ตอนที่ 9 ทำไม่ง่ายเลยจริงๆ

ถังซินตะลึงไปพักหนึ่ง ถึงได้เข้าใจแล้วว่าเมื่อกี้ทำไมเขาถึงมองท้องของเธอ แบบนั้น เธออายจนแก้มแดง “ไม่ใช่อย่างที่ท่านประทานคิดหรอกค่ะ ฉัน เพียงแค่กินเยอะในตอนเช้า ก็เลยไม่ค่อยสบายท้องเท่าไหร่”

มู่เฉินหยวนก้มหัวลง ยังมีเวลาพินิจพิเคราะห์ถังซิน เมื่อเทียบกับสภาพที่บาร์ใน วันนั้น สวมเดรสสายเดี่ยว เมามายไร้สติ ทั้งตัวมีเสน่ห์ทำให้คนหลงใหล ใจกล้า กระโจนมาบนร่างของเขา มีความแตกต่างกันจริงๆ

ครั้งนี้เธอได้สวมชุดสูทสีเทา รูปร่างเพรียวบางสะสวย เท้าสวมรองเท้าสูงสี อ่อนคู่หนึ่ง กร้าวผมแต่งกายเป็นหญิงสาวมาดมั่น เธอก้มหน้าลงต่ำ เหมือนจะไม่ กล้าจ้องมองเขาโดยตรง ไม่มีแม้กลิ่นหอมที่โชยเข้าจมูกของเขา ส่วนล่างของ ชายหนุ่มก็ตึงขึ้นมา หญิงสาวผู้นี้ช่างงดงามเหลือเกิน เขาเคยได้ลิ้มลองที่ห้อง ของโรงแรมในคืนนั้น

“มู่หยางชิวเป็นหลานของผมในนาม คุณไม่ต้องเรียกผมว่าคุณอาหรอก” ชาย หนุ่มหัวเราะเยาะ ยิ่งเขยิบเข้าไปหาถังซินจนใกล้ “ก็ตอนที่คุณอยู่ที่บาร์แบบนั้น ไง? ”

ถังซินตะลึงจนสมองว่างเปล่า

คืนนั้น เธอถูกมู่หยางกับแม่สามีบีบบังคับ จึงคิดผิดไปบาร์เพื่อปลดปล่อย ที่ จริงเป็นแค่อารมณ์อยากจะเอาคืนมู่หยางชิว เธอก็เคยเสียใจที่ทำผิดไป แต่ไม่คิด ว่าจะผูกความสัมพันธ์กับมู่เฉินหยวน

เธอคิดว่าผ่านไปครึ่งเดือนกว่าแล้ว มู่เฉินหยวนคงลืมเรื่องนั้นไปหมดแล้ว

“คุณ….คุณอามู่ ขอโทษค่ะ” ถังซินเดินถอยหลังไม่กี่ก้าว ขาก็มีอาการสั่น “ตอน นั้นฉันไม่รู้ว่าเป็นคุณจริงๆ เพียงแต่เห็นรูปร่างของคุณดูดี ตอน…ตอนนั้นก็เลย หน้ามืดตามัว”

มู่เฉินหยวนไม่พูดอะไร เพียงเพ่งมองเธอ บรรยากาศดูอึดอัด ในใจถังซินรู้สึก กลัว หลังจากมู่เฉินหยวนดึงมือกลับไป เธอจึงถอนหายใจหนึ่งครั้ง วินาทีต่อไป ก็ได้ยินมู่เฉินหยวนถามแบบไม่สนใจไยดีว่า “ฉันทราบมาว่า คุณกับมู่หยางชิว แต่งงานกันมาปีกว่าแล้ว”

INOL 9 V umu

ถังซินรู้ความนัยของคำพูดว่าหมายถึงอะไร ทำไมแต่งงานกับมู่หยางชิวมาปีกว่า แล้วยังสะอาดบริสุทธิ์ ถังซินคิดถึงเรื่องนั้นของมู่หยางชิว เพียงได้แต่ฝืนยิ้มแล้ว ตอบเสียงเบา ๆ “อม” แล้วก็รีบเปลี่ยนประเด็นสนทนา

“ท่านประทานมู่ ฉันมีของจะให้คุณ”

ถังซินควานหาของในกระเป๋า อยากจะเอากระดุมแขนเสื้อเม็ดนั้นคืนให้มู่เฉิน หยวน ช่างบังเอิญมีโทรศัพท์สายหนึ่งโทรเข้ามาพอดี

เป็นน้องสาวคนเล็กชื่อ กวนหลิงเอ่อ

ถังซิ้นพูดขออภัยมู่เฉินหยวน แล้วถือโทรศัพท์ไปรับอีกฝั่ง แล้วกดเสียงต่ำ “อะไรเหรอ? ”

“พี่คะ ฉันโทรหาพี่หลายครั้งแล้วทำไมพี่ไม่รับสาย! ”

“วันนี้ฉันมีธุระ เลยปิดเสียง เธอมีเรื่องอะไรพูดมา”

“คุณแม่หกล้มขาหักพี่รู้หรือเปล่า? ” คำพูดนั้นดูเหมือนกวนหลิงเอ๋อกำลังกล่าว โทษ “ที่จริงฉันต้องไปแคสติ้งบทสำคัญ แต่ต้องกลับมาดูแลคุณแม่ เลยต้องทิ้ง บทนั้นไป!

กวนหลิงเอ่อให้ถังซินรีบมาโรงพยาบาล แล้วนำเงินสดติดตัวมาเยอะ ๆ พูดไม่กี่ คำ ถังซินก็วางสาย

“ท่านประทานมู่ ต้องขอโทษด้วยค่ะ ฉันมีเรื่องด่วนจะต้องรีบไป” เพราะว่าเป็น ห่วงคุณแม่ น้ำเสียงของถังซินเปลี่ยนเป็นเสียงกระวนกระวาย “บ้านของฉันเกิด เรื่องนิดหน่อย”

เสียงสนทนากันเมื่อกี้ มู่เฉินหยวนก็ได้ยินอยู่บ้าง เมื่อเห็นถังซินดูมีความกังวล แบบนั้น เขาก็ตัดความคิดที่จะถามถังซินให้ถึงที่สุดออกไป “อีม ไปเถอะ”

“ขอบคุณมากค่ะทานประทานมู่” ถังซินจึงรีบเดินจากไป ลืมเรื่องที่จะคืนกระดุม แขนเสื้อให้มู่เฉินหยวนทันที

ผู้ช่วยเสร็จจากทำธุระเร็วมาก เมื่อมู่เฉินหยวนกลับออกมา เขาก็ส่งตัวแทนของ แยกเอาเอง

สวิตเซอร์แลนด์เป็นที่เรียบร้อยแล้ว

“ท่านประทานมู่ ผลการทดลองพืชชนิดนั้นออกมาแล้ว” ผู้ช่วยจางเอาข้อมูล ที่ถืออยู่ในมือส่งให้มู่เฉินหยวน ในน้ำเสียงมีความตื่นเต้นแบบเก็บอาการไม่ได้ “เหมือนที่ท่านได้คาดเดาไว้เลยครับ”

มู่เฉินหยวนเปิดเอกสาร สายตาค่อยๆ เลื่อนลงมา

เมื่อดูค่าตัวเลขสำคัญของการทดลอง เขาไม่ดีใจเหมือนกับผู้ช่วยจาง เพียง แต่พูดว่า “แม้ว่าพวกเราจะหาเจอ คนกลุ่มอื่นก็อาจจะหาได้เจอเหมือนกัน คุณรีบ จัดการแบบลับ ๆ หานักแปลหนึ่งคนรีบเดินทางไปต่างประเทศกับฉัน รีบไปเซ็นต์ สัญญาก่อนคนอื่น”

ผู้ช่วยจางไม่ตอบรับในทันใด แสดงสีหน้าลำบากใจออกมา

มู่เฉินหยวนเหลือบไปมองเขา ขมวดคิ้วแล้วพูดว่า “ทำไมหล่ะ เรื่องง่ายๆ แค่นี้

มันยากเหรอ?

“ท่านประทานมู่ ท่าได้ยากจริง ๆ” ผู้ช่วยจางสีหน้าเคร่งขรึม “คนหมู่บ้านนั้นพูด ได้แต่เพียงภาษาอูเค่อป่อ แต่ในหนังสือมีภาษาของคนกลุ่มน้อยนี้ ซึ่งในโลกนี้ ไม่มีใครที่จะสามารถแปลได้

สีหน้ามู่เฉินหยวนซีเรียสขึ้นมาทันที

เขาก็ลืมโดยสนิทเลย ถ้าสามารถสื่อสารกับคนในหมู่บ้านนั้นได้ พืชชนิดนั้นก็ ถูกคนอื่นซื้อไปแต่แรกแล้ว

ครุ่นคิดสักครู่ มู่เฉินหยวนก็ปริปากพูดว่า “คุณแอบไปถามอาจารย์ของนักเรียน ที่โรงเรียนแปลภาษา ในเมื่อมีภาษาแบบนี้ ในหนังสือก็ต้องมีเบาะแสไม่มากก็ น้อย”

“ได้ครับ ฉันจะรีบไป” ผู้ช่วยจางพยักหน้า