ตอนที่ 55 กลับบ้าน

หลังจาก เฉินหย่วนลาก ซือซือออกไป ทั้งน ยกมือขึ้นทาบอกอย่างโล่งใจ

โชคดีที่เขาไป มันน่าอายที่จะอยู่ด้วยกันอีกครั้ง

ห้องอาหารของโรงแรมมีอาหารหลากหลาย พ่อครัว ทุกคนล้วนมีชื่อเสียงและทำอาหารได้อร่อยมาก ถัง น คิดว่าต้องรอให้ผู้ป่วยจางมาจ่ายค่าอาหาร เธอจึงโทร หาหลีซูเจ๋บอกว่าเธอจะนําอาหารกลางวันไปฝาก

“คุณครับ นี่คือข้าวหน้าปลาไหลและของว่างที่คุณ ต้องการห่อกลับครั

จากนั้นครู่หนึ่งบริกร นําอาหารที่ถูกห่อแล้วมาให้ถึง ชิน

“ขอบคุณ”

ถังซินยิ้มและกล่าวขอบคุณเขา เมื่อรับเอาอาหารมา แล้วก็หันหลังกลับ จากก็มีผู้หญิงสองคนกําลังเดินมา หนึ่งในนั้นสวมเสื้อคลุมตัวยาวและกำลังเข็นรถเข็น คนๆ นั่นก็คือ งเวย “อ้าว น้องสะใภ้ เธอก็มาทานข้าวด้วยเหรอ? ดัง นอ ยากจะทําเป็นมองไม่เห็น แต่เมื่อเดินไป

งเวยกลับเงยหน้าขึ้นมองเห็นถังซินแล้วกล่าว ทักทายขืนมา

ถัง นต้องหยุดพยักหน้าและพูดแก้คําพูดที่ไม่ได้ ตั้งใจ นว่า “ฉันหย่ากับปูหยางซิวแล้ว ต่อไปเรียกฉันว่า คุณถังเถอะ”

ครั้งสุดท้ายที่เธอขอให้ซ่งเวยช่วยคือช่วยถ่ายวิดีโอ หลิวฟางไปเล่นไพ่ หลังจากที่จ่ายให้เธอไปหนึ่งแสน เธอก็ย้ายตามน้องชายของเธอไปหนานเฉิง แล้วเธอกับ ซิงเวยก็ไม่เคยคิดต่ออีกเลย

คาดไม่ถึงว่าหลังจากหย่ากับปูหยางซิวแล้ว เธอจะได้ พบกันซ่งเวยอีกครั้ง

ซึ่งเวยทําท่าเหมือนเพิ่งนึกได้ “ฉันขอโทษนะ ฉันลืม เรื่องการหย่าร้างของคุณ คุณถึงเราควรไปคุยกันหน่อย ฉันอยากพบคุณอยู่พอดี”

เธอทําเหมือนกำลังพูดคุยอยู่กับถังซิน แต่ไม่เปิด โอกาสให้ถังซินปฏิเสธเลย เธอกระซิบบอกเพื่อนอีกคน ที่อยู่ข้างๆแล้วเพื่อนคนนั้นก็เข้าไปข้างในคอน

ซึ่งเวยชี้ไปที่โต๊ะ ถังซินนั่งอยู่ คุณถัง นั่งตรงนี้ดี ไหม?”

คุณมีอะไรก็พูดมาตรงๆได้เลย” ถังซันเบะปาก ใบหน้าของเธอเย็นชา

“ฉันคิดว่า ฉันช่วยน้องชายคุณไปเป็นแสนแล้ว เราควร จะจบได้แล้ว”

แน่นอนว่าฉันขอบคุณคุณถึงมากสำหรับเรื่องนี้ ข่งเวย ม

แต่คราวนี้ฉันมีข้อเสนอมาให้คุณถึง ไม่รู้ว่าคุณถึงจะ สนใจไหม

บริกรนําแก้วมาสองใบ ซึ่งเวยรินน้ำชาสําหรับพวกเธอ ทั้งคู่

ถังซีนนั่งอยู่ฝั่งตรงข้ามเธอ

“ครั้งก่อนฉันเห็น ในขณะที่โยกรถเข็นกล่อมให้ทารก นอนหลับ วงเวยก็กล่าวขึ้นมาลอยๆ ในวันไหว้พระจันทร์ฉันเห็นลง ออกมาจากห้องนํ้า หญิง แล้วคุณก็ออกมาด้วย

ถัง นตกใจมาก ตอนที่เธอออกมาเธอคิดว่าไม่มีใคร อยู่ที่นั่น เธอไม่คิดว่างเวยจะเห็น

แล้วระลอกคลื่นบนใบหน้าก็ลดลงอย่างรวดเร็ว ถังซี นกล่าวว่า

“บางทีประธาน อาจจะเข้าห้องน้ำผิด”

ซ่งเวยมองเธอด้วยรอยยิ้มมีเลศนัย “เรื่องลุงมู่เข้า ห้องน่าผิดน่ะฉันเชื่อ แต่ที่น่าแปลกก็คือ

ถ้าเขาเข้าห้องน้ำผิด แล้วจะต้องมีรอยลิปสติกอยู่บน เสื้อของเขาด้วยหรือ?”

ถังซันคิดอยู่ครู่หนึ่ง เดาว่าทั้งสองน่าจะอยู่ใกล้เกินไป ตอนที่ซ่อนตัวอยู่ในห้องเก็บของ

แล้วลิปสติกคงไปแตะโดนเสื้อของ เฉินหยวนเข้า โดยบังเอิญ

“นั่นไม่ได้อธิบายอะไรได้เลย ถัง นพูดเบา ๆ ฉันจะมีปัญญาไปมีความสัมพันธ์กับประธาน ได้ยัง

ไง”

“ถ้าคุณถึงพูดแบบนั้นล่ะกินะ” บ่งเวยบิ้ม ดวงตาของ เธอเต็มไปด้วยความไม่เชื่อและความเย่อหยิ่งเล็กน้อย ทําราวกับว่าถังซิน ด้อยกว่าเธอในตอนนี้ ท้ายที่สุด งก็ไม่ได้ดีไปกว่า หยาง ว

ถ้าคุณไม่มีอะไรจะพูดแล้วฉันขอตัวก่อน” ถังซิ่นไม่ ต้องการอยู่กับเธออีกต่อไป

แม้ว่างเวยจะเห็นบางอย่างในวันนั้น ก็ไม่มีหลักฐาน อะไรที่จะสามารถข่มขู่เธอได้ ถ้าเธอปล่อยรูปถ่ายออก มา ก็จะทำให้เฉินหยวนหงุดหงิด เธอคิดว่าซังเวย ไม่ใช่คนโง่แบบ น

คุณถังเป็นล่ามไม่ใช่เหรอ? ฉันมีเรื่องอยากจะขอให้ คุณชวย” ชงเวยโยนหินถามทาง สามีของฉันได้รับออ เดอร์ใหญ่มาและต้องจัดส่งสินค้าไปยังตุรกี แต่คุณรู้ ไหมพวกเขาพูดแต่ภาษาตุรกี สามีของฉันพูดไม่ได้จึง ต้องพาล่ามไปด้วย

พูดจบซ่งเวยก็ล้วงเอาซองสีดำออกมาจากกระเป๋า มันหนาเตอะจนเธอไม่สามารถจับมันไว้ได้ด้วยมือข้าง เดียว “นี่คือเงินมัดจํา 100,000 เมื่อคุณกลับมาฉันจะให้ คุณอีก 200,000

เดินทางครั้งเดียวได้ ง 300,000 เลยเหรอ? สามี คุณมีมอเค็มมาก! ” ถังซิมมองดูซองสีดำที่เธอผลักออก ไป ไม่ได้รับมันเอาไว้

เป็นล่ามแค่ครั้งเดียวได้เงินติ้ง 300,000 นับเป็นค่าตัว ที่สูงมาก

แต่ ง นไม่สนใจ

เธอบคําสําคัญในคำพูดของข่งเวยได้ว่าปลายทาง คือ “ตุรกี” และมู่เฉินหยวนที่กำลังจะพาเธอไปพูดคุย เกี่ยวกับความร่วมมือ ตุรกีเช่นกัน เธอรู้สึกได้ว่ามีอะไร ไม่ชอบมาพากล

“คุณถัง คุณคิดว่าเงินนี้มันน้อยไปหรือ?” เมื่อเห็นว่า ถัง นรีรอที่จะรับเงิน ซึ่งเวย ทําเป็นถอนหายใจ ครั้งนี้ สามีฉันยังไม่ได้มีกำไรมากนัก มากสุดก็แค่ 300,000 นิ้ แหละ”

ถัง นยกริมฝีปากสีแดงของเธอขึ้นยิ้ม นั่นสินะ ถ้ามองมันแบบนั้น มันก็ดูเหมือนว่าเธอกำลัง

โลก

“ซงเวย คุณรู้อะไรไหม?” จากนั้นไม่นานดัง น พูด นมาช้าๆว่า ถ้าสามีของคุณได้รับออเดอร์เท่านั้นแล้ว ต้องการล่า คุณจะไม่มาหาฉัน เพราะคุณเป็นคนตระหนี่ แล้วคุณจะควักเงินจนหมดกระเป๋ามาจ้างฉันได้ยังไง?

“ค หมายความว่ายังไง ฉันไม่เข้าใจ ใบหน้าของ งเวยเปลี่ยนไป ทําท่าว่าเธอไม่เข้าใจอะไรเลย

ถังซิ่นไม่อยากฟังเธอพล่ามอะไรอีก จึงตัดบทว่า ” ไม่ใช่ว่าคุณมาหาฉันเพราะมีคนบอกให้คุณมาหรอกเห รอ คนเพียงคนเดียวที่สามารถติดต่อกับคุณและมู่ซาง ได้ นั่นก็คือแม่บุญธรรมของมูซาง”

หลังจากถัง นแต่งงานกับตระกูลมู่แล้วเธอก็ได้รู้เรื่อง บางอย่างเกี่ยวกับตระกูลมจากมู่หยางชีว

ปรากฏว่ามูซางเป็นเด็กที่ถูกนำตัวกลับมาที่ตระกูลมู่ โดยคุณหนูสี่หู่ ซึ่งทอดทิ้งลูกชายของตัวเองที่ป่วยเป็น โรคหอบ แต่ต่อมาเมื่อลูกชายของเธอมีอาการดีขึ้น เธอ ก็ทอดทิ้งมูซางโดยยังคงให้ใช้แช่ “มู” ของเธอต่อไป แม้ว่าคุณหนู มู่จะดีต่อ ซางแต่เขาก็ไม่ได้รับอนุญาต ให้โทรหาแม่ของเขา ในฐานะญาติต่างสายเลือดของ ตระกูล นั้น ปูซางและมู่หยางซิว สามารถเรียกว่าเป็น ลูกพี่ลูกน้องของ เฉินหยวนหรือเป็นญาติห่างๆได้

คราว บ่งเวยไม่สงบ ก กไป เธอเหลือบมองด้ง นอ ยู่หลายครั้ง

“ฉันไม่คิดว่า หยางซิวจะดีกับคุณถึงขั้นเล่าความลับ ของตระกูล ให้คุณฟัง”

มันก็สมควรแล้วนี่” ถังซันพูดอย่างไม่แยแส “เมื่อ ก่อนตอนที่เรายังเป็นสามีภรรยากัน ฉันก็นับว่าเป็น คนในครอบครัว

ซึ่งเวยเองก็ไม่ได้ปิดบังอีกต่อไป ยอมรับออกมาตาม ตรง “คุณหนูสี่ขอให้ฉันช่วยคุยกับคุณ เธอบอกว่า งานนี้ต้องการความช่วยเหลือจากคุณ และหากว่าคุณ ต้องการเงินเท่าไหร่ คุณสามารถเรียกมาได้เท่าที่คุณ ต้องการ”

ทันใดนั้นใบหน้าของถังซินก็น่าเกลียด

แน่นอนว่าคุณหนูสี และเฉินหยวนมีจุดประสงค์เช่น เดียวกับหลินเฉิง

เรื่องที่เธอรู้ภาษาตุรกีมีเพียงหลินเฉิงจี้เท่านั้นที่รู้ หลินเฉิง มาที่ประเทศ H ก็เพื่อตามหาเธอเพื่องานนี้ เช่นกัน เป็นไปไม่ได้ที่จะบอกเรื่องนี้กับเฉินหยวนและ คุณหนู ม

แล้วพวกเขารู้ได้ยังไง?

เกี่ยวกับเรื่องนี้ ถังซินไม่สามารถหาคำตอบได้

ถังซินถามซ่งเวย “คุณหนูส ได้บอกคุณไหมว่าเป็น งานอะไร?”

ข่งเวยสายหัวเล็กน้อยและอดไม่ได้ที่จะเกลี้ยกล่อม ว่า “ถังขิน คุณหนู มู่บอกว่า ถ้าคุณอยากได้ค่าตัว 20-30 ล้านก็ย่อมได้ คุณสามารถใช้เงินนี้ได้อย่างสุข สบายไปอีกนาน ในหนึ่ง คุณจะหาเงินมากขนาดนี้ใน ฐานะล่ามได้ที่ไหนอีก”

“ฉันได้ยินว่าคุณสัญญาว่าจะช่วยลง แต่ลง ให้อะไร คุณบ้าง?

คุณรู้ไหมว่าตอนที่คุณหย่ากับมู่หยางซิว ตระกูล ” ได้รับผลกระทบจากข่าวด้านลบ งเท่าไหร่ บางทีเมื่อ ความร่วมมือสั่นสุดลง ลง อาจจะเตะคุณออกจากบริ ษัท ชื่อ”

“ซงเวยความตระหนี่ของคุณชวยเปิดตาที่สามของฉัน จริงๆ!” ถังซินหัวเราะแล้วพูดว่า

“คุณเพิ่งบอกฉันว่าให้ได้แค่ 300,000 เท่านั้น แต่เมื่อ เห็นว่าโกงฉันไม่ได้ง่ายๆ คุณก็ยอมบอกว่าคุณหนูสบู่ให้ ฉันเสนอราคาเองได้ ถ้าฉันยอมรับ 300,000 จริงๆ คุณ จะไปขอจากคุณหนูสี่ ได้อีก 30 ล้านโดยใช้ชื่อของฉัน