บทที่ 107พยายามหน่อย สาวน้องคนนี้อาจจะเป็นคนของ บ้านตัวเองได้

“ขอบคุณสำหรับความเป็นห่วงของคุณนะคะผู้จัดการมู่ แต่ ว่าเรื่องของฉัน ฉันจัดการเองได้ค่ะ” ถังซินลุกขึ้นแล้วสอด แบงค์ใบหนึ่งไว้ใต้แก้วกาแฟ “ลาเต้แก้วนี้ถือว่าฉันเลี้ยงผู้ จัดมู่นะคะ”

สิ้นประโยค เธอก็หันหลังเดินออกไปอย่างเด็ดขาด

มู่หยางซินมองไปทางที่เธอจากไป คิดในใจว่าอยากตาม ไปแต่สุดท้ายก็ไม่ได้ลุกขึ้นจากเก้าอี้

เขาไม่ใช่คนใจดำขนาดนั้น แต่ว่าอยู่กับถังซินมานานซึ่ง ระหว่างทั้งสองไม่มีอะไรเกิดขึ้น แลดูจืดจางไปหน่อย แต่ หลังจากเขานอกใจเขาก็รู้สึกตัวเร็วว่านั่นเป็นสิ่งที่ไม่ถูกต้อง

เหมือนครั้งนั้นที่มีผู้ชายคนหนึ่งไปหาเขาที่โรงพยาบาล แล้วบังคับให้เธอเซ็นต์ชื่อบนหนังสือหย่าร้างกับถังซินพูด ว่า “เธอช่างเป็นผู้หญิงที่ฉลาดและมีความสามารถเหลือเกิน แกยังไม่รักษาเอาไว้ให้ดีอีก โง่จริง ๆ ”

ตอนนี้เขาสามารถเข้าใจความหมายที่ผู้ชายคนนั้นพูดสัก

เขา ช่างโง่จริง ๆ ……

หลังจากออกมาจากร้านกาแฟ ถังชินเรียกรถส่วนตัวกลับ

ทีไปที่เมืองหนานเฉิน

อาจจะเป็นเพราะเจอกับมู่หยางซิว รวมกับคำพูดที่แลดู เป็นห่วงของเขาทำให้เธอหงุดหงิดมาก เธอไม่อยากกลับ ไปที่บริษัทก็เลยตีรถไปห้างแทน

ขณะที่กำลังไปซื้อชานมที่ร้าน COCO เหมือนมีคนเรียก เธอ ถังซินหันไปมองแล้วเห็นว่าคนที่เรียกเธอคือชายเฒ่าที่ เธอเคยเจอในร้านอาห์มันนี่

ชายเฒ่าแต่งตัวธรรมดา ท่าทากระปรี้กระเปร่า

“บังเอิญจังเลยนะคะ” ถังซินตกใจก่อนแล้วค่อยถามขึ้น อย่างยิ้ม ๆ “คุณมาซื้อชานมหรอคะ”

“ใช่จ่ะ ชานมทูโทนที่เธอแนะนำอร่อยมากเลยนะ” เถ้าแก่คู่ ยิ้ม ๆ เขามาทุก ๆ สองสามวัน มาดูว่าจะเจอถังซินบ้างมั้ย

รอนานขนาดนี้ วันนี้ได้เจอสักที

“อร่อยก็จริงนะคะ แต่ว่าน้ำตาลเยอะไปหน่อย คุณอย่าซื้อ เลยดีกว่า รอฉันสักครู่นะคะ” ถังซินเดินไปอย่างเร็ว

เถ้าแก่มู่ยืนรออยู่ตรงนั้น ไม่คิดจะเดินไปไหน

ไม่นานผู้จัดการบ้านที่ซื้อของเดินมาหา “เถ้าแก่มู่ เรากลับ กันเถอะ ของซื้อเสร็จหมดแล้วครับ”
เถ้าแก่มู่โบกมือ “แกกลับไปก่อน เดี๋ยวฉันไปเอง”

“ไม่เป็นไร ผมอยู่เป็นเพื่อนคุณดีกว่าครับ” อากาศร้อน ขนาดนี้ ถ้าเถ้าแก่ เป็นลมไป ไม่ว่าจะผู้จัดการบ้านร้อยคนก็ ไม่พอให้ประธานมู่บ่นแน่ “คุณกำลังรอใครอยู่หรอครับ หรือ ว่า…”

“แกน่ารำคาญจริง ๆ ทำไมถามเยอะขนาดนี้” เฒ่าแก่มู่จ้อง ใส่ผู้จัดการ ไม่พอใจอย่างมาก “ฉันอยากจะอยู่คนเดียวไม่ ได้หรือไง แกไปคอยบนรถไป”

ผู้จัดการบ้าน: “……..

เถ้าแก่มู่เห็นถังซินกำลังหิ้วถุงเดินมาทางนี้ก็รีบทำตัวสุขม ขึ้นมา “กลับไปรอบนรถนะ เดี๋ยวรอฉันพักผ่อนให้พอแล้วจะ กลับไป เร็ว!”

เห็นเถ้าแก่คู่เริ่มจะโมโห ผู้จัดการบ้านรีบถือของแล้วเดิน ออกไป

ผู้จัดการบ้านเพิ่งจะเดินไป ถังซินก็เดินมา

เถ้าแก่มู่ถามว่า “เธอไปซื้ออะไรมา

“ชั้น 5 มีร้านชาร้านหนึ่ง ฉันไปซื้อใบชามาค่ะ” ถังซินพูด ไปด้วยล้วงแก้วเก็บความร้อนในกระเป๋าออกมา เพิ่งจะเปิด ออกกลิ่นหอมของใบชาโชยมา “นี่คือชาเขียวปี้หลัวซุน ที่ทางร้านเพิ่งจะชงค่ะ”
เถ้าแก่ม่รู้สึกประทับใจอย่างยิ่ง

สาวน้อยผู้นี้ช่างน่ารักน่าเอ็นดูเหลือเกิน จริง ๆ แล้วทั้ง สองไม่รู้จักกัน เคยเจอกันไม่กี่ครั้ง แต่เธอกลับบอกว่ากิน น้ำตาลเยอะไปไม่ดี รีบวิ่งไปซื้อชาให้ตัวเอง น่ารักจริง ๆ

“เธอนี่ดีจริง ๆ ” เถ้าแก่มู่พูดขึ้น “น่ารักเอาใจใส่มาก ไม่ เหมือนลูกชายฉันนะ วัน ๆ รู้จักแค่หาเงิน รอฉันตายไปจะ สร้างพีรมิดให้ฉันหรือยังไงไม่รู้

ถังซินหัวเราะออกมา “เขาอาจจะอยากให้คุณมีชีวิตที่ดี กว่านี้ อีกอย่างเห็นคุณยังแข็งแรงอยู่ น่าจะอยู่นานไปอีก 40 ปีนะคะ”

เถ้าแก่มู่หัวเราะอย่างชอบใจ เริ่มจะชอบสาวน้อยนี่มากขึ้น

ถังซินไม่มีอะไรทำพอดี เดินเล่นเป็นเพื่อนชายเฒ่าผู้นี้ หลัง ๆ เธอเห็นว่าเวลาเริ่มจะมืดแล้ว จึงพาเถ้าแก่ไปกินสุกกี้ ที่ร้านเต๋อจวงชั้น 5

ทั้งร้านเต็มไปด้วยกลิ่นฉุนของความเผ็ด ลูกค้าคุยเล่นกัน สนุกสนาน บรรยากาศดีมาก

เถ้าแก่มู่กินสุกี้ที่บ้านตัวเองก็บ่อย แต่ส่วนมากจะเป็นสุกี้ เพื่อสุขภาพ ครั้งแรกที่ได้สัมผัสกับสุกี้หม่าล่า จุ่มเนื้อวัวลง ไปในน้ำแล้วยัดเข้าปาก ไม่นานก็เหงื่อท่วมตัวไปหมด

เถ้าแก่มู่ชูนิ้วโป้ง “เนื้อนี่รสชาติดีเยี่ยม เข้าที่มาก”
“เนอะ”

เห็นเขากินอย่างเอร็ดอร่อย ถังซินก็ยิ้มแย้มอย่างมีความ

สุข

ผู้ใหญ่ในบ้านเธอเสียไปนานแล้ว เธอไม่มีโอกาสได้แสดง ความกตัญญูต่อพวกท่าน ดังนั้นเห็นคนแก่ที่อารมณ์ดีอย่าง เถ้าแก่มู่ กินอาหารได้เยอะขนาดนี้ก็มีความสุขมากแล้ว

เถ้าแก่มู่เหมือนเห็นว่าถังซินกำลังคิดอะไรอยู่จึงพูดขึ้น “ถ้าเธอคิดว่าฉันเข้าท่า ก็พูดกับฉันได้นะ เผลอ ๆ ฉันให้คำ แนะนําเธอได้”

ถังซินลังเลแล้วพูดขึ้นด้วยความฟุ้งซ่าน “ก็ไม่มีอะไร หรอกค่ะ เรื่องงานนั่นแหละค่ะ”

เธอพูดคร่าว ๆ เกี่ยวกับตัวเองโดนย้ายแผนก อำนาจ ภายในบริษัทซับซ้อน แต่บอสกลับมอบหน้าที่ที่สำคัญที่สุด ให้กับเธอ เธอเองไม่ทำก็ไม่ได้เสียอีก

แค่ประโยคง่าย ๆ ไม่กี่ประโยค ทำให้เถ้าแก่คู่เข้าใจอะไร มากขึ้น

เถ้าแก่ พูดขึ้น “เธอดูก็รู้ว่าเป็นพวกที่ไม่มักใหญ่ใฝ่สูง เท่าไหร่ เพราะฉันนั้นแค่ย้ายแผนกก็รู้สึกว่างานมันยาก จริง ๆ แล้วคนยิ่งเยอะการแข่งขันก็ยิ่งเข้มข้น โดยเฉพาะบริษัท

ใหญ่ การแข่งขันยิ่งไม่ต้องพูดถึง”
“พนักงานที่อยู่ระดับต่ำสนใจแค่ได้เงิน ส่วนหัวหน้าเป็น ใคร บริษัทจะเติบโตไปในทิศทางไหนไม่เกี่ยวอะไรกับพวก เขา แต่ว่าพนักงานระดับสูงไม่เพียงแต่ทำงานเพื่อบริษัท เพราะยังมีเรื่องของอำนาจเข้ามาเกี่ยว

“เงินและอำนาจเป็นสิ่งที่น่าดึงดูดที่สุด ไม่มีใครสามารถ ปฏิเสธได้ และนั่นก็ทำให้หลายเรื่องเกิดขึ้นได้ บอสของ เธอมอบงานที่สำคัญให้เธอ แสดงว่าเธอหนะได้รับความไว้ วางใจจากเขา

ถังซินได้ยินแล้วหัวคิ้วกระตุกสองสามที

จริงหรอ?

มู่เฉินหย่วนเชื่อเธอ จึงเลือกเธองั้นหรอ

เถ้าแก่มู่ยิ้ม “ไม่ว่าบริษัทเธอจะวุ่นวายแค่ไหน เธอต้อง ถามตัวเองว่าคนที่คุณเลือกใช่คนที่ถูกหรือเปล่า การกระทำ ของเขาคุ้มพอไหมที่เธอจะทำงานให้เขา ถ้าเกิดอะไรขึ้นมา เขาจะหนุนหลังเธอหรือเปล่า”

ถังซินก้มหัวครุ่นคิด แล้วเข้าใจทันที เธอยิ้ม “คุณท่านคะ คำพูดของคุณเป็นประโยชน์กับฉันมากเลยค่ะ ฉันรู้แล้วว่า ฉันควรจะทำยังไง ขอบคุณมากนะคะ

“เกรงใจอะไรหละ เธอให้ใบชาฉันแถมเลี้ยงสุกี้ฉันอีก ฉัน สิควรจะขอบคุณเธอ” เถ้าแก่มู่หัวเราะ “อายุฉันปูนนี้แล้ว รู้ อะไรเยอะก็ไม่แปลก เอ้อ สั่งเนื้อวัวอีกชุดหนึ่งได้หรือเปล่าจ๊ะ”

“ไม่ได้ค่ะ คุณกินชุดที่สามแล้วนะคะ” ถังซินปฏิเสธ “ของ พวกนี้คุณกินมากไม่ได้ค่ะ”

เถ้าแก่คู่เริ่มจะงอแง ถอนหายใจแล้วพูดขึ้นว่า “วัยรุ่นอย่าง พวกแกก็แบบนี้แหละ อันนี้กินไม่ได้ อันนั้นกินไม่ได้ อายุฉัน ก็เท่านี้แล้ว กินอะไรก็ไม่สะใจสักอย่าง”

“คุณกินแครอทได้นะคะ มีประโยชน์ดีค่ะ”

จุ่มผักกินไปสักพัก เถ้าแก่มู่ถามอย่างยิ้ม ๆ “สาวน้อย มี แฟนหรือยังเนี่ย

“ไม่มีค่ะ เพิ่งจะหย่าเองค่ะ”

“หย่าเหรอ” เถ้าแก่ ตกใจ “ผู้ชายคนไหนตาบอดเนี่ย เธอ ดีขนาดนี้ เขาไม่เอาเฉยเลย แต่หย่าก็ดีแล้ว ลูกชายฉันตัว ใหญ่แข็งแรง ใช้ได้เหมือนกันนะ”

พูดไปด้วยค้นรูปไปด้วยจะให้ถังซินดู

ถังซินยิ้ม ๆ

คนแก่ที่ไหนก็เหมือนกัน ล้วนเป็นห่วงกับเรื่องชีวิตคู่ของ

ลูก ๆ

เห็นเถ้าแก่ กระตือรือร้นขนาดนี้ ถังซินก็ไม่กล้าปฏิเสธ จึงพูดไปว่า “ช่วงนี้หนูค่อยข้างยุ่งหนะค่ะ ให้หนูแอด WeChat คุณมั้ยคะ เรื่องนี้รอให้ฉันไม่ยุ่งค่อยว่ากันก็ได้ค่ะ”

“ก็ดีเหมือนกัน”

เถ้าแก่คู่ก็คิดว่าตัวเองเร็วไปหน่อย เพราะทั้งคู่ก็เพิ่งจะเจอ กันสองครั้ง สาวน้อยคนนี้ไม่สงสัยว่าแกหลอกลวงเอาเธอ ไปขายก็ดีแค่ไหนแล้ว ทั้งสองได้แลก WeChat กัน

หลังจากถังซินรับแอดแล้ว เถ้าแก่มู่เปลี่ยนชื่อเธอเป็น “ลูก สะใภ้

เขาค่อนข้างมั่นใจกับหน้าตาและความสามารถของ ลูกชายตัวเอง พยายามหน่อย สาวน้องคนนี้อาจจะเป็นคน ของบ้านตัวเองได้

เถ้าแก่คู่กำลังคิดเพลิน ๆ อยู่ จู่ ๆ มู่เฉินหย่วนก็โทรเข้า

มา….