ตอนที่ 49 คิดเพ้อเจ้อ

ในตอนที่ตั้งขึ้นเอาอาหารกลับมานั้นก็พอดีกับที่หล่ เจเลิกงานกลับมาพอดี ก่อนหน้านี้หลีซูเจ้พักอยู่ที่ คอนโดถัง เดิมทีทำสัญญาเช่าสามปี คิดไม่ถึงเลยว่า เจ้าของห้องจะเป็นมิจฉาชีพ ถนัดทำธุรกิจไม่ดีแบบนี้ ถังซิ่นเห็นว่าอพาร์ทเม้นของเธอยังมีห้องว่าง เลยรีบให้ หลีซูเย้ายเข้ามา เก็บค่าเขาครึ่งหนึ่ง

“ถังซินเธอปางเป็นคนดีเหลือเกิน กลับไปบ้านก็ยัง นึกถึงฉัน หลีซูเจ๋กอดถังซิ่นไว้แล้วหอมแรงๆไปที่แก้ม ของเธอสองฟอก พูดอย่างดีใจว่า “วันนี้แบบทดลงอัน หนึ่งของฉันผ่านแล้ว อีกสักพักเราออกไปฉลองกัน หน่อย”

“ฉลองที่บ้านไม่เหมือนกันเหรอ? ทำไมต้องบินออก ไปข้างนอก”ถัง นถามอย่างแปลกใจ

หลีซูเจ่พูดอย่างไม่พอใจว่า แน่นอนว่าอยากออกไป เดินเที่ยวเล่นอยู่แล้ว เธอคิดดูซิ ตั้งแต่ฉันย้ายมาที่เมือง หนานเฉิง ขนาดถึงวันหยุดยังต้องรีบร่างแบบรูป ไม่มี เวลาออกไปข้างนอกดีๆสักทีเลย เมื่อถึงขนคิดดูดีๆ ก็ใช่

สองอาทิตย์มา ฝ่ายวางแผนยังเป็นอย่างมาก ตอน ที่เธอพักผ่อนหลีซูเจ๊ยังทำงานล่วงเวลาอยู่ที่บริษัทอยู่ เลย

“งั้นก็ได้ อีกสักพักฉันจะพาเธอออกไปเที่ยวเอง

หลีซูเจ๋กลัวว่าถ้าเหลืออาหารถึงพรุ่งนี้จะไม่อร่อย จึง รีบก้นทันที และพูดอย่างโอเว่อร์ว่า “ว้าว ! ถังซินกับข้าว ที่แม่เธอทําก็อร่อยเกินไปหรือเปล่า อร่อยจนฉันจะกลืน ลิ้นตัวเองเข้าไปแล้วเนี้ย”

“เมื่อก่อนแม่ฉันเป็นเชฟหน่ะ”ถังขืนตอบ “ท่านคน เดียวเลี้ยงลูกสามคน บางทีออกไปทํางานจนไม่มีเวลา มีแค่ฉันอยู่บ้านทํากับข้าว ต่อมาขนาดน้องชายก็ทํา อาหารเป็น” แค่กวนหลิงเอ่อคนเดียวที่บอบบางเกินไป จนไม่ยอมเรียนอะไรสักอย่าง ถังขิน ด

“ทะ เธอยังมีน้องชายเหรอ?”หลีซูเจคับแว่นตาตัวเอง ถามอย่างสงสัยว่า “ยังเรียนอยู่เหรอ?”

ถัง นพยักหน้าแล้วพูดว่า”อึม เป็นโรงเรียนปิดหน่ะ สองสามเดือนจะได้เจอครั้งหนึ่ง ยิ่งไปกว่านั้นโรงเรียน พวกเขาแปลกมาก ไม่ต้องสอบเอนทรานซ์อีกด้วย ล้วน ใช้ระบบภายในโรงเรียน แสดงว่าน้องชายเธอเรียนเก่งมากแน่ๆ พูดไปพูด มา หลีซูเจ๋าถือชาวข้าวขึ้นมาใกล้แล้วพูดว่า”ฉันนึกออก แล้ว ช่วงเช้าตอนฉันกลับมาเอาของ เห็นจู่ ออกำลัง ออกจากห้องเข้าพอดี ข้างๆมีผู้ชายคนหนึ่งตามมาด้วย รูปร่างสูงใหญ่ ทำให้ฮอร์โมนพลุ่งพล่านเป็นอย่างมาก เธอว่าหล่อนจะสวมหมวกเขียว (สวมเขา)ให้ประธาน หรือเปล่า

น่าจะไม่โชนะ ผู้ชายคนนั้นไม่ใช่แฟนก็ต้องเป็นบอดี การ์ดของเธอแหละ จากที่ถังซีนได้เจอจ อ ออยู่สอง สามครั้ง ในสายตาของ ขออนอกจากจะมองประธาน แล้วก็ไม่เคยลืมตามองผู้ชายคนอื่นเลย ยิ่งไปกว่านั้น เป็นไปไม่ได้ที่เธอเลี้ยงเด็กไว้หลับหลังประธานมู่หรอก

ผู้ชายคนนั้นเหมากจริงๆนะ เหมือนกับกู้เทียนเล่อ เลย”หลีซูเจ๋กัดตะเกียบแล้วพูดอย่าเพ้อฝันว่า”ถ้าฉัน หาแฟนที่สูงขนาดนั้นได้ก็คงดีนะ”พอพูดจบก็ถอน หายใจอย่างเจ็บปวดแล้วพูดว่า “แต่งานแบบนี้อันตราย ก็อันตราย เวลาที่จะออกไปเที่ยวเล่นก็ไม่มี จะเอาเวลา ไหนไปหาแฟน เห้อ! ชีวิตซึ่งไม่มีสีสันเอาสักเลย

ถังซินเม้มริมฝีปากยิ้มแล้วพูดว่า”ไม่เป็นไร อีกสักครู่ ฉันจะพาเธอไปดูคนหล่อๆเป็นอาหารดา “ถัง นฉันรักเธอที่สุดเลย

ถัง นเปิดโน้ตบุ๊ค นมาเคลียร์งานบางส่วน ในอีเมล ยังมีเอกสารสองสามชิ้นที่มีเงินหยวนส่งมา ทำให้เธอ สงสัยว่าที่พูดกับเฉินหยวนไปวันนั้นเขาฟังไม่เข้าใจ หรือไง

คนคนนี้ต่อมมนุษย์สัมพันธ์พังหรือไง ทําไมเธอต้อง จัดการเอกสารพวกนี้ให้เขา คนแผนเลขาไม่ต้อง ทํางานกันแล้วหรือยังไง

“ถัง นไปกัน ไปกัน ตอนนี้หลีซูเจ๋อาบน้ำและแต่งตัว อีกลุคหนึ่งเสร็จแล้ว ทำให้ถังนถึงขนาดต้องหันกลับ มามอง จนเกือบหลุดขาออกมา ต้องโทษที่หลีซูเจรูป ลักษณ์ดูอ่อนโยนเกินไป พอแต่งตัวในลุคเซ็กซี่แล้วให้ ความรู้สึกเหมือนเด็กมัธยม ผอมแห้งเหมือนไม่เสียบ ลูกชิ้น ตัวก็เล็กกระจิริด ทําให้คนรู้สึกว่าน่ารักเท่านั้น

หลีซูเจ่มองดูตัวเอง ถามขึ้นอย่างสงสัยว่า “เป็นไงบ้าง เสื้อผ้าที่ฉันใสมันไม่ได้เหรอ?”

ไม่ใชๆ เธอน่ารักมากเลย”ถัง บกลั้นหัวเราะแล้วพูด ว่า “หลายๆสถานที่จะต้องไม่ยอมให้เธอไปเข้าแน่ “ที่จริงแค่รูปร่างไม่สูงก็ทำให้เจ็บปวดมากพออยู่แล้ว เธอยังจะมาทําร้ายกันอีกเหรอ?”

“ok ไม่พูดแล้ว ไม่พูดแล้ว ถังซินกลับเข้าห้องไป เปลี่ยนเป็นกระโปรงตัวยาว ในมือถือกระเป๋าหนึ่งใบ แล้วก็ตามหลีซูเจ๋ออกไป

เวลาสามทุ่มเป็นเวลาที่คึกคักมาก รถยนต์บนถนนก็ เยอะแยะเต็มไปหมด ส่องแสงไฟนีออนออกมาเป็นแถว

ถังซันคิดว่าสภาพของหลีซูเจ็คงเข้าคลับไม่ได้ เลย กะว่าจะพาเธอไป บาร์เงียบๆแค่หลีซูเจ๊ไม่ยอม เอาแต่ ค้นหาว่าสถานที่ที่ไหนน่าเที่ยวแล้วจากนั้นก็ลากเธอ ม รถแท็กซี่ไป

พอเดินมารอบหนึ่ง ก็เดินมาถึงหน้าประตูของคลับ เทียนเล่อกง

“ที่นี่ไม่เข้าไปดีกว่ามั้ง?” เมื่อเธอมองเห็นป้ายชื่อร้าน แล้วเธอก็นึกถึงวันที่ตัวเองเมาเหล้าขึ้นมา ถือว่าเป็น ความผิดพลาดที่ใหญ่ที่สุดในชีวิตที่ได้ทำเลยก็ได้ เธอ

รู้สึกย้อนแย้งขึ้นมา

“คนเยอะคึกคักดี!”หลีซูเจ๊พูดอย่างตื่นเต้นว่า “ฉันเสร็ ชมาแล้ว ที่นี่คือสถานที่ที่น่าเที่ยวที่สุดในเมืองหนาน เฉิง ข้างในคนหล่อเยอะมาก ทีนี่ฉันยังไม่เคยมาเที่ยว เลย ไปกับ

หลิซูเจ่ชอบความคึกคัก หากว่ายังเป็นสถานที่ที่เธอ ยังไม่เคยมาแล้วล่ะก็ ถึงจะต้องฉุดลากถังนก็จะเข้าไป ให้ได้ ในตอนที่เดินผ่านประตู บอดี้การ์ดทั้งสองคนแค่ มองมาทีหลีซู ครั้งหนึ่ง ไม่ได้เข้ามาห้ามแต่อย่างใด

แสงไฟข้างในห้องมืดสลัว คนที่เดินไปมาราวกับภูตผี เมื่อถึงซินเจอคนมากมากในใจก็รู้สึกก็รู้สึกขนลุก เรียก บริกรแล้วถามว่า “มีห้องสูทไหม”

“ขอโทษด้วยนะครับ ห้องสูทมีคนจองไว้หมดแล้ว ไม่ อย่างงั้นๆ ไปนั่งที่นั่งไหมครับ บริกรไปที่ตำแหน่ง นั่ง ตรงข้ามกับเวที โดยรอบก็มีคนไม่มากนัก

เมื่อถึงซินเห็นว่ายังพอใช้ได้ ก็พาหลีซูเจเข้าไปนั่ง และสั่งไวน์มาเล็กน้อย

“ว้าว เมืองใหญ่ ช่างแตกต่างเหลือเกิน เงยหน้าไป มองเด็กหนุ่มที่อยู่บนเวที หลีเจตาก็เปล่งประกายแล้ว พูดว่า “ที่นี่คนหล่อๆไม่น้อยเลยจริงๆ ถังซินเธอว่าจริง หรือเปล่า?” “อืมๆ”ถังซันตอบอย่างคลุมเครือ สายตามองเล็งขึ้น ไปทางเด็กหนุ่มบนเวทีครั้งหนึ่งแล้วก็เก็บสายตากลับ มา ในสมองเต็มไปด้วยภาพท่าทางที่มีเฉิงหยวนนั่ง ผ้าเช็ดตัวไว้รอบเอวไปเต็มหมด

เป็นชายหนุ่มรูปงามนอกผ้าเช็ดตัวจริงๆ ดูผอมเรียว แ สดสวนกลับดูดีมาก ร่องซิกแพ็ค เลยออกมาจาก ข้างในผ้าเช็ดตัวทําให้คนอยากรู้ว่าจุดสิ้นสุดมันจะเป็น ยังไงจริงๆ

“เอ แคะแคะ “ถังซีนถูกไวท์ที่ยังไม่ได้กลืนลงคอ ทําให้สําลักออกมา แก้มก็แดงขึ้นเป็นอย่างมาก นี่เธอ กําลังคิดอะไรอยู่เนี้ย

“เธอไม่เป็นไรนะ ดื่มแก้วเดียวก็สําลัก?” หลิซูเจ๋มอง หน้าถังซินที่แดงขึ้นมาแล้วส่งเสียง อ้อ ออกมา ความ จริงก็คือถูกอาหารดาที่อยู่บนเวทีท่าจนใจเต้นนะ”

“ไม่ใช่นะ เธอย่าได้พูดไปมั่ว”ถังซิบหยิบแก้วขึ้นมา บังใบหน้าที่กำลังอายของเธอ

“คนสวย มากันแค่สองคนเหรอ?”

“ถ้าไม่ว่าอะไรเรามาสนุกด้วยกันไหม กลุ่มผู้หญิงชายสามถึงห้าคนเดินเข้ามาใกล้ๆ ใน มือก็ถือของละเล่นจําพวกลูกเต๋า หลีซูเจที นชอบ ความคึกคักอยู่แล้วก็เรียกทุกคนลงมานั่ง สักแปบ บรรยากาศก็เปลี่ยนเป็นหลักชนมา

เริ่มแรกถังซินยังนั่งอยู่อีกฝั่งคอยสังเกตคนเหล่านี้อยู่ ต่อมาถึงซีนก็ถูกคนดึงเข้ามาเล่นสักสองตาก็ควบคุมตัว เองไม่อยู่จนในที่สุดก็เข้าไปร่วมวงเล่นสนุกด้วยกัน

ในหมู่ผู้คนที่คึกคักนั้น มีสายตาคู่หนึ่งที่คอยจ้องมอง มายังด้านที่ตั้งขึ้นอยู่ตลอด เมื่อผู้ชายคนนั้นเห็นว่าถึง น าลังเล่นสนุกเป็นอย่างถึงที่สุด ก็ยกเหล่าดีมลงคอ ไปอย่างโหดเหี้ยม และจากไปอย่างเงียบๆ แล้วควัก

โทรศัพท์ออกมาและกดโทรออก

คฤหาสน์ตระกลู ——————

หลังจากมู่เฉิงหยวนเคลียร์ธุระที่อยู่ในมือเสร็จแล้ว กลับถึงคฤหาสน์ก็ปาเข้าไปสี่ทุ่มกว่าแล้ว ใบหน้าเต็มไป ด้วยความอ่อนเพลีย หลังจากเดินเข้าไปในห้อง ก็พบว่า ชายชรายังนั่งดูข่าวอยู่ในห้องรับแขก

“พ่อ ตึกขนาดนี้แล้วทำไมยังไม่เข้านอนอีก” เฉิง หยวนเดินเข้าไปที่ห้องรับแขกขมวดคิ้วแล้วพูดว่า “คุณ หมอบอกว่าร่างกายพอไม่แข็งแรง ต้องเข้านอนก่อน สี่ทุ่ม” และยังเรียกคนออกมาเพื่อที่จะให้พาพ่อขัน ห้องนอน

“ร่างกายของฉันฉันรู้ดี เธอไม่ต้องมาพูดเยอะแยะ เหมือนหมอหรอก คนชราหยุดพูดแสดงให้เห็นว่าไม่ ค่อยพอใจ หลังจากที่แกกลับมาจากต่างประเทศก็ยัง บงาน บริษัทตลอด บ้านช่องไม่กลับ ถ้าฉันไม่มารอ เจอแกก็ไม่รู้ว่าจะได้คุยกับแกอีกทีเมื่อไรแล้ว

“ใช่ๆผมไม่ดีเอง ท่าแต่งานไม่กลับบ้าน มู่เฉิงหยวน นั่งลงบนโซฟาข้างแล้วพูดว่า “รอจัดการงานในมือเสร็จ แล้ว ผมจะกลับมาอยู่บ้านเป็นเพื่อนดีไหม?”