บทที่175 คุณชายสามเย่ ภรรยาของคุณ จะไปดูตัว (1)

ทำไมเย่ซื้อเฉินถึงได้กลับมาเร็วขนาดนี้ กัน? ทำไม…

เงินลั่วชิงที่ไม่เคยกลัวฟ้ากลัวดินมา โดยตลอดอย่างเธอนั้นจู่ๆกลับรู้สึกตื่น เต้นขึ้นมา เธอยืนอยู่หน้าประตู แต่กลับ ไม่รีบร้อนที่จะเปิดประตูออก

เรื่องข้อมูลนั้นเห็นได้ชัดว่าเย่ซือเฉิน ยอมอ่อนข้อให้ มิเช่นนั้นแล้วเธอคงจะไม่ สามารถได้ข้อมูลกลับมาง่ายๆเช่นนี้ ถ้า เช่นนั้นแล้วเย่ชื่อเฉินเอ่ยถามอะไรเธอ เธอจะบอกหรือว่า….. un175 e

เวินลั่วชิงที่กำลังคิดอยู่นั้น จู่ๆประตูก็ ถูกเปิดออกมาจากทางด้านใน แล้วตาม มาด้วยเมิ่งโร่ถึงที่ลากกระเป๋าเดิน

ทางออกมา

เวินลั่วฉิงตกตะลึง ราวกับว่าเธอยังไม่ สามารถดึงสติกลับมาได้ ปฏิกิริยาช้าลง อย่างเห็นได้ชัด

“พี่ฉิง กลับมาแล้ว” เมิ่งโร่ถึงเห็นเธอ แล้วนั้นกลับดูดีใจเป็นอย่างมาก : “ฉันมา เอาของนะค่ะ”

“พี่ฉิง ฉันรีบ ฉันจะต้องไปถ่ายโฆษณา ที่ประเทศR คงอยู่คุยด้วยไม่ได้ รอให้ฉัน ถ่ายโฆษณาเสร็จแล้วจะกลับมาหานะคะ” เมิ่งโร่ถึงดูรีบร้อนอย่างเห็นได้ชัด ไม่รอ ให้เป็นลั่วนิ่งได้ออกปากพูด ก็พูดเองเออ un175

เองไปก่อนแล้ว

“ได้สิเงินลั่วฉิงตอบรับเบาๆ จริงๆ แล้วเธอชอบเมิ่งโร่ถึงมาก เธอรู้สึกว่าเมิ่ง โร่ถึงเป็นคนเปิดเผยและน่ารัก น่าเป็นที่ ชื่นชอบยิ่งนัก

เธอรู้สึกว่าเมิ่งโร่ถึงดูเป็นมิตรกับเธอ มากเช่นกัน ไม่ได้มีใบหน้าที่ดูตึงเครียด ไม่เป็นมิตรกับเธอแบบนั้น

แต่เมิ่งโร่ถึงรู้ว่าการแต่งงานของเธอ กับเย่ซื้อเฉินนั้นเป็นข้อตกลงกัน ก็ไม่มี ความจำเป็นจะต้องเห็นเธอเป็นศัตรูหัวใจ อยู่แล้ว

มองดูเมิ่งโร่ถึงที่จากไปแล้ว มุมปาก ของเวินลั่วฉิงจึงยกขึ้นมาอย่างช้าๆ บทที่ 175 คนชายสามแยกรรม

เวินลั่วฉิงเดินเข้าไปในบ้าน เย่ชือเฉิน ยังไม่ได้กลับมา เธอจึงขึ้นไปด้านบนก่อน แต่เธอยังไม่ได้รีบพักผ่อน กลับอยากจะ รอให้เย่ซื้อเฉินกลับมาเสียก่อน

มีคนบอกว่าเธอเป็นคนที่มีจิตใจเย็นชา ที่สุด แต่จริงๆแล้วเธอเป็นคนใจอ่อนมาก ที่สุดต่างหาก แล้วก็เป็นคนรู้บุญคุณคน มากที่สุดด้วยเช่นกัน วันนี้ไม่ว่าเย่ชื่อเฉิ นทำแบบนี้เพราะอะไร ก็สามารถช่วยเธอ ไว้ได้มาก ถึงแม้เธอจะไม่สามารถพูด ขอบคุณเขาออกมาได้ตรงๆ แต่ก็สามารถ ใช้วิธีอื่นแสดงความขอบคุณออกมาได้

เพียงแต่ เวินลั่วฉิงรอจนถึงตอนดึก แต่ ชื่อเฉินก็ยังไม่กลับมา และเวินลั่วฉิงก็ รอเขาจนกระทั่งผล็อยหลับไป บที่175

เช้าวันรุ่งขึ้น หลังจากที่เป็นลั่วนิ่งตื่นขึ้น มาแล้ว เห็นห้องของเย่ชื่อเฉินปิดสนิทอยู่ เวินลั่วฉิงคิดว่าอาจจะเป็นเพราะเมื่อคืน เธอหลับไปตอนที่เย่ซื้อเฉินกลับมาแล้ว นั้นเธอจึงไม่ได้ยินเสียงเขา

เธอมองเวลา เพิ่งจะหกโมงกว่าปกติ แล้วเวลานี้เย่ชื่อเฉินจะยังไม่ตื่น

เวินลั่วฉิงเดินลงมาเบาๆ เพื่อเตรียม อาหารเช้า

เงินลั่วจึงเตรียมอาหารเช้าเสร็จก็เป็น เวลาเจ็ดโมงกว่าแล้ว แต่ในห้องของ เย่ซื้อเฉินนั้นก็ยังคงไม่มีการเคลื่อนไหว ใดๆแม้แต่นิดเดียว ปกติแล้วเวลานี้เย่ชือ เฉินจะตื่นแล้วนี่นา บทที่ 15

เวินลั่วฉิงกำลังคิดอยู่นั้น จู่ๆเสียง โทรศัพท์มือถือของเธอก็ดังขึ้น เธอเห็น ชื่อของเย่ซือเฉินที่แสดงอยู่บนหน้าจอ ดวงตาทั้งสองข้างกระพริบลง หลังจาก นั้นจึงกดรับสาย

“ตื่นแล้วใช่ไหมครับ?” เสียงของเย่ซื่อ เฉินดังขึ้น น้ำเสียงที่ทุ่มต่ำของเขากลับดู มีความอ่อนโยนแปลกๆ

“อา” เงินลั่วฉิงรู้สึกงงเล็กน้อย เขาโทร มาถามเธอว่าตื่นแล้วหรือยัง? นี่มันอะไร กัน? เขาไม่ได้อยู่ในห้องหรอกหรือ?

“ผมมาทำงานที่ประเทศRสองสามวัน ครับ เมื่อคืนนี้ดึกไปเลยไม่ได้บอกคุณ ก่อน…” เชื่อเฉินถอนหายใจ เหมือนกับ ไม่มีทางเลี่ยง ดูมีความอาลัยอาวรณ์ไม่ อยากจากไป แต่ทางนี้มีเรื่องเกิดขึ้น กะทันหัน เขาจะไม่รีบมาก็ไม่ได้

เวินลั่วฉิงกระพริบตาเร็วๆ เขา หมายความว่า ตอนนี้เขาอยู่ที่ ประเทศRอย่างนั้นหรือ? เพราะฉะนั้น เมื่อ คืนเขาก็ไม่ได้กลับมา แต่ไปประเทศRเลย สินะ

เวินลั่วฉิงนึกถึงตอนที่เจอเมิ่งโร่ถึงแล้ว เธอบอกว่าเธอก็จะไปที่ประเทศRเช่นกัน “ค่ะ ฉันเข้าใจแล้ว” เงินลั่วชิงเข้าใจขึ้น มาทันที น้ำเสียงที่มีเสียงหัวเราะ กับคำ พูดที่ดูมีความสุขขึ้นมาอย่างเห็นได้ชัด

“คุณเข้าใจ?” อีกฝั่งทางปลายสาย เย่ซื้อเฉินขมวดคิ้วขึ้นมาเล็กน้อย เธอ บทที่ 5 คุณชายสามแย 1

เข้าใจแล้ว? เธอเข้าใจอะไร? เธอดู เหมือนจะดีใจแบบนี้หมายความว่าอะไร กัน?

“สิ่งที่ควรเข้าใจฉันก็เข้าใจหมดแล้วไง คะ คุณวางใจได้ค่ะ” เป็นลั่วนิ่งรีบแสดง ท่าทีของตัวเองออกมาอย่างชัดเจน พวก เขาทั้งสองคนไปเจอกันที่ประเทศR ก็เพื่อ หลีกเลี่ยงจากคุณปู่เย่อย่างแน่นอน เธอ จะต้องช่วยปิดเป็นความลับ ตรงจุดนี้ เยซื้อเฉินวางใจเธอได้อยู่แล้ว

“เงินลั่วฉิง….” ดวงตาของเย่ซื้อเฉินหรี่ ลงเล็กน้อย ทำไมเขาถึงรู้สึกคำพูดของ เธอดูมีอะไรแฝงอยู่

สิ่งที่ควรเข้าใจเธอก็เข้าใจหมดแล้ว? เขารู้สึกสงสัยกับประโยคนี้ของเธอมาก un 175 non st

เขากลับรู้สึกว่าสิ่งที่เธอควรเข้าใจเธอไม่ ได้เข้าใจ สิ่งที่เธอไม่ควรจะเข้าใจ เธอ กลับเข้าใจมันมากกว่า

“เอาล่ะค่ะ คุณไม่ต้องกำชับเป็นพิเศษ ก็ได้ค่ะ ฉันรู้ว่าจะต้องทำอย่างไร คุณไป ทำงานเถอะ” เวินลั่วชิงตัดบทเขา เมื่อพูด จบแล้วก็วางสายไปเลย

ทางปลายสายเย่ซื่อเฉินมีสีหน้าอึม ครีมขึ้นมาในทันทีไม่คิดว่าเธอจะกล้า วางสายเขาไปเลยแบบนี้?

เย่ซื้อเฉินอยากจะโทรกลับไปอีกครั้ง แต่เลขาหลิวที่พาคนเดินเข้ามาด้วยสีหน้า ที่จริงจังนั้น เขาจึงหยุดโทรออกหาเธอไป เสียก่อน 177 1 1 1 1111

หลังจากที่เป็นลั่วจึงวางสายไปแล้วนั้น ใบหน้ายังคงปรากฏรอยยิ้มออกมา เย่ซื่อเฉินไปทำงานต่างประเทศ เธอจะได้ ไม่ต้องเป็นกังวลชั่วคราวว่าจะต้องกลัว เขาถามถึงเรื่องอื่นๆเหล่านั้นอีก อีกทั้งใน ที่สุดเธอก็สามารถกลับไปอยู่เป็นเพื่อน สุดที่รักที่บ้านได้แล้ว

เป็นลั่วจึงรีบเก็บของแล้วออกไป แต่ เงินลั่วชิงนึกขึ้นได้ว่าตัวเองไม่ได้กลับไป ที่ตระกูลเวินมาเป็นเวลานานแล้ว ดังนั้น เธอจึงตัดสินใจกลับไปหาคุณปู่ที่ตระกูล เงินก่อน

เป็นลั่วนิ่งกลับไปที่ตระกูลเวิน เธอยังไม่ ได้เข้าไปในบ้าน ก็ได้ยินเสียงทะเลาะกัน ดังออกมาจากในบ้าน “ผมไม่ยอม ผมยืนยันว่าผมไม่เห็นด้วย พ่อ พ่ออายุมากขนาดนี้แล้ว พ่อไม่กลัว คนอื่นจะเอาไปพูดนินทาหรือ? ไม่กลัวคน อื่นหัวเราะเยาะบ้างหรือ?” เป็นจีหยัน เสียงดัง เต็มไปด้วยความโมโห

“พ่อคะ จีหยันพูดถูก พ่อทำแบบนี้ไม่ สมควรนะคะถึงตอนนั้นแล้วฉันกับจีหยัน จะถูกคนอื่นหัวเราะเยาะเอาได้” เสียงของ หลี่หยุนอ่อนโยนอยู่บ้าง เพียงแต่คำพูด นั้นก็ไม่ได้ฟังดูดีกว่าเวินจีหยันเลย

“คุณปู่ คุณปู่อายุขนาดนี้แล้ว อายคน อื่นเขานะคะ…เวินหรวนหรวนเอ่ยขึ้น อย่างตรงไปตรงมา ยิ่งฟังดูแย่มากขึ้นไป อีก

“ฉันทำให้พวกแกขายหน้ายังไง unif175 nna

ฉัน….” คุณปู่เวินเองก็เห็นได้ชัดว่ากำลัง โมโหอยู่เช่นกัน เสียงสูงกว่าเปกติหลาย เท่า

“ช่างเถอะค่ะ” เพียงแต่ เสียงที่ดู อ่อนแอนั้นขัดคุณปู่เวินขึ้น

เงินลั่วฉิงตาเป็นประกายขึ้นมา หลัง จากนั้นจึงเข้าไปในห้องโถงใหญ่

“ฉิงฉิง กลับมาแล้วหรือ?” คุณปู่เวิน เห็นเวินลั่วถึงแล้วจึงตะโกนขึ้นมา เพียง แต่อารมณ์ของเขายังดูแย่อยู่

คุณย่าเหอที่ยืนอยู่ข้างๆ กำลังควบคุม ตัวเอง และดูอึดอัด

“อะไรกันคะ?”เวินลั่วชิงมองคนที่อยู่ใน ห้องนั้น ดวงตาหรี่ลง บทที่ 175 อ ย สามแย 1 ราย

“ฉิงฉิง กลับมาพอดี ปู่แกนะบอกว่าจะ แต่งงานอีกครั้ง” ปกติแล้วเวินจีหยันไม่ ค่อยลงรอยกันกับเงินลั่วชิง แต่เขามั่นใจ ว่าเรื่องนี้เป็นลั่วอึ้งจะต้องยืนอยู่ฝั่งเดียว กับเขาอย่างแน่นอน

คุณปู่เวินมองไปยังเวินลั่วฉิงอย่าง รวดเร็ว ด้วยสีหน้าท่าทางที่ดูกังวล เขา กังวลว่าเป็นลั่วฉิงจะคัดค้านเรื่องนี้เหมือน กับพวกเขา

คุณย่าเหอกำลังควบคุมตัวเองอย่าง เห็นได้ชัด แล้วยืนนิ่งอยู่ตรงนั้น

เป็นลั่วนิ่งค่อยๆเดินเข้าไป แล้วนั่งลง ตรงโซฟา กวาดตามองไปยังเวินจีหยัน และคนอื่นๆ หลังจากนั้นจึงเอ่ยขึ้นมา อย่างช้าๆ : “นี่เป็นเรื่องดีนี่คะ มีปัญหา อะไรอย่างนั้นหรือ? ถึงได้ทำให้ทุกคน ต้องมาทะเลาะกันหน้าดำหน้าแดงแบบ นี้?”

เมื่อคำพูดนี้ของเวินลั่วฉิงพูดออกไป แล้วนั้น ทุกคนในห้องโถงต่างพากันหัน มามองเธอเป็นตาเดียว