บทที่ 112 ภรรยาของผมดูดีขนาดนี้ มองเท่าไหร่ก็ไม่พอ

เธอพึ่งได้รู้ว่าเป็นวันเกิดของเขาอย่างกะทันหัน เลยไม่ได้ เตรียมแม้แต่ของขวัญมาให้ พอนึกขึ้นได้ว่ามู่เฉินหยวนชอบ กินซุปเห็ดหูหนูขาวก็เอาขวดเก็บความร้อนในกระเป๋าออก มายื่นให้เขา

“เอ่อ คุณมู่ คือฉันไม่รู้ว่าวันนี้เป็นวันเกิดของคุณ แม้แต่ ของขวัญก็ยังไม่ได้เตรียมมา อันนี้แม่ของฉันตุ๋นเอง ถ้าคุณ ไม่รังเกียจล่ะก็รับไว้ด้วยนะคะ แล้วก็…..สุขสันต์วันเกิดค่ะ”

ขวดสีชมพูอ่อนที่มีนิ้วมือเรียวสวยของหญิงสาวโอบล้อม มองดูแล้วเหมือนกับหยกขาวก็ไม่ปาน ดูแล้วช่างมีเสน่ห์ซะ เหลือเกิน

มู่เฉินหยวนยิ้ม

ยัยคนนี้น่าสนใจจริงๆ ทุกครั้งที่ให้ของมีแต่ของติดดินทั้ง นั้น

พอเห็นว่ามู่เฉินหยวนไม่รับของสักทีก็เลยคิดมากไปต่างๆ นานๆ คุณคุณอาม่อยากได้อะไรกันนะ แล้วเขามีอะไรแล้ว บ้าง ตัวเองให้ซุปเห็ดหูหนูตุ๋นก็คงไม่ค่อยเหมาะสม เลยจะ ชักมือกลับ

เธอกำลังจะชักมือกลับขวดเก็บความร้อนในมือก็ถูกมู่เฉิน หยวนเอาไป เขายิ้มแล้วพูดว่า “ขอบคุณมากคุณหนูถัง ของ ขวัญชิ้นนี้ไม่เลวเลย ผมชอบมากครับ”
ใบหน้าของถังซินมีสีชมพูระเรื่อๆ “คุณมู่ก็พูดเกินไปค่ะ”

มู่เฉินหยวนถามถังซินว่าว่างไหม อยากจะให้เธอไปด้วย กัน แต่ถังซินรู้ว่าคนที่เขานัดไว้ไม่ได้อยู่ในระดับเดียวกับเธอ ก็เลยปฏิเสธไปอย่างสุภาพแล้ว

หลังจากนั้นมู่เฉินหยวนก็รับโทรศัพท์และดูเหมือนว่าจะมี ธุระต้องรีบไป เขาเรียกให้พนักงานขายเข้ามาแล้วบอกกับ ถังซินว่า “คุณหนูถังถ้าชอบหลังไหนก็บอกเขาได้เลยนะ ครับ ผมคงต้องไปก่อน” ถังซินพยักหน้าตอบรับ

หลังจากที่มู่เฉินหยวนออกไป ถังซินก็ยังคงดูโมเดลและ นิตยสารบ้านต่อเพื่อจะนำมาเปรียบเทียบกันกับอีกหลาย หลังที่คุยกับมู่เฉินหยวนไว้ สรุปเธอก็เลือกบ้านที่อยู่ตรง ถนนจิ้นหยวนเพราะการคมนาคมค่อนข้างสะดวก

“งั้นเอาหลังนี้ค่ะ” หลังจากที่ถังซินเลือกเสร็จเธอก็หยิบ บัตรของเธอออกมา ตอนแรกเธอว่าจะใช้ข้อมูลของกวน ชิงเฟิงแต่ว่าเขาก็ไปซะแล้ว ถังซินเลยต้องใช้ข้อมูลบัตร ประชาชนของตัวเองแทน

พนักงานจัดการทุกอย่างให้เธออย่างรวดเร็ว ไม่ถึงสิบ นาทีด้วยซ้ำก็จัดการทุกอย่างเรียบร้อยแล้ว

ในตอนที่ถังซินเซ็นสัญญาซื้อเหลือบไปเห็นราคา เธอ นิ่งไปพักหนึ่ง “ทำไมแค่แปดแสนล่ะคะ ไม่ได้เขียนผิดใช่ ไหม?”
“คุณมู่สั่งไว้ว่าบ้านที่คุณหนูเลือก ต้องลดราคา90%ค่ะ” พนักงานขายตอบ “บ้านพวกนี้เป็นของบริษัทมู่ซื่อทั้งหมด คุณจ่ายแค่แปดแสนก็พอแล้ว นอกนั้นพวกเราจะจัดการเอง ค่ะ”

เธอน่าจะให้คุณมู่ทำสัญญาลดราคาแต่แรกก็จบแล้ว นี่ อะไรกัน ลด90%มันต่างจากให้ฟรีตรงไหนกัน

ถังซินถาม “ฉันไม่ซื้อแล้วได้ไหม?”

“คุณไม่ชอบบ้านหลังนี้หรอคะ? งั้นลองดูบ้านหลังอื่น ไหมคะ เดี๋ยวผมบอกคุณมู่เอง” พนักงานขายบอกพลางกด หมายเลขโทรศัพท์ของมู่เฉินหยวน แต่ถังซินหยุดไว้ซะ ก่อน

“เอาก็ได้ๆ เดี๋ยวฉันเซ็นเลยแล้วกัน” ถังซินเซ็นชื่อตัวเอง ในเอกสารหลายฉบับอย่างรวดเร็วและส่งกลับไป

เธอปฏิเสธไปแล้วหนึ่งรอบ ถ้าเธอยังปฏิเสธอีกล่ะก็ เขา ต้องคิดว่าเธอหยิ่งแน่นอน งั้นก็รับไว้เลยน่าจะดีกว่า อีก อย่างคุณ ก็พูดถูก เธอช่วยเขาทำงานตั้งมากมายแถมยังไม่ เคยทำพลาดด้วย

บ้านที่ซื้อก็พร้อมเข้าอยู่เลยเพียงแค่ขนของเข้าไปก็อยู่ได้

แล้ว

หลังจากที่เธอจัดการธุระต่างๆเสร็จ เธอก็ขับรถกลับไปที่ อพาร์ตเม้น ระหว่างทางเธอก็โทรหาแม่บอกให้เธอเก็บข้าวของให้เรียบร้อย อาทิตย์หน้าเธอและกวนชิงเฟิงจะไปช่วย ย้ายบ้าน คุณแม่ถึงก็ไม่ได้ปฏิเสธอะไรอีก

หลี่ซูเจ๋ยังไม่ได้กลับบ้าน ในอพาร์ตเม้นจึงมีแค่ถังซิน คนเดียว เธอนำผักกาดดองที่ได้มาจากคุณแม่มาเก็บไว้ ให้เรียบร้อย หลังจากนั้นเธอก็อาบน้ำแล้วกะว่าจะดูหนัง ผ่อนคลายสักหน่อย แต่เพื่อนร่วมงานส่งข้อความมาหลาย ข้อความ

เธอยอมแล้วจริงๆ

กะไว้ว่าจะพักผ่อน แต่ผลลัพธ์คือแค่เปลี่ยนที่ทำงาน เท่านันเอง

พอเธอจัดการกับธุระเสร็จ เงยหน้ามาฟ้าก็มืดแล้ว พอดู เวลาถึงได้รู้ว่าตอนนี้ทุ่มกว่าแล้ว โทรศัพท์ของเธอก็ดังขึ้น มาอีก

ถังซินหงุดหงิดมาก รับสายแล้วพูดว่า “ใครคะ?”

“คุณหนูถัง ฉันคือเลขาเกา” กาวเหม่ย ตอบ “ไม่ทราบว่า ตอนนี้คุณพอจะมีเวลาว่างไหมคะ?”

“มีเรื่องอะไร?”

“คุณมู่เขา…ดูไม่ค่อยปกติ” กาวเหม่ยซีตอบแบบล้ำๆอึ้งๆ “ฉันมารับคุณมู่ คลับตรงตามเวลาที่นัดไว้7:30แต่ว่าเขาไม่ ยอมไป เหมือนจะมึนๆ ใครให้ดื่มเหล้าก็ดื่ม
เหมือนจะมึนแล้ว?

ถังซินกำลังประเมินว่ามู่เฉินหยวนต้องดื่มบรั่นดีหรือเหล้า ที่มีแอลกอฮอล์เข้มข้นลงไปแน่ เธอรีบตอบว่า”คุณดูคุณมู่ไว้ อย่าให้เขาดื่มอะไรอีก คลับไหน เดี๋ยวฉันรีบไป!”

“รบกวนคุณถังด้วยนะคะ”

ระหว่างทางที่ขับไปคลับ ถังซินก็ได้สติขึ้นมา

เธอตบหน้าผากแล้วพูดว่า “นี่ฉันเป็นบ้าไปแล้วหรือไง ทำไมต้องไปด้วยเนี่ย ให้เลขาเการับผิดชอบก็พอแล้วไม่ใช่ หรอ?”

ทำแบบนี้ไม่ต่างอะไรกับเธอกังวลเรื่องคุณมู่หรอกหรือ

แต่ว่าขับรถผ่านอุโมงค์นี้ไปก็ใกล้จะถึงคลับแล้วจะให้ย้อน กลับไปก็คงไม่ได้แล้วทำได้แค่ไปต่อ ทันทีที่รถจอดข้าง ถนนเธอก็รีบพุ่งตัวเข้าไปในคลับ

เมื่อถังซินหาห้องส่วนตัวเจอ ในตอนที่เธอดันประตูเข้าไป ก็เห็นกาวเหม่ยซีนั่งหัวเราะสนุกสนานอยู่กับคนอื่นแล้วก็ ต้องคอยระวังไม่ให้มู่เฉินหยวนดื่มเหล้าอีก คอยดึงแก้ว หลบ มือไม้พันกันไปหมด

“ขอโทษนะคะ คุณมู่คอไม่แข็งเท่าไหร่ คงจะกินต่อไม่ได้ แล้วจริงๆค่ะ”
หลังจากที่กาวเหม่ยซีพูดนักธุรกิจบนโต้ะต่างก็รู้สึกไม่ ค่อยพอใจ ไม่ใช่เหล้าขาวสักหน่อย อะไรจะเมาง่ายขนาด นั้น อีกอย่างความสามารถในการดื่มเหล้าของคุณมู่พวกเรารู้ อยู่แล้ว”

“คุณมู่เขาอยากจะดื่มเองเธอก็อย่าไปห้ามเขาเลย

“อีกอย่างวันนี้เป็นวันเกิดของคุณมู่ด้วย”

นักธุรกิจใหญ่ในห้องส่วนตัวพูดขึ้นมา ทำให้กาวเหม่ยซี ไม่กล้าแม้แต่จะเถียง พอเห็นถังซินเข้ามาในห้องเธอดีใจ มากอย่างกับเห็นพระแม่กวนอิมเดินเข้ามา “คุณถัง ในที่สุด คุณก็มาแล้ว”

“ขอโทษทีมาช้าไปหน่อย รถติดมาก” ถังซินยิ้มตอบเล็ก น้อยและมองไปทางมู่เฉินหยวนที่อยู่บนโซฟา

หมดกันท่าทีที่สุขุมเยือกเย็นที่เธอเจอในตอนบ่ายกลาย เป็นตัวอะไรไปแล้วก็ไม่รู้

เมื่อเขาเห็นถังซิน มู่เฉินหย่วนก็ไม่แย่งแก้วเหล้ากับกาว เหม่ยซีอีก เขาลุกขึ้นมาจากโซฟา

“ภรร.….…….

ถังซินรีบเอามือไปอุดปากเขาไว้ก่อนที่เขาจะพูดคำ ว่าภรรยาออกมา เธอพูดกับนักธุรกิจทั้งหลายอย่าง กระอักกระอ่วนว่า “ขอโทษนะคะทุกท่าน คุณมู่น่าจะเมาแล้ว”

“วันนี้เป็นวันเกิดของคุณมู่ เลยตั้งใจชวนทุกคนมาเพื่อน ฉลองวันเกิดของเขา จะทำให้ทุกคนผิดหวังไม่ได้ เลขาเกา คุณก็อยู่นี่แหละ พูดคุยกับพวกเขา ส่วนฉันจะพาคุณมู่กลับ ไปก่อน”

เลขาเกาพยักหน้าตอบ รบกวนหน่อยนะคะคุณถัง”

พอพูดจบเธอก็ลากมู่เฉินหยวนออกไป เขาก็ให้ความร่วม มือเธออย่างดี แต่ปากของเขาถูกปิดไว้ดูแล้วตลกดี

จนถึงตอนที่ออกไปจากคลับถังซินถึงกับโล่งอกแล้วหัน ไปคาดโทษกับมู่เฉินหยวนว่า “คุณมู่ ผู้ช่วยจางไม่ได้บอก คุณแล้วหรอว่าอย่าดื่มเหล้าไปเรื่อยน่ะ”

“ผมดื่มบรั่นดีไปนิดเดียวเองนะ คุณภรรยาอย่าโกรธไป เลยนะ” มู่เฉินหย่วนสารภาพความผิดอย่างจริงใจและมอง ไปทางท้องของเธอแล้วพูดอย่างอบอุ่นว่า “โกรธไม่ดีต่อ เด็กในท้องนะ”

ถังซินถึงกับกระตุกยิ้มมุมปาก “คุณมู่ เรื่องท้องเนี่ยคือเรื่อง ปลอมนะคะ คุณลืมไปแล้วหรอ”

“จะเป็นเรื่องปลอมไปได้ยังไง” มู่เฉินหย่วนถามด้วยความ สับสนแล้วพูดอีกว่า “ที่รักนี่คุณแกล้งผมเล่นใช่ไหม? งั้นผม สัญญาว่าจากนี้ไปผมจะไม่ดื่มบรั่นดีอีกแล้ว คุณอย่าโกรธผม เลยนะ”
ก็ได้ ในสถานการณ์แบบนี้ใครก็สามารถรังแกคุณมู่ได้ เธอ พูดอะไรไปก็เปล่าประโยชน์

ถังซินไม่ได้คุยอะไรกับเขาอีก เรียกให้ขึ้นรถ

มู่เฉินหยวนนั่งอย่างเรียบร้อย แต่แค่หันมามองถังซินอยู่ นั่นแหละ ถังซินไม่หันกลับไปมองก็รู้สึกถึงสายตาที่มองเธอ อยู่ รู้สึกทนไม่ค่อยได้

“คุณปู่ คุณอย่าจ้องฉันได้ไหม?”

“ภรรยาผมสวย” มู่เฉินหย่วนดื่มเหล้าไปทำให้เสียงเขาทั้ง ต่ำทั้งแหบพร่า ช่างยั่วยวนซะเหลือเกิน “สวยทุกวันเลย ดู ยังไงก็ดูไม่พอ”