ตอนที่ 231 เธอคิดว่าฉันซ่อนผู้หญิงไว้ในบ้านหรือ

ใบหน้าของถังซินแดงขึ้นทันที

“เธอคิดมากไป

มู่เฉินหย่วนชำเลืองมองเธอและพูดพรรณนาอย่างยืดยาว ว่า “ผมพึ่งจะเปิดทีวี ว่างฝูก็วิ่งไปที่สระว่ายน้ำ และก็กระโดด ลงไปในสระ ผมเลยงมตัวมันขึ้นมาจากน้ำ”

“คุณถัง คุณคิดว่าผมซ่อนผู้หญิงไว้ในบ้านหรอ?”

“ฉันพึ่งเข้ามาในห้องรับแขก ฉันจะไปรู้ได้ยังไง!” ถังซินมี เหตุผลเต็มที่ที่จะพูดแก้ตัวได้เต็มปาก “ใครใช้ให้คุณเปิดทีวี ในเวลาว่าง แถมยังเปิดช่องโฆษณาไว้”

มู่เฉินหย่วนเข้าไปใกล้เธอ ทั้งสองหายใจรดเข้าด้วยกัน

เขาพูดยุแหย่ด้วยน้ำเสียงเคร่งขรึม “ผมสามารถมองว่า คุณถังกำลังนึงอยู่ได้มั้ย? กลัวว่าผมมีผู้หญิงคนอื่น”

“คุณมู่ คุณนี่หลงตัวเองจริงๆ” ถังซินเอากล่องเก็บความ ร้อนยัดให้ที่อกเขา “แม่ฉันทำซุปขาหมู คุณรีบกิน ฉันจะไปดู หมาเยอรมันเชฟเฟิร์ดตัวนั้น”

เมื่อวางของลง คนก็เดินไปทางสระว่ายน้ำ

มู่เฉินหย่วนมองดูกล่องเก็บความร้อนที่อยู่ในมือ นึกถึงอาหารที่เธอพูดถึง เขาจึงขมวดคิ้ว และทำสีหน้าจำใจ สิ่งที่เขาเกลียดที่สุดคือเนื้อหมู สุดท้ายสิ่งที่กินเยอะที่สุด ก็คือเนื้อหมู

หมาน้อยเยอรมันเชฟเฟิร์ดกำลังเล่นไล่จับของอยู่ข้างสระ ว่ายน้ำ หลังจากที่เห็นถังซินเข้ามาก็ส่ายหางเข้ามาใกล้ๆ ถังชินกำลังอยากที่จะกอดมัน มันก็กระโดดลงไปในสระดัง ม!

เมื่อเห็นมันว่ายน้ำอยู่ในสระอย่างสบายอารมณ์ ถังซินจึง ตะลึงงัน เจ้าหมาน้อยตัวนี้ช่างแข็งแรงเกินไปแล้วมั้ง?

สระว่ายนําลึกขนาดนี้ อยากกระโดดก็กระโดด

“ว่างฝู มานี่!” ยังไงก็เป็นแค่ลูกหมา ถังซินกลัวว่ามันจะจม น้ำ จึงเอาลูกบอลที่อยู่ข้างสระน้ำเล่นกับมัน

หมาน้อยเยอรมันเชฟเฟิร์ดรีบว่ายมาอย่างว่องไว

เมื่อถังซินอยากจะจับมัน มันกลับหนีไปอีกด้านอย่าง รวดเร็ว แต่เธอกลับยืนทรงตัวไม่มั่นคงจึงตกลงไปในสระทั้ง ตัว เธอตกลงไปอย่างมึนงง หมาน้อยเยอรมันเชฟเฟิร์ดเห่า ใส่เธอและเข้ามาเสียหน้าเธอ

ถังซินคว้าจับไปที่เนื้อด้านหลังของมัน ยกขึ้นมาตรงหน้า และตำหนิว่ากล่าว “แบบนี้มีความสุขแล้วใช่มั้ย? ทำให้ฉัน จนตรอกขนาดนี้ น่ารังเกียจเหมือนเจ้าของเลย ร้ายกาจโดยสิ้นเชิง!”

“คุณถัง ผมได้ยินแล้ว” ร่างกายสูงใหญ่ของเฉินหย่วน ดันเปิดประตูเข้ามา ทำท่าทางจะยิ้มก็ไม่ยิ้ม มองมาที่ถังซิ นที่อยู่ในสระว่ายน้ำ “ครั้งหน้าถ้าจะว่าคนอื่น พูดเสียงเบาๆ หน่อย

ถังซินมองบนใส่เขา “ฉันว่าผู้ช่วยจาง ฉันเอ่ยถึงคุณปู่แล้ว หรอ?”

“หมาตัวนี้ผมเป็นคนเลี้ยง

“คุณเลี้ยง แต่เอามาเลี้ยงจากผู้ช่วยจาง” ถังซินพูดอย่าง ไม่เกรงใจ “พ่อของมันอยู่บ้านผู้ช่วยจาง หรือว่าฉันพูดอะไร ผิด?

มู่เฉินหยวนแววตาเคร่งขรึม “เธอไม่พูดถึงผู้ช่วยจางไม่ได้ หรอ?*

เขาได้ฟังแล้วรู้สึกโกรธเคือง

“ผู้ช่วยจางก็เหมือนกัน เวลางานไม่ตั้งใจทำงาน และยัง คุยกับคนอื่น ควรที่จะหักโบนัส”

“เพื่อนกัน ทำไมจะพูดถึงไม่ได้?” ถังซินคิดว่าเขาเป็นพวก กระต่ายตื่นตูม ถังซินอยากจะขึ้นจากสระว่ายน้ำ แต่นึกได้ว่า ตนเองสวมเสื้อผ้าที่สามารถเห็นได้ชัดและแนบไปกับตัว จึง ขึ้นมาไม่ได้
เธอจึงพูดกับ เฉินหยวนขึ้นว่า “คุณไปเอาผ้าขนหนูมาให้ ฉันหนึ่งผืน”

“ตรงนี้ไม่มีคนอื่นซะหน่อย

ถังซินจ้องมองเขาด้วยความโกรธ และสองแก้มก็แดงก่ำ “หรือคุณไม่ใช่?

มู่เฉินหย่วนหัวเราะเบาๆ และเดินเข้าไปเอาผ้าขนหนู เมื่อ กลับเข้ามาเขากลับไม่ได้ยื่นให้ถังซิน แต่ให้เธอขึ้นมาจาก สระและเอาผ้าขนหนูห่อหุ้มบนผมเธอไว้ และเช็ดผมแทน เธอ

“ฉัน ฉันทำเอง” เขาเอาใส่ใจแบบนี้ ถังซินไม่ค่อยคุ้นเคย นัก อยากจะแย่งผ้าขนหนูมาจากมือเขา แต่เขากลับดึงเอา ไป ให้ถังซินมาเอาที่ในอ้อมอกของเขา

ระยะห่างทั้งสองคนแทบจะแนบชิดกัน มู่เฉินหย่วนก้มหน้า มองเธอ เธอกําลังหลบฉันหรอ?”

“ไม่ได้หลบ” เธอปฏิเสธอย่างรวดเร็ว

“แล้วทำไมถึงไม่เงยหน้า?”

เธอไม่เงยหน้าแปลว่าเธอหลบเขาหรอ? ตรรกะแปลก จริงๆเลย

ถังชินกำลังเงยหน้าคล้ายกับสาธิตให้เขาดู มู่เฉินหย่วนจึงจูบเธอ ฝ่ามืออันอบอุ่นประกบไปที่สองแก้มของเธอ

เห็นได้ชัดว่าขึ้นมาจากน้ำแล้วต้องตัวเย็น แต่เป็นเพราะว่า ถังซินอยู่ใกล้อ้อมอกของเขา ทั้งตัวของถังซินจึงรู้สึกร้อน ขึ้นมา

ทำไมถึงจูบอีกแล้ว ผู้ชายคนนี้หน้าไม่อายหรือไง?

บนตัวของหญิงสาวมีกลิ่นหอมทำให้มู่เฉินหย่วนรู้สึกเคลิ้ม หายใจไม่ค่อยคงที่ จูบลงไปที่แก้มของเธอและบนติ่งหูอัน อวบกลม

ในขณะที่จูบไปมา ก็ถูกถังซินตบเข้าไปที่แก้ม น้ำหนักมือ ไม่แรงไม่เบา จึงทำให้มู่เฉินหย่วนชะงักงง

“ฉันอยากให้คุณได้สติขึ้นมาหน่อย” ถัง นพยายาม ออกแรงผลักตัวเขาออกไป และอุ้มหมาน้อยเยอรมันเชฟ เฟิร์ดเข้าไปในห้อง มู่เฉินหย่วนยังยืนอยู่ที่เดิม มุมปากดึง ออกทั้งสองข้าง

เมื่อไม่กี่วันที่ผ่านมา เขายังหัวเราะเยาะลู่เหวินซูว่าน่า อับอายที่ถูกผู้หญิงตบหน้า

ตอนนี้…….

หมาน้อยเยอรมันเชฟเฟิร์ดนั้นซุกซนตลอดเวลา วิ่งไปมาในห้องรับแขก เพราะไม่ให้ถังซินเป่าขน

มู่เฉินหย่วนเห็นสถานการณ์ จึงพูดออกมาอย่างเยือกเย็น ว่า “มันไม่เป่าก็ช่างมันเถอะ เอาผ้าขนหนู ๆ ถ้าทนไม่ได้ก็ ตายไป จากนั้นก็หาที่กลบฝังข้างนอก”

“มีเจ้าของที่เลือดเย็นแบบคุณด้วยหรอ” ถังซินสีหน้า เคร่งขรึม “สัตว์มันก็มีเลือดมีเนื้อเหมือนกัน โดยเฉพาะอย่าง ยิ่งหมาพันธุ์เยอรมันเชฟเฟิร์ดนั้นมีประโยชน์มาก

“ฉันไม่ได้คาดหวังให้มันสามารถทำอะไรเพื่อฉัน

“ถ้าอย่างนั้นคุณเลี้ยงมันทําไม?”

ทันใดนั้นกริ่งประตูก็ดังขึ้นมาพอดิบพอดี มู่เฉินหย่วนจึง ไม่ทันได้ตอบคำถามของถังซิน และเดินไปเปิดประตูใหญ่

หมาน้อยเยอรมันเชฟเฟิร์ดเหมือนกับเข้าใจคําพูดของมู่ เฉินหย่วน มันจึงไม่ซุกซนแล้ว เข้ามาให้ถังซินเป่าขนอย่าง เชื่อฟัง

มู่เฉินหย่วนพาคนๆหนึ่งเข้ามา

“คุณถัง” สั่งจิ้งเหอสวมชุดกระโปรงสีครีม ท่าทางอ่อนโยน กินใจ เธอยิ้มและทักทายถังซิน “ขอโทษที่รบกวนนะคะ ฉัน มาเอาของ”

ถัง นรีบยืนขึ้น ใบหน้าร้อนผ่าว “ฉันต่างหากที่รบกวน
มู่เฉินหย่วนจึงพูดขึ้นว่า “ไปที่ห้องหนังสือเถอะ”

ทั้งสองคนเดินขึ้นไป แต่ถังซินยังยืนอยู่ที่เดิม

เห็นได้ชัดว่ามู่เฉินหย่วนเคยอธิบายว่า เป็นเพราะความ ร่วมมือทางธุรกิจจึงแต่งงานกับส้งจิ้งเหอแบบปลอมๆ ตอนนี้ ในใจเธอกลับเริ่มไม่มีความสุขแล้ว

ที่ที่เขาอยู่ เหมือนกับว่าใครก็สามารถเข้ามาได้แล้ว

หมาน้อยเยอรมันเชฟเฟิร์ดขนยังบาง จึงเป่าได้เร็ว ถังซิ นอยู่เล่นลูกบอลเป็นเพื่อนมันที่ห้องนั่งเล่น สายตาชำเลือง มองไปที่นาฬิกาที่แขวนอยู่บนผนังบ่อยครั้ง เธอก็ไม่รู้ เหมือนกันว่ากําลังรออะไรอยู่

หลังจากผ่านไปครึ่งชั่วโมง เฉินหยวนและสังจิ้งเหอถึง ได้เดินลงมาจากข้างบนอย่างช้าๆ เธอหันหน้าไปคุยอะไร กับมู่เฉินหย่วน เขาก็ตอบแค่ อืม เธอจึงเม้มปากยิ้ม

ถังซินเก็บความรู้สึกที่ไม่มีความสุขอยู่ภายในใจและเดิน เข้าไป “ฉันก็ต้องไปแล้วเหมือนกัน ฉันจะไปส่งคุณสัง?”

ส้งจิ้งเหอยิ้มแล้วพูดว่า “คุณไม่อยู่ที่นี่ก่อนหรอ?”

“คุณสั่งอย่าคิดมากไปนะคะ ฉันแค่มาส่งอาหารเย็น” ถังซิ นอธิบายกับเธอ “ยิ่งไปกว่านั้น ตอนนี้ก็ดึกมากแล้ว”

“ถ้าอย่างนั้นรบกวนด้วยนะคะ”
มู่เฉินหย่วนก็ไม่ได้พูดอะไร ส่งพวกเธอออกไป เมื่อถังซิ นกําลังจะไปจึงกําชับกับเธอว่า “ถึงบ้านแล้วส่งวีแชทมาบอก ฉัน”

“ไม่ต้องหรอกค่ะ ฉันก็ไม่ใช่เด็กๆแล้ว” เมื่อพูดจบก็เดิน จากไป

มู่เฉินหย่วนจึงยิ้มออกมาเล็กน้อย

ผู้หญิงคนนี้ขี้หึงง่ายเกินไปแล้ว

สั่งจิ้งเหอนั่งอยู่ด้านข้างคนขับ เธอเห็นว่ารถได้ออกมา จากคฤหาสน์แล้ว จึงถามออกมาอย่างชะล่าใจ “คุณถัง ทําไมแม่ของวี่เหวินถิงถึงได้ไปหาคุณ?”

“คุณก็เห็นข่าวพวกนั้นแล้วหรอ? “ถังซินจ้องมองสั่งจิ้งเห อด้วยแววตาเป็นประกาย คิดว่าตัวเองถามมากเกินไป ข่าว ดังขนาดนั้น สังจิ้งเหอได้เห็นก็ไม่แปลก

เธอยักไหล่และพูดอย่างยิ้มแย้มขึ้นว่า “ก่อนหน้านี้ฉันคุย ธุระกับเขาที่ร้านกาแฟ และถูกแม่เขาเห็นเข้า แม่ของเขาคิด ว่าพวกเรามีความสัมพันธ์อะไรกันบางอย่าง จึงมาพบฉัน”

“คุณคิดว่าคุณนายเป็นอย่างไรบ้าง?”

“เอาตัวเองอยู่เหนือคนอื่น เธอมีลักษณะที่ใครก็ไม่ สามารถที่จะอยู่ในสายตาเธอได้” ถังซินนึกถึงเรื่องในวันนั้น ก็อยากจะขำขึ้นมามาก เธอคิดว่าลูกของเธอเป็นของล้ำค่าที่ไม่อาจจะเทียบได้หรอ เป็นคนที่ผู้หญิงต่างต้องการจะ แต่งงานด้วยอย่างนั้นหรือ?

หยุดไปสักครู่ เธอจึงพูดขึ้นอีกว่า “คุณสัง คุณเคยคบกับ คุณวี่ คุณนายวี่เป็นยังไง คุณน่าจะรู้ดีกว่าฉันนะ”

ส้งจิ้งเหอยิ้มอย่างเย็นชา “ใช่ ฉันรู้ดีมากเลย คุณนายวี่ แผนการล้ำลึก สามารถบังคับให้คนอับจนหนทางได้ และยัง ยื่นมีดให้ ให้ตัวคุณเองแก้ไขปัญหา”

สี่ปีมาแล้ว แต่บางครั้งเธอก็ยังฝันถึงเหตุการณ์ที่แม่วี่มา พบเธอในวันนั้น พูดคุยกันต่อหน้าอย่างไร้ความปรานี ทำ เป็นเหมือนเห็นอกเห็นใจ โยนเช็คเงินสดลงบนตัวเธอหนึ่ ใบ

“ลูกเมียเก็บก็คือลูกเมียเก็บ ทั้งชีวิตคงไม่มีวันได้มีหน้ามี ตา”

ไม่มีหน้ามีตา?

รอให้ได้หุ้นจากคุณพ่อสังมาหกจุดก่อน หลังจากที่กลืน กินบริษัทตระกูลส้งแล้ว เธออยากจะส่งบัตรเชิญให้คุณนาย วี่ด้วยตนเอง ให้เธอได้เห็นว่าตกลงแล้วตนเองมีหน้ามีตา แล้ว!

---

เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ