บทที่ 96 ฉันเอาตัวเองเป็นเดิมพัน

“ใช่ค่ะ” เฉียวมั่นหลัวซ้ำเลืองตามองถัง นอย่างไม่ แยแส แล้วพูดด้วยน้ำเสียงสูง เพราะว่าหล่อนมีภาวะ รังเกียจกิจกรรมทางเพศ สามีของหล่อนก็เลยมาหาฉัน ถูกต้องไหมคะคุณถังซิน?”

แต่ว่าคุณถังก็เปิดโลกให้กับฉันนะคะ เห็นหงิมๆแบบ นี้ คิดไม่ถึงว่ามีเล่ห์กลเหมือนกัน ถึงขนาดที่ทําให้ฉัน ถูกไล่ออกจากบริษัทมู่ชื่อ เห้อ พอรู้ว่าสามีคุณมาหาฉัน ฉันก็ถูกไล่ออกเลย”

ถัง นพูดแดกดันอยู่ในใจ

เฉียวมั่นหลัวคน ช่างปากเก่งเหลือเกิน พูดให้ตัวเอง ดูเป็นคนดี แล้วสาดโคลนใส่หล่อน

“ก็ใช่น่ะสิ กระต่ายถ้ามันถูกแหย่มากๆมันก็กัดคน เหมือนกันนะคะ” ถังซีนยิ้มเล็กน้อย แล้วพูดต่อ “ฉันใช้ วิธีการธรรมดาเพื่อที่จะปกป้องชีวิตแต่งงานของฉัน มัน ผิดตรงไหนเหรอคะ?”

“คุณกังหาข้ออ้างเก่งจริงๆ ถ้าอยากปกป้องชีวิต แต่งงานจริงล่ะก็ หย่ากันซะให้จบๆมันไม่ดีกว่าเหรอคะ” แบบนั้นมันไม่ได้สิคะ ถ้าหย่ากันไปเลยฉันก็ออกไป ตัวเปล่าน่ะสิ” ถังซินพูดขึ้น “คุณเล่นสั่งสอนอดีตสามี ของฉันไว้ซะขนาดนั้น ฉันก็ต้องปกป้องสิคะ

เฉียวมั่นหลัวเริ่มเก็บอารมณ์ไม่อยู่ ต้องถังซินด้วย

สายตาโกรธแค้น

นังผู้หญิงคนนี้ ชักจะปากดีเกินไปแล้ว!

การทะเลาะวิวาทกันของผู้หญิงทั้งสองคน ทำให้ ผู้ชายทั้งโต๊ะพากันหัวเราะ

พวกเขาไม่สนว่าใครกันแน่คือเมียน้อย เพียงแค่มองดู พวกหล่อนเถียงกันแค่นั้น

ประธานกาวถามข้นด้วยความสนใจ: “คุณถัง คุณมี ภาวะรังเกียจกิจกรรมทางเพศจริงๆเหรอ? คุณออกจะ สวยขนาดนี้ เสียดายจริงๆ

ถังในยังไม่ทันได้พูดอะไร เฉียวมั่นหลัวก็ชิงพูดขึ้น ใครจะไปรู้ว่าจริงหรือโกหก แต่ว่าที่ผ่านมามีคนเห็น หล่อนกับประธานมอยู่โรงแรมด้วยกันทั้งคืนเชียวนะ ทํางานกันซะนานเชียวล่ะ “คุณถัง ทุกคนก็เป็นคนรู้จักกันทั้งนั้น แค่ล้อเล่นกัน เท่านั้นเอง” ประธานสังหัวเราะ แกล้งทำเป็นพูดกล่อม ถังซิน “คุณมานั่งเล่นแทนฉันสิ ฉันเริ่มรู้สึกเหนื่อยพอดี

ถังขนส่ายหัว ตอบอย่างนุ่มนวล “ท่านประธานสังหา คนอื่นแทนเถอะค่ะ ฉันเล่นไพ่นกกระจอกไม่ค่อยเก่ง

เฉียวมั่นหลัวเหลือบตาไปมองถังซิน ในหัวก็คิดอะไร ขึ้นมาได้

ตั้งแต่ ถังซินมานั่งใกล้กับประธานสัง หล่อนก็ไม่ เห็นถังซินช่วยประธานสังเล่นเลย แต่ก่อนก็เคยได้ยินม หยาง วพูดว่าฝีมือการเล่นไพ่นกกระจอกของถังซินแย่ มาก

หล่อนก็ไปกระซิบข้างๆหูของประธานการประธาน กาวพยักหน้า หลังจากนั้นก็หันสายตาไปมองเรือนร่าง ของถังซน ราวกับว่าอยากจะถอดเสื้อผ้าของหล่อนทิ้ง

เฉียวมันหลิวลุกขึ้นจากอ้อมแขนของประธานการ แล้วพูดขึ้น: “ประธานส่งเสนอมาขนาดนี้ ถัง นคุณอย่า ปฏิเสธส ฉันก็เล่นไพ่นกกระจอกไม่เป็น งั้นเดี๋ยวฉันเล่น กับคุณก็แล้วกัน แบบนี้ยุติธรรมแล้วพอไหม?” ประธานการหันไปมองผู้ชายที่นั่งอยู่ข้างๆ ชายคนนั้น ลุกขึ้นแล้วเว้นที่ให้เฉียวมันหลว

เฉียวมั่นหลัวนั่งลง

“คุณถัง มาเล่นส์” ประธานสังจับถังซินนั่งลงบนเก้าอี้ ถือโอกาสนี้สูบคล่าหล่อน “ถ้าทางนั้นชนะ ไม่ว่าจะแพ้ เท่าไร ฉันจ่ายเอง!”

ถัง มหันไปมองประธานส่งด้วยสายตากดดัน “ประธานสัง แน่ใจใช่ไหมคะ?”

“เล่นไปเถอะน่า

ถังซีนไม่ปฏิเสธ แต่รู้สึกเกรงใจเล็กน้อย “ประธานการ ฉันเล่นไพ่นกกระจอกได้แย่มาก ถ้าพวกคุณไม่รังเกียจ ฉันเล่นกับพวกคุณก็ได้ค่ะ”

ใบหน้าของประธานกาวเต็มไปด้วยรอยยิ้ม” “ไม่เป็นไร น่า ก็แค่เพื่อความบันเทิงเท่านั้นเอง!

หลังจากที่โต๊ะไพ่นกกระจอกอัตโนมัติเคลียร์กระดาน แล้ว ก็เอาไพ่แจกให้กับคนที่นั่งอยู่ ถังซินเอาไพ่นก กระจอกมาย้ายไว้ตรงหน้า ท่าทางเงอะงะของหล่อน ทำให้เฉียวมั่นหลวมอยู่ในใจ

หลังจากเล่นไปได้ซักพัก ประธานกาวก็ทิ้งไพลงมา หนึ่งใบ

“หกตัง”

“น็อคแล้ว” เฉียวมั่นหล้าจั่วไพ่นกกระจอกที่อยู่ตรง หน้า แล้วพูดขึ้น “โชคดีจริงๆ

ถังชนกัดริมฝีปากตัวเอง ราวกับว่าหมดความหวัง

เล่นมาเจ็ดแปดรอบ ไม่นั่นน็อคก็เน็อค ทั้งโต๊ะมีแต่ ประธานสงควักกระเป๋าจ่ายอยู่ฝ่ายเดียว

“ท่านประธานสัง ขอโทษจริงๆนะคะ ที่ทำให้คุณแพ้ไป เยอะขนาดนี้” ถังซินหยิบแก้วเหล้าบนโต๊ะขี้นกระดกจน หมดแก้ว แล้วพูดอย่างไม่สบอารมณ์ “อะไรกันเนี่ย ก็รู้ อยู่ว่าฝีมือของฉันมันแย่ แต่ก็ไม่ควรจะแพ้ยับเย็นขนาด นั้น ท่านประธานสัง คุณไม่ต้องจ่ายแล้ว เดี๋ยวฉันควัก กระเป๋าจ่ายเอง ฉันไม่เชื่อหรอกว่า ฉันจะแพ้ตลอด!”

ประธานสั่งที่กำลังรินเหล้าให้หล่อนอยู่ ก็หัวเราะแล้ว พูดว่า “ดามใจคุณ คุณอยากเล่นแบบไหนตามใจคุณ เลย”

ดูเหมือนว่าถังซินจะโชคไม่ดี เล่นเสร็จไปอีกเจ็ดแปด รอบ เงินในกระเป๋าก็เกลี้ยงแล้ว

ประธานกาวหันไปสบตากับเฉียวมันหลัว ในสายตา เป็นไปตามที่คํานวณไว้หมดแล้ว

ถังซินรู้สึกหงุดหงิดกับการเล่นไพ่นกกระจอก หล่อน กระดกเหล้าแล้วกระดกเหล้าอีก เล่นจนแม้แต่ต่างหู แหวนและสร้อยคอก็เอาไปพนันหมดแล้ว

“คุณถัง พอเถอะ” เห็นถังซินสภาพเมาปลิ้นแบบนี้ ประธานสังรู้ดีว่าหล่อนน่าจะประคองตัวเองได้อีกไม่นาน แสร้งพูดขึ้นว่า “สร้อยคอของคุณก็เอาไปแล้ว ไม่มีเงิน ให้เล่นแล้วล่ะ”

เห็นถึงในสภาพอนาถแบบนี้ เฉียวมั่นหลัวรู้สึกสะใจ

ที่สุด

พร้อมกับเอ่ยปากพูดขึ้น: “ถังซินถ้าเธอไม่มีเงินแล้ว ล่ะก็ ฉันให้เธอยืมก่อนได้นะ แต่ว่า ถ้าพวกเราจะเล่นกัน ต่อ ขอเล่นที่มันมากกว่านี้หน่อยละกัน ให้สาแก่ใจฉัน หน่อย” กัง น น นอย่างโซซัดโซเซ ราวกับว่าไม่อยากเล่น

แล้ว

แต่ว่าแพ้มาทั้งคนแล้ว หล่อนยังรู้สึกไม่พอใจ ใบหน้า ทีมีนเมาก็เริ่มแสดงอาการสับสน

ไม่จําเป็นต้องยืมเงิน ฉันยังมีของที่ยังเอามาพนันได้ อยู่” ถังขึ้นพูดขึ้นด้วยท่าทางมึนเมา นิ้วมือเข้าหาตัว เอง ขอเล่นรอบสุดท้าย! ฉันเอาตัวเองมาพนัน ไม่ชนะ ให้มันรู้ไป!”

พอเห็นหล่อนติดกับเข้าแล้ว เฉียวมั่นหลัวก็ยิ้มอย่าง ชั่วร้าย “มันจะได้ยังไง ถังขั้นตอนนี้เธอเมาขนาดนี้ ถ้า เกิดเธอสร่างเมาแล้วกลับคำพูดขึ้นมาพวกเราจะทํายัง ไงล่ะ?”

“ถ้าอย่างนั้นก็เซ็นสัญญาเลย!” ถังซินตบโต๊ะพูดอย่าง เด็ดเดี่ยว “รอบนี้ฉันต้องชนะ!”

หลังจากนั้นหล่อนก็มองไปทางประธานกาวกับเฉียว มั่นหลัว แล้วพูดขึ้น: “ท่านประธานกาว ฉันเอาตัวเองมา พนันแล้ว ท่านสะจะเอาอะไรมา? ถ้าเงินเงินทองล่ะก็มัน ไม่ยุติธรรมใยไหมล่ะ?” ถังซินที่ยืนอย่างโซซัดโซเซ ไม่ทันได้ระวังก็ล้มลงไป ในอ้อมแขนของประธานสัง

“อ้าว ท่านประธานสังก็อยู่นี่” ถังซินพูดขึ้นด้วยน้ำ เสียงยั่วเย้า มือแตะที่คอของเขา น้ำเสียงออดอ้อน “ท่านก็น่าจะพนันอะไรสักหน่อยสิคะ ไม่ถึงขั้นขาดทุน หรอกน่า!”

ประธานสงได้กลิ่นหอมจากร่างกายของหล่อนก็เริ่ม ควบคุมอารมณ์ไว้ไม่อยู่ อยากที่จะลูบคลําเต็มทน แต่ ไม่ทันไรกังในก็ลื่นหลุดออกจากอ้อมแขนของเขา อย่างกับปลาไหล

ประธานสังรู้ดีว่าคืนนี้ผู้หญิงคนนี้หนีไปไหนไม่รอด แล้ว ก็พูดขึ้นว่า: “ได้สิ ถ้าอย่างนั้นฉันเอาบ้านวิลล่าที่ อยู่ที่คฤหาสน์ สมาพนันก็แล้วกัน! คุณถึงว่าไง พอใจ แล้วใช่ไหม?”

“พนันด้วยบ้านวิลล่าราคาเหยียบร้อยล้าน มันจะมาก เกินไปแล้ว” ถังขืนท่าเป็นโกรธ “คนบ้ากาม อยากเห็น ฉันแพ้ไปไหมล่ะ?”

ประธานกาวก็พูดขึ้นว่า “ได้ ประธานส่งใจกว้างขนาด นี้ งั้นฉันก็เอาบ้านที่หยุนจงเฉิงกับหุ้นของบริษัทมาพนัน ก็แล้วกัน”

ถังขนสบถออกมาด้วยความไม่พอใจ “ท่านประธาน กาวก็เหมือนกัน อยากจะเห็นฉันทำอะไรๆที่น่ารังเกียจ สินะ”

“ไปที่ไหนกัน?”

พอเห็นถึงซีนกับประธานการหยอกกันไปมา เฉียว ม หลัวก็แทบจะอยากเข้าไปกระชากถังซิน นั่งผู้หญิงคน นี้ช่างเสแสร้งแกล้งทำ ยังจะมายั่วผู้ชายของหล่อนอีก ชักจะเกินหน้าเกินตาไปแล้ว

คืนนี้ต้องทําให้ถังชินชื่อเสียงป่นปี้ให้ได้ ถ้าทําไม่ได้ ก็อย่ามาเรียกหล่อนว่าเฉียวมันแล้ว!

หลังจากที่จ้องถังซีนด้วยสายตาเคียดแค้น ก็พูดขึ้น “ฉันไม่มีบ้านหรือบริษัทอะไรเลย ฉันพนันสองล้าน แล้วกัน”

“สองล้านเนี่ยนะ น้อยเกินไปแล้ว” ถัง นขมวดคิ้ว อย่างไม่พอใจ “ไม่ได้ ต้องเอาอย่างอื่นมาเพิ่มด้วย ฉัน ถึงขั้นเอาตัวเองมาพนันแล้วนะ” เฉียวมั่นหลัวกัดฟันตอบไปว่า: “แล้วจะเอาอะไรล่ะ?”

ถังขินตอบ: “เงินล้าน กับขออะไรอีกหนึ่งอย่าง ถ้า คุณแพ้ ก็ต้องถอดเสื้อผ้าวิ่งรอบทะเลสาบหลงเยวหนึ่ง

สีหน้าของเฉียว นหลัวเริ่มเปลี่ยน

ถัง นราวกับว่ามองไม่เห็น แล้วก็พูดขึ้นมาด้วยความ อารมณ์เสีย: “เห้อ แบบนี้ไม่เอาสิ ฉันไม่ชนะเลยทั้งคืน ตอนนี้ก็เดิมพนันกันขนาดนี้ หนึ่งต่อสาม จะชนะได้ยังไง กัน”