บทที่613 ตอนพิเศษของหลินเฉิงจื่

“คุณชาย ต้องไปโรงเรียนแล้วนะครับ

ท่ามกลางความสะลึมสะลือ หลินเฉิงจี๋ได้ยินเสียงพูด

จากข้างหู ลืมตามาก็เห็นจงเชิงยืนอยู่ที่เตียงแต่ดูหนุ่ม กว่าครั้งสุดท้ายที่เขาเจอ “จงเซิง? “หลินเฉิงจี้ลุกขึ้นจากเตียงและจ้อง

เขา”ทำไมนายดูหนุ่มขึ้นล่ะ?”

จงเชิงงงหน่อยๆ“เมื่อก่อนผมแก่มากเหรอครับ?

“ที่จริงนายไม่หนุ่ม…หลินเฉิงจี่พูดไปก็มองไปรอบๆ ก็พบว่าอยู่ที่คฤหาสน์อเล็กซ์เลียร์ อยู่ในห้องที่เขา อาศัยมาตั้งแต่เด็กจนโตก็อึ้งไป

เขาไม่ได้ตายแล้วเหรอ?

งั้นที่เห็นตอนนี้คืออะไร ฝันเหรอ?

หลินเฉิงจี่ลุกขึ้นมาอย่างงุนงง เปลี่ยนชุดไปอาบน้ำ ตอนมีดโกนบาดที่แก้มก็เจ็บจนต้องสูดลมหายใจ เป็น ครั้งแรกที่ฝันแต่เจ็บจริง

พอหลินเฉิงจื่ออกมาจงเซิงก็ยื่นกระดุมข้อมือเพชรให้ เขา

หลินเฉิงจี๋ติดกระดุมที่ข้อมือ พอมองไปที่ปฏิทินตรงโต๊ะ มองอย่างละเอียดก็เห็นว่าเป็นห้าปีก่อน!

เขายื่นมือไปชี้ตัวเลขที่ปฏิทิน เสียงสั่น“วันนี้วันที่สิบ แปด!

“ครับ ทําไมเหรอครับคุณชาย? “จงเซ็งเห็นสีหน้า เขาผิดปกติก็ถาม“คุณชายไม่อยากไปโรงเรียนเหรอ ครับ? ”

“วันนี้วันที่สิบแปด……”หลินเฉิงจี่พึมพำ จากนั้นก็มอง จงเซิง พูดว่าขอโทษแล้วก็ต่อยไปที่ท้องเขาทีนึง

แรงไม่น้อยทีเดียวจนจงเซิงถอยหลังไปสองก้าว

จงเซิงกุมท้อง หน้านิ่งๆแสดงความเจ็บปวดออก มา“คุณชาย วันนี้วันที่สิบแปดก็สิบแปดสิ ทำไมต้อง ต่อยผมด้วย?

สายตาตรงหน้าที่ดูจริงจัง รวมถึงมือที่ชาทำให้หลิน เฉิงจี่ตื่นเต้น“นี่ไม่ใช่ความฝัน วันนี้วันที่สิบแปด เป็นวันที่ ยินยินเข้าเรียน!

เขาหยิบเสื้อคลุมจากจงเซิงมาแล้วรีบวิ่งออกจากห้อง

นอน

พอจงเซิงได้สติก็รีบตามไป สวนทางกับโบแนร์ที่ห้อง รับแขก

“จงเซิง คุณชายเป็นอะไรไป? “โบแนร์เรียกเขาไว้เหมือนว่าเห็นท่าทางของหลินเฉิงจี่ผิดปกติ วิ่งไปก็ พึมพำว่ายินยินไปด้วย ยินยินคือใครน่ะ? ”

“น่าจะเพื่อนของคุณชายครับ คุณท่านผมไปส่ง คุณชายก่อนนะครับ”จงเชิงรีบเดินไปแล้วก็หายไป

โบแนร์ …..” โบแนร์”..

ระหว่างทางที่ไปโรงเรียน หลินเฉิงจี๋จัดหน้าทำผม เสื้อผ้านุ่นนี่ไปมาและยังถามจงเซิงที่ขับรถว่าวันนี้ตัว เองแต่งตัวเป็นไงบ้าง

จงเซิงบอกเขาเป็นสิบรอบอย่างไม่รู้จัก เหนื่อย: “คุณชายหล่อมาก

ตอนผ่านร้านดอกไม้หลินเฉิงจี่ก็ให้หยุดรถแล้วเปิด ประตูออกไป

แปปนึงจงเซิงก็เห็นคุณชายของตัวเองถือดอก กุหลาบสีเขียวช่อนึงออกมาจากร้านดอกไม้

ถือกุหลาบเขียวไว้ในอ้อมแขนเหมือนกับเป็นลูก

จงเซิงแอบคิดในใจ วันๆเขาก็ตามแต่หลินเฉิงจี้ทำไม ไม่รู้ว่าผู้หญิงที่ชื่อ”ยินยิน”นั่นคือใคร?

พอรถถึงประตูทางใต้ของวิทยาลัยนิวคาสเซิลหลิน เฉิงจี๋ก็ลงมาแต่กลับไม่เข้าไป ถือดอกไม้ที่หน้าประตู แล้วสายตาก็มองไปรอบๆเหมือนกำลังรอใคร
จงเชิงก็ไม่กล้าขัด ยืนเงียบๆอยู่ข้างๆ

ทั้งสองรออยู่หน้าโรงเรียนแล้วครึ่งชั่วโมง จงเซิง สงสัยว่าคุณชายของตัวเองจะโดนสาวหลอกหรือเปล่า พอจะพูดอะไรก็มีรถแท็กซี่จอดหน้าประตู

ร่างหนึ่งก็ลงมาจากรถแล้วไปหยิบกระเป๋าที่หลังรถ จากนั้นก็กลับมาขอบคุณคนขับ

จงเชิงมองแล้วก็ละสายตา รู้ว่าเป็นนักเรียนใหม่ที่เข้า ม แต่สายตาคุณชายเขาต่างออกไป สายตาเอาแต่จ้อง ไปที่ผู้หญิงคนนั้น ลมหายใจแน่นหน่อยๆ

จงเซิงมองหญิงสาวคนนั้นแล้วก็มองคุณชายตัวเอง

หญิงสาวเข็นกระเป๋าเข้ามา พอมองเห็นหลินเฉิงจี๋กับ จงเซิงที่หน้าประตูก็ยิ้มให้พวกเขานิดๆ

หญิงสาวตาสีดำเหมือนหินโมรา ตาเป็นประกาย ตัว สูงบาง สวยมาก

ได้เจอหญิงสาวที่รักอีกครั้งหลินเฉิงจี่ก็อึ้งไปสามนาที สมองว่างเปล่า

พอเห็นหญิงสาวเข้าไปโรงเรียนเขาถึงได้สติ รีบตาม เข้าไป“ยินยิน!
หลินเฉิงจี๋หยุดตรงหน้าหญิงสาว เอาแต่จ้องหล่อน

สายตาชายหนุ่มเต็มไปด้วยความดุดันทำให้หญิงสาว ถอยหลังไป แต่เห็นชายหนุ่มพูดภาษาจีนและยังเรียก กว่า”ยินยิน”หญิงสาวเลยคิดว่าเขาคือคนที่โรงเรียนให้ มารับตัวเอง

“สวัสดีค่ะ ฉันชื่อกวนรั่วยินมาจากประเทศZ’หญิงสาว ยิ้มให้เขา“ตอนมาฉันยังกังวลอยู่เลย กลัวว่าจะไปหอ ไม่ถูก คิดไม่ถึงว่าโรงเรียนจะให้รุ่นพี่มารับ ขอบคุณนะ

หลินเฉิงจี๋ควบคุมตัวเองแล้วเอากุหลาบเขียวส่งให้ หล่อน ชอบไหม? ”

“สวยมากค่ะ! “พอมองเห็นกุหลาบเขียวที่ดูละเอียด อ่อนตาหญิงสาวก็เป็นประกายยื่นมือไปรับขอบคุณนะ คะรุ่นพี่ ”

“ผมชื่อหลินเฉิงจี๋”หลินเฉิงจี๋เถิบไปใกล้หญิงสาวก้าว นึง จ้องหล่อนเขม็งด้วยสายตาเร่าร้อน จู่ๆก็ยื่นมือไปลูบ หน้าหญิงสาว”ครั้งนี้ผมจะไม่พลาดอีกแล้ว”

หญิงสาวที่จู่ๆโดนสัมผัสก็อึดอัด “อะไรคะ——”

หลินเฉิงจี๋จับหน้าหล่อนแล้วจูบลงไป

จงเซิงก็งงกับคำพูดของหลินเฉิงจี่และคิดไม่ถึงว่า หลินเฉิงจี่จะจูบหญิงสาว เขามองจนอึ้งไม่ขยับ
คุณชายเขารักนวลสงวนตัวไม่ใช่เหรอ ทำ ทำไมจูบ หญิงสาวในที่สาธารณะแบบนี้ได้ล่ะ?

ประมาณหนึ่งนาทีผ่านไป หลินเฉิงจี่ก็ผละริมฝีปาก ออก

ริมฝีปากหญิงสาวอ่อนนุ่ม สัมผัสได้จริง พอจูบหล่อน หลินเฉิงจี๋ถึงรู้สึกได้ว่าตัวเองยังมีชีวิตอยู่ หัวใจยังเต้น

หลินเฉิงจี่ยิ้ม“ยินยิน ผ..……..

ทันใดนั้นหญิงสาวก็ยกมือขึ้นตบแรงๆไปที่หน้าเขาจน เซถอยหลังไป

หญิงสาวจับปากจ้องเขา โกรธจนหน้าแดง: “ฉันรู้ ว่าที่นี่จูบเป็นการทักทายอย่างหนึ่ง แต่ทำไมไม่ถามฉัน

หญิงสาวไม่รู้จะด่ายังไง เอากุหลาบเขียวเขวี้ยงใส่ เขา เข็นกระเป๋าเข้าไปในโรงเรียน

หลินเฉิงจี่ถูกตบจนอึ้งไปพักนึง พอได้สติว่าพวกเขา เจอกันครั้งแรกแล้วทำแบบนี้มันผิดจริงๆก็รีบอุ้มกุหลาบ ตามเข้าไป“ยินยินขอโทษ ผมอธิบายได้.…….……..

จงเซิงมองพวกเขาตามกันเข้าไปก็แอบคิดว่าเขาต้อง ตามไปไหม?

ช่างเถอะ คุณชายจีบสาว เขาตามไปก็ช่วยอะไรไม่ได้

ตื่นเช้าวันถัดมาอีกครั้งพอเห็นว่ายังอยู่ที่คฤหาสน์อ เล็กซ์เลียร์ หลินเฉิงจี๋ก็แน่ใจว่าไม่ใช่ฝัน ให้ตัวเองใจ เย็นๆแล้วคิดว่าจะขอโทษยินยินยังไงแล้วค่อยจีบหล่อน

หลินเฉิงจี่ที่ปกติไม่ไปโรงเรียนแต่ตอนนี้ไปเรียนทุก วัน หาโอกาสไปเจอกวนรั่วยินหลายครั้งเพื่ออธิบาย เรื่องที่เขาจู่ๆไปจูบหล่อนด้านนอกโรงเรียนวันนั้น

พอมาโรงเรียนได้พักนึงกวนรั่วยินก็รู้ตัวตนของหลิน เฉิงจี่ว่าเป็นคุณชายน้อยของอเล็กซ์เลียร์ สุภาพไม่ เหมือนคนอื่นๆก็ให้อภัยเขา

หลินเฉิงจี่รู้งานอดิเรกของกวนรั่วยินทุกอย่าง เข้า เรียนกับหล่อน สายตามีแต่หล่อน พอรวบรวมหนังสือ การแปลที่ดีมากไว้ได้ก็ให้หล่อน

ใกล้ชิดหล่อนแต่ไม่เกินขอบเขต

ทั้งสองรู้จักกันมาสามเดือนหลินเฉิงจี๋ก็สารภาพรักกับ กวนรั่วยิน

แต่กวนรั่วยินไม่รับไว้ หลินเฉิงจี๋ก็ไม่รีบ

ยังไงตัวเองก็อยู่ข้างๆหล่อน ผู้ชายคนอื่นไม่มีโอกาส

บางทีสายตาของหลินเฉิงจี๋ก็มีความชอบชัดเจนเกิน ไปจนกวนรั่วยินก็ประทับใจ รู้จักกันครึ่งปีในที่สุดก็ตอบตกลงคบกับเขา หลินเฉิงจี๋เลยรีบพาไปเจอพ่อ

คืนนั้นหลินเฉิงจี๋เอาเอกสารให้จี้เจียจื้อที่เพิ่งกลับ มา: “ผมเจอสาวคนนึง อยากแต่งงานกับหล่อน อยู่กับ หล่อนจนแก่ หล่อนอยากเที่ยวรอบโลก ผมก็จะไม่อยู่ที่ นี่เหมือนกัน”

จี้เจียจื้อมองเอกสารจากนั้นก็เงยมองเขาแล้วยิ้ม ให้”ยินดีด้วย”

“ขอบคุณครับ”หลินเฉิงจี่กอดเขา”พี่ ความสามารถ ของพี่โดดเด่น พ่อรู้ดีและก็รักพี่มากนะ”

จี้เจียจื้อลังเลแปปนึงก็ยื่นมือไปกอดเขา

หลินเฉิงจี๋แน่ใจจะบอกโบแนร์ พอแต่งงานก็จะพากวน รั่วยินไปจากที่นี่ เขาไม่ต้องการอเล็กซ์เลียร์ โบแนร์นิ่ง ไปพักนึงสุดท้ายก็พยักหน้า

เรื่องสำคัญจัดการเรียบร้อยแล้วและเขาก็โล่งอก

คบกับกวนรั่วยินได้ปีนึงก็ฉลองให้หล่อนที่ร้านอาหาร แล้วหลินเฉิงจี๋ก็คุกเข่าลง หยิบแหวนขอหล่อนแต่งงาน

กวนรั่วยินปิดปาก ตื่นเต้นอยู่นานแล้วจึงค่อยตอบ

ตกลง

ขอแต่งงานได้ครึ่งเดือนหลินเฉิงจี่ก็พากวนรั่วยินไป เลือกชุดแต่งงาน ดูสถานที่แต่งงาน ถือโอกาสช่วงนี้พาครอบครัวของกวนรั่วยินมา

สามเดือนถัดมางานแต่งของทั้งสองก็จัดที่”suger เกาะเล็กๆที่มีชื่อเสียง

หลินเฉิงจี๋มองหญิงสาวที่รักที่สวมชุดแต่งงานสวยงาม ค่อยๆเข้ามาหาตัวเอง

ใกล้เข้ามา ใกล้มากขึ้น!

หลินเฉิงจี๋ยื่นมือ จับมือหญิงสาวไว้แน่นๆไม่อยาก ปล่อย

ทั้งสองได้พูดคำปฏิญาณการแต่งงานต่อหน้านักบวช สวมแหวนให้กันและกัน

หลินเฉิงจี๋เปิดผ้าคลุมแต่งงาน มองหญิงสาว”ยินยิน

ชาตินี้ผมจะรักคุณคนเดียว จะไม่มีวันปล่อยมือ

กวนรั่วยินขำออกมา“งั้นชาติที่แล้วไม่ดีกับฉันเหรอ?

หลินเฉิงจี่กลับยิ้มไม่พูด เอื้อมตัวไปใกล้หล่อน จูบลง ที่ริมฝีปากหญิงสาว“ผมรักคุณ”

นับแต่นี้ โลกของเขาก็ไม่มืดมิดอีกต่อไปเพราะมีแสง สว่างแล้ว

---

เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ