บทที่ 357 เมียฉันท้องแล้ว

คนรับใช้ถือกล่องใบเล็กๆ ส่งให้กับคุณแม่ลู่ “ตอนที่ หนูทำความสะอาดห้องคุณผู้ชายกับคุณหนู หนูไปเจอก ล่องๆ นี้อยู่ใต้เตียงน่ะค่ะ คล้ายๆ กับกล่องยา”

บนกล่องล้วนเป็นภาษาอังกฤษ คนรับใช้ไม่สามารถ อ่านมันได้ แต่เธอได้กลิ่นของยาอ่อนๆ บนกล่อง

คุณแม่ลู่รีบรับกล่องยานั้นมา สำหรับเธอแล้วภาษา อังกฤษที่อยู่บนกล่องนั้นไม่ใช่เรื่องใหญ่ หลังจากที่ใช้ สายตากวาดมอง ทันใดนั้นใบหน้าของคุณแม่ลู่ก็เต็มไป ด้วยความตกใจ “ไอหยา นี่มัน folicacid นี่!”

คนรับใช้ถามด้วยความสงสัย “คุณนายคะ ยาอะไร หรอคะ?”

“folacin ต้องกินหลังท้อง” คำพูดที่ดูตื่นเต้นของคุณ แม่ลู่ทำให้พูดออกมาได้ไม่ชัดถ้อยชัดคำนัก “มิน่าล่ะ เมื่อเช้าตอนที่ฉันคุยเรื่องนี้กับซูเจ๋เธอถึงเขินอาย ที่แท้ เธอก็ท้องนี่เอง!”

คุณแม่ลู่ทั้งตื่นเต้นทั้งโกรธเคือง

จริงๆ เลยนะ ท้องแล้วทำไมถึงไม่บอกเธอล่ะ?

ถ้าหากคนรับใช้ไม่ไปทำความสะอาดแล้วบังเอิญ เจอยานี้เข้า ก็ไม่รู้ว่าทั้งสองคนนั้นจะปิดบังเธอไปอี กนานแค่ไหนกัน!
คุณแม่ม่รีบต่อสายโทรศัพท์ไปยังลู่เหวินซู

“แม่ครับ ผมกำลังจะไปประชุม” ลู่เหวินซูรับสายอย่าง รวดเร็ว “แม่โทรมาหาผมมีอะไรหรอครับ?”

“ลูกไม่รักดี ลูกก็หลอกแม่เหมือนกันหรอ?” คุณแม่มู่ กล่าวอย่างขุ่นเคือง แต่น้ำเสียงกลับเต็มไปด้วยความ ยินดี “เรื่องที่เมียแกท้องมันใหญ่ขนาดนี้ ทำไมเธอสอง คนถึงปิดบังแม่ได้?”

“ท้องอะไรหรอครับ……” ลู่เหวินซูเงียบไม่ตอบโต้ครู หนึ่ง

หลังจากที่รอให้คุณแม่ม่พูดซ้ำขึ้นมาอีกรอบหนึ่ง เขา ก็เปล่งเสียงออกมาอย่างหมดหนทาง “จริงหรอครับ เธอ ท้องแล้วหรอ?”

“พวกเธอนอนห้องเดียวกันทุกวัน เมียเธอท้องไม่รู้ เรื่องอะไรเลยหรอ?”

“ไม่รู้จริงๆ ครับ เธอไม่เคยบอกผมเลย”

“งั้นก็แสดงว่าลูกใส่ใจเธอน้อยเกินไป” คุณแม่ม่กล่าว อย่างเมินเฉย “ลูกลองคิดดูนะ ซูเจ๋เป็นผู้หญิงที่ดีพร้อม ขนาดนี้ ทำไมเธอถึงสนใจลูกได้ล่ะ มัวแต่เอ้อระเหย ลอยชายอยู่นั่นแหละ”

.แม่ ผมเป็นลูกแม่นะ!” ลู่เหวินซูกล่าวฟ้อง
ข่าวการท้องของหลี่ซูเจ๋ทำให้เขานั้นมึนงง แทบจะ หาทิศหาทางไม่เจอ “ตอนนี้ฉันต้องกลับไป ไปรับเธอที่ บริษัทมู่ซือ คาดไม่ถึงเลยว่าฉันจะได้เป็นพ่อคนแล้ว”

เมื่อเทียบกันแล้ว ตอนนี้คุณแม่มู่ก็ใจเย็นขึ้นมาก เธอ กล่าว “แม่เห็นว่าซูเจปิดบังลูก เพื่ออยากจะเซอร์ไพรซ์ ลูกในวันเกิด ถ้าลูกไปรับเธอแล้วบอกเรื่องทั้งหมด จะ ไม่เป็นการทำให้เธอเสียน้ำใจหรอกหรอ เราก็รออยู่ที่ บริษัทเฉยๆ พอเลิกงานก็ค่อยไปรับเธอ อย่าเพิ่งพูด อะไรออกไปเข้าใจมั้ย?”

ลู่เหวินซูครุ่นคิด รู้สึกว่าสิ่งที่คุณแม่ม่พูดออกมาก็ถูก “งั้นแม่ครับ ผมไปประชุมได้รึยัง?”

“ไปไปไป ลูกก็รู้หนิว่าต้องประชุม!”

มองโทรศัพท์ที่ถูกตัดสายทิ้ง ลู่เหวินซูก็ไม่มีอะไรจะ พูด ในใจกล่าว : ไม่ใช่ว่าแม่ไม่ให้ผมไปไหนหรอกหรอ?

เมื่อรู้ว่าตัวเองจะได้เป็นพ่อคนแล้ว ลู่เหวินซูก็มีกำลัง ใจในการทำงานไปทั้งตัว เฝ้าหวังที่จะให้เวลาไปถึงช่วง บ่ายเสียที เขาจะได้รีบรับซูเจ๋ไปฉลองวันเกิดเขาที่บ้าน แล้วให้เธอบอกเรื่องนั้นกับเขาด้วยตัวของเธอเอง

ลู่เหวินซูให้คนไปซื้อลูกอมมงคลมาสองสามจิน เพื่อ แจกจ่ายให้กับพนักงานทุกระดับ เมื่อถึงเวลาประชุม เขาก็ปิดบังรอยยิ้มบนใบหน้านั้นไม่อยู่ ทำให้พนักงานระดับสูงนั้นต่างงุนงง

หลังจากที่รอให้ลูกอมมงคลมาส่งถึงห้องประชุม พนักงานระดับสูงคนหนึ่งก็ถามอย่างลองเชิงว่า “ประธานลู่ จะแต่งงานแล้วหรอครับ? ”

ลู่เหวินซูเลิกคิ้วขึ้น “เปล่าครับ”

พนักงานอีกคนพลันถาม “แล้วแจกลูกอมมงคลทำไม หรอครับ……

ลู่เหวินซูกล่าวอย่างมีความสุข “ภรรยาผมท้องน่ะครับ ขอให้ทุกท่านทานลูกอมมงคลกันอย่างมีความสุขนะ ครับ”

ทุกคนต่างแข็งทื่อ

บ้าจริง ประธานมู่มีภรรยาตั้งแต่เมื่อไหร่กัน ทำไม พวกเขาถึงไม่เคยรู้?

แต่ก่อนมีหญิงสาวคนหนึ่งเอาอาหารกลางวันมาให้ลู่ เหวินซูที่บริษัทลู่ซือ แต่ว่าใส่ผ้าปิดปากมาจึงไม่มีใคร รู้ว่ารูปร่างหน้าตาเป็นอย่างไร ชื่ออะไร หรือจะเป็นเธอ คนนั้นจริงๆ?

“ประธานลู่ ยินดีด้วยนะครับ!”

ลู่เหวินซูพยักหน้า กวาดสายตาไปยังพนักงานระดับ สูงเหล่านั้นที่ยังโสดอยู่ พร้อมเอ่ยถามอย่างจริงใจ”พวกคุณก็เหมือนกันนะ อย่าโหมงานหนักทั้งวันทั้งคืน มีเวลาว่างก็ไปคบหาใครบ้าง แต่ละคนอายุก็ยี่สิบเจ็ดยี่ สิบแปดแล้ว ภรรยาก็ยังไม่มีเลย ไม่อายบ้างหรอ? รอ อีกไม่กี่เดือนลูกของผมซึ่งเป็นเจ้านายของพวกคุณทุก คนก็จะเกิดแล้ว”

เหล่าผู้บริหารระดับสูงที่ยังโสด “.………

เรื่องที่ท้องนั้นมีแค่คุณแม่มู่และลู่เหวินซูที่รู้ ส่วนหลี่ซู เจ๋นั้นยังไม่ทราบเรื่องว่าทั้งสองคนได้รู้แล้ว

หลังจากที่รอถังซินส่งเลขบัตรมาให้แล้วนั้น เธอก็รีบ ลาไปยังธนาคารทันที หลังจากที่ต่อแถวอยู่สักพัก ใน ที่สุดก็สามารถนำเงินสามแสนเข้าไปไว้ในบัตรของถัง ซินได้สำเร็จ ผ่านไปสักพักถังซินก็ได้โทรศัพท์มา “ฉัน กําลังถอนเงินออกนะ แม่สาว ลําบากเธอเยอะเลย”

“เธอเกรงใจอีกแล้วใช่มั้ยเนี่ย?” หลี่ซูเจ๋ทำเสียงต่ำ ไม่ อยากที่จะสนใจเธอ ฉันลาช่วงบ่ายมาแล้ว อีกสักพัก ค่อยไปดูจู่ซือซือที่นั่นหน่อย”

“โอเค”

หลี่ซูเจ๊บีบคลึงโทรศัพท์ด้วยท่าทีที่ลังเลสักพัก พร้อม ตัดสินใจกล่าวออกไป “ซินซิน ฉันท้องแล้ว”

“ห้ะ?” ถังซินชะงักไปสักพัก หลังจากที่มั่นใจว่าตัวเอง ไม่ได้หูฝาดแล้วจึงรีบถามเธอ “มันเป็นสิ่งที่เธอต้องการ จริงๆ หรือเธอแค่ต้องการแก้แค้น เธอต้องการตอบโต้เหวินซูหรอ?”

หลี่ซูเจเม้มปาก พร้อมกล่าวด้วยเสียงต่ำ “แต่ก่อนที่ ฉันจะท้องคือฉันอยากแก้แค้นเขา แต่พอท้องขึ้นมา จริงๆ ฉันก็รู้สึกว่าชีวิตน้อยๆ ที่อยู่ในท้องฉันเนี่ยไม่ง่าย เลยนะที่จะเกิดมา ยิ่งไปกว่านั้น ”

“ฉันรู้” น้ำเสียงของถังซินผ่อนคลายลงอย่างเห็นได้ ชัด พร้อมปลอบเธอ สาวน้อย ลู่ลี่เฉิงได้เสียไปแล้ว เขาก็คงจะได้รับสิ่งที่เขาควรจะได้รับแล้ว เหวินซูรัก เธอมาก พวกเราก็ล้วนดูออก

หลี่ซูเจลูบไปยังท้องน้อยๆ ของเธอ พร้อมกล่าวออก มาอย่างเข้าใจ “วันนี้เป็นวันเกิดครบรอบยี่สิบเจ็ดปีของ เขา

“ดูเหมือนว่าเธออยากจะเซอร์ไพรซ์วันเกิดเขาสีท่า!” ถังซินกล่าวอย่างยิ้มเยาะ “แต่ว่าฉันไม่รู้จะกลับไปยังไง ฉันคงต้องฝากเธอไปอวยพรวันเกิดเขาแทนฉันแล้วล่ะ”

“เธอว่าเขาจะชอบลูกคนนี้มั้ย?

ถังซินกล่าวแบบกลืนไม่เข้าคายไม่ออก “ยัยที่ม เธอ กังวลมากไปแล้ว เหวินซูเป็นลูกชายคนเดียว เขาหวังจะ ให้เธอมีลูกให้เขาสักกี่คนกัน เขาต้องชอบเธอกับลูกแน่ นอน”

ว่ากันว่าถ้าเด็กคลอดออกมาแล้วเห็นหน้าใครคนแรก เด็กจะหน้าตาคล้ายคนนั้น สาวน้อยเธอต้องรอฉันกลับมาก่อนนะ ให้ลูกเธอเห็นหน้าฉัน จะได้สวยเหมือนกับ ฉันยังไงล่ะ!”

หลี่ซูเจ๋ยิ้มพร้อมกล่าว “โอเคจ้ะ ฉันจะรอเธอกลับมา ค่อยคลอด”

หลังจากที่จบบทสนทนา หลี่ซูเจ๋ก็ไปโบกรถที่ข้างทาง เธอไม่แน่ใจว่าจู่ซือซือได้อยู่ที่คฤหาสน์หรือไม่ เธอจึง โทรไปหาหล่อนก่อน แต่ปลายสายกลับไร้คนตอบรับ

เธอครุ่นคิดสักพัก ก่อนจะเปลี่ยนเป็นโทรหากวนชิง เฟิง

ปลายสายของกวนชิงเฟิงกลับโทรติดอย่างรวดเร็ว “มีธุระอะไรหรอ? ”

“ฉันมีธุระกับซือซือนิดหน่อยน่ะ โทรไปหาซือซือแล้ว ไม่มีคนรับ ก็เลยโทรมาหาเธอ แล้วเธอสองคนไม่ได้อยู่ ด้วยกันหรอกหรอ?”

“ไม่อะ ฉันมาที่ชิงตูตั้งแต่เมื่อวานแล้ว” กวนชิงเฟิงก ล่าว “ชั่วโมงก่อนฉันโทรไปหาเธอ เธอบอกสองสามวัน มานี้เธอรู้สึกเซ็ง ถ้าไม่อยู่ที่ร้านของแม่ฉันก็อยู่ที่คฤหา สน์นั่นแหละ”

คิดถึงตอนที่จู่ซือซือมาหาลู่เหวินซูเพื่อขอที่อยู่เมื่อ วานแล้ว จิตใจของเธอก็ร้อนรนอยู่ไม่สุข

เธอไปหาหล่อนที่คฤหาสน์ก่อน เธอเคาะประตูอยู่นานแต่ไม่มีเสียงตอบรับ หลังจากนั้นเธอจึงไปที่ร้านของ คุณแม่ถัง

คุณแม่ถังรีบวางมือจากการทำงานอย่างทันที พร้อม กล่าวกับหลี่ซูเจ๋ “เมื่อเช้าเธอมาช่วยฉัน เห็นบอกจะจอง ตั๋วเครื่องบินไปหายินยินที่ต่างประเทศ แล้วจะพากลับ มาด้วยน่ะ”

“เธอพูดแบบนี้จริงๆ หรอคะ?” สีหน้าของหลี่ซูเจ๋ขาว ซีด “ซวยแล้วสิ!” คุณแม่ถังถามอยากรวดเร็ว “ทำไม หรอ เกิดเรื่องกับยินยินหรอ?”

“คุณป้าไม่ต้องกังวลนะคะ ไม่มีอะไรค่ะ หนูไปก่อนนะ คะ” หลังจากที่ทิ้งคำถามไว้ให้ หลี่ซูเจ๋ก็จากไปอยาก รวดเร็ว พร้อมโทรไปหาถังซินอย่างทันใด

เธอไม่นึกเลยว่าจู่ซือซือจะกล้ามากขนาดนี้ ที่ไปหาถัง ซินถึงประเทศฝรั่งเศส

เรื่องนี้ต้องรีบบอกให้ถังซินได้รู้

หลี่ซูเจ๋เดินอย่างรีบร้อน จนไม่ระวังชนกับคนที่อยู่ ด้านข้าง เธอกล่าวขอโทษแล้วจากไปอย่างรีบร้อน คน คนนั้นเพ่งสายตามายังเธอ พร้อมเหยียบรองเท้าส้นสูง เดินย่ำตามเธอมาอย่างรวดเร็ว

“คุณหลี่ หยุดคุยกันก่อน”

หลีซูเจ๋ซ่าเลืองมองหลังครู่หนึ่งอย่างรีบร้อน เมื่อเธอมองเห็นหญิงสาว ขาของเธอก็หยุดชะงักลง