บทที่ 101 จะแต่งงานกับผม คุณคู่ควรหรือ

หลี่ซูเจรีบเชิญคนเข้ามา แถมชี้ให้รู้ว่าห้องนอนของถัง นอยู่ตรงไหน

เฉินหยวนอุ้มคนเข้ามาในห้องนอน เพิ่งจะวางลง เตียงหมาด ๆ กลับรู้สึกเหนียวเหนอะตรงบริเวณแขน สหน้าเขาเปลี่ยนทันที หันหลังอุ้มไปห้องน้ำแทน

หลี่ซูเจรีบตามมา “เกิดอะไรขึ้นประธานมู่?”

“ประจําเดือนเธอมาหนะ” เฉินหยวนวางเธอลงใน อ่างอาบน้า ยกแขนขึ้นมาดูแล้วเห็นเสื้อเชิ้ตขาวสะอาด เปรอะเปื้อนไปด้วยสีแดงสด คิ้วขมวดขึ้นอย่างไม่ได้ ตั้งใจ

เขาล้าง ทําความสะอาดเบื้องต้นแล้วบอกกับหลี่ซูเจ๋ ว่า “คุณจัดการให้เธอก่อนแล้วกัน เดี๋ยวผมไปก่อนนะ”

“อ๋อออได้ค่ะประธานม

เฉินหยวนปิดประตูให้พวกเธอหลังจากเดินออกมา แขนเสื้อที่เปียกเฉอะแฉะคิดแนบไว้กับผิว แต่บนนั้นยัง มีสีแดงจาง ๆ หลงเหลืออยู่ เขาพับแขนเสื่อม กล้ามเนื้อแข็งแรงเป็นมัด ๆ เผยอ

อกมา

ขณะที่กำลังนั่งลิฟต์อยู่ ฉากที่ถังซินเล่นไพ่ด้วย ท่าทางเด็ดขาด ณ ร้านเหมยจวงแว๊บเข้ามาในหัวเป็น ตอบ ๆ ไม่คิดว่าจะกล้าเล่นหนักขนาดนั้นกับประธานเกา พอคิดแล้วเขาก็ยิ้มที่มุมปากเบา ๆ

มือเล่นไพ่เต็ด แถมโหดอีกต่างหาก

คุณถึง… บางทีดอคุณไม่อยากนั่งก็ต้องนั่ง

หลังจากกาวเหม่ย ส่งมู่เฉินหยวนแล้วก็ขับรถกลับไป สิงสยวาน ตึกอาคารห่างจากถังซินเพียงถนนสีเขียว เส้นเดียวเท่านั้น เธอขึ้นไปที่ชั้น 26 ด้วยความคุ้นเคย แล้วเดินเข้าไปในห้อง

คอนโด ตกแต่งด้วยการรับแสงแบบครบวงจร ห้อง สองชั้นสไตล์วินเทจและบานกระจกที่กว้างใหญ่ กาวเหม่ย เข้ามาห้องปุ๊บก็เห็นผู้ชายที่กำลังยืนคุย โทรศัพท์อยู่หน้าหน้าก

แผ่นหลังของผู้ชายแลดูแข็งแรง มองจากด้านหลัง เหมือนเขากำลังจะรวมเป็นหนึ่งเดียวกับความมืด เธอถอดรองเท้าแล้วเดินไปเบา ๆ โอบผู้ชายเอาไว้ จากด้านหลัง นิ้วเรียวยาวของเธอค่อย ๆ แกะเสื้อเช็ด เนื้อผ้าพรีเมียมออก ลูบไล้กล้ามเนื้อที่แข็งแรงที่นูนขึ้น มาของเขา

นิ้วเพิ่งจะสัมผัสถึงกล้ามเนื้อก็โดนคําเข้า ข้อมือเอา ไว้ น้ำหนักไม่เบาไม่เบามากเท่าไหร่ แต่ทําให้เธอไม่ สามารถขยับได้ ผู้ชายไม่แม้แต่จะหันหน้ามา แถมยัง คุยโทรศัพท์ตามปกติ

“เออ ราคาตามนี้แหละ คุณไปจัดการซะ…”

หลังจากวางโทรศัพท์ หลินเฉิงจี้ถึงหันหน้ามาพร้อม กับดึงมือของผู้หญิงออกมาจากเสื้อเชิ้ต แสงไฟสาด ส่องบนใบหน้าของเขาทำให้เขาดูหล่อเหลาและอ่อน โยนมากขึ้น

หลินเฉิง ถามขึ้น “เรื่องที่ให้ไปติดตามเป็นไงบ้าง

แล้ว”

ทุกครั้งที่มาคุณก็ถามแต่เรื่องงาน เป็นห่วงฉันหน่อย ไม่ได้หรอ” กาวเหมยซีไม่แกล้งเสแสร้งทำตัวดูดีต่อไป ทําปากจู่ด้วยความงอแงราวกับผู้หญิงเปราะบาง เธอโน้มตัวไปทางหลินเฉิงจี้ แถมเขย่งปลายท้าว อยากจะจูบเขา หอมบนตัวแพร่กระจายอยู่กลาง อากาศ แต่หลินเฉิงจี้หัวเราะแล้วเบี่ยงหน้าไปอีกทาง ทำให้จูบของเธอไม่มีที่ลงเอย

กาวเหม่ย โมโหจนสะบัดมือเขาออกแล้วเดินไปกิน น่าที่ตู้เย็น

งอนอีกแล้วหรอ หึม” หลินเฉิง เดินตามไป นิ้วมือ ลูบไล้ระหว่างเส้นผมของเธอ พูดขึ้นด้วยน้ำเสียงอ่อน โยน “รอให้ทุกอย่างจบสิ้นแล้วผมจะให้คุณไปพัก

“ฉันไม่ต้องการวันหยุดพัก ฉันต้องการที่การปฏิบัติตัว ของคุณ” กาวเหม่ย จ้องไปที่เขา พูดด้วยความโมโห ฉันเป็นคู่หมั้นของคุณ แต่คุณดูรังเกียจฉันเหลือเกิน Colbert คุณเกลียดฉันใช่มั้ย

หลินเฉิง หัวเราะเบา ๆ ก้มหน้าหอมแก้มเธอ “จะ เกลียดยังไงหละ ก็เพราะว่าคุณเป็นคู่หมั้นของผม ผม เลยให้เกรียติคุณเสมอมา อีกอย่างพวกเรามีอะไรทําที่ ประเทศ Z อีกเยอะ ผมกลัวคุณจะไม่มีแรงต่างหาก”

“จริงหรอ” หลินเฉิง มองด้วยสายตาอ่อนโยน ถามกลับว่า “คุณ ไม่ไว้ใจผมหรอ”

“ฉันเชื่อคณล” อารมณ์ของกาวเหมียซีเหมือนจะเริ่ม ข็ม หอมแก้มเขากลับ เหลือร่องรอยจาง ๆ ของฝีปาก เอาไว้แล้วพูดสถานการณ์ของมู่ชื่อที่ผ่านมาไม่กี่วันนี้

กาวเหมียซีเองก็ไม่ได้ปิดบังอะไร ตั้งแต่ไปรับ เฉิน หย่วน จากนั้นถังซินโดนตำรวจพาตัวไปทำการสอบปาก นําแล้ว เฉินหย่วนออกตัวรับประกันให้เธอ จนถึงคืนนี้ ถังชินไปเล่นไพ่ที่ร้านเหมยจวงแล้วเมาหัวราน้ำสุดท้า ยมเฉินหยวนต้องพาเธอไปส่งที่บ้าน กาวเหม่ยเล่าให้ ฟังจนหมดเปลือก

“ฉันสงสัยความสัมพันธ์ระหว่างเฉินหยวนกับถังซิ นว่ามีอะไรบางอย่างหรือเปล่า นอกจากจู๋ซือซือแล้วฉัน ไม่เคยเห็นใครกล้าทำตัวแบบนี้กับมู่เฉินหย่วนมาก่อน แล้วถังซินประจำเดือนมาให้เฉินหยวนนวดให้เธอ เขา ก็ยอมนะ แถมน้ำเสียงไม่ได้ดูห่างเหินเย็นชาอีกด้วย คุณว่าแปลกมั้ยหละ

เธอหันหน้าไปเทน้ำแล้วพูดไปด้วย ถึงจะไม่ได้เห็น ภาพความสัมพันธ์ระหว่างมู่เฉินหย่วนกับถังซิน แต่ ความเศร้าครอบงำใบหน้าของหลินเฉิงจี้แว๊บเดียวแล้ว หายไปในพริบตา

“เอ้อ” กาวเหม่ย มองไปทางหลินเฉิง แล้วตามด้วย ความสงสัย ได้ข่าวว่าก่อนหน้านั้นคุณเคยคบกับถัง น คุณคิดเห็นยังไงกับเธอ”

ตบกันแค่เวลาสั้น ๆ ผมจําอะไรไม่ค่อยได้” หลินเฉิงจี้ ยิ้มบาง ๆ “ภูมิหลังอย่างเธอหนะหรอ เข้าไปเป็นคนใช้ที่ สวนอเล็กซ์เลียร์ยังไม่ได้ แล้วผมจะสนใจเธอได้ไง”

“จริงหรอ” กาวเหมีย มองไปทางเขาด้วยสีหน้าราบ เรียบแล้วพูดต่อว่า “แต่ฉันเห็นว่าเธอฉลาดมาก คุณคิด ว่าสถานะสูงส่งอย่าง เฉินหย่วนท่าไมถึงใกล้ชิดกับเธอ หรอ หรือว่าจะให้เธอช่วย

“รองประธานจ้าวของมู่ซ่อมีอำนาจมาก จะว่ากุม อำนาจเอาไว้ในมือหมดก็ไม่เวอร์ แต่ เฉินหยวนไม่ห อะไรเลย บอกแค่ว่ารองประธานจ้าวเป็นคนใหญ่คนโต ของมู่ อ เหมือนเจตนาที่จะปล่อยเขา ถ้าเป็นอย่างงั้น ฉันก็ไม่เข้าใจว่าเขาจะดึงถังซันเข้ามาทำไม หรือว่าเขา จะชอบถังขนหรอ”

หลินเฉิง รับปฏิเสธความคิดของเธอ “ผมเคยคลุกคลี กับเฉินหยวน เขาไม่ใช่คนที่ทำอะไรด้วยอารมณ์ แต่ เห็นว่าถังซินฉลาดเลยอยากจะเก็บเอาไว้ใช้เอง ที่เขา ไม่พูดอะไรเกี่ยวกับการกระทำของรองประธานจ้าว เป็นเพราะว่าอยากให้รองประธานจ้าวมองว่าไม่สามารถ ทําอะไรกับเขาได้ ให้รองประธานจ้าว ตามใจชอบต่อ

“ตามที่คุณพูดมา… เฉินหยวนกำลังวางแผนอยู่หรอ กาวเหมย เข้าใจทันที “เขาอยากจะลบล้างคนในเผย ชื่อตั้งแต่หัวลงล่าง

ยังไงมู่ชื่อก็เป็นของตระกูลจ้าว เขาไม่ยอมให้คนอื่น จองหองอยู่แล้ว” หลินเฉิง หัวเราะแล้วพูดขึ้น “พวก เราแค่ต้องลงมือในดอนที่ ชื่ออ่อนแอที่สุดครั้งเดียวรู้ เรื่อง”

สถานการณ์ของหลินเฉิน ก็พอ ๆ กับเฉินหยวน เพราะทั้งคู่ต่างล้มลุกคุกคลานอยู่ในครอบครัวตัวเอง ระแวงกันไปมา เมื่อเทียบกับคนอื่นแล้วเขาน่าจะเป็นคน ที่เข้าใจความคิดของมู่หยวนเงินมากที่สุด

“เก็บ ซื่อไว้ในคํามือ เป็นวัตถุประสงค์หลักที่คุณให้ ฉันมาในครั้งนี้ กาวเหมยซียิ้มหวานแล้วซบลงตรงอก เขา “แล้วถ้าจัดการธุระเสร็จหมดแล้วหละ คุณจะจัดการ อย่างไรกับฉัน” ไม่อยากไปเที่ยวเหรอ?”

กาวเหม่ย ตอบกลับด้วยน้ำเสียงหงุดหงิด “ต่อให้ไป เที่ยวคุณก็ไม่ไปเป็นเพื่อนอยู่ดี ไม่เห็นจะสนุกตรงไหน เลย”

เธอดึงคอเสื้อเขาไว้ บังคับให้เขากันหน้ามา ทั้งสอง ใกล้ชิดกันอย่างยิ่ง ริมฝีปากแทบจะประกบแนบ ด ” หรือว่าทุกอย่างลงตัวแล้ว เรากลับไปแต่งงานกันดี

หลินเฉิง แสยะยิ้มแล้วส่ายหัว ลูบไล้ผมของเธอ น้ำ เสียงของเขายังคงอ่อนโยนเช่นเคย ได้ไงหละ ต้องรอ พี่ชายผมแต่งก่อนถึงจะเป็นผมได้

“แต่งงานยังต้องตามลำดับอีกหรอ ยุ่งยากชะมัด!

“ก็เพราะว่าเขาเป็นพี่ชายผมไง ผมต้องให้เกียรติเขา สี” หลินเฉิงจี้ลูบหน้าเธอเบา ๆ “ถ้าคุณมีเพื่อนที่เหมาะ สมก็แนะนำให้พี่ชายฉันสิ เขาแต่งงานแล้ว เราก็แต่งต่อ ได้เลยหนิ”

นิ้วมือของผู้ชายเย็นยะเยือกราวน้ำแข็ง ไม่มีความ ร้อนใด ๆ หลงเหลือ เมื่อกาวเหมียซีได้ยินเช่นนั้นก็รู้สึก สันหลังเย็นว่าบ เธอคิดว่าเธอหลบเกลื่อนสีหน้าได้ดี แด่หลินเฉิง เห็น ความรู้ กเธอหมด

กาวเหม่ย พูดพรีมพราน “เพื่อนฉันเยอะก็จริง แต่ ก็ไม่ได้ดีเลิศเลอขนาดนั้น ถ้าพีชายคุณเรื่องมากหละ ช่างเถอะ ๆ เรื่องแต่งงานค่อยว่ากันอีกทีเนอะ”

“อืม จัดการเรื่อง ชื่อก่อนดีกว่า” หลังเฉิงจี้ยม “นี่ก็อีก แล้ว ไปนอนเถอะครับ

“งั้นฉันกลับห้องแล้วนะ คุณเอ พักผ่อนหละ”

หลังจากได้ยินเสียงประตูปิดอย่างชัดเจนแล้ว รอยยิ้ม บนหน้าหลินเฉิง ค่อย ๆ จางหายไป รอยจูบบนแก้มนั้น ทําให้เขาขยะแขยงอย่างมาก รีบหยิบทิชชูเช็ดออกไป

เขายิ้มเบา ๆ จะแต่งงานกับผม คุณคู่ควรหรือ

คนที่เขาอยากแต่งงานด้วยตั้งแต่แรกและตลอดไป เพียงคนเดียว และก็มีแค่เธอคนนั้นเท่านั้นที่จะแต่งงาน กับเขา ส่วนคนอื่น….ไม่คู่ควร