บทที่ 171 เธอไม่มีทางปล่อยมันไว้เด็ดขาด

ถังซินเดินกลับไปอย่างเร็ว ใจเต้นไม่หยุด

จริงๆแล้วเธอมีใจให้กับคุณอามู่ โดยเฉพาะคืนนั้นที่ตุรกี แต่เมื่อมู่เฉินหย่วนพูดคำนั้นออกมา เธอก็รู้สึกกลัวขึ้นมา อยากจะหนีไปให้พ้น

จนมายืนรอหน้าห้อง แก้มทั้งสองข้างของถังซินร้อนผ่าว และเอื้อมมือไปกดกริ่ง จู่ๆก็มีคนเอามือมาปิดปากจากข้าง หลังอย่างรวดเร็ว และลากเธอไปที่ลับตาคน

ถัง นพยายามขัดขืน แต่คนข้างหลังแรงเยอะเหลือเกิน

รอจนคนรับใช้เปิดประตูออกมา แต่ไม่เห็นใคร

“ได้ยินเสียงคนกดกริ่งอย่างชัดเจน?” แต่มองซ้ายมอง ขวาก็ไม่เห็นใคร ยังคิดว่าตัวเองหูแว่วอีก แล้วก็ปิดประตูเข้า ห้องไปทันที

ถังซินถูกลากไปในโกดังเก็บของซึ่งไม่ไกลจากห้องหลัก

เธอรู้ว่าถ้าได้เข้าไปแล้ว มันยากมากที่จะออกมาได้ ใจเย็น ไว้นึกถึงสิ่งที่กวนชิงเฟิงสอน หันหลังกลับไปสวน

เหมือนจะเป็นผู้ชาย จังหวะที่แรงเบาลง ถังซินก็ใช้โอกาส นี้ต่อยไปที่ช่วงท้องของชายคนนั้น จนเขาปล่อยมือ เธอกลิ้ง หลุนแล้ววิ่งออกไปข้างนอก
“ช่วยด้วย!”

ถังซินตะโกนขอความช่วยเหลือ เพิ่งจะก้าวออกไปได้ก้าว เดียว ก็โดนกระชากผมและลากกลับไปที่เดิม

เธอกดไปที่แหวนบนมือของเธอ

นี่คือแหวนที่กวนชิงเฟิงให้เธอมา ให้เธอใช้ยามจําเป็น ขอ แค่เธอโทรไปหากวนชิงเฟิง คนรับใช้ก็ไปหาเธอที่บ่อบัว ทันที

เธอต้องซื้อเวลา!

“ยัยบ้า” ชายคนนั้นด่าเธอ เขาเอามือทั้งสองข้างของถังซิ นบิดไปข้างหลัง และหักแขนของเธอ

ความเจ็บปวดจากแขนแผ่ซ่านไปทั้งตัว ถังซินกรีดร้อง ออกมาด้วยความเจ็บปวด

ชายคนนั้นทิ้งถังซินไว้บนพื้น ประตูปิดลง ทั้งโกดังมืดลง ได้ไม่กี่วินาที ก็สว่างขึ้นอีกครั้งหนึ่ง

“ถังซิน เธอจะตะโกนจนคอแตก ก็ยังไม่มีใครมาหรอก” แล้วก็มีเงามานั่งยองๆอยู่ตรงหน้าของถังซิน จากนั้นก็เอื้อม มือไปตบหน้าของเธอ “ทุกคนไปชมจันทร์ที่บ่อบัวกันหมด แล้ว ประตูของห้องนี้มันเก็บเสียงซะด้วยสิ”

ถังซินมองไปที่ใบหน้าอันเต็มไปด้วยความภูมิใจของมู่จินเซวียน เขาฉีกยิ้มอย่างเย็นชา

“นี่คือบ้านของคุณมู่ แกยังกล้าลงมือกับฉันขนาดนี้ แกคิด ว่าคุณมู่จะปล่อยแกไว้เหรอ?”

“ขอแค่เธอไม่ตายก็พอแล้ว” มู่จินเซวียนหัวเราะดังอย่าง ไม่สนใจใคร “เขารู้แล้วแหละ อย่างมากก็แค่ตักเตือนฉัน เธอคิดว่าเขาจะกล้าทำอะไรฉันเหรอ”

“เธอคิดว่าเขาเป็นใครเหรอ ก็แต่เด็กกำพร้าคนหนึ่ง ในตัว ฉันก็ยังมีเลือดตระกูลมู่อยู่นะ อาฉันคงไม่กล้าทำอะไรฉัน หรอก”

“ดูๆแล้วเนี่ย แกมันน่าสงสารจริงๆ” ถังซินมองไปที่ตาอัน เต็มไปด้วยความน่าสมเพชของเขา “แกก็พูดเองหนิ ว่าแก คือคนตระกูลมู่ แต่แกเทียบคุณมู่ไม่ได้เลยแม้แต่นิดเดียว อายุขนาดนี้ ทำอะไรไม่ได้สักอย่าง ไม่น่าล่ะพ่อแกถึงรักพี่ ชายแกมากกว่าแก

มู่จินเซวียนนําหน้าไม่สบอารมณ์ แล้วบีบแก้มของถังซินอ ย่างแรง “เธอพูดอีกทีซิ!”

“ฉันพูดว่าแกมันก็แค่ไอ่พวกน่าสมเพช” ถังซินพูดย้ำ “ก็รู้ ว่าตัวเองมันห่วย เทียบคุณมู่ไม่ติด แล้วยังมารังแกฉันอีก

“ยัยเลว” จินเซวียนสบถด้วยความโกรธ แล้วตบไปที่หน้า ของถังซิน
จากนั้นจับเธอกระแทกกับพื้น แล้วก็บีบคอเธออย่างแรง

ถังซินแทบจะไม่หายใจ เธอถูกมู่จินเซวียนขย่ำอย่างโหด เหี้ยม สู้ไปก็เปล่าประโยชน์

สติก็เลือนรางเต็มที

เห็นถังซินหายใจโรยริน มู่จินเซวียนหัวเราะพร้อมปล่อย มือ “ฉันบอกแล้วว่าจะไม่ให้เธอตาย มู่เฉินหย่วนจะเอายังไง กับฉันไม่รู้ แต่ตอนนี้ฉันอยู่กับเธอนี่”

ไม่กี่อาทิตย์ก่อน ความน่าอับอายที่ได้รับจากบ้านนี้ ทำให้ ในใจเขาเต็มไปด้วยความแค้น กว่าจะทำแบบนี้ได้ เขาไม่ ปล่อยถังซินไปได้ง่ายๆหรอก

มู่จินเซวียนควักโทรศัพท์ออกมา กำลังจะอัดวิดีโอ

ถังซินรู้ว่าเขาจะทำอะไร เธอจึงจะหันถอยไป แต่ฟูจิเซวียน ใช้เท้าเหยียบไปตรงข้อเท้าของเธอเต็มแรง ทำให้ถังซิน เจ็บปวดอย่างมาก

“นี่คุณถัง มองกล้องสิ” คู่จิเซวียนใช้เท้าบดเหยียบไป บนเท้าของเธอ เขามองผ่านกล้องไปเห็นใบหน้าอันทุกข์ ทรมานของถังซิน เขารู้สึกดีเป็นอย่างมาก “เดี๋ยวฉันถ่าย เสร็จแล้วจะส่งให้เธอนะ”

ถังซินถ่มน้ำลายใส่กล้อง แล้วด่าว่า “มู่จินเซวียน แกมัน วิปริต
คนอย่างแก อยู่ไปก็รกโลก ตายๆไปซะเถอะ”

มู่จินเซวียนเตะไปที่ลำตัวของเธอด้วยความโกรธ

ถังซินขดตัวด้วยความเจ็บปวดจนเหมือนหยุดหายใจไปชั่ว

ครู

“ถังซิน ปากดีไปก็เปล่าประโยชน์”

หลังจากที่ถ่ายไปสักพัก มู่จินเซวียนก็เอาโทรศัพท์วางไว้ บนชั้น จากนั้นดึงผมถังซินให้ลุกขึ้นมา

“เธอว่าให้คนทั้งประเทศดูสภาพเธอตอนนี้สักหน่อยดี ไหม”

“มู่จินเซวียน แกนี่มันใช้วิธีสกปรกแบบนี้อยู่เรื่อยเลยนะ ไม่นานคนก็ลืมหมดแล้ว แกถ่ายทำไมเหรอ”

“แต่ฉันจะถ่าย เพราะฉันไม่ปล่อยเธอไว้แน่ ฉันจะให้พ่อ เธอมาคุกเข่าขอโทษฉัน”

มู่จินเซวียนโตขนาดนี้แล้ว ยังโดนปั่นหัวง่ายๆแบบนี้อยู่ เลย

ไม่รู้ว่าถังซินตั้งใจจะยั่วโมโหเขาหรืออะไร แต่เธอทำ สําเร็จ

มู่จินเซวียนนําหน้าเกรี้ยวกราด เขากดถังซินไว้กับพื้น จากนั้นก็ฉีกเสื้อผ้าของเธอออก

“เหม็นจริงๆ ยัยโสเภณี ฉันจะให้ผู้ชายทั้งประเทศได้เห็น ร่างอันเปลือยเปล่าของเธอ”

ถังซินพยายามขัดขืน

ทำไมยังไม่มีใครมานะ

หรือว่ากวนชิงเฟิงยังไม่ได้รับสัญญาณนะ

“มู่จินเซวียน ไอ่นรก”

มือของเขาที่ลูบไล้บนตัวของเธอ ทำให้เธอขยะแขยงจน อยากอ้วกออกมา เธอกรีดร้องพร้อมกับคำหยาบที่พรั่งพรู ออกมานับไม่ถ้วน

มู่จินเซวียนหัวเราะพร้อมกับเอามือกดหัวเธอไว้กับพื้นไม่ ให้เธอขยับได้

“โอ้ สัมผัสไม่เลวเลยย

“สัตว์นรก!”

“เธอยิ่งด่า ฉันยิ่งชอบ ยิ่งเร้าใจ” มู่จินเซวียนกระซิบข้างหู ของเธอ

“ตั้งแต่เกิดมายังไม่เคยได้ผู้หญิงที่กำลังท้องเลย โชคดีจริงๆเลย ”

ถังซินอยากจะถุยน้ำลายใส่หน้าเขามากๆ ยากด่ามากๆ แต่ หัวโดนกดเอาไว้อยู่ เธอหายใจแรงขึ้น

เธอจะไม่มีทางปล่อยเขาเด็ดขาด จะต้องจัดการเขาให้ได้

ด้วยสิ่งที่อยู่ตรงหน้าเขา ทำให้จินเซวียนหายใจถี่และ แรงขึ้น

คนในบ้านมักจะพูดว่าเขาเทียบเฉินหยวนไม่ได้ ความ สามารถอะไรก็ไม่มีสักอย่าง แล้วมันยังไงเหรอ

ตอนนี้ผู้หญิงของมู่เฉินหย่วน ก็อยู่ตรงนี้กับฉัน ฮ่าๆๆ

“คุณถังวางใจเถอะครับ ผมสัญญาว่าจะทำเบาๆ

เวลานั้นเอง ประตูเหล็กก็เกิดเสียงดังขึ้น และถูกเปิดออก ด้วยปืนเลเซอร์

ในโกดังสว่างขึ้น ชายหญิงที่แทบจะเปลือยกายตรงนั้น ทำให้ผู้คนตกตะลึง

มู่เฉินหยวนกวาดสายตามองมาที่ถังซิน สีหน้าดุดัน พร้อม กับกัดกรามแล้วพูดมาอย่างดุดัน

“ถอยออกมา”
ทุกคนถอยออกมาอย่างเร็ว

มู่จินเซวียนไม่คิดว่าจะมีคนมา เขาหันไปมองที่มู่เฉินหย่วน มู่เฉินหย่วนหยิบปืนออกมาจากใต้รถเข็น ดึงไกปืนอย่างไม่ สนใจใคร

“เฉินหย่วน ไม่เอาหน่า” คุณท่านห้ามเขาไว้

จากนั้น เขายิงออกไปหนึ่งนัด ยิงไปที่ไหล่ขวาของมู่จินเซ วียน สายตาของมู่เฉินหย่วนนิ่งขรึม หันปากกระบอกปืนไปที่ ขาของมู่จินเซวียนแล้วยิงออกไปอีกหนึ่งนัด