บทที่ 144 บอกให้คุณดื่ม คุณก็ดีมสิ

ถังซินลูบโต๊ะไม้แดงเบา ๆ ถามอย่างใจเย็น “ถ้าฉันบอกว่า ไม่ทําล่ะ”

“คุณมีสิทธิ์บอกว่าไม่ทำด้วยเหรอ” มู่จิ้นเซียนใช้แรงบีบ คอเธอเอาไว้แล้วยิ้มอย่างเย็นชาต่อไปอีก “คุณคิดว่าผมไม่รู้ เหรอว่าคุณได้ตำแหน่งผู้รักษาการประธานมาได้ยังไง

“อย่ามาล้อเล่นนะ นักศึกษาระดับบัณฑิตศึกษาของ มหาวิทยาลัยเยลยังเป็นได้ไม่เกินผู้บริหารเลย คุณเป็นแค่ ล่ามคนหนึ่ง ไม่มีคุณสมบัติที่เป็นผู้บริหารเลยสักนิด แต่ได้ เป็นถึงผู้รักษาการประธานเลยเชียวหรือ”

มู่จิ้นเซียนมองลึกลงไป ก้มตัวลงมองเธอแล้วหัวเราะเยาะ เย้ย “มู่ฉินหย่วนไร้ประโยชน์ไปแล้ว คุณตามเขาจะไปสนุก อะไร น้องชายของเขาได้การได้เหรอ”

“อ่อ ผมเกือบลืมไปเลย ก่อนหน้านี้คุณแต่งงานกับหยาง ซิวมาแล้วนี่”

“หึหึ ถังซินคุณนี่เก่งนะ ช่วงชิงผู้ชายตระกูลมู่มาอยู่ในกำ มือได้ ไหนบอกผมมาหน่อยสิ ระหว่างหยางซิวกับมู่เฉิน หย่วน คนไหนทำให้เธอมีความสุขได้มากกว่ากัน”

ถังซินเดินลัดไปคว้าเบียร์มาได้ก็ตีหัวมู่จิ้นเซียนอย่างแรงขวดเบียร์แตกดังเพลิง

เศษแก้วแตกร่วงหล่นลงบนพื้น

มู่จิ่นเซียนโดนตีจนช็อค มีเลือดไหลออกมาตามผมด้วย

คนที่อยู่รอบ ๆ กลายเป็นเหมือนศพไปเลย มองดูอย่างแน่ นิ่งไม่ไหวติงไปเกือบหนึ่งนาที รวมทั้งคุณหานน้อยด้วย ต่อ มาไม่รู้ว่าผู้หญิงคนไหนกรี๊ดขึ้นมาหนึ่งที่คุณหานน้อยก็เลย ได้สติกลับคืนมา

คุณหานน้อยเห็นมู่จิ้นเซียนเหมือนคนบ้าไปแล้ว ใช้สอง มือบีบคอถังซินอย่างเอาเป็นเอาตาย จึงโผเข้าไปดึงเอา จีนเซียนออกทันที “เชรดเข้ นายมันบ้าไปแล้ว รีบปล่อยมือ เร็วเข้า ถ้าเธอตายพวกเราซวยแน่”

“ไสหัวไปซะ ! ” มู่จิ่นเซียนผลักคุณหานน้อยออกไปอย่าง ม แรง “เป็นแค่อีกระหรี่ที่ปีนขึ้นเตียงผู้ชายเป็นอย่างเดียว บังอาจเอาขวดเบียร์มาตีหัวกูเหรอ เก่งนักหรือไงหะ”

เขาฝ่ามือของเขาตบหน้าถังซินไปหนึ่งที

โชคดีที่ฝ่ามือของเขาตบโดนถังซินบาดเจ็บไปครึ่งแก้ม เธอหน้าชาไปพักหนึ่งจากนั้นถึงรู้สึกถึงรอยแผล เจ็บปวดจน คิ้วขมวดขึ้นมา

“คุณว่าใครว่าอีกระหรี่นะ” ถังซินหายใจหอบอยู่ เศษแก้ว แตกอันแหลมคมในมือจ่อที่ท้องน้อยของมู่จิ้นเซียน เธอจ่อเข้าไปอีก เข้าไปอีก “ลองด่าดูอีกสักรอบไหมล่ะ”

คุณหานน้อยที่อยากจะลากคนออกมาตั้งแต่ทีแรกยืนแข็ง อไม่กล้าขยับเขยื้อน ตัวสั่นเทา

แม่งเอ้ย ถ้ารู้มาก่อนว่าถังซินกำลังมา เขาคงไล่ให้เธอไป แล้ว ไม่น่ายั่วเธอเล่นตามที่มู่จิ้นเซียนบอกเลย ไม่อย่างนั้นก็ คงไม่ซวยเหมือนอย่างตอนนี้หรอก

มู่จิ่นเซียนมองไปที่ท้องแว๊บหนึ่ง เศษแก้วเล็กขนาดนั้น ดู เหมือนจะไม่สนใจ “อยากแท่งผมเหรอ ได้เลย คุณลองแท่ง ผมดูสิ ผมจะคอยดูว่าคุณจะเก่งสักแค่ไหนกันเชียว”

พูดไปก็เอาฝ่ามือตบหน้าถังซินไปอีก

ถังซินใจเด็ดกำเศษแก้วแท่งเข้าไปที่ท้องของมู่จิ้นเซียน

ฝ่ามือนั้นไม่โดนหน้าเธอแต่กลับมีเสียง “อั๊ก” ของมู่จิ่น เขียนออกมาแทน ขวดไวน์แดงแตกร่วงลงบนโซฟา

“คุณอยากลองดูไหมล่ะ ว่าฉันจะเก่งสักแค่ไหน”

ไม่รู้ว่าประตูห้องส่วนตัวเปิดออกตอนไหน มู่เฉินหย่วนนั่ง อยู่ในรถวีลแชร์ มองมู่จิ้นเซียนอย่างเงียบ ๆ แต่แฝงไปด้วย ความกดดันจนน่ากลัว

มู่จิ่นเขียนพอได้ยินเสียงนี้ก็ตัวสั่นจนท้องเย็นวาบ
ถึงแม้ว่าเศษแก้วที่ถังซินถือไว้จะเล็กแต่ก็แหลมคม ทะลุ เสื้อผ้าที่กั้นไว้จนทำให้ท้องเกิดแผลเล็ก ๆ จนเลือดเปื้อน เสื้อ เขาจึงรีบเอามือกุมท้องเอาไว้

“ถะ ถังเกอ” สมัยก่อนมู่จิ้นเซียนไม่ได้หยิ่งยโสโอหัง พอ ยืนขึ้นมาอีกด้านเสียงก็ตะกุกตะกักนิด ๆ

มู่เฉินหย่วนพูด “มิกล้า นายเรียกฉันว่าประธานมู่ดีกว่านะ

มู่จิ้นเซียนหน้าซีดลง

เขาได้ยินมาว่ามู่เฉินหย่วนอารมณ์ไม่ดี พักฟื้นในวิลล่ามา ตลอด ทําไมถึงมาที่นี่ได้นะ

มู่เฉินหย่วนกดปุ่มบนวีลแชร์เข้ามาในห้องส่วนตัว สายตา มองไปที่ถังซิน เห็นเธอดูท่าทางจนตรอกมาก โดยเฉพาะ อย่างยิ่งเมื่อรอยฟกช้ำที่อยู่รอบคอ สายตาก็ดูอาฆาตมาก

มู่เฉินหย่วนถามถังซิน “เดินไหวไหม ให้ผมไปประคอง คุณไหม”

“ไหวค่ะ” เสียงของถังซินแหบนิด ๆ เธอใช้แรงลุกขึ้นมา จากโซฟา ดื่มเบียร์ไปเยอะเลยรู้สึกไม่ค่อยสบาย พอจะลุก ขึ้นก็เลยล้มลงไปกับพื้น

คุณหานน้อยที่อยู่ข้าง ๆ อยากจะเข้ามาประคอง แต่ถังซิน ยกมือห้ามเอาไว้ “ไม่ต้องหรอก ขอบคุณค่ะ”
คุณหานน้อยยิ้มเจื่อน ๆ

แย่แล้ว ดูท่าทางจะโดนอาฆาตแค้นเอาเสียแล้ว

พอถังซินเดินออกมาจากโซฟาได้แล้ว มู่เฉินหย่วนก็ดูเสื้อ เชิ้ตที่เธอใส่ หยิบผ้าห่มขนสัตว์ที่อยู่บนขาให้เธอ

ถังซินก้มหน้ามองแว็บหนึ่ง หน้าก็แดงขึ้นมา รีบเอาผ้าห่ม ขนสัตว์คลุมตัวเอาไว้ เมื่อกี้เอาแต่สนใจเบียร์เลยไม่ได้ สังเกตเสื้อผ้า จากนั้นจึงถามมู่เฉินหย่วน “ประธานมู่ คุณมา ที่นี่ได้ยังไงคะ”

“นี่คือคลับที่เหวินซูลงทุน เขากลัวว่าผมจะเบื่อวิลล่าก็เลย พอผมมาเที่ยวที่นี่” มู่เฉินหย่วนพูด “ได้ข่าวว่าคุณมา ผมก็ เลยอยากมาดูสักหน่อย เผื่อคุณจะมีอะไรที่ต้องการให้ผม ช่วย

มู่เฉินหย่วนเบนสายตาไปที่คุณหานน้อย “นี่ลูกชายของ ประธานหานไม่ใช่เหรอ พวกคุณรู้จักกันด้วยเหรอ”

“ประ ประธานมู่” คุณหานน้อยเห็นว่ามู่เฉินหย่วนมองตัว เอง โดยไม่มีเหตุผลใด ๆ จึงยิ้มแห้ง ๆ แล้วพูด “วันนี้วันเกิด เพื่อนของผม ประธานถังเลยมาฉลองวันเกิดเพื่อนของผม

“จริงเหรอ”

คุณหานน้อยยังไม่ทันพยักหน้า ถังซินก็ยิ้มๆ “จริงค่ะ ฉัน อยากมาฉลองวันเกิดเพื่อนของคุณหานน้อย แล้วก็ให้คุณหานน้อยช่วยนัดประธานหานให้ด้วย ใครใช้ให้ประธานหาน งานยุ่งจนนัดยากละคะ คุณหานน้อยใจกว้างมาก เพราะ เป็นงานวันเกิดเพื่อนก็เลยเลี้ยงเบียร์ฉันไปยี่สิบสี่ขวด ต้อง ขอบคุณ คุณหานน้อยจริง ๆ เลยนะคะ”

คุณหานน้อยรู้สึกว่าเขากำลังสั่นอยู่

แม่งเอ้ย ผู้หญิงคนนี้ดูสวยดี แต่ไม่น่าเล่นด้วยเลยสักนิด เพราะรู้ว่ามู่เฉินหย่วนหนุนหลังอยู่

“มันเป็นไอเดียของมู่จิ้นเซียน” คุณหานน้อยชี้ไปที่มู่จิ้น เซียน พูดจาตะกุกตะกัก “เขาบอกว่าอยากทำให้ความกล้า หาญของประธานถังลดลง ดังนั้นผมก็เลย เลย…

มู่จิ้นเซียนสีหน้าเปลี่ยน รีบพูดกับมู่เฉินหย่วน “ถัง เกอ…ไม่สิ ประธานมู่ ผมก็แค่ล้อประธานถังเล่น ใครจะไป รู้ว่าเธอจะดื่มหมดเลยละ ผมไม่ได้หมายความอย่างนั้นสัก หน่อย”

“งั้นเหรอ ถ้างั้นไม่รู้ว่าคุณจินเซวียนเป็นคนคำพูดเหล่านี้ หรือเปล่านะ” ถังซินอย่างช้า ๆ ควักมือถือออกจากกระเป๋า หน้าจอแสดงการบันทึกเสียงอยู่

มู่จิ้นเซียนเห็นมือถือนั้นหน้าก็ซีดลงทันที

ถังซินเปิดเสียงที่บันทึกเอาไว้และกดเพิ่มเสียงด้วย เริ่ม ตั้งแต่เธอเข้ามาในห้องส่วนตัว แต่ละคนพูดว่าอะไรบ้างรวม ไปถึงที่มู่จิ้นเซียนด่ากระทบมู่เฉินหย่วนด้วยเสียงดังลั่นห้อง
เมื่อเห็นสีหน้าที่สงบนิ่งของมู่เฉินหย่วน ทุกคนกลับกลั้น หายใจ ไม่กล้าขยับเขยื้อนใด ๆ

แย่แล้ว แย่แล้ว !

สักพักหนึ่ง ริมฝีปากบาง ๆ ของมู่เฉินหย่วนถึงขยับ “ใน เมื่อทุกคนชอบดื่มเหล้าขนาดนี้ วันนี้ผมเลี้ยงเอง ให้ทุกคน ดื่มกันให้หนำใจไปเลย” มู่เฉินหย่วนเรียกพนักงานเสิร์ฟเข้า มาแล้วพูดกับเขาสองสามประโยค

หลังจากนั้นสองนาที พนักงานเสิร์ฟก็เข็นรถเข้ามา เอา ไวน์ขาวและไวน์แดงวางลงบนโต๊ะไม้แดงจนเต็มทั้งสอง โต๊ะ สีหน้าทุกคนดูประหลาดใจมาก

ถ้าเป็นเบียร์ก็แล้วไป อวกออกมาก็จบแล้ว ไวน์ขาวไวน์ แดงผสมกัน นี่ตายได้เลยนะ

“ประธานมู่ เมื่อกี้ผมไม่ได้พูดนะ” ในกลุ่มคนมีคนพูดอย่าง ขี้ขลาด “อีกอย่างผมดื่มไวน์ขาวไม่เป็นด้วย”

“ประธานมู่ ผมก็ไม่ได้พูดนะ”

“ผมก็ด้วย”

“วันเกิดของคุณหานน้อย พวกคุณตอบรับคำเชิญแล้วมา กัน ไม่ดื่มได้ยังไงกันละ” มู่เฉินหย่วนจัดการอย่างง่ายดาย “ทุกคนไม่ต้องเกรงใจ ผมยังมีเงินจ่ายค่าเหล้านะ”
มู่จิ้นเซียนมองไวน์แดงบนโต๊ะ ยิ้มมุมปาก

ไวน์ขาวห้าสิบสองดีกรี ดื่มแล้วไม่ตายสิแปลก อีกอย่าง ท้องเขาก็ยังบาดเจ็บอยู่ จะดื่มได้ยังไงกันล่ะ

“ผมขอโทษประธานถังด้วยนะ ผมมันผิดเองที่ทำให้ ประธานถังขายหน้า” มู่จิ้นเซียนโค้งให้ถังซิน “ประธานมู่ ผม โดนประธานถังแท่งไปหนึ่งทีเลยร่างกายบาดเจ็บอยู่ ดื่มไม่ ได้หรอก”

มู่เฉินหย่วนยิ้มเบา ๆ แต่สายชากลับดูดัน “ดื่ม”