ฉันเป็นสุดที่รักของประธานมู่! ?

บทที่ 69 โทรศัพท์จากคนที่น่าสงสัย



บทที่ 69 โทรศัพท์จากคนที่น่าสงสัย

กวนซิงเฟิงเห็นถังซิน ดี เล็กมาก สูงไม่เท่าเขาด้วย ซ้ำ ไม่รู้ว่าเธอไปเอาเรี่ยวแรงมาจากไหน พวกนั้น อย่างแรงด้วยไม้ โดยให้เขาหลบอยู่ข้างหลัง

ถ้าไม่มีใครสั่งสอน พี่สาวคนนี้จะสั่งสอนพวกนาย เอง!”

พรุ่งนี้ฉันจะไปฟ้องพวกนายที่โรงเรียน และพวกนาย ” จะต้องขอโทษน้องชายของฉัน!”

“ถ้าพวกนายกล้ารังแกเขาอ๋อ ฉันจะหักขาพวกนาย ซะ!”

เพื่อนร่วมชั้นชายบางคนไม่กลัวถังซินและพูดหยาบ ดายว่า “ก็แค่รังแกเขา พวกเธอจะทำอะไรพวกเราได้ แล้วถังซินก็ติเขาอีกครั้ง จนเขาไม่กล้าพูดอะไรอีกต่อ ไป

หลังจากที่สั่งสอนคนเหล่านั้นแล้ว ถังซินก็ไม่ได้พูด อะไรเลย พากวนซิงเพิ่งกลับบ้านและช่วยเขาทําแผล พร้อมทั้งซ่อมชุดนักเรียนที่ขาดให้ และตั้งแต่ต้นจนจบ เธอก็ไม่ได้พูดว่า “เขาใช้ไม่ได้” เลยสักค้า จมูกของกวนซิงเฟิงแสบร้อนเล็กน้อย ต่อมาเขาก็ สังเกตเห็นว่า คุณแม่ถึงที่หย่าร้างทำได้เพียงแค่ร้องไห้ นํ้าตานองหน้าเท่านั้น ภาระต่างๆล้วนแล้วแต่มาตกอยู่ ที่ถังขิน เธอทั้งเรียนไปด้วยและต้องทํางานไปด้วย แต่ เธอก็ไม่เคยบ่นเลยสักค่า

นับตั้งแต่นั้นเป็นต้นมา กวนซิงเฟิงก็รู้ทันทีว่าเขาอยาก ดูแลพี่สาวคนนี้ให้ดี เขาจึงเริ่มเรียนและออกกําลังกาย อย่างหนัก

ต่อหน้าถังซิน เขาเป็นน้องชายที่ดี เป็นนักเรียนดีเด่น เรียนรู้ศิลปะการต่อสู้ที่หลากหลาย และพยายามอย่าง ดีที่สุดที่จะผลักดันตัวเข้าไปในโรงเรียน เพื่อปกป้อง ครอบครัวของเขา

เพราะถังซินบอกว่าเธออยากจะซื้อบ้านหลังใหญ่ เขาจึงก้มหน้าก้มตาหาเงิน โดยหวังว่าจะทำให้เธอ ประหลาดใจเมื่อถึงเวลานั้น

พี่สาวของเขาเหนื่อยมามากแล้ว เขาอยากจะให้เธอมี ชีวิตที่ดีกว่าน้

“หัวหน้า ผมล่ะอิจฉาคุณจริงๆ” เฉินคางอิจฉาจริง ๆ และพูดอย่างเศร้าสร้อยว่า ” ผมเป็นลูกคนเดียวของครอบครัว พ่อแม่ของผมชอบ ทั้งผมเอาไว้ให้อยู่คนเดียวตั้งแต่ตอนที่ผมเรียนอยู่ มัธยมปลาย โชคดีที่หลังจากที่ผมเรียนจบ ลูกพี่ลูกน้อง ของผมช่วยหางานให้ ไม่อย่างนั้นผมก็ยังไม่รู้เลยว่าตัว เองจะเป็นยังไง

เฉินคางพูดต่อ “หัวหน้า คุณแม่ของคุณขาดลูกชาย คุณคิดว่าผมเป็นไหม?

“ไป!”

ฉนวนกันเสียงของห้องนั้นดีมาก เธอไม่รู้เรื่องที่มี เสียงดังข้างนอก ถังขินคาดไม่ถึงว่าน้องชายที่แสนเชื่อ ฟังของเธอ ที่เธอคิดว่ากำลังตั้งใจศึกษาอยู่ในประเทศ นั้นจะอยู่ห่างจากเธอแค่เพียงประตูกัน

ถังขินใช้ครีมทาที่คอของเธอตามที่บริกรบอก แล้วก็ รู้สึกเย็นวูบวาบ ก่อนจะนวดให้ตัวยาซึมลงไป ยานั้นมี กลิ่นมิ้นต์ ไม่ฉุนนัก

ครีมดูเหมือนจะไม่ได้ผล แต่หลังจากผ่านไปครู่หนึ่ง สําคอของเธอก็รู้สึกชุมชนขึ้นมาก ไม่แห้งเหมือนเมื่อ ก่อน ถังขนเปิดดูอีเมลบางส่วนในกล่องจดหมายและเมื่อ เธอเปิดดูก็เห็นว่ามีเกือบสิบสองฉบับที่ถูกส่งมาเมื่อเช้า

หลังจากที่เธอปิดคอมพิวเตอร์และกำลังจะเข้านอนก็ มีคนโทรมา

หมายเลขโทรศัพท์แปลกๆแต่ยังคงเป็นหมายเลขใน ประเทศ

“น้นใคร… ” เดิมทีถังซินอยากจะบ่นว่าใครกันที่โทรมา ดึกๆ นๆปานนี้ เส้นเสียงของเธอดีขึ้น หลังจากที่ลอง พูดพิมพ์าดูสองครั้ง เธอก็รู้ว่าเธอสามารถพูดได้?

ถังซีนกระแอมและพูดพึมพำกับตัวเองอยู่ไม่กี่คำ เส้นเสียงนั้นดีขึ้นมากแล้วและพูดได้ดีกว่าแต่ก่อน

ยาเม็ด เห็นผลเร็วเกินไปหรือไม่?

เมื่อเห็นว่าเจ้าของหมายเลขแปลกไม่ยอมวางสาย ถัง นก็พูดโทรศัพท์ต่อ

*สวัสดค่ะ นั่นใครคะ?” “ภรรยา นิผมเอง

ทันทีที่ได้ยินเสียงของมู่หยางซิว ถังซินก็รู้สึกขนลุก เมื่อคิดถึงเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นเมื่อไม่นานมานี้หัวใจของ เธอก็ปั่นป่วนและความเจ็บปวดก็ถาโถมเข้ามา

เธอหนีจากหลินเฉิงจี้และแต่งงานกับมู่หยางซิวทันที หลังจากกลับถึงบ้าน ตอนที่พวกเขาแต่งงานกัน หยาง ชิวก็ดีกับเธอจริง ๆ และเธอก็ชอบเขามาก

“คุณชายม เราหย่ากันแล้ว” ถังซินพูดอย่างใจเย็น เสียงของมู่หยางซิวจำเธอได้ดี และก่อนที่จะหย่าจาก กัน เขาทําอะไรกับเธอไว้บ้างเธอก็ไม่มีวันลืม

“ภะ…ถังซิน ผมผิดไปแล้ว ผมสํานึกผิดแล้ว” ด้วย กลัวว่าถังซินจะโกรธ เขาปรับน้ำเสียงของเขาให้ดูเจียม เนื้อเจียมตัวมากขึ้น “ผมแค่อยากจะขอโทษคุณ

“ท้จริงคุณป่วยแบบ น ผมควรเอาใจใส่ดูแลคุณ ผม ไม่ควรออกนอกลู่นอกทาง ผม ผมหลงผิดไปชั่วขณะ ผมไม่อยากให้เป็นแบบนี้เลย”

เขาขอโทษอย่างจริงใจ แต่ถังชินกลับรู้สึกว่ามัน

แปลก ๆ เธออยู่กับ หยางซิวมานานกว่าหนึ่งปีทําไมเธอจะ ไม่รู้จักเขา คนที่เชื่อในลัทธิผู้ชายเป็นใหญ่อย่างเขา ไม่มีทางที่จะเอ่ยปากขอโทษ ถึงแม้ว่ามันจะเป็นความ ผิดของเขาก็ตาม ไม่อย่างนั้นเขาจะไม่ปฏิบัติกับเธอ แบบนั้นตอนที่หย่ากัน

ตอนนี้ หยางซิวกลับมากระซิบขอโทษและขอให้เธอ

ให้อภัย?

” หยางซิว ฉันไม่รู้ว่าคุณไปกินยาอะไรผิดมารึเปล่า แต่มันไม่สําคัญแล้วเพราะเราหย่ากันแล้ว” ถังในไม่ ต้องการยุ่งกับเขา “ฉันไม่ต้องการคำขอโทษของคุณ

มู่หยางซิวผิดต่อเธอ ส่วนเธอก็หลอกใช้เขา หมายความว่าไม่มีใครเป็นหนี้ใคร

“ถังขิน คุณจะไม่ยกโทษให้ผมจริงๆเหรอ?” มู่หยาง วกล่าวอย่างโศกเศร้าว่า

“เรื่องราวสองสามปีที่ผ่านมาระหว่างเรา คุณไม่มี ความรู้สึกอะไรเลยเหรอ? ในใจของผมรักคุณเสมอ

หากเป็นตอนที่แต่งงานกันแล้วมู่หยางซัวพูดแบบนี้ กับเธอ ถังซินยังพอจะเชื่อ แต่พอเป็นตอนนี้ หยางซิว ต้องพูดโกหกแน่ๆ ถังซินเต็มไปด้วยความขุ่นเคืองและ คิดว่าเขาบ้า

“เจอแล้ว! เจอแล้ว!”

ถังขืนยังไม่ได้พูดอะไรก็มีเสียงที่ตื่นตระหนกดัง แทรกเข้ามาเบาๆ ไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้น

ถังบนถามว่า “นั่นเสียงใคร?”

ไม่รู้สิ ผมอยู่ข้างนอกน่ะ” ถึงมู่หยางซิวจะพูดแบบนั้น แต่ถังซินก็จับพิรุธในน้ำเสียงของเขาได้ “หวยเปียไม่ได้ เท่าหนานเฉิงหรอกนะ มีผู้คนพลุกพล่านเสียงดังไป หมด”

“ถังขิน ถ้าคุณกลับไปหนานเฉิงแล้ว พวกเรานัดคุยกัน หน่อยเถอะนะ ผมคิดถึงคุณจริงๆ ตอนนี้ผมมีเรื่องต้อง ไปจัดการ ขอตัวก่อน บ้ายบาย!”

หลังจากนั้นก็ไม่ได้ยินเสียงพูดอะไรอีก

ดัง นมองไปยังที่ห้อยโทรศัพท์ ใบหน้าของเธอเต็ม ไปด้วยความหนักใจ เธอรู้สึกผิดอยู่เสมอ แต่เธอก็ชะงัก ไปครู่หนึ่ง เมื่อเธอคิดได้ว่าเรื่องที่เธอจะไปทำธุระต่าง เมือง เธอบอกแค่เจียงจิ้งคนเดียว แล้วมู่หยาง วรู้ได้ อย่างไรว่าเธอไม่ได้อยู่ที่หนานเฉิง?

ตอนทีมีใครบางคนในโทรศัพท์บอกว่า “เจอแล้ว” เจอ อะไร?

การรับสายครั้งนี้ทำให้ถังซันนอนไม่หลับ ก่อนหน้านี้ คุณหนู ม่อยากให้เธอร่วมมือด้วยจากนั้นก็ลอบสังหาร เธอหลังจากเดินทางมาถึงตุรกี แล้วมู่หยาง ว งหย่า ขาดจากเธอไปพักหนึ่งแล้วก็ติดต่อมาหาเธอด้วย

ทุกคนต่างก็ใช้แซ่มู่ ถังซินหาความเชื่อมโยงกันอย่าง สงสัย

เธอไม่ลังเลเลยที่จะบอกกับเฉินหย่วนเรื่องที่มู่หยาง ชิวโทรมา รวมถึงวลีที่บอกว่า

“เจอแล้ว” เธอไม่อยากจะถูกทิ้งให้เป็นศพอยู่ที่ตุรกี เพราะเรื่องการเจรจาความร่วมมือนี้

เฉินหยวนตอบกลับมาอย่างรวดเร็ว (ตอนที่มหยาง ซิวโทรหาคุณ มีคนกำลังวิเคราะห์หาพิกัดโทรศัพท์ของ คุณ คุณถึงมาที่ห้องของผมเถอะ เพื่อความปลอดภัย ไปที่ห้องของเขา

แม้ว่าเธอจะรู้ว่ามู่เฉินหยวนต้องการปกป้องเธอถึงได้ พูดแบบนั้น แต่ถังซินก็ยังรู้สึกเขินอายเธอตบตัวเองเพื่อ ห้ามไม่ให้คิดมากเกินไป

นี่คือสูงของอดีตสามี เธอไม่สามารถคิดเรื่องนี้ต่อไป

ได้

ถังซินปฏิเสธมู่เฉินหย่วน โดยบอกไปว่ามีคนเฝ้าประตู อยู่แล้ว และหลังจากส่งข้อความเสร็จ เธอก็เปิดประตู เดินผ่านห้องนั่งเล่นด้านนอกออกมา เห็นเฉินคางกำลัง นั่งอมยิ้มเล่นเกมอยู่

เมื่อเห็นว่าถึงซินออกมา เฉินคางก็หยุดเล่นเกม

คุณถัง ใกล้จะเที่ยงคืนแล้ว คุณนอนไม่หลับเหรอ?”

“มีแค่คุณเหรอคะ?” ถัง นมองไปรอบ ๆ เมื่อเธอกลับ จากสระน้ำจนถึงปัจจุบันมีเพียงเฉินคางที่อยู่นอกประตู คืนนี้มีคุณเฝ้าอยู่คนเดียวเหรอ?”

“ถัง คุณถัง คุณพูดได้แล้วเหรอ? ถังฆินพยักหน้าและหัวเราะ “ต้องขอบคุณสําหรับยาที่ เจ้านายสงมาให้มันได้ผลดีทีเดียว

“งั้นเหรอ?” เฉินคางแตะที่หัวของเขา ไม่น่าระแวง เรื่องที่เห็นบริกรส่งยาให้เธอเมื่อตอนค่าเลย ตอนนี้กลับ ดีเสียอีก เขาบอกว่า “หมาป่าจะอยู่กับผมคืนนี้ แต่เขา ออกไปรับโทรศัพท์”

เมื่อนึกถึงสีหน้ายุ่งยากของกวนซิงเฟิงตอนที่ออกไป รับโทรศัพท์เขาก็อยากจะหัวเราะ

องค์หญิงน้อยจู่ ไม่ทราบว่าจะต้องใช้ใบรับรองอะไร ที่จําเป็นต้องใช้คณิตศาสตร์ขั้นสูง องค์หญิงน้อยถาม ประธาน แต่เขากลับบอกให้เธอแก้ปัญหาด้วยตัวเอง เธอจึงราร้องเรียกหากวนชิงเฟิง

กวนชิงเฟิงตัดสายโทรศัพท์อยู่หลายครั้ง แต่เธอก็ โทรหาเฉินคางอย่างไม่รู้จักเหน็ดเหนื่อย จนกระทั่งเฉิน คางทนไม่ไหว ในที่สุดกวนชิงเฟิงก็ออกไปรับโทรศัพท์ พร้อมกับใบหน้าที่มืดสนิท

ตอนนั้นเฉินคางรู้สึกเห็นใจเขาจริงๆ

งขนส่งเสียงตอบรับในสําคอ แล้วกลับไปลากเก้าอี้ มาสองตัวก่อนจะ ของว่างมาให้เฉินนาง “ยืนนานๆ คงจะเมื่อยน่าดู พวกคุณนั่งเถอะ คืนนี้ต้องรบกวนพวก คุณด้วย”

“ขอบคุณครับคุณถัง” เฉินคางรู้สึกปลื้มใจและมองดู ถังซินดีขึ้นมากกว่าเดิม

เมื่อเทียบกับ ซือซือที่มักจะปรากฏตัวบนจอเงิน ถัง น นดู น้อยกว่า แต่เธอมีอารมณ์ดีและมีบุคลิกที่ดี และ ที่สําคัญคือทักษะทางด้านการแปลและความสามารถ ของเธอที่แข็งแกร่งเกินไป!

เงินค่างรู้สึกเสียใจอยู่กับตัวเองเงียบๆ

ลืมไปซะเถอะ คุณยังคงไม่อาจจะเอาชนะเธอได้ ถึง อย่างไรประธาน ก็คู่ควรกับชนชั้นสูงแบบเธอเท่านั้น


เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ
THB

เคล็ดลับ: คุณสามารถใช้แป้นคีย์บอร์ดซ้ายขวา A และ D เพื่อเรียกดูระหว่างบทต่างๆ