ตอนที่ 51 ถ้าหาฉันเจ็บอีกที ฉันจะดีกันนาย

เขาขึ้นไปกระชากถังซินอย่างแรง

“เฮ้ย แกเป็นใครเนี่ย?” เมื่อชายคนหนึ่งที่อยู่ข้างๆเห็น เฉินหยวนขึ้นมาถึงก็ลากคนไปเขาก็รีบ ทันที “แกรีบ ปล่อยคนซะจะดีกว่า ไม่อย่างนั้นแกได้เห็น แน่!

ขายาวๆของ เฉินหยวนพุ่งออกไปอย่างรวดเร็วเตะ ชายคนนั้นล้มทั้งยืน โดยที่มีอยังจับถังซินเอาไว้ตลอด เวลา ก่อนจะจ้องชายคนนั้นด้วยสายตาที่น่ากลัว

“เพื่อนของฉัน ฉันจะรับไป แกมีอะไรข้องใจอีกไหม?”

เขากวาดสายตาไปมองคนอีกสี่คนที่เหลืออีกที่กลัว จนไม่กล้าพูดอะไรออกมา

คนเหล่านี้ล้วนถูกจ้างมา เมื่อเห็นว่าไม่ง่ายที่จะ ตอแยกับ เฉินหยวน พวกเขาก็พากันวิ่งหนีหายไป ท่ามกลางฝูงชน

เฉินคางแบกหลี่ซูเจนมาบนหลัง ประธาน คุณไม่ ไปเหรอ? ใบหน้าของ เฉินหยวนเปลี่ยนเป็นสีดำคล้ำ “คนเขาใส กระโปรงมา คุณช่วยอุ้มให้มันดีๆหน่อยได้ไหม? ถ้าคุณ แบกเธอไปแบบนี้ ผู้คนในคลับเฮ้าส์จะคิดยังไงกับเรา พวกเขาคงเอาไปพูดเสียๆหายๆ

เงินคางเปลี่ยนท่าทางอย่างรวดเร็ว แน่นอนว่าหลัง จากที่เขาพาหลี่ซูเจ๋กลับมา หลี่ซูเจนั้นอยู่ในสภาพที่ไม่ น่าดูอย่างมาก เขาวางคนบนโซฟาแคบๆอย่างรวดเร็ว ในท่าเจ้าหญิง

เขาคิดอยู่ว่าควรจะโทรหาประธานมู่ไหม?

หลังจากที่ เฉินหย่วนลากถังซันไปแล้ว ก็ทิ้งเธอไว้ กับเขาตามลำพัง ตอนนี้ในหัวของเขามีเครื่องหมาย คําถามมากมายเต็มไปหมด

เขารู้สึกได้ว่ามีบางอย่างผิดปกติ

“อ้อออ….. เวียนหัวจัง” ถังซันรู้สึกว่าตัวเองหน้ามืด และร่างกายอ่อนปวกเปียกไปหมด เธอรู้สึกได้ว่ามีมือ มาบีบที่ไหล่ของเธออย่างแรงบังคับให้เธอเดิน

เธอสะบัดหัวไปมา ตอนที่ยังสะลึมสะลืออยู่คล้ายจะ เห็นว่า คนที่ลากเธอนั้นตัวสูงมาก ริมฝีปากบางเม้มแน่น แล้วก็มีการเตะกับอยู่ใกล้ๆ และ….. คูคุ้นตาเล็กน้อย

“เจ้าเด็กหน้าเหม็น มาได้ยังไงเนี่ย?” ไม่กี่วินาทีต่อมา ถังขินก็เห็นว่าคนข้างหน้าเธอเป็นกวนชิงเฟิง เธอเอื้อม มือออกไปบีบแก้มของเขาอย่างแรง “ใครใช้ให้กลับมา เนีย แล้วโรงเรียนล่ะ?”

เมื่อเธอเมา มือของเธอก็แข็งแรงขึ้นมาก ดึงแก้มของ เขาเหมือนกับดึงหนังหมู

เฉินหยวนไม่เคยให้ใครมาแตะต้องใบหน้าของเขา มาก่อน ใบหน้าของเขาจึงมืดสนิท ก่อนจะปิดมือเธอ ออกแล้วเมื่อเดินไปถึงรถเขาก็เปิดประตูด้านหลังออก และโยนคนเข้าไป

ถังนที่ถูกโยนลงบนบนเบาะบิดตัวไปมาพลางทำ เสียง ด ดอย่างไม่พอใจว่า

“ก้าหาฉันเจ็บอีกที ฉันจะดีกันนาย!”

“ประธานมูด้วยอีกคน”เฉินนางพยายามรีบจับถังขับดัน เข้าไปในรถ มู่เฉินหยวนปิดประตูรถอย่างรุนแรง ใบหน้า ของเขามืดมน

ทันใดนั้นเฉินคางก็ได้แต่ส่ายหน้าไปมา ยังคนเอาไว้ ในรถของเขา

แค่ทํางานล่วงเวลาก็เหนื่อยมากพอแล้ว ตอนนี้ยัง ต้องส่งคนกลับบ้านอีก ฮือ ฮือ ชีวิตเขา มันช่างนํามาก เหลือเกิน

เขาขับรถเร็วไปตามถนนราดยางมะตอยเหมือนจะรีบ ไปเกิดใหม่ ถึงแม้ว่าถนนจะเรียบ แต่บางครั้งก็มีไฟแดง ทําให้ต้องหยุดรถอย่างกะทันหัน ถังซันจึงมักจะไถล ตกลงมาจากที่นั่งของเธอ

“เจ้าเด็กหน้าเหม็น ขับรถแบบนี้มีใบขับขี่รึเปล่า เนี่ย”หลังจากที่ตกลงมาหลายครั้งถังซินก็รู้สึกหงุดหงิด เล็กน้อย เธอคลานด้วยมือและเท้าขึ้นไปนั่งอยู่บนเบาะ หลังคนขับก่อนจะลูบหน้าของเฉินหยวน ถ้าถูกตำรวจ จราจรบก็จบเห่กันพอดี!”

มู่เฉินหย่วนเอนไปทางด้านข้างหลบเลี่ยงมือของเธอ และพ่นน้ำเสียงเย็นชาว่า “กลับไปนั่ง

นายกล้าสั่งฉันเหรอ วอนชะแล้ว! “ถังขับสบถก่อน จะโน้มตัวผอมๆของเธอลอดผ่านมาตรงกลางช่องว่าง ระหว่างทีนั่งด้านหน้า

‘ถัง น คุณมันบ้าไปแล้ว! “ผู้ชายคนนั้นสบถ เขาคาด ไม่ถึงว่าเธอจะทําแบบนี้ รีบลดความเร็วลงอย่างรวดเร็ว

“ฉัน ฉันจะดูแลนายเอง”ถังซีนคาดเข็มขัดนิรภัยของ เธออย่างงมง่ามก่อนจะยิ้มให้เขา

“เจ้าเด็กหน้าเหม็น นายยังอายุไม่ถึงเกณฑ์ จะขับรถ ต้องมีคนดูแล ”

เฉินหย่วนรู้ว่าเธอมีน้องชาย และการที่เธอเรียก เขาว่า “เจ้าเด็กหน้าเหม็น” ก็เดาได้ว่ายัยผู้หญิงขี้เมา เข้าใจว่าเขาเป็นน้องชายของเธอ จากนั้นใบหน้าของ เขาก็มีดลงอีกครั้ง

เขาอยากที่จะโยน ผู้หญิงขี้เมา ออกไปจริงๆ

ด้านหลังของรถดูเหมือนจะถูกกระแทกอย่างแรง ถึง นถูกเหวี่ยงไปข้างหน้าและดึงกลับไปยังที่นั่งอีกครั้ง เพราะคาดเข็มขัดนิรภัยเอาไว้ พูดขึ้นอย่างไม่พอใจว่า “เจ้าเด็กหน้าเหม็น ขับรถให้มันระวังหน่อย มู่เฉินหยวนเปลี่ยนเลนอย่างรวดเร็วและมองกลับไปที่ กระจกมองหลัง

มีรถคันหนึ่งบตามมาบนถนนด้านหลัง ทั้งสองคันอยู่ ไม่ห่างกันมากนักสามารถมองเห็นที่นั่งฝั่งคนขับได้ราง

หลินเฉิง

หลินเฉิง เดาว่า เฉินหยวนจะต้องมองกระจกมอง หลังอยู่ เขายกริมฝีปากที่เรียวเล็กขึ้นยิ้มก่อนจะเร่ง เครื่องไปเทียบกับรถของ เฉินหยวนแล้วรถสองคันก็ ขับเบียดกันไปมา

เฉินหยวนตระหนักได้ว่าเขาไม่ควรจอดรถ เขาจึง เหยียบคันเร่งเพื่อเร่งความเร็วพลางโทรหาเงินคาง

คุณเห็นรถที่อยู่ข้างๆผมไหม ก่อกวนเขา

“ได้ครับ ประธาน”

เฉินคางที่อยู่ข้างหลังรีบตามมาให้ทันรถของหลินเฉิง ก่อนจะบีบแตรและชนท้ายรถของเขาเพื่อก่อกวนเขา แล้วให้ เฉินหย่อนใช้โอกาสนี้รีบขับรถหนีไปข้างหน้า อย่างรวดเร็ว

เฉินหยวนหันไปมองที่กระจกมองหลังเป็นครั้งคราว

ในตอนแรกหลินเฉิง ยังคงไล่ตาม แต่ต่อมาการ จราจรหนาแน่นมากเกินไป เขาน่าจะตามมาไม่ทัน จึงดู เหมือนว่าจะไม่อยากตามอีกต่อไป เมื่อมาถึงสี่แยกเขา ก็เลี้ยวรถขับหายไป

ฉันรู้สึกไม่ดี อยากจะอ้วก ทันใดนั้นถึงซินก็ปิดปาก ตัวเองเอาไว้ด้วยท่าทางอีดอัด

มู่เฉินหย่วนสังหรณ์ใจไม่ดี รับเบี่ยงรถไปจอดข้างถนน ทันที ถัง นลุกขึ้นมาอ้วกใส่แผ่นวางเท้าในรถ จากนั้นก็ เช็ดปากของเธอด้วยแขนเสื้อ

กลิ่นเหม็นเปรี้ยวกระจายไปทั่วทั้งรถ

ปากของ เฉินหยวนบิดเบี้ยว แต่เมื่อเขานึกถึงความ สําคัญของผู้หญิงคนนี้แล้ว เขาก็ได้แต่สูดหายใจเข้า ลึก ๆ ซ้ำ ๆ ก่อนจะเปิดหน้าต่างแล้วเร่งความเร็วครั้งแล้ว ครั้งเล่าอย่างอดใจไม่ไหว อยากจะให้ถึงที่หมายมันซะ ตอนนี้ หลังจากขับรถและเดินลงไปที่อพาร์ทเมนท์ ใบหน้า ของ เฉินหย่วนก็ยังคงมืดมน

เขา ง ง นออกจากรถแล้วตบแก้มของเธอ “ซัน ไหน”

“ดูเหมือนว่าจะเป็น…. ถังซินพิมพ์ตัวเลขแล้วหลับไป ในอ้อมแขนของเขาอีกครั้ง บางอย่างที่นุ่มนิ่มกดทับอยู่ บนแขนของเขาแนบแน่นอย่างน่าละอาย

ร่างกายของ เฉินหย่วนรู้สึกเหมือนกับมีไฟกําลังลุก ไหม้

“ประธาน “เฉินคางพยุงหลีซูเจ๋ตามมาก่อนจะขยับ จมูกของเขาไปมาราวกับว่าเขาได้กลิ่นอะไรบางอย่าง “ประธานมู่ ดูเหมือนว่าคุณจะมีกลิ่นเหม็นนิดหน่อย ผู้ หญิงคนนี้อ้วกเหรอ?”

เพียงประโยคเดียวก็ทําให้ระเบิดในหัวใจของ เฉิน หยวนดับลง

เขามองกลับไปที่เฉินคางด้วยท่าทางฉงน “ทําไมคุณ ถึงได้พูดเหมือนกับผู้ป่วยจางมากขนาดนี้? เงินคางตอบว่า “อ้อ ผมเป็นญาติกับเขา

หลังจากขึ้นไปชั้นบนและเข้าไปในห้องแล้ว มู่เฉิน หย่วนก็โยนคนในอ้อมแขนของเขาลงบนโซฟา ถัง นทําเสียง ด ดอยู่สองครั้งก่อนจะเปลี่ยนท่าแล้วนอน อ

ถึงอย่างไรก็เป็นอพาร์ทเมนท์ของหญิงสาว เฉินคาง ไม่กล้าเดินสะเปสะปะ เขาวางหลีซูเจ๊ไว้บนโซฟาอีกอัน ก่อนจะตามมากล่าวลากับ เฉินหยวน

เฉินคางถามขึ้นอย่างไม่มั่นใจ ประธานมู่ ผมกลับบ้าน เลยได้ไหม?

เขาง่วงจะตายอยู่แล้ว!

“กลับไปเถอะ” เฉินหย่วนสลับกุญแจรถของเขากับ เฉินคางก่อนจะพูดอย่างไม่ลังเลว่า

“พรุ่งนี้เช้าเอารถผมไปล้างด้วยนะ ขอบคุณ

เงินคางมองไปที่กุญแจรถปากานีในมือของเขาแล้วก็ ร้องไห้ออกมาโดยไม่มีน่าตา

เฉินหยวนไม่จําเป็นต้องดมก็รู้ว่าตอนนี้ชุดสูทของ เขามีกลิ่นอย่างไร แม้จะไม่สามารถพูดได้ว่าเขามีนิสัย ร้กความสะอาด แต่เขาก็ทนไม่ได้ที่จะกลับไปในชุดนี้ เขาเปลี่ยนไปใช้ลิฟต์อีกด้ว

เขากดกริ่งที่ด้านหน้าของอพาร์ทเมนท์ของคู่ออ

ทันทีที่ประตูบานใหญ่ถูกเปิดออก ก็เห็นชายหนุ่มผิว เข็มหาทางทะมัดทะแมง สวมกางเกงขาสั้นและเสื้อ กล้าม สีหน้าของเขา ไม่ดีนัก “บีมันดึกแล้วนะ คุณเป็น ใครกัน?”

เฉินหยวนขมวดคิ้วพลางครุ่นคิดอย่าวรวดเร็วว่าชาย หนุ่มคนนี้เป็นใคร ก่อนจะถามว่า

ผู้ช่วยจางไม่ได้ให้คุณพักอยูอีกทีหนึ่งเหรอ คุณมา – อยู่ที่นี่ได้ยังไง?”

“ประธาน “เมื่อเห็นผู้อื่นเรียกผู้ช่วยจางอย่างเป็น ธรรมชาติแล้ว กวนซิงเฟิงก็ตอบว่า

“ผู้ช่วยจางจัดอพาร์ทเมนท์ชั้นล่างให้ แต่คุณไม่ให้ ผมไปครับ