บทที่ 100 ประจําเดือนเลอะเต็มขาของเขา

“ไม่อยากค่ะ” ถังซินตอบไปอย่างซื่อสัตย์ แม้ว่าเจียง จึงจะกดดันหล่อนกี่ครั้ง หล่อนก็เพียงแค่เงียบไม่พูด อะไร ถึงจะอยากทำให้เสียงจิ้งออกจากตำแหน่งนั้น แต่ หล่อนก็ไม่ได้อยากจะขึ้นไปตำแหน่งนั้นเลย

ก่อนหน้านี้ตอนที่อยู่ที่สนามกอล์ฟ หัวหน้าพูดกับ หล่อน ก็พอจะได้ทราบว่าการที่จะมานั่งตำแหน่งนี้ไม่ ได้ง่ายอย่างที่คิด จนถึงตอนนี้หัวหน้าคายไปแล้ว บอก ดามตรง หล่อนไม่เชื่อว่าหัวหน้าตายเพราะกล้ามเนื้อ หัวใจล้มเหลว

ความสัมพันธ์ภายในบริษัทมู่ อยุ่งยากซับซ้อนมาก ไม่ใช่คนของรองประธานซุน ก็คนของรองประธานการ ทุกคนล้วนแต่แก่งแย่งชิงดีกัน หล่อนเพียงแค่อยาก ทํางานได้เงินเดือนก็พอแล้ว ไม่อยากเอาตัวเข้าไป แก่งแย่งกันกับพวก ม

หล่อนไปเจรจาธุรกิจกับมู่เฉินหย่วนที่ตุรกี มันก็เสร็จ สิ้นไปแล้ว

“พอดูออกว่าคุณยังไม่ได้มีความทะเยอะทะยานอะไร ขนาดนั้น” มู่เฉินหย่วนพูดขึ้น สายตาจ้องมองถังซินด้วย ความสนใจ

ถัง นเริ่มทําตัวไม่ถูก “คุณ คุณอา ……. ยังไม่ไป อีกเหรอคะ?”

ไม่รู้ว่าท่าไม ทุกครั้งที่เห็นเฉินหยวนทำแววตาแบบ นี้ ในใจหล่อนก็จะรู้สึกตื่นเต้นตลอด ราวกับว่าถ้าไม่ระวัง แม้แต่วินาทีเดียวก็จะก้าวเข้าไปอยู่ในกับดักของเขา โดยไม่รู้ตัว

เฉินหยวนคงจะไม่ได้วางแผนอะไรอยู่นะ?

เธอเป็นพนักงานของบริษัทมู่ชื่อ ฉันไม่ไว้ใจให้เธอ อยู่ตามลำพัง” เฉินหยวน นาฬิกา ผ่านไปครึ่งชั่วโมง แล้ว บนถนนก็ยังคงไม่มีรถวิ่งผ่าน

แต่กลับเป็นกาวเหมยซีที่ขับรถกลับมารับมู่เฉินหยวน

แทน

คุณถัง เพื่อนของคุณคนนั้นน่าจะไม่มาแล้วล่ะ ให้ฉัน ไปส่งเธอแทนดีกว่า”

ถังขนพูดขึ้น ไม่ต้องลำบากหรอกค่ะ น่าจะรถติด เดี๋ยวฉันโทรหาหล่อนอีกรอบ…” พูดพลางก็วิ่งไปหยิบ มือถือในกระเป๋า ในขณะที่ก้มตัวลงจะหยิบมือถือหน้าก็ เริ่มรู้สึกหน้ามืด เห็นหล่อนทำท่าจะล้มลงไปที่พื้น มู่เฉิน หย่วน รีบเข้าไปรับอย่างรวดเร็ว ถังขนเงยหน้าขึ้นมา มอง กำลังที่จะเอ่ยปากพูดขึ้นก็ดันสะอึกเสียก่อน

กลิ่นเหล้าโชยขึ้นมายังหน้าของเขา

ถังซินหน้าแดงทั้งหน้า รู้สึกอึดอัดจนลืมพูดแม้แต่คำ ว่า “ขอบคุณ”

เฉินหยวนอดไม่ได้ที่จะนํา บางครั้งก็รู้สึกว่าผู้หญิง คนนี้ฉลาดมากๆ บางครั้งก็เงอะงะย้งกับอะไรดี เขาเอา มือจับที่ขาของหล่อน แล้วอุ้มขึ้นมา

“ไม่ต้องโทรแล้ว ฉันจะไปส่งเธอเอง”

ถังขิน: “.…..”

ปฏิเสธไปเยอะขนาดนั้น จะให้บ่ายเบี่ยงอึกก็รู้สึกไม่ ดี ได้แต่เอาหน้ามุดเข้าไปในอ้อมกอดของเขาไม่ได้พูด อะไร

เฉินหยวนอุ้มถังซินเข้าไปในรถที่เปิดประตูอยู่ก่อน อย่างสุภาพบุรุษ แล้วค่อยขึ้นมาพร้อมกับก็ปิดประตู ทีหลัง “เลขากาว ไปส่งคุณถึงที่สิงสุ่ยวานก่อน

“ได้ค่ะ ท่านประธานม

ในรถเปิดไฟดวงเล็ก แอร์อุณหภูมิพอเหมาะ ถังซินที่ มึนหัวอยู่ก่อนหน้านี้ ตอนนี้ก็นั่งพิงที่นั่งเบาะหนังอยู่ ใน ขณะที่รถขับด้วยนิ่งหล่อนก็เผลอหลับไป

มู่เฉินหย่วนมองมาที่หล่อน

หญิงสาวข้างๆเอียงหัวเข้าหาพนักพิง หายใจเข้าออก แก้มมีสีชมพูอ่อนๆ ปากขมิบเล็กน้อย ดูแล้วก็ไม่ได้น่า หลงใหลอะไรมากนัก แต่กลับเหมือนทั้งร่างส่องแสง ประกาย ดึงดูดสายตาของคนที่มอง

เฉินหยวนเอาผ้าห่มมาห่มให้หล่อน พลางเอ่ยปาก ถามกาวเหม่ย : “หาเจอแล้วยัง?”

“หาเจอแล้วค่ะ” กาวเหมยซีตอบ “รองประธาน น คิดที่จะใส่ร้ายว่าถังซินมีส่วนเกี่ยวข้องในการตายของ หัวหน้าหลัว ทางตำรวจก็เตรียมที่จะมาพาตัวถึงขึ้นไป สอบสวนแล้ว แต่เขาไม่คิดว่า ท่านจะมาช่วยพูดแทนให้ หล่อน” พอได้ยินแล้ว แววตาของเขาก็เปลี่ยนไปด้วยความ โกรธ พูดด้วยน้ำเสียงเย็นชา “คนของฉัน ฉันต้อง ปกป้อง รองประธานซุนยังอยู่ยังไม่เห็นหัวของฉัน อีก ทั้งยังขุดเรื่องที่จบไปแล้วขึ้นมาอีก เหอะ สงสัยคงคิด จะอยากอุบบริษัท ชื่อมาเป็นของตัวเอง”

แล้วท่านประธาน จะทํายังไงต่อคะ?”

“หลังจากนี้คอยว่ากัน” เฉินหยวนเอามือมานวดคิ้ว ด้วยความเหนื่อย: “รองประธานซุนก็ถือว่าเป็นผู้อาวุโส ของบริษัทมู่ อ ถ้าเกิดผลผลามไล่ออกล่ะก็ คนอื่น จะต้องไม่พอใจแน่ๆ บริษัทย่อยที่นิวยอร์กก็มีปัญหา ต้องการให้ฉันไปจัดการอีก”

กาวเหม่ย ตอบรับ แล้วก็ไม่ได้พูดอะไรต่อ

พอถึงตอนนี้ ถังซินที่นั่งอยู่เบาะหลังจู่ๆก็ร้องด้วย ความเจ็บปวด เอนตัวล้มลงไปบนตักของเฉินหยวน

“ถังซิน?” มู่เฉินหยวนก็พบว่าใบหน้าของหล่อนซี้ด เผือด แบบนี้ไม่ได้การแล้ว แล้วตบเบาๆที่หน้าของถัง ซิน คิ้วเริ่มขมวด เป็นอะไรไป?”

“ปวด…ท้อง” ถัง นพยายามพูดออกมาด้วยความเจ็บปวด มือ เอาแต่กําไว้ที่หน้าท้อง ฟังเสียงก็รู้ว่าทรมานมาก

ขณะที่มู่เฉินหยวนกำลังจะให้กาวเหม่ย ขับไปโรง พยาบาล ตาก็เหลือบไปเห็นที่กระโปรงสีเทาของหล่อน มีรอยเลือดอยู่ อากาศในรถที่ไม่ค่อยถ่ายเททำให้ได้ กลิ่นของเลือด เขาก็หยุดชะงักทันที

หล่อนประจําเดือนมา……

“ฉันคิดหนี้เธอหรือไง?” วันหยวนเริ่มปวดหัว พูด ไม่ออกบอกไม่ถูก ครั้งที่แล้วก็เมาอ้วกบนรถฉัน ครั้งนี้ ประจําเดือนก็มา ทําให้เลอะเทอะรถเขาอีก

“ปวด…. ถังซินที่มีบหัวอยู่นั้น ก็รู้สึกว่าปวดท้องขึ้น

รุนแรง

สักพักก็มีมือหนาๆอุ่นๆมาแตะที่แก้ม

ถังซินก็คว้ามือข้างนั้นดังมาวางไว้ที่ท้องของหล่อน พูดออดอ้อน: “ท้องมันปวด…..ช่วยนวดให้หน่อยสิ

เฉินหยวนรู้สึกถึงความนุ่มนิ่ม แววตานิ่งขรึม เขาพยายามดึงมือกลับมา “คุณถัง ปล่อยมือ”

“ไม่เอาเหรอ มาช่วยนวดให้ฉันหน่อย” ถังขนพูดด้วย นําเสียงเล็กๆ ราวกับจะออดอ้อน ทั้งทรมาน ตัวนอนบด อยู่ที่เบาะที่นั่ง ผมแผ่กระจายอยู่บนกางเกงของเขา

“คุณอา …..คุณอา….”

“ปวด…..นวดให้หน่อย …..

หล่อนสบถออกไปอย่างไม่มีสติ มู่เฉินหยวนก็ดึงมือ ไม่ออกสักที พอได้ยินเสียงก็เริ่มใจอ่อน เอามือไปวางที่ ท้องของหล่อน แล้วก็ค่อยๆนวดเบาๆ

“ตรง ใชไหม?”

“อึม ลงมาล่างอีกนิด”

หลังจากมีคนมาช่วยแล้ว ถังซินก็ไม่ค่อยปวดแล้ว ร่างกายเริ่มเอนเข้าหาเขา มือก็ดึงเสื้อเชิ้ตของเขาจน แน่น เขาก็ได้แต่ขมวดคิ้วเล็กน้อย กาวเหม่ย ที่ขับรถอยู่เห็นเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นที่เบาะ ข้างหลัง แสดงแววตาครุ่นคิด

จากหล่อนอยู่กับเฉินหย่วนมาเป็นระยะเวลาหนึ่ง จน แทบจะรู้นิสัยของเขาดี เขาเป็นคนที่นั่งเงียบกับคนอื่น จะไม่แสดงสีหน้าท่าทางที่มากเกินไปกับคนที่ไม่สนิท แถมเป็นคนพูดน้อย นอกจาก ซือ อคนเดียว ผู้หญิง คนอื่นก็ไม่มีแล้ว

แต่ตอนนี้ถังซีนก็ถือเป็นอีกคนที่ยกเว้นไว้

เริ่มตั้งแต่ตอนที่ไปรับ เฉินหยวนที่สนามบิน หล่อนก็ รู้สึกว่า เฉินหยวนมีความรู้สึกดีๆและมีความเป็นสุภาพ บุรุษต่อถัง น

ตอนนี้ถึงกับยอมช่วยถังซีนนวดท้องได้อย่างง่ายดาย

เรื่องชักจะไม่ธรรมดาแล้ว

รถขับมาถึงสงสยวานอย่างรวดเร็ว เห็นถังซินที่ยัง นอนหลับสนิท มู่เฉินหยวนไม่มีทางอื่นแล้ว ถามกาว เหมยซี “ครั้งที่แล้วที่เอาของมาให้ เธอรู้ไหมว่าหล่อน พักอยู่ชั้นไหน?” กาวเหม่ย ทั้งบอกชั้นและเลขห้อง

เฉินหยวนอุ้มหญิงสาวออกมาจากรถ มือของหล่อน ก็กอดตรงคอของเขา ตัวเบาๆของหล่อนซุกอยู่ในอ้อม แขนของเขาอย่างสงบ

หลังจากที่ นไปบนตึกแล้ว เขาเอามือออกมาหนึ่ง ข้างกดกระดิ่งที่ประตู

หลี่ซูเจ๋ที่กำลังจ้องมองลงมาจากตึก ก็รู้ว่าเฉินหยวน มาส่งหล่อนแล้ว พอได้ยินเสียงกดกระดิ่ง ก็รีบทําให้ผม ตัวเองยุ่งๆ รอประมาณหนึ่งนาทีแล้วจึงไปเปิดประตู

“อ้าว ท่านประธานมู่?” หลี่ซูเจ๋แสร้งทำเป็นว่าเพิ่งตื่น นอน หาวหนึ่ง ก่อนที่ถามขึ้นด้วยความแปลกใจ: “เกิด อะไรขึ้น ทําไมคุณถึงได้อุ้มซินซินมาส่งได้ล่ะคะ?”

ชิน น?

ชื่อนี้ทำให้ เฉินหยวนรู้สึกสนใจขึ้นมา เขาตอบ: “คุณ ถึงดีมจนเมา หล่อนก็โทรมาหาเธอกะจะให้เธอไปรับ แต่ฉันเห็นหล่อนรออยู่นานแล้วไม่มีคนมารับสักที ฉันก็ เลยมาส่งหล่อนเอง” “อ้าว งั้นเหรอคะ?” หลี่ซูเจ๋เกาหัว ท่าทาง นๆ: “ฉัน คิดว่าซินซินต้องอยู่ทำงานต่อ แล้ววันนี้ก็ไม่มีเรื่องอะไร ด้วย เลยชิงหลับก่อน ท่านประธาน เข้ามาก่อน ตะ