บทที่ 271 ยอมเสียศักดิ์ศรี

ฉางผิงผลักคุณนายวี่ เรื่องนี้พวกเขานั่นแหละเป็นฝ่ายผิด

เห็นถังซินพูดไม่ออก เธอยิ้มอย่างพออกพอใจ

“ถังซินไม่รู้อะไรเลย ฉันไม่เถียงกับเธอแล้ว แต่หวังว่าจาก นี้เธอจะเคารพผู้ใหญ่บ้างนะ รู้กฏเอาไว้บ้างก็ดี”

“คุณป้า คนของผมจะรู้ไม่รู้ยังไง ผมไม่รบกวนคุณป้ามา ช่วยสอนหรอกนะครับ เสียงของชายที่ทั้งสุขุมและมีพลัง ทำให้ถังซินสบายใจขึ้นมาทันที

ป้า มองไปที่ชายคนนั้น “เฉินหย่วนนี่เอง”

มู่เฉินหย่วนพยักหน้า เขาเดินไปใกล้ถังซิน “คุณป้าครับ เธอเป็นคนยังไง ผมรู้ดีครับ ผมว่าคุณก็น่าจะรู้ ดี”

“รู้ดีอะไร”คุณนายวี่ถามกลับ “ฉันไม่อยากพูดอะไรมาก หรอกนะ แต่เฉินหย่วน เธอกับเหวินถึงเป็นพี่น้องกัน ฉันต้อง เตือนเธอน่ะ กับบางคนเธอระวังไว้หน่อยก็ดีนะ”

มู่เฉินหย่วนหรี่ตาลงแสดงถึงความเยือกเย็น

“ป้าครับ การฉีกหน้ากันมันไม่ดีครับ ”
ป้าวีพูดด้วยความโกรธ เธอนมันไม่รู้อะไรเลยจริงๆ เธอรู ไหมว่าเขา…”

“คุณจะพูดถึงสัญญาฉบับนั้นใช่ไหม”ถังซินพูดตัดบท

“ไม่รบกวนคุณหรอก เดี๋ยวฉันคุยกับเขาเอง”

ไม่พูดอะไรต่อแล้วก็ลากมู่เฉินหย่วนเดินออกไป แล้วก็พา ฉางผิงออกไปด้วย

“เหวินถิง เธอดูสิ”เย็นนี้ป้าโดนเด็กไม่ให้เกียรติ ป้าแก โกรธจนหน้าเขียวไปหมดเลย

“ฉันแค่อยากจะพูดอะไรกับเขาสักหน่อย

“แม่ ผมกับเฉินหย่วนสนิทกันดี มันเป็นเรื่องของพวกเรา แล้วเขาก็ไม่ได้เกี่ยวอะไรกับแม่ แม่ไปวอแวเขามาก ถ้าเขา จะเอาคืนก็ไม่แปลกนะ”

“เหวินถิง นี่ลูกอยู่ข้างใครเนี่ย”

วี่เหวินถึงไม่ตอบ แล้วถามกลับ

“แม่เอาเรื่องสัญญามาขู่ถังซินใช่ไหม”

“ก็เขาไม่เคารพผู้ใหญ่ เด็กหนุ่มที่มากับเขานั่นก็ด้วย เป็น เด็กเป็นเล็กปีกกล้าขาแข็งจริงๆ “ป้าวี่พูดเสียงแข็ง
เขามาด้วยเหรอ

วี่เหวินถึงชะโงกไปมองที่ประตู ไม่เห็นมู่เฉินหย่วน คิดๆดู แล้ว เห็นถังซินพาใครมาด้วย ที่แท้ก็เป็นเขานั่นเอง

“แม่ เฉินหย่วนนิสัยยังไงแม่ก็รู้วี่เหวินถึงเม้มริมฝาก

“ถ้าแม่ไปทําให้เขารำคาญมากๆแล้วเขาไล่แม่ออกจาก หนานเฉิง ผมไม่ช่วยแม่นะ”

“เหวินถิง ฉันยังเป็นแม่แกอยู่ไหมเนี่ย”ป้าวี่ไม่คิดเลยว่าลูก จะพูดกับเขาแบบนี้

“ที่ฉันทําทุกอย่างไม่ใช่เพื่อแกหรอกเหรอ”

“ไม่ใช่ว่าพอแกกลับมาก็เอาแต่คิดถึงแต่ผู้หญิงคนนั้นเห รอ แกบอกว่าแกชอบใครก็ผิด แต่แกจะเอาผู้หญิงคนนั้นมา ทําให้ขายหน้างั้นเหรอ”

“เราเลิกกันแล้ว”วี่เหวินถึงพูดอย่างกลั้นความโกรธไว้ไม่

ได้

ป้ากุมมือลูกชายของเธอ เธอเห็นแหวนบนนิ้วของ ลูกชาย สั่งจิ้งเหอไม่ได้โกหกเธอจริงๆด้วย

“เลิกกันแล้ว? แล้วนี่อะไร แกก็รู้ว่าส้งจิ้งเหอกับคุณมู่น่ะ แต่งงานกับปลอมๆ แล้วแกก็รอที่จะแต่งงานกับผู้หญิงคน นั้นต่อใช่ไหม”
“แล้วมันทําไม”

“ทําไมงั้นเหรอ”

“วี่เหวินถึง ฉันบอกแกไว้เลยนะ ถ้าแกจะไปแต่งงานกับ ขอทานที่ไหนฉันไม่ว่า แต่ฉันไม่เอาสั่งจิ้งเหอ ถ้าฉันยอมให้ เขาเข้ามาในบ้านเรา คนอื่นจะมองยังไง เอาลูกเมียน้อยมา ทําเมีย”

“พูดเสร็จรึยัง”วี่เหวินถึงสีหน้าเคร่งขรึม

“ไม่ใช่ว่าแม่เขาอยากเป็นเมียน้อย หลังจากเขาเข้ามาใน ตระกูลส้ง แม่เขาก็ถูกตั้งให้เป็นเมียหลวง ถ้าเอาตามที่แม่ พูด คนที่ผ่านอะไรแย่ๆมาจะเปลี่ยนแปลงไม่ได้เลยเหรอ”

ป้าวี่ยิ้ม “แกรู้เยอะไม่ใช่เล่น คงติดตามเรื่องของเขามา ตลอดเลยสินะ เหวินถึง ถ้าแกยังคิดถึงผู้หญิงคนนั้นอยู่ฉัน จะหย่ากับพ่อแก

“แม่อย่าทำตามอำเภอใจแบบนี้ เรื่องนี้เกี่ยวอะไรกับพ่อเห รอ”วี่เหวินถึงถาม

“เป็นพ่อดูแลลูกไม่ดีถือว่ามีความผิด”

“ตัวแม่เปียกเหงื่อหมดแล้ว เดี๋ยวผมไปส่งแม่แล้วกัน นะ”ยังไงซะบริษัทตระกูลส้งก็เป็นเจ้าภาพอยู่แล้ว วี่เหวินถึง ไม่อยากยืนเถียงกับเขาที่นี่เหมือนกัน
ป๋า สะบัดมือลูกชายของเธอและทาทาจากเพา

“ฉันกลับเองได้ ใช้โอกาสวันนี้แหละให้แกไปคุยเรื่องนี้กับ สั่งจิ้งเหอ ไม่ว่าเธอจะพยายามแค่ไหน ก็ไม่มีทางจะมาเป็น ส่วนหนึ่งของตระกูล ได้หรอก”

วี่เหวินถึงขมวดคิ้วอย่างไม่สบอารมณ์อย่างมาก

หลังจากออกจากโรงแรม ถังซินโบกรถแล้วเอาฉางผิงขึ้น ไปนั่ง ส่วนเธอกับคุณ เฉินหยวนนั่งรถอีกคนหนึ่งที่ตามมา ด้านหลัง

“ก็จะกลับคอนโดกันหมด ทำไมเธอให้เขาไปนั่งคนเดียว ล่ะ”มู่เฉินหย่วนถาม

“ถึงเขาจะดูเด็ก แต่เขาเก่งมากเลยนะ คุณไม่ต้อง กังวล”ถังซินส่ายมือ

“เราจะไปบ้านคุณกันนะ ไม่ได้กลับคอนโด”

มู่เฉินหย่วนตอบรับแต่ไม่ได้พูดอะไร การที่เขาทำแบบนี้กลับทำให้ถังซินหวั่นไหว ทั้งสองคนเงียบไปสักพักหนึ่ง ถังซินอดไม่ได้

“คุณไม่สงสัยเหรอว่าทำไมถึงไปบ้านคุณ”ถังซินถาม
“ก็ไม่ใช่ครั้งแรกที่ไปนี่ ยังต้องถามอีกเหรอ”

มู่เฉินหย่วนเหลือบมองไปที่ถังซิน

“ฉันอยากรู้เรื่องสัญญาระหว่างเธอกับคนในตระกูลส้งน่ะ”

“ก็คือ….”เนื้อความในสัญญามันคลุมเครือ ถังซินกระอัก กระอ่วนไม่รู้จะพูดยังไงดี

“มีเบื้องหลังอะไรหรือเปล่า”

“ถ้าฉันบอก คุณอย่าโกรธนะ”ถังซินสร้างเงื่อนไข

“ดูก่อน”

ผู้ชายคนนี้เยือกเย็นจริงๆ

ถังซินรู้ว่าถ้าเธอไม่บอก เขาก็รู้จากวี่เหวินถึงอยู่ดี เธอเดา ว่าเขาจะต้องโกรธมากด้วย เตรียมตัวเตรียมใจแล้วกัดฟัน บอกไปเลยดีกว่า

เธอพูดเล่าให้มู่เฉินหย่วนฟังทั้งหมดตั้งแต่วี่เหวินถึงเจอ เธอครั้งแรก

เธอพูดจบไปครู่หนึ่ง ชายที่นั่งอยู่ข้างเธอยังคงนั่งไขว่ห้าง อยู่ตรงนั้นที่เดิม สีหน้าไม่เปลี่ยนไปเลย เขาคาเหลือบตามองลงคํา เหมือนจะไม่โกรธแหะ

“จริงๆไม่มีอะไรหรอก เขาคงไม่โกรธหรอกเนาะ”ถังซิน เอามือจับที่หน้าอกแล้วพูดเบาๆ

ไม่กี่วินาทีต่อมา มู่เฉินหย่วนก็เริ่มพูดด้วยน้ำเสียงโทน

“พี่ชายของฉันมาหาคุณพร้อมกับสัญญาที่ให้เธอห่างกับ ฉัน แล้วให้ฉันแต่งงานกับสังจิ้งเหอ แล้วเธอก็จะได้รถได้ บ้าน เธอไม่ลังเลที่จะเซ็นมันเลย ใช่ไหม”

“ใช่ไหม!”

“ก็คุณวี่คิดว่าสังจิ้งเหอชอบคุณ เขารู้สึกว่าฉันจะไปเป็น ก้างขวางคอของคุณสองคน เขาเลยมาคุยกับฉันน่ะ”ถังซินรี บแก้ตัว

“เธอไม่ลังเลเลยใช่ไหม”

“ฉันไม่มีทางเลือก”ถังซินได้แต่ขอโทษวี่เหวินถึงในใจ

“คุณก็รู้ว่าคนตระกูลวดขนาดไหน ถ้าฉันไม่ตกลงฉันกลัว ว่าเขาจะมาวุ่นวายกับคนในบ้านฉันน่ะสิ”ถังซินพูดต่อ

มู่เฉินหย่วนหัวเราะเย้ย

“อ๋อ งั้นเหรอ ฉันรู้จักกับพี่มานาน ทำไมฉันไม่รู้เลยว่าเขา ทําไม่สําเร็จ ทำไมถึงชอบไปลงกับคนอื่นนะ ”
“ฉันอาจจะคิดมากไป”ถังซินยิ้มแหย

“ถังซิน นี่เธอมองไม่ออกจริงๆเหรอ ฮี”มู่เฉินหย่วนเอามือ จับบนใบหน้าของเธอ

“คนอื่นเอาผลประโยชน์เล็กๆน้อยๆมาให้ เธอก็ยอมเสีย ศักดิ์ศรีขนาดนี้เลยเหรอ”

ถังซินยกมือขึ้นเล็กน้อย

“ฉันสาบานว่าคุณ บังคับฉันให้เซ็น แต่คุณก็ผิดนะ เรื่อง การแต่งงานปลอมน่ะ คุณต้องคุยกับเขานะ ที่ทำให้เขา อิจฉาน่ะ แล้วยังมาโบ้ยให้ฉันอีก”