม้ว่าเธอจะลงไปกองกับพื้น เขาก็ไม่สนใจ