บทที่ 592 ผมสงสารยินยินของผม

ในความมืด ถังซินได้ยินเสียงอ่อนโยนของหลินเฉิง จี๋”ซานตาคลอสจะต้องเอาของขวัญให้คุณแน่

ถังซินรู้ว่าเขาเอาใจตัวเอง หลับตาลงหลับไป

ในช่วงสะลึมสะลือนั้นถังซินก็เหงื่อออกตื่นเพราะ ความร้อน ส่วนล่างปวดอย่างมาก ชื้นหน่อยๆ

หล่อนพยายามยื่นมือไปคลำหว่างขาคลำได้เป็นของ เหลวร้อนๆก็เรียกหลินเฉิงจี๋“เฉิงจี๋ เหมือนน้ำคร่ำฉันจะ แตก…..คุณเรียกหมอ……

หลินเฉิงจี๋ตื่นทันที รีบไปเรียกหมอที่ข้างห้อง

สองสามวันนี้มีหมอทำงานตลอด พอรู้เรื่องก็รีบไป เปลี่ยนเป็นชุดผ่าตัดที่ห้างปลอดเชื้อ พาถังซินย้ายมา จากห้องนอนไปที่ห้องผ่าตัดแล้วให้หลินเฉิงจื่อยู่ด้าน นอก

หมอห้าคนอยู่ข้างๆถังซิน คอยจับตาดูหล่อนตลอดไม่ กล้าประมาท

“เตรียมผ่าตัด!

หลินเฉิงจี่เดินไปเดินมาอย่างร้อนรน

พอคิดถึงหน้าซีดๆเจ็บปวดของถังซินเมื่อกี้ ใจของเขาก็เหมือนถูกจับไว้แรงๆ กรีดร้องออกมาไม่ได้

เขาไม่เชื่อพระพุทธเจ้า ไม่นับถือศาสนา แต่ครั้งนี้ กลับรีบเอาบทสวดมนตร์คําอธิษฐานทางศาสนาต่างๆ มาท่องในใจเงียบๆอ้อนวอนให้ถังซินปลอดภัยไม่มีอะไร

หัวหน้าแม่บ้านพูดเสียงทุ้ม”คุณใจเย็นนะคะ หมอห้า คนอยู่กับคุณนายแล้ว คุณนายต้องไม่เป็นไร อีกอย่าง คุณนายคลอดเสร็จก็ต้องให้คุณอยู่เป็นเพื่อน คุณจะตื่น ตระหนกไม่ได้”

หลินเฉิงจี่สูดหายใจลึกๆพยายามให้ตัวเองใจเย็น ลง“ผมไม่ตระหนก แค่กลัว ผู้หญิงคลอดลูกไม่ง่ายเลย ผมสงสารยินยินของผม”

เขาถามต่อ หมอห้าคนพอไหม ต้องให้มาเพิ่มอีกไหม ครับ? ”

“พอแล้วค่ะ”หัวหน้าพูด“เอามาเยอะก็ไม่มีประโยชน์ คุณดื่มน้ำให้ใจเย็นลงก่อนนะคะ”

หลินเฉิงจี่รับแก้วน้ำมาจากในมือของหัวหน้าแม่บ้าน ดื่มไปแก้วนึงแต่ยังเดินไปเดินมาที่หน้าห้องผ่าตัด คอย เอาหูแนบฟังกับหน้าห้อง กังวล ไม่สงบเลย

เขายืนหน้าห้องคลอดอยู่ชั่วโมงนึงไม่ไปไหน

หลังจากรออยู่นาน ในที่สุดห้องคลอดก็ถูกเปิดออก พยาบาลเข็นรถเล็กออกมา
หลินเฉิง รีบเข้าไป มองเห็นเด็กสามคนถูกห่อด้วยผ้า แต่ละคนยังไม่ลืมตา ตัวเล็กๆ

“คุณคะ ลูกสามคนปลอดภัยดี ชายหนึ่ง หญิงสอง”

หลินเฉิงจี่มองเด็กๆไปแปปนึงก็ละสายตาออกมองไป ที่ห้องคลอด แต่มองไม่เห็นอะไร

“ภรรยาผมล่ะครับ?

พยาบาลยิ้ม“หมอกำลังเย็บแผลปิดให้คุณนายค่ะ ไม่ ต้องกังวล”

พอรู้ว่าถังซินไม่เป็นอะไรในที่สุดหลินเฉิงจี่ก็สบายใจ และยิ้มออกมา

เขาอยากให้พยาบาลพาเด็กๆไปที่ห้องทารก จู่ๆก็มี

เสียงปืนดังมาจากห้องรับแขก

เขายังไม่ทันตั้งตัวได้ ข้างหูก็มีเสียงปืนดังชัดเจน หัวหน้าแม่บ้านที่อยู่ข้างๆเขาก็ล้มลงไป

หลินเฉิงจี๋หันไปก็เห็นชายหนุ่มในความมืดเดินขึ้นมา

ในมือถือปืนที่พร้อมฆ่า

เขารีบดันพยาบาลกับรถเข็นเข้าไปในห้องคลอด เขา กลิ้งไปที่พื้น ส่วนกระสุนก็กระทบไปที่พื้นตรงที่ที่เขายืน อยู่ตะกี้
หลินเฉิงจี้รีบเอาปืนยิงยาสลบออกมาจากกระเป๋าแล้ว เล็งไปที่หัวของชายหนุ่มคนนั้น

ชายหนุ่มเพิ่งเหนี่ยวไก ปืนยิงยาสลบไม่เข้าไปที่หัว เกือบจะหล่นไปที่พื้น

กระสุนนั้นผ่านไปที่กำแพง

ดีที่หลินเฉิงจี่หลบไวไม่งั้นตาก็แตก

พอหลินเฉิงจี่หายใจเข้าก็ใช้โอกาสไม่กี่วินี้ลุกขึ้นออก ไปอย่างไวและให้แพทย์ในห้องคลอดย้ายของขวาง ประตูไว้พร้อมกับคว้าปืนของชายหนุ่มไว้ เห็นว่ามี กระสุนลูกเดียว

เขาทิ้งปืนลงแล้วป้องกันไม่ให้ชายหนุ่มเก็บขึ้นมา พอ เข้าไปในห้องก็รีบไปเปิดตู้เสื้อผ้าหยิบลังออกมาจาก ด้านล่างสุด เปิดออกมาแล้วหยิบกระบอกปืนออกมา พร้อมกับประกอบ

เพราะว่ามือกำลังสั่นเลยทำให้ประกอบปืนช้า

ตอนที่พาถังซินเปลี่ยนสถานที่ หลินเฉิงจี่ไม่ได้บอก ใคร แอบเปลี่ยนสถานที่เอาและยังเป็นเวลาเที่ยงคืน คิดไม่ถึงว่าที่ๆซ่อนเร้นขนาดนี้ จี้เจียจื้อจะหาเขาเจอ

หลินเฉิงจี่ที่ประกอบเสร็จพอดีด้านนอกก็มีเสียงเท้าเข้ามา
เขาฟังดีๆก็รู้ว่ามีเสียงเท้าคนห้าคนและยังมี เสียง’คลิก’เบาๆ ของถูกขว้างไปที่พื้น

ระเบิดควัน!

หลินเฉิง เอามือไว้ที่ช่วงเอว เหนี่ยวไก ค่อยๆสัมผัส สิ่งกีดขวางอย่างเงียบๆ ที่หน้าผากมีเหงื่อออก

ระเบิดควันสองอันถูกเขวี้ยงมาที่ห้องนอนสองอัน

แปปนึงควันขาวๆหนาๆก็กระจายไปทั่วห้องนอนจาก นั้นก็มีคนเข้ามา

พอหลินเฉิงจี๋จับเสียงเท้า ก็สามารถมองเห็นเงาดำๆ เบลอๆท่ามกลางหมอกควัน

เขาเหนี่ยวไกเล็งไปอย่างไว

พอฝ่ายตรงข้ามถูกยิง หลินเฉิงจี่ก็ระดมยิงไปทันที

หลินเฉิงจี๋หลบหนีได้ไวแต่แขนกลับโดนกวาดไป อาการปวดร้อนแพร่ไปทั่วร่างกายทันที

ห้องนอนใหญ่ขนาดนี้ ฝ่ายตรงข้ามตายไปหนึ่งเหลือ อีกหนึ่ง ไม่ว่าหลินเฉิงจี่อยู่ไหนก็กวาดปืนไปทั่ว

พอฝ่ายตรงข้ามเปลี่ยนกระสุนหลินเฉิงจี่พุ่งเข้าไป

มีเสียงเข้ามาจากห้องข้างๆและยังมีเสียงกรีดร้องของหมอเหมือนว่าห้องคลอดถูกชนออก

หลินเฉิง ร้อนใจและกังวล

แต่คนที่สู้อยู่กับเขาไม่ใช่คนธรรมดา ชายหนุ่มสูง เกือบร้อยเก้าสิบ ต่อสู้กันไม่หยุดตีจนหลินเฉิงจี๋มึนไป

“ช่วยด้วย! เสียงกรีดร้องห้องข้างๆก็โหยหวนขึ้น

เรื่อยๆ

หลินเฉิงจี่คิดถึงถังซินที่เพิ่งคลอดและยังมีเด็กๆอีก ก็ออกแรงชนไปที่ร่างชายหนุ่มแรงๆ พอได้โอกาสก็รีบ หยิบปืนมาเหนี่ยวไกไปที่อกของชายหนุ่ม

มือของชายหนุ่มน้อยลง เลือดก็พุ่งเข้าที่หน้าหลินเฉิง

หลินเฉิงจี่หายใจออกมา ไม่กล้าชักช้า ลุกขึ้นแล้วรีบ ออกไปก็เห็นควันที่ทางเดินค่อยๆหายไปแล้ว พอเห็นคน ก็รีบยกมือขึ้นมา

ที่หน้าต่างมีชายคนหนึ่งยืนอยู่ข้างบนกำลังปล่อย เชือกนิรภัยในมืออุ้มเด็กคนหนึ่ง

พอเขาเห็นหลินเฉิงจี่ก็จับเชือกแล้วกระโดดไป

หลินเฉิงจี่ยิงไปสองนัดก็ไม่โดน เลยด่าออกไป กลัว ว่าห้องคลอดยังมีคนไม่ไปก็ไม่สนใจชายคนนั้นเดินคลํ อยู่ที่ห้องคลอด
ในห้องคลอดมีชายอีกสามคน กำลังอุ้มเด็กอีกสองคน หมอก็อ้อนวอนอย่างน่าสงสารว่าให้พวกเขาเหลือไว้คน นึงก็ดี ไม่งั้นแม่จะรับไม่ได้

ชายหนุ่มจะยิงไปก็ได้ยินเสียงปืน เพื่อนที่อุ้มเด็กอยู่ ข้างๆก็ล้มลงไป

หมอรีบไปรับเด็กไว้ไม่ให้เด็กตกลงพื้น

ชายคนนั้นกำลังยืนที่เตียงผ่าตัดเห็นว่าสถานการณ์ ไม่ดีก็รีบเอาปืนไปจ่อที่หัวถังซิน ข่มขู่จนหลินเฉิงไม่ กล้าเหนี่ยวไก ได้แต่จ้องเขาเขม็ง

“คุณชายColbertทิ้งปืนซะ”ชายหนุ่มพูด ไม่งั้นผมจะ เหนี่ยวไก”

หลินเฉิงจี่ไม่ลังเล เอากระสุนออกมาแล้วโยนปืนไปที่ กลางบ้าน

ชายหนุ่มรีบยกปืนขึ้นแล้วยิงไปที่ขาซ้ายของหลินเฉิง

หลินเฉิงจี่ร้อง เข่าล้มไปข้างนึง

ชายหนุ่มสั่งเพื่อน คุณชายไซเลส์บอกว่าถ้ามีชีวิตอยู่ ก็พากลับไป นายไปรวบเขาไว้”
สถานการณ์นี้พวกเขาได้ประโยชน์ไปเต็มๆ เพื่อน ชายหนุ่มก็เอาทารกวางไว้ข้างๆ หยิบกุญแจมือมาคล้อง มือหลินเฉิงจีไว้

หน้าอกของหลินเฉิง กระเพื่อมให้ตัวเองใจเย็นลง คิด

หาทางว่าจะฆ่าพวกเขายังไง ต้องมั่นใจว่าปืนไม่ได้ชี้ไป

ที่ถังซิน ปืนของชายหนุ่มยังจี้ที่หัวถังซินแต่เริ่มคลายลงเล็ก

น้อย จ้องไปที่หลินเฉิงจื่

ในตอนนี้เองสถานการณ์ก็คาดไม่ถึง

ลูกกระสุนเข้าไปที่หัวชายหนุ่มอย่างเงียบๆ มีเลือด ออกมา ชายหนุ่มเบิกตาโตล้มลงไป

พอเพื่อนเห็นว่าสถานการณ์ไม่ดีก็หันไป หลินเฉิงจี้รีบ คว้ามือเขาแน่นๆแล้วยกเข่าขึ้นมาเตะหน้าท้องของชาย หนุ่ม พอล้มลงไปก็รีบพุ่งเข้าไปเอาเข่ากดคอเขา